Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Η θεανθρωπίνη φιλοσοφία, η κατά Χριστόν φιλοσοφία, είναι η φιλοσοφία του εν Χριστώ ανακαινισθέντος και αναγεννηθέντος ανθρώπου, του αγιασθέντος και θεωθέντος εν Χριστώ. Εις αυτήν την φιλοσοφίαν κυριαρχεί η θεανθρωπίνη αίσθησις και η επίγνωσις της καθολικής ενότητος –της «πανενότητος» --των όντων και της κτίσεως. Ενώ κάθε τι που παραλύει, νεκρώνει και ναρκώνει αυτήν την θεανθρωπίνην αίσθησιν και επίγνωσιν της πανενότητος, ανήκει εις την κατ΄ άνθρωπον φιλοσοφίαν, κατά τον αμαρτωλόν και θνητόν άνθρωπον.                                                                                                                                      Πράγματι, δύο μόνον φιλοσοφίαι υπάρχουν: η θεανθρωπίνη και η ανθρωπίνη. Η μία είναι φιλοσοφία του θεανθρωπίνου μονισμού, και η άλλη φιλοσοφία του ανθρωπίνου πλουραλισμού. Όλη η κατ΄ άνθρωπον φιλοσοφία κινείται εντός του φαύλου κύκλου του θανάτου και της θνητότητος, μέσα εις τον οποίον έχει διασπασθή από την αμαρτίαν και η αίσθησις και η συνείδησις του ανθρώπου. Δι΄ αυτής της φιλοσοφίας έχει εισέλθει μέσα εις τον άνθρωπον και τον κόσμον ολόκληρος «λεγεών» και δι΄ αυτό έχουν λεγεωνοποιηθή, εδώ το όνομα του ανθρώπου και του κόσμου είναι: «λεγεών» (Λουκ. 8,30). Εδώ τα πάντα αποπνέουν την θνητότητα, εδώ όλα είναι «ανθρώπινα, υπερβολικά ανθρώπινα». Δια τούτο ο χριστοφόρος Απόστολος συμβουλεύει με σοφίαν: «Αδελφοί, μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ου κατά Χριστόν» (Κολ. 2,8).                                                            
Η θεανθρωπίνη φιλοσοφία είναι φιλοσοφία της θεανθρωπίνης εμπειρίας. Μέσα εις αυτήν τα πάντα βασίζονται εις την εμπειρίαν, εις το εν χάριτι βίωμα και την πράξιν. Εδώ δεν υπάρχει τίποτε το αφηρημένον και μη πραγματικόν. Τα πάντα είναι μια θεανδρική πραγματικότης, διότι εν τω Θεανθρώπω Χριστώ «κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς», και δι΄ αυτό συνιστάται εις όλους: «εστέ εν Αυτώ πεπληρωμένοι»           (Κολ. 2, 9-10).                                                                                                                                                           

Δεν υπάρχουν σχόλια: