Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος.

 Τό τι, τέλος, καί ες τόν παρόντα ποστολικόν Κανόνα τά θέματα τς πίστεως καί τς δικαιοσύνης τίθενται ς ξαίρεσις, κατά τήν ποία ποτειχιζόμενος δέν δημιουργε παρασυναγωγή φατρία, δεικνύει τι ες ατές τίς περιπτώσεις κκλησιαστική πομάκρυνσις πό να τέτοιο πίσκοπο εναι δεδηλωμένη, ατονόητος καί φυσική καί οδεμία πόνοια δυνητικς ρμηνείας δύναται νά πάρξη. Δηλαδή, πό να φανερό καί δεδηλωμένο αρετικό, εναι φυσικό κάθε ρθόδοξος νά πομακρυνθ, χι μόνον ν εναι πίσκοπος, λλά καί γγελος πό τόν ορανό, κατά τήν γιογραφική κφρασι. ν πάλι, πόφασις τς πομακρύνσεως πό ατόν τόν πίσκοπο παφίετο ες τήν διάθεσι το καθενός, θά πρεπε φ’ νός μέν νά ναφέρεται τι δύνασαι νά νεργήσης οτως λλως, (δηλαδή νά πομακρυνθς πό τόν πίσκοπο, νά ναμένης τήν πόφασι τς Συνόδου), φ’ τέρου δέν θά πρεπε νά ναφέρεται ς ξαίρεσις ες τούς δύο ατούς Κανόνες, τήν στιγμή πού δέν το ξεκάθαρη ες ατήν τήν ξαίρεσι στάσις τν ρθοδόξων. Διότι τί ξαίρεσι πισημαίνει Κανών, στήν ποία δέν γνωστοποιε τήν γραμμή καί τήν στάσι κάστου κατ’ ατήν; Τό τι ες τόν παρόντα ποστολικό Κανόνα ναφέρονται καί τά θέματα τς δικαιοσύνης, σημαίνει τι διά τά θέματα τς πίστεως πρέπει νά εναι πολύ αστηρότεροι ο ρθόδοξοι. Θά ναφερθομε ν συνεχεί ες ναν λλο ερό Κανόνα διά νά δομε τό θέμα τς κριβείας καί τς οκονομίας καί νά συνειδητοποιήσωμε τι, ατοί ο δύο τρόποι διαποιμάνσεως καί νεργείας καταγράφονται ες τούς Κανόνας καί μάλιστα πακριβς, κάθε φορά πού φίσταται τέτοιο πρόβλημα. Πρόκειται διά τόν Α΄ Κανόνα το Μ. Βασιλείου. ς γνωστόν ο Κανόνες το Μ. Βασιλείου χουν οκουμενικόν κρος, διότι, σύμφωνα μέ τόν γ. Νικόδημον τόν γιορείτην, πεκυρώθησαν ορίστως πό τόν Α΄ τς Δ΄ Οκουμενικς καί τόν Α΄ τς Ζ΄, ρισμένως δέ (νομαστικς) πό τόν Β΄ τς Στ΄ Οκουμενικς Συνόδου. Ες τόν πρτον, λοιπόν, Κανόνα του ναφέρεται γιος ες τό βάπτισμα τν αρετικν καί τν σχισματικν. φο ρμηνεύει τί εναι αρεσις, τί σχίσμα καί τί παρασυναγωγή, ναφέρει τι: τό μέν βάπτισμα τν αρετικν εναι παντελς δεκτον (νύπαρκτον) ς τελεσθέν κτός τς κκλησίας, τό δέ τν σχισματικν εναι καί ατό δεκτον σύμφωνα μέ τίς Συνόδους πού συνεκάλεσαν ο γιοι Κυπριανός καί Φιρμιλιανός. ν συνεχεί ρμηνεύει γιος
θαυμάσια διατί καί ο σχισματικοί εναι κτός κκλησίας καί ρα δέν χουν χάριν καί ξουσία νά βαπτίζουν. Ες τό σημεο ατό ναφέρει τήν πικρατοσαν συνήθεια ες τήν σίαν καί λέγει τά ξς: «πειδή δέ λως δοξέ τισι τν κατά τήν σίαν, οκονομίας νεκα τν πολλν δεχθναι ατν τό βάπτισμα (τν σχισματικν), στω δεκτόν». Καί ρμηνεύει γ. Νικόδημος τό σημεον ατό: «Μερικοί δέ πίσκοποι κατά τήν σίαν δέχθησαν τό βάπτισμα ατν (τν σχισματικν) χάριν οκονομίας καί συγκαταβάσεως, καί οχί κριβείας, σάν που ο σχισματικοί εναι κόμη μέλη τς κκλησίας. θεν κατά τήν γνώμην ατν ς εναι δεκτόν».

Συνεχίζεται.

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς).

Ο ισαπόστολος ευαγγελιστής λέγει περί της «Λευκής Δαιμονίας», δηλαδή της Ευρώπης: 

 Τι νομίζετε σεις δια την Ευρώπην; Η Αφρική και η Ασία ονομάζουν τους Ευρωπαίους, «λευκούς δαίμονας». Επομένως, θα ηδύναντο να ονομάσουν την Ευρώπην: Λευκήν Δαιμονίαν. Θα την ωνόμαζον «Λευκήν», ένεκα του χρώματος του δέρματος, «Δαιμονίαν» δε, ένεκα της μελανότητος της ψυχής της. Διότι η Ευρώπη ηρνήθη τον μόνον αληθινόν Θεόν και άλαβε τον θρόνον και την στάσιν των Ρωμαίων καισάρων. Και όπως οι Ρωμαίοι καίσαρες προ της καταστροφής της Ρώμης, ούτω και αυτή διεκήρυξεν εις όλους τους λαούς της γης ότι καθείς δύναται να προσκυνή τους θεούς του όπως ηξεύρει και γνωρίζει, η Ευρώπη θα το ανέχεται, αυτοί όμως έχουν το χρέος να προσκυνούν αυτήν ως υψίστην θεότητα, είτε υπό το όνομα Ευρώπη είτε υπό το όνομα Πολιτισμός. Ούτως, αδελφοί μου, ανέστη ως βρυκόλαξ εις τας ημέρας μας, η σατανική Ρώμη, εκείνη η Ρώμη, προ του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία εδίωκε με πυρ και μάχαιραν τους Χριστιανούς και ημπόδιζε τον Χριστόν να εισέλθη εις την Ευρώπην. Μόνον ότι η Λευκή Δαιμονία έχει πέσει εις βαρυτέραν ασθένειαν από την αρχαίαν Ρώμην. Διότι, εάν η ειδωλολατρική Ρώμη, εβασανίζετο από ένα δαίμονα, η Λευκή Δαιμονία βασανίζεται από επτά πονηρά πνεύματα, δεινότερα από εκείνον τον δαίμονα της Ρώμης. Ιδού λοιπόν η νέα ειδωλολατρική Ρώμη, ιδού νέον μαρτύριον δια τον Χριστιανισμόν. Να ήστε έτοιμοι εις μαρτύριον δια τον Χριστόν εκ μέρους της Λευκής Δαιμονίας. Η νέα ειδωλολατρική Ευρώπη δεν καυχάται δι΄ ουδεμίαν θεότητα υπεράνω του εαυτού της. Αυτή καυχάται μόνον δια τον εαυτόν της, δια την σοφίαν της, δια τον πλούτον της, δια την ισχύν της. Φουσκωμένο μπαλλόνι είναι σχεδόν έτοιμον να εκραγή, προς γέλωτα της Αφρικής και της Ασίας, ώριμος όγκος έτοιμος να ανοίξη, να γεμίση το σύμπαν με την δυσωδίαν του. Αυτή είναι η σημερινή αντιχριστιανική Ευρώπη, η Λευκή Δαιμονία. Η Ευρώπη ζη εις τον φαύλον κύκλον των εφευρέσεων. Όστις παρουσιασθή με νέαν εφεύρεσιν ανακηρύσσεται μεγαλοφυϊα. Όστις πάλιν περιγράφει τας εφευρέσεις των άλλων, ανακηρύσσεται διδάκτωρ επιστημών. Αι εφευρέσεις της Ευρώπης είναι πολυάριθμοι, σχεδόν αναρίθμητοι. Ουδεμία όμως των εφευρέσεων αυτών κάμνει τον άνθρωπον καλύτερον, τιμιώτερον και περισσότερον φωτισμένον. Η Ευρώπη εις τα τελευταία χίλια έτη δεν έχει εμφανισθή ούτε καν με μίαν και μοναδικήν εφεύρεσιν εις τον πνευματικόν και ηθικόν τομέα, αλλά αποκλειστικώς και μόνον εις τον υλικόν τομέα. Αι εφευρέσεις της Ευρώπης ωδήγησαν την ανθρωπότητα εις το χείλος της καταστροφής. Την ωδήγησαν εις το άνευ προηγουμένου εις την ιστορίαν του Χριστιανισμού πνευματικόν σκότος και την ζοφώδη φθοράν. Διότι η Ευρώπη όλας τας εφευρέσεις της, δεν γνωρίζομεν εάν από ιδικήν της κακόνοιαν ή από επιρροήν των Εβραίων, τας έχει στρέψει εναντίον του Χριστού. Όταν εφευρέθη το τηλεσκόπιον δια την παρατήρησιν των μακρυνών αστέρων, οι Ευρωπαίοι επιστήμονες το ηρμήνευσαν εις βάρος του Ευαγγελίου του Χριστού. Όταν εφευρέθη το μικροσκόπιον, πάλιν γέλως δια τον Χριστόν. Όταν εφευρέθη το τραίνον, η ατμομηχανή, η τηλεγραφία και το τηλέφωνον, όλος ο αέρας αντήχει από την αυτοκαύχησιν την ευρωπαϊκήν εις βάρος του Θεού και του Χριστού Του. Όταν εφεύρον οι άνθρωποι μηχανάς δια το ταξίδιον επί των θαλασσών, δια την πτήσιν εις τον αέρα, δια την συνομιλίαν από μεγάλων αποστάσεων, τότε εφάνη ο Χριστός εις την Ευρώπην τόσον άχρηστος και καθυστερημένος, όσον και αι αιγυπτικαί μούμιαι. Όλας όμως τας εφευρέσεις της εις το διάστημα των τελευταίων διακοσίων ετών, η Ευρώπη τας έχει χρησιμοποιήσει δια την αυτοκτονίαν της εις τους παγκοσμίους πολέμους, δια το έγκλημα, δια το μίσος, δια το κρήμνισμα, δια την απάτην, δια τον εκβιασμόν, δια την βεβήλωσιν των ιερών και οσίων των λαών, δια το ψεύδος, τας ατιμίας, τας ακολασίας και την αθεϊαν εις ολόκληρον τον κόσμον. Αλλ΄ εις την πραγματικότητα, η Ευρώπη ουδένα άλλον ηπάτησε, πλην του εαυτού της. Οι μη χριστιανικοί λαοί έχουν καταλάβει τι εστιν Ευρώπη, τι προσφέρει και τι θέλει, δια τούτο και την ωνόμασαν Λευκήν Δαιμονίαν. Άκουσον τι λέγει ο προφητάναξ Δαβίδ: «Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλ. 19,8). Οι καυχισιολόγοι εκείνοι θα νυστάξουν επί των προσκεφαλαίων της ψεύτικης δόξης των και ημείς θα εγερθώμεν και θα ανορθοθώμεν. Ο δε απόστολος Παύλος φωνάζει ακόμη δυνατώτερον: Άνθρωπε, «τι έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (Α΄ Κορ. 4,7). Γνώριζε ότι όλαι αι εφευρέσεις ευρέθησαν εις το κτήμα του Θεού, ενώπιον των οφθαλμών του Θεού, και μάθε την εντροπήν και την τιμιότητα!

Ο Όσιος Ποιμήν :

Κάποιος μοναχός ζήτησε από τον Όσιο Ποιμένα να του εξηγήσει τι ακριβώς είναι η μετάνοια.

Η μη επανάληψις της ίδιας αμαρτίας, αποκρίθηκε ο Όσιος Ποιμήν. Γι αυτό τον λόγο οι δίκαιοι ονομάσθηκαν άμεμπτοι, γιατί έπαυσαν να αμαρτάνουν και έγιναν δίκαιοι”.

Was the Byzantine State a Theocracy?

 


WAS THE BYZANTINE STATE A THEOCRACY?
ANASTASIOS PHILIPPIDIS

Greek Orthodox Tradition: Roots and Perspective
In order to avoid the confusion caused to most writers by the term theocracy, we suggest four criteria with which the existence and degree of a theocracy can be measured within a state:    
1) Identification of political and religious power in the same person
2) Imposition of religious rules on the whole system of law
3) Exercise of public administration by religious officials
4) Control of education by the religious hierarchy

As strange as it seems, “Byzantium” does not satisfy even one of the four criteria for a theocratic state.  Let’s look at them in order.