Κυριακή των Αγίων Πάντων



Ὅλοι οἱ Μαθητές κρέμονται ἀπό τά χείλη τοῦ Κυρίου. Τούς δίνει τό γνώρισμα πού θέλει νά ἔχουν οἱ Μαθητές Του:
«Ὅποιος μέ ὁμολογήσει δημόσια, θά τόν ὁμολογήσω κι ἐγώ μπροστά στόν Πατέρα μου, καί ὅποιος μέ ἀρνηθεῖ θά τόν ἀρνηθῶ κι ἐγώ. Ἦλθα γιά νά χωρίσω τόν πιστό ἀπό τόν πατέρα, τήν κόρη ἀπό τήν μητέρα της, τήν νύφη ἀπό τήν πεθερά της.
Ὅποιος θά ἀγαπᾶ τόν πατέρα του ἤ τήν μητέρα του, τόν υἱόν του ἤ τήν θυγατέρα τοῦ περισσότερο ἀπό ἐμένα καί ὅποιος δέν θέλει νά σηκώσει τόν σταυρόν του δέν εἶναι ἄξιος μαθητής μου».
Τά λόγια Του ἐντυπωσιάζουν τούς Μαθητές Του καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τόν ἐρωτά: «Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε τά πάντα γιά Ἐσένα, τί θά κερδίσωμε;» Εἶναι ἕνα εὔλογο, ἀνθρώπινο ἐρώτημα.
Καί Ἐκεῖνος ἀποκαλύπτει μία πρωτόγνωρη γιά ἀνθρώπους ἀμοιβή:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more


«Ὅποιος θελήσει νά εἶναι μαζί μου, θά λάβει ἑκατονταπλάσια ἀγαθά καί αἰώνια ζωή. Οἱ πρῶτοι αὐτῆς τῆς ζωῆς θά εἶναι τελευταῖοι καί οἱ τελευταῖοι της πρῶτοι».
Ἀδελφοί μου,
Ἡ Μεγάλη Πρόσκληση. Αὐτός εἶναι ὁ τίτλος πού μποροῦμε νά δώσουμε στήν Εὐαγγελική περικοπῆ, γιατί ὁ Κύριός μας κάλεσε νά Τόν ὁμολογοῦμε δημόσια, πού σημαίνει νά τόν ὁμολογοῦμε μέ τή ζωή μας. Νά δείχνουμε δηλαδή τήν πίστη μας μέ τή ζωή μας, γιατί αὐτό πρέπει νά εἶναι τό χαρακτηριστικό μας.
Καί δείχνουμε τήν πίστη μας μέ τή ζωή μας, ἐάν ἐφαρμόζουμε τό Ἅγιο θέλημά Του. Αὐτό ἐζήτησαν καί οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Μεγάλοι Πατέρες σέ ὅλους τους αἰῶνες. Νά δείχνουμε ὅτι εἴμαστε ἀληθινοί Χριστιανοί.
Γιά νά γίνουμε ὅμως ἀληθινοί Χριστιανοί, πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε καί νά παλέψουμε. Ὁ Κύριός μας θέλει δυνατούς καί γενναίους, ὅπως ἀκριβῶς κάθε ἀρχηγός θέλει τούς ὀπαδούς τοῦ δυνατούς καί γενναίους καί ὄχι ἀδύναμους καί δειλούς. Καί μᾶς θέλει ἔτσι, γιατί ὁ ἀγώνας μας εἶναι καί ἐσωτερικός καί ἐξωτερικός, εἶναι δηλαδή δύσκολος.
Χαρακτηριστικά ὁ σεβάσμιος Μητροπολίτης Κισσάμου καί Σελίνου κ. Εἰρηναῖος σ’ ἕνα βιβλίο τοῦ γράφει:

Ἐσωτερικός μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας καί ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ μας, γι’ αὐτό ὁ πόλεμος αὐτός εἶναι ὁ σκληρότερος καί ὁ φοβερότερος, γιατί βάζουμε τή ψυχή νά μοιράσει τόν ἑαυτό της καί νά πολεμήσει τόν ἑαυτό της.
Ἀπό ἐδῶ τά ἔνστικτα καί ἀπό ἐκεῖ τά ἁγνά αἰσθήματα, ἀπό ἐδῶ ἡ πραγματικότητα καί ἀπό ἐκεῖ ἡ πίστη, ἀπό ἐδῶ ἡ στιγμή καί ἀπό ἐκεῖ ἡ αἰωνιότητα καί ἀνάμεσα σ’ αὐτές τίς δυό παρατάξεις πηγαινοέρχεται ἡ ψυχή καί πολεμᾶ καί μάχεται καί ματώνει.
Ἐξωτερικός πάλι ὁ ἀγώνας μέ τόν κόσμο. Νά ἀπαντήσουμε στούς χλευασμούς, στίς εἰρωνεῖες, στήν ἀπιστία ἀλλά καί στούς γογγυσμούς καί στήν ἀποστροφή πολλές φορές καί τῶν ἰδεῶν μας.
Ἰδιαίτερα σήμερα μέ τήν πραγματικά ἐγχιστρωμένη ἀμφισβήτηση τοῦ Κυρίου μας, πού ἀποτελεῖ ἕνα νέο εἶδος διωγμοῦ, ὁ ἀγώνας αὐτός γίνεται πιό σιωπηρός γι’ αὐτό μας χρειάζεται ἡ γενναιότητα καί ὁ ἠρωϊσμός.
Ἀδελφοί μου,
Ναί πρέπει νά εἴμαστε ἀφοσιωμένοι σέ Ἐκεῖνον πού κρατώντας τόν βαρύ Σταυρό Τοῦ ἀνεβαίνει τόν Γολγοθά γιά νά μᾶς προσφέρει μέ τή δική Του θυσία, τήν αἰώνια ζωή καί τά ἀγαθά τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Μήν τόν προδίδουμε ἀλλά νά τόν ὁμολογοῦμε.
Κοιτάξετε τά φωτοστέφανα τῶν Ἁγίων, τήν γαλήνη πού ἁπλώνεται στά πρόσωπά τους καί τήν μακαριότητα πού μέ τά χρώματα τούς μας ἀπεικονίζουν οἱ ἁγιογράφοι μας. Μπορεῖ νά προηγήθηκε ἡ πάλη, ὁ σταυρός καί τό ἀκάνθινο στεφάνι, ὅμως ἀκολουθεῖ ἡ δόξα καί ἡ ἁγιότητα. Νά ἡ δική μας ἀμοιβή, τήν ὁποία μας ὑπόσχεται ὁ Κύριος. Εἶναι πραγματικά ἑκατονταπλάσια.
Τόν 5ο αἰώνα ἔζησε στήν Κυρήνη ἕνας πολύ εὐσεβής Ἐπίσκοπος ὁ Ὅσιος Συννέσιος, ὁ ὁποῖος εἶχε φίλο ἕνα φιλόσοφο, τόν Εὐάγριο, πού παρά τήν προσπάθεια τοῦ Ἐπισκόπου ἦταν εἰδωλολάτρης.
Μάλιστα πολλές φορές ἔλεγε στόν Ἐπίσκοπο: «Δέν μοῦ ἀρέσει νά λέτε σεῖς οἱ Χριστιανοί ὅτι θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά ἀναστηθοῦν μέ ἄφθαρτο σῶμα, ὅτι ἐκεῖνος πού ἐλεεῖ τόν φτωχό δανείζει τόν Θεό καί ὅποιος σκορπίζει τά χρήματά του στούς φτωχούς, στήν κοινή ἀνάσταση θά λάβει αὐτά ἑκατονταπλάσια καί αἰώνια ζωή! Ὅλα αὐτά μου φαίνονται παραμύθια καί πλάνες».
Μέ τά πολλά ὅμως ὁ Ἐπίσκοπος κατόρθωσε νά πείσει τόν Εὐάγριο καί αὐτός βαπτίσθηκε. Μετά ἀπό κάποιο χρονικό διάστημα ὁ Εὐάγριος λέει στόν Συννέσιο: «Ἐπίσκοπε, θά σοῦ δώσω 300 χρυσά νομίσματα νά τά μοιράσεις στούς φτωχούς. Ἐσύ ὅμως θά μοῦ δώσεις ἕνα ἰδιόχειρο γράμμα ὅτι μου τά χρωστᾶς καί τό χρέος σου θά στό ἐξοφλήσει ὁ Κύριος ἑκατονταπλάσια».
Ὁ Ἐπίσκοπος μέ χαρά τοῦ δίνει αὐτό τό γράμμα. Ἐπέρασε ἀρκετός καιρός καί ὁ Εὐάγριος ἀρρώστησε πολύ. Κατάλαβε ὅτι θά πέθαινε γι’ αὐτό καί καλεῖ τά δυό παιδιά του καί τούς λέει: «Ὅταν θά πεθάνω θέλω νά μοῦ βάλετε στόν τάφο αὐτό τό γράμμα χωρίς νά σᾶς δεῖ κανείς».
Ἔτσι καί ἔγινε ὅταν ἀπέθανε. Μετά τίς τρεῖς ἡμέρες ἀπό τόν θάνατο τοῦ ὁ Ἐπίσκοπος βλέπει σέ ὅραμα τόν Εὐάγριο νά τοῦ λέει: «Ἄνοιξε τόν τάφο μου καί πάρε τό γράμμα σου πίσω γιατί τό χρέος σου τό ἐξόφλησε ὁ Κύριος».
Πράγματι, παρουσία τῶν παιδιῶν του καί Ἱερέων ἀφοῦ ἐδιάβασε εὐχές ἄνοιξε τόν τάφο καί βλέπουν στά χέρια τοῦ νεκροῦ τό γράμμα. Τό παίρνουν καί ἔκπληκτοι βλέπουν αὐτά πού εἶχε γράψει ὁ Ἐπίσκοπος νά ἔχουν διαγραφεῖ καί στή θέση τους νά ἔχουν γραφεῖ φρεσκογραμμένα γράμματα:
«Ὀσιώτατε Ἐπίσκοπε νά χαίρεις. Ἀπόλαυσα ἀπό τόν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστόν τό χρέος σου πού ἦταν γραμμένο σέ αὐτό τό χαρτί. Ἀπόλαυσα ἑκατονταπλάσιο θησαυρό καί αἰώνια ζωή, ὅπως τό ὑποσχέθηκες. Γι’ αὐτό δοξάζω τόν Κύριο καί εὐχαριστῶ τήν Ὁσιότητά σου πού μέ ὁδήγησε στό φῶς».
Ἀδελφοί μου, Μᾶς περιμένει λοιπόν ἑκατονταπλάσια ἀμοιβή, ἐάν ὁμολογοῦμε μέ τήν ζωή μας τόν Κύριο, γι’ αὐτό ἄς ἀγωνισθοῦμε νά γίνουμε ἀληθινοί Χριστιανοί. Οἱ Ἅγιοι Πάντες πού σήμερα ἑορτάζουμε εἴθε νά μᾶς βοηθήσουν στόν ἀγώνα μας καί τήν πάλη μας!
Χρόνια πολλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: