Επιστολή του Επισκόπου Αρτεμίου





 
Ο Σεβασμ. Επίσκοπος κ. Αρτέμιος απέστειλε προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Σερβίας τὴν κάτωθι δημοσιευομένη λαμπρὰν ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἀνοίγει σαφῶς μία νέαν
σελίδα στὸν ἀντι-οικουμενιστικὸ ἀγῶνα, ἀλλὰ καὶ μαρτυρεῖ τὶς διωκτικὲς διαθέσεις τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν ἀνέχεται ἐμπόδια στὴν καταστροφικὴ πορεία του.

* * *

Εν σχέσει πρς τν πιστολν Υμν (Νο 491, μ. 284) τς 21ης Μαρτου 1996, ες τν ποαν μ νημερνετε περ τς ποφσεως το Αγιωττου Πατριρχου Κωνσταντινουπλεως Βαρθολομαου, στις ρνθη ν παρσχ ες μ δειαν εσδου
ες τ Αγιον Ορος το Αθωνος, χω τν τιμν ν παντσω ες τν Ιερν Σνοδον ς κολοθως:
᾿Απεγοητεύθην κ το γεγοντος, τι Υμες, Αγιτατε κα δελφο μου ᾿Επσκοποι, ς μλη τς Ιερς Συνδου, θεωρσατε ς δεδομνην, νευ οασδποτε μαρτυρας, τν φανερν συκοφανταν ες τν πιστολν το Οκουμενικο Πατριρχου, στις λγει, τι χω παφς τινς κα πικοινωναν μ σχισματικος, μ τν κληρικν Κυπριανν, στις καθηρθη π τς Ελληνικς ᾿Εκκλησας κα ατοαποκαλεται ᾿Επσκοπος ᾿Ωρωπο κα Φυλς..
Συμφώνως πρς τν κατηγοραν ατν πεστερθην τς εσδου ες τ Αγιον Ορος. ῾Ο ἕτερος λγος τς πογοητεσες μου προρχεται κ το γεγοντος, τι ζητετε π μ, (κατ τν πιθυμαν τς Κωνσταντινουπλεως), ν τηρ τν κανονι-
κν τξιν τς ᾿Ορθοδξου ᾿Εκκλησας..
῎Αν μὲ εἴχετε ρωτσει περ ατο το θματος νωρτερον, Αγιτατε, τε εχον πισκεφθ Υμς τελευταως, θ εχον επει ες Υμς κενο, περ εναι γνωστν ες τν Θεν τν Ιδιον, τι οδποτε, οτε ς ᾿Επσκοπος, οτε πρν, εχον οανδποτε
σχσιν πικοινωναν μ τν Φυλν, οτε δι τηλεφνου.
᾿Επίσης, τ πρτον μρος τς ποτιθεμνης νοχς μου, τι βλπτω τν πληψιν το Οκουμενικο Πατριαρχεου δι τν λγων κα πρξεν μου, εναι θεμελωτον
κα οδεμα πδειξις παρχεται πρς ποστριξιν τς τοιατης θσεως. Ολως ντιθτως, εναι ποδεδειγμνον, τι κενος στις μ καλε ν τηρ τν τξιν κα τν παρδοσιν τς ᾿Ορθοδξου ᾿Εκκλησας τ.. ατς οτος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης,
καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, ἔχουν ποδοπατήσει ὅλους τοὺς ῾Ιεροὺς Κανόνας καὶ Παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπερμέτρως, προσπαθοῦντες νὰ ἐφαρμόσουν τὰς οἰκουμενιστικὰς καὶ ἐπεκτατικὰς αὐτῶν ἰδέας. Ατς εναι λγος, δι τν ποον εναι δυνηρν κα δσκολον
ν κατανοσω, τι οτος κα ο μοιοι ατο, πιτιμον λλον δι τν μ τρησιν τς κανονικς παραδσεως.
Γνωρίζω, Αγιτατε, τι οτε Σνοδος μν, οτε λλος τις ες τν κσμον σμερον εναι κανς τοιμος ν λβ π τν προστασαν ατο τος Ιερος Καννας κα τν παραδοσιακν ᾿Εκκλησιαστικν τξιν κα ν κατηγορσ κενους,
οτινες εναι ξιοι τοιατης κατηγορας (πολλο ξ ατν εναι ες τν Σερβικν ᾿Ορθδοξον μν ᾿Εκκλησαν).
῞Ομως, π τν λλην πλευρν, κα Σνοδος μν κα τεροι τινς εναι τοιμοι ν κατηγορον κα ν δικζουν κενους, οτινες τηρον τος Ιερος Καννας κα τν Παρδοσιν τς ᾿Ορθοδξου ᾿Εκκλησας, ψνουν τν φωνν ατν πρς
περσπισιν τς ᾿Ορθοδξου Πστεως κα πιδεικνουν, δελφικ τ τρπ (τεκμηριωμνως), ες κενους, οτινες δη παρεβασαν ατ, τ τεθντα ρια π τν Πατρων μν. ᾿Αλλ, δν πειρζει. Ο Θες μν εναι ζν, Παντελεμων Κριτς,
Οστις βλπει κα γνωρζει πντα τατα λαν καλς κα κρσις Ατο θ εναι δικαα. Εναι, μως, ξιον θρνου τ τι πολλο (οκουμενιστα) κμνουν συμβιβασμος κα συμπροσεχονται μ τος καταδεδικασμνους κα νατεθεματισμνους,
γενμενοι σκνδαλον κα δηγοντες ες τν πλειαν πολλς θας ψυχς, πρ ν Χριστς σταυρθη.
Εἰς τὰς περιστσεις π τς ποας ζ σμερον κα κατ τς δυνμεις μου, προσπαθ ν εμαι πιστς μαθητς κα φλαξ τν Ιερν Καννων τν Πατρων, φρων τν μαρτυραν τς εαγγελικς ᾿Αληθεας, τι ζω δν δναται ν χ
οανδποτε κοινωναν μ τ σκτος, οτε Χριστς μ τν Βελαρ. Η μαρτυρα ατ, τν ποαν ξθεσα ες τ περιοδικν μν .Αγιος Βασιλες Λζαρος., ξελφθη ς πδειξις καταστροφς τς πολψεως το Οκουμενικο Πατριαρ-
χεου.. ᾿Ενταθα μαρτυρ τι παξ: ΟΥΔΕΙΣ ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον σήμερον, δυνάμενος νὰ βλάψῃ τὴν ὑπόληψιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τόσον, ὅσον ὁ ΙΔΙΟΣ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ μέλη ἐκ τῆς ῾Ιεραρχίας αὐτοῦ, μὲ τὰς γνω-
στὰς τοῖς πᾶσι οἰκουμενιστικὰς αὐτῶν ἐνεργείας καὶ δηλώσεις.
᾿Αδελφοὶ κα Πατρες τς Συνδου· κλαμβνω τν πρς μ πιτμησιν Υμν (στω κα τσον θεμελωτον) ς τ πρτον σημεον τς τοιμτητος κα το ζλου Υμν ν προστατεσετε τος Ιερος Καννας κα τν τξιν τς ᾿Εκκλησας. Πιστεω μνον, τι μοιαι πιπλξεις θ ποσταλον ν εθτ χρν πρς κενους ες τν Σερβικν ᾿Ορθδοξον ᾿Εκκλησαν, οτινες χουν παραβ κα παραβανουν τος Καννας ατος.
᾿Εν τῇ ἀγαθῇ λπδι τατ, διατελ πιστς ν Κυρίῳ ες τν Ιερν Σνοδον.

Ο ᾿Επσκοπος Ρσκας κα Πριζρνης

ΑΡΤΕΜΙΟΣ

Η πιστολ ατ δημοσιεθηκε στ περιοδικ τς Ιερς ᾿Επισκοπς Ρσκας κα Πριζρνης :
Αγιος Βασιλες Λζαρος./Μϊος 1996.


***



 

Η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, που διατυπώθηκε από τους αγίους Αποστόλους, από τους αγίους Πατέρες, από τις αγίες Συνόδους, γύρω από το θέμα των αιρετικών είναι η εξής: οι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε μπορούν να είναι Εκκλησία. Γι' αυτό δεν μπορούν οι αιρέσεις να έχουν τα άγια Μυστήρια, ιδιαίτερα το Μυστήριο της Ευχαριστίας, αυτό το Μυστήριο των Μυστηρίων. Γιατί ακριβώς η θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα στην Εκκλησία: δηλαδή είναι και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς και η ίδια η Εκκλησία και γενικά κάθε τι που ανήκει στον Θεάνθρωπο.
Η «intercommunio», δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς στα άγια Μυστήρια, ιδιαιτέρως στη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντη προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολόκληρης της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μίας και μοναδικής. Εδώ θα πρέπει να σταματήσει κάποιος τον χριστοποιημένο νου του και τη συνείδηση μπροστά σε μερικά άγια γεγονότα, άγια μηνύματα και άγιες εντολές.
Πρώτον, πρέπει να διερωτηθούμε σε πια εκκλησιολογία και σε πια θεολογία με θέμα την Εκκλησία, θεμελιώνεται η λεγόμενη «intercommunio»; Γιατί ολόκληρη η Ορθόδοξη Θεολογία της Εκκλησίας γύρω από το θέμα της Εκκλησίας βασίζεται και θεμελιώνεται όχι στην inter-communio (δια-κοινωνία), αλλά στη θεανθρώπινη πραγματικότητα, της communio, δηλαδή στη θεανθρώπινη  Κ ο ι ν ω ν ί α  (πρβλ. Α΄ Κορ. 1, 9. 10, 16-17. Β΄ Κορ. 13, 13. Εβρ. 2, 14. 3, 14. Α΄ Ιω. 1, 3), ενώ η έννοια inter-communio, δια-κοινωνία, είναι καθ' εαυτήν αντιφατική και ολότελα αδιανόητη για την Ορθόδοξη καθολική συνείδηση.
Το δεύτερο γεγονός, και μάλιστα ιερό γεγονός της Ορθοδόξου πίστεως, είναι το εξής: Στην
Ορθόδοξη διδασκαλία για το θέμα της Εκκλησίας και των αγίων Μυστηρίων, το μόνο και το μοναδικό μυστήριο είναι η ίδια η Εκκλησία, το Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού, ούτως ώστε αυτή να είναι και η μόνη πηγή και το περιεχόμενο όλων των θείων Μυστηρίων. Έξω από αυτό το θεανθρώπινο και παμπεριεκτικό Μυστήριο της Εκκλησίας, το Παν-μυστήριο, δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρχουν «μυστήρια» επομένως, και ουδεμία «δια-κοινωνία» (inter-communio) υπάρχει στα Μυστήρια. Ως εκ τούτου μόνο μέσα στην Εκκλησία, στο μοναδικό τούτο Παμμυστήριο του Χριστού, μπορεί να γίνει λόγος για τα Μυστήρια. Γιατί η Εκκλησία η Ορθόδοξη, καθώς είναι το Σώμα του Χριστού, είναι η πηγή και το κριτήριο των Μυστηρίων και όχι το αντίθετο. Τα Μυστήρια δεν μπορούν να αναβιβάζονται πάνω από την Εκκλησία, ούτε να θεωρούνται έξω από το Σώμα της Εκκλησίας.
Ένεκα τούτου, σύμφωνα με το φρόνημα της Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και σύμφωνα με ολόκληρη την Ορθόδοξη Παράδοση, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν παραδέχεται την ύπαρξη άλλων μυστηρίων έξω απ' αυτήν, ούτε τα θεωρεί ως μυστήρια, μέχρις ότου προσέλθει κάποιος με μετάνοια από την αιρετική «εκκλησία», δηλαδή ψευδοεκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Μέχρι τότε που μένει κάποιος έξω από την Εκκλησία, χωρίς να έχει ενωθεί μαζί της δια της μετανοίας, μέχρι τότε αυτός είναι για την Εκκλησία αιρετικός και αναπόφευκτα βρίσκεται έξω από τη σωτηριώδη Κοινωνία = communio. Γιατί «τίς μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τίς δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β' Κορ. 6, 14).
Ο πρωτοκορυφαίος Απόστολος, με την εξουσία που έλαβε από τον Θεάνθρωπο, δίνει εντολή: «Αιρετικόν ανθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τίτ. 3, 10). Εκείνος, λοιπόν, ο οποίος, όχι μόνο δεν παραιτείται από τον «αιρετικόν άνθρωπον» αλλά δίνει σ' αυτόν και τον ίδιο τον Κύριο την θεία Ευχαριστία, αυτός βρίσκεται στην αποστολική και θεανθρώπινη αγία Πίστη; Επί πλέον ο αγαπημένος Μαθητής του Κυρίου Ιησού, Απόστολος της αγάπης, δίνει εντολή: άνθρωπος ο οποίος δεν πιστεύει στη σάρκωση του Χριστού και δεν παραδέχεται την ευαγγελική γι' Αυτόν διδασκαλία ως Θεανθρώπου «μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν» (Β' Ιω. 1, 10).

Ο Κανόνας ΜΕ' των αγίων Αποστόλων βροντοφωνεί: «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω  ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω» (Πρβλ. Κανόνα ΛΓ' της εν Λαοδικεία Συνόδου). Η εντολή αυτή είναι σαφής, ακόμη και για τη συνείδηση του κουνουπιού. Δεν είναι έτσι;
Ο Κανόνας ΞΔ' των αγίων Αποστόλων διατάζει: «Ει τις κληρικός, ή λαϊκός, εισέλθη εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω». Και τούτο είναι σαφέστατο και για την πλέον πρωτόγονη συνείδηση.
Ο Κανόνας Μς' των αγίων Αποστόλων:«Επίσκοπον ή πρεσβύτερον αιρετικών δεξαμένους βάπτισμα ή θυσίαν καθαιρείσθαι προστάττομεν. Τίς γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου;». Είναι οφθαλμοφανές και για τους αόμματους ότι η εντολή αυτή ορίζει κατηγορηματικά ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζουμε στους αιρετικούς κανένα άγιο Μυστήριο και ότι αυτά πρέπει να τα θεωρούμε ως άκυρα και χωρίς θεία Χάρη.


***