Ο Όσιος Ποιμήν

Ο Όσιος Ποιμήν ασκήτευε μαζί με τους 4 αδερφούς του στην Αιγυπτιακή έρημο. Ο Παϊσιος, ο νεώτερος αδερφός, δεν είχε ακόμη κατορθώσει να διορθώση τις αδυναμίες του κι εστενοχωρούσε με τις αταξίες του τους άλλους.
- Αυτός ο μικρός δεν μας αφήνει σε ησυχία, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στον μεγαλύτερο αδερφό του ο Αββάς Ποιμήν. Έλα να φύγουμε από το μέρος αυτό, να ηρεμήση ο λογισμός μας.

Επήραν το δρόμο κι έψαχναν να βρουν τόπο κατάλληλο για να μείνουν. Ο Παϊσιος όμως κατάλαβε πως τ'αδέρφια του τον άφησαν κι έφυγαν κι εβγήκε να τους γυρεύη.

Ο Αββάς Ποιμήν τον είδε από μακριά να έρχεται και είπε στον Αββά Ανούβ, τον μεγαλύτερο:
- Ας περιμένουμε τον Αδερφό που κοπιάζει να μας φθάση.

Τέλος επλησίασε εκείνος και τους παραπονέθηκε:
- Που πηγαίνετε και με αφήνετε μόνο;
- Φεύγομε να βρούμε ησυχία. Εσύ διαρκώς μας θλίβεις με τις απερισκεψίες σου, του είπε ο Αββάς Ποιμήν.
- Ναι ναι, πάμε όλοι μαζί όπου θέλετε, είπε με αφέλεια ο νέος.

Βλέποντας την ακακία του ο Αββάς Ποιμήν, είπε στο μεγάλο του αδερφό:
- Ας γυρίσωμε πίσω, Ανούβ. Νομίζω πως άθελά του ατακτεί ο νεαρός αυτός ή ο Θεός επιτρέπει έτσι για να ιδή την υπομονή μας.

Επέστρεψαν λοιπόν στο κελλί τους και έζησαν όλοι μαζί μέχρι τέλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: