Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.

Τα παιδιά, παιδιά μου, όσον ημπορείτε να τιμάτε τους πατέρας σας και την μητέρα σας, ζώντας και απεθαμένους. Το παιδί οπού δεν τιμά τον πατέρα του και την μητέρα του το θανατώνει ο Θεός παράκαιρα και το βάνει εις την Κόλασιν. Εις το καλό πάλιν σε λέγω, παιδί μου, να ακούης τους γονείς σου και όχι εις το κακόν. Έτυχε ο πατέρας σου και αρνήθη τον Χριστόν και επήγε με τον Διάβολον, σε παρακινεί και εσένα να αρνηθής τον Χριστόν; Όχι, αλλά να κάμης καθώς έκαμε και ο Αβραάμ: Τον έστειλεν ο πατέρας του ο Θάρας, ο ειδωλολάτρης, να του φέρη ένα πρόβατο δια να το κάνη κουρμπάνι εις τα είδωλα και εις την στράτα οπού επήγαινε ο Αβραάμ εστοχάσθη με τον λογισμόν του και είπε: Το πρόβατον είναι ζωντανόν και είναι καλύτερον από τα είδωλα οπού είναι άψυχα. Στοχάζεται πάλιν και λέγει: Όλος ετούτος ο κόσμος, οπού στέκει πάντοτε καινούργιος τόσους χρόνους, τάχα δεν είχε αφέντη; Και διατί ο πατέρας μου να προσκυνά είδωλα κωφά και αναίσθητα και να μη προσκυνά τον αληθινόν Θεόν οπού εποίησε τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και τα πάντα; Και ευθύς ήκουσε φωνήν ουρανόθεν ο Αβραάμ, οπού του έλεγεν άγγελος Κυρίου: Αβραάμ, καλή είναι η γνώμη σου και πήγαινε εις την Γην της Επαγγελίας και κάθησε εκεί έως να σου ειπώ τι έχεις να κάμης, διατί, αν πηγαίνης οπίσω εις τον πατέρα σου να του ειπής αυτά τα λόγια οπού εστοχάσθης, εκείνος σε θανατώνει. Μόνον φεύγε. Έτσι επήγεν ο Αβραάμ και τον ηξίωσεν ο Θεός και έγινεν υπέρπλουτος ωσάν βασιλεύς και ευλόγησεν ο Θεός το σπέρμα του και έγινεν ωσάν τα άστρα του ουρανού και ωσάν την άμμον της θαλάσσης. Είχε και τριακοσίους δεκαοκτώ δούλους, τους οποίους είχεν ωσάν αδελφούς. Βλέπετε, αδελφοί μου, όποιος έχει τον νουν του εις τον Θεόν πως ο Θεός τον αξιώνει και απερνά και εδώ καλά και πηγαίνει και εις τον Παράδεισον και χαίρεται πάντοτε με τον Αβραάμ. Ομοίως πάλιν και η ευγενείας σας έχετε αρσενικά ή θηλυκά παιδιά, το εφώτισεν ο Θεός το παιδί σου και θέλει να γένη καλόγερος και να πηγαίνη με τον Χριστόν, μη το εμποδίσης, διατί κολάζεσαι. Εσύ πρέπει μάλιστα να χαίρεσαι, όταν βλέπεις το παιδί σου να ακολουθά τον καλόν δρόμον, και όταν γίνεται άρπαγος, άδικος, κλέπτης, μπεκρής, πόρνος, τότε να κλαις και να λυπάσαι.