Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


3. Ἡ θεωρία αὐτή τοῦ φόβου τῆς δημιουργίας σχίσματος ἐξαιτίας τῆςἀποτειχίσεως προσκρούει ἀπ’ εὐθείας εἰς αὐτήν ταύτην τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία προφανῶς ἀντιλαμβάνονται οἱ ὑπέρμαχοι τῆς θεωρίας αὐτῆς διεστραμμένως καί κακοβούλως. Διότι τί εἴδους ἑνότητα εἶναι αὐτή εἰς τήν ὁποία πρέπει νά εἴμεθα ἐνσωματωμένοι, τήν στιγμή πού ὑπάρχει ἡ αἵρεσις, ἡ ὁποία προσβάλλει αὐτόν τοῦτον τό θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας; Καί ποῦ εἴδαμε ὡς πρότυπο καί μοντέλο μία τέτοια ἑνότητα στήν (διαχρονική) ἱστορία καί Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία
νά μᾶς ἑνώνη μέν μέ τόν Ἐπίσκοπο, μᾶς διασπᾶ ὅμως ἀπό τήν ἀληθινή πίστι; Πῶς ἐπίσης θά δείξωμε ὅτι δέν εἴμεθα ὑπέρμαχοι τῆς εἰδωλοποιήσεως τοῦ Ἐπισκόπου, διά τῆς ἐξοστρακίσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀντικαταστάσεώς του ἀπό τόν Ἐπίσκοπο; Δέν σημαίνουν, ἀκόμη αὐτά ὅτι εἴμεθα ὑπέρμαχοι μιᾶς ἀνθρωποκεντρικοῦ χαρακτῆρος Ἐκκλησίας, ὅταν φοβούμεθα νά ἀποσχισθοῦμε ἀπό δεδηλωμένους αἱρετικούς, ἐν ὀνόματι αὐτῆς τῆς σάπιας καί ἐπισφαλοῦς
ἑνότητος; Περιττό νά ἀναφέρωμε ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἑνότης εἶναι τό πρότυπο, τό γνώρισμα καί ἡ καρδιά τοῦ Παπισμοῦ, ἡ δέ Ὀρθοδοξία γνωρίζει μόνον τήν ἑνότητα τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί τήν ὑποταγή μόνο στούς ἀληθινά Ὀρθοδόξους ποιμένες.
4. Ἐν τέλει δέ πρέπει νά ἀναφερθῆ ὅτι, ἔστω καί κατά φαντασία νά ὑπάρχη φόβος σχίσματος, πρέπει πάλι νά προτιμήσωμε τό σχίσμα διά τῆς ἀποτειχίσεως, ἀπό τήν
ὑπαγωγή μας στήν αἵρεσι, διά μέσου τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος μέ τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Διότι ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει τό σχίσμα εἶναι ἀσυγκρίτως μικρότερο κακό (καί μάλιστα ὅταν γίνεται μέ ἀγαθή προαίρεσι, μέ διάθεσι θυσίας καί ὄχι βολέματος καί μέ ἅγιο σκοπό τήν ἐμμονή δηλαδή καί παραμονή εἰς τήν ἀληθινή πίστι) ἀπό τήν αἵρεσι ἡ ὁποία, κατά τούς Πατέρας, μᾶς χωρίζει ἀμέσως ἀπό τόν Θεό.

Συνεχίζεται

Οι οικουμενιστές όργανα του Σατανά : Episcopal Church approves blessing for same-sex couples


http://gulfnews.com/news/world/usa/episcopal-church-approves-blessing-for-same-sex-couples-1.1047495
  • Published: 13:40 July 11, 2012 

Episcopal Church approves blessing for same-sex couples
Washington: Episcopalians approved a church-wide ceremony on Tuesday to bless same-sex couples, the latest decisive step toward accepting homosexuality by a denomination that nine years ago elected the first openly gay bishop.

 Η Επισκοπελιανή (Αγγλικανική) «εκκλησία» ενέκρινε την τελετή--«ευλογία» του γάμου των κίναιδων και λεσβίων εντός των «ναών» της, το τελευταίο αποφασιστικό βήμα αποδοχής της ομοφυλοφιλίας, είναι η «εκκλησία» που πριν εννέα χρόνια «χειροτόνησε»  τον πρώτο φανερό κίναιδο σε «Επίσκοπο».


Οι οικουμενιστές Ιούδες, έχουν δεχθεί και υπογράψει στο ΠΣΕ ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι ισότιμη με τις υπόλοιπες σατανοεκκλησίες.

Εντός των ναών μας, απαγγέλουν το Σύμβολο της Πίστεως και στο εξωτερικό ομολογούν ότι η Ορθοδοξία είναι μέρος της διηρημένης Εκκλησίας του Χριστού!

Υποδέχονται και αναγνωρίζουν ως αγιώτατον τον Πάπα, και ομολογούν ότι οι Άγιοί μας, που μας προειδοποιούν ότι ο Πάπας είναι αντίχριστος, χρειάζονται μνημόσυνα διότι έσφαλαν!!!

Η τελευταία  μας ελπίς: Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού απελευθερώσουν την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μια καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων.



Αποκαλυπτικό Δημοσίευμα σε πρόσφατο Βιβλίο Παπικού Συγραφέως για την αποφασισθείσα Ένωσι Ορθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικών το έτος 1970.





Εισαγωγή-Μετάφρασις  
+Επισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος 
Κυριακή 25.6/8.7.  2012.

Oσο  κα ν οκουμενιστς πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως  κ. Βαρθολομαος κα ο θιαστες τς οκουμενιστικς γραμμς το Πατριαρχείου, εφημίζουν τν πατριάρχη θηναγόρα († 1972) -κα μάλιστα π τ 40 πετεί τς ποβιώσεώς του- ς δθεν μεγίστη μορφή, κα πίσης σο κα ν διακηρύσσουν τι οκουμενιστικ γραμμή τους κανένα κίνδυνο δν συνιστ γι τν ρθόδοξη Πίστι κα κκλησία,  δια στορία τος διαψεύδει οκτρς κα ποκαλύπτει τν δόλο κα τν πάτη τους.
διαχρονικς λόγος το Κυρίου εναι σαφς κα διάψευστος κα χει κα δ τν φαρμογή του: «ο γάρ στι κρυπτν ο φανερν γενήσεται, οδ πόκρυφον ο γνωσθήσεται κα ες φανερν λθ» (Λουκ. η΄ 17).
Μετ τν «ρσι τν ναθεμάτων» μεταξ Ρώμης κα Κωνσταντινουπόλεως τν Δεκέμβριο το 1965, ποία σήμανε ς γνωστν γι τος Παπικος τν «ρσι τς κοινωνησίας», εσλθαν ο Φαναριτες π τν «μεγάλο» θηναγόρα στν παροξυσμ χι τς γάπης τς
ληθείας, φ’ σον λήθεια καταπατήθηκε, λλ το ψεύδους κα το σκότους. Διότι, τ Βατικαν καμμία αρεσί του δν ποποιήθηκε, λλ ντιθέτως προέβη κα δι τς Β΄ Βατικανς Συνόδου του (1962-1965) στν πικύρωσι κα δραίωσι τν π’ αώνων πλανν κα διαστροφν του· σχεδίασε δ γι τος ρθοδόξους μίαν ονιτικο τύπου νωσιν δι τς γνωστς «πιθέσεως γάπης».
· «νταπόκρισις» το θηναγόρου κα τν σν ατ περέβη τς προσδοκίες τς Ρώμης κα θεωρήθηκε περ-ικανοποιητική. Γι’ ατ κα π μέρους το τότε Πάπα Παύλου το VI, ντελς μυστικά, λλ σ πόλυτη συμφωνία μ τν Κωνσταντινούπολι, προτάθηκε μεση «συλλειτουργία» μφοτέρων ν τει 1970 κα δι το τρόπου τούτου
de facto (ψευδ)νωσίς τους!
Βεβαίως, μία τέτοιου εδους προοπτικ διαφαινόταν τότε μέσα π λες τς κινήσεις, διαθέσεις,κείμενα κα πράξεις τν δύο πλευρν, μως, παράλληλα, λόγ κα τν σφοδρν ντιδράσεων δίωςστν λλάδα, τ γιον ρος κα σ λλα μέρη το κόσμου, κατενοετο τι  νωσις δν ταν δυνατοτε ς σκέψις γι ν πραγματοποιηθ τουλάχιστον μεσα.
Κα μως, πως ποκαλύπτεται σ πρόσφατα κυκλοφορηθν βιβλίο Ρωμαιοκαθολικο συγγραφέως, Βενεδικτίνου Μοναχο, στν Γαλλία, ο δύο πλευρς εχαν ρίσει «μικρ πιτροπή», γι τν μελέτη τς προτάσεως το Πάπα περ μέσου νώσεως κα τν ξαγωγ διαγνώμης. Κα διαγνώμη ταν θετική!
Τ πρωταγωνιστικ πρόσωπα π ρθοδόξου πλευρς σαν Δαμασκηνς Παπανδρέου († 2011), γνωστότατος γι τν οκουμενιστική του πορεία κα συμβολ στ νωτικ ζήτημα, κα ωάννης Ζηζιούλας, π δεκαετιν φανς κα μφανς γετικς κπρόσωπος τν ρθοδόξων γενικ στν Οκουμενικ Κίνησι κα εδικ στς σχέσεις μ τν Παπισμό.
Εναι ξιο πογραμμίσεως, τι ν τότε, πρν π 42 τη, ωάννης Ζηζιούλας δν βλεπε κανένα οσιαστικ μπόδιο γι συλλειτουργία Πάπα κα πατριάρχη κα γι μεση νωσι ρθοδόξων κα Ρωμαιοκαθολικν, εναι πλέον πόλυτα κατανοητ κα «φυσιολογικ» λα
σα κτοτε κα μέχρι σήμερα διεκήρυξε κα πραξε π το θέματος.
Κατανοομε λοιπν πολ καλ τν κατοπιν ργώδη προσπάθειά του, κα μάλιστα π το 1980 μέσ κα το «Διαλόγου τς ληθείας» μ τ Βατικανό, ν προωθήση κα πιτύχη μ θεολογικ πλέον προκάλυμμα, ατ τ ποο εχε ποφασισθ τ 1970.
Μόλις δ πρόσφατα (28.6.2012), πατριάρχης Βαρθολομαος νεφέρθη ς ξς περ το μητροπολίτου Περγάμου ωάννου Ζηζιούλα:
« Μητροπολίτης Περγάμου ποτελε τν στιβαρν θεολογικν βραχίονα τς γίας το Χριστο Μεγάλης κκλησίας, ποία νεπιστεύθη ες τν γλαν πίσκοπον κα θεολόγον της τν χειρισμν κα τν διεκπεραίωσιν ψίστης σημασίας κκλησιαστικν ποθέσεων ες λον τ πλέγμα τν εθυνν κα τν δράσεών της, νέθεσεν ες ατν δυσκόλους
ποστολάς, προεδρείας κα διαπραγματεύσεις».
Μεταφράζοντες στ λληνικ -π τν γγλικ μετάφρασι π το Σεβασμ. τνα κ. Χρυσοστόμου το γαλλικο πρωτοτύπου- κα παραδίδοντες στν λληνόφωνη δημοσιότητα τ κατωτέρω ποκαλυπτικ ντοκουμέντο, θέλουμε ν τονίσουμε τι, τ ν πόφασις κείνη το 1970 δν φαρμόσθηκε μεσα, δν φείλετο πλς στν παρέμβασι τν θηνν τς Μόσχας.
Κα θήνα, τουλάχιστον δι το τότε φιλο-οικουμενιστο ρχιεπισκόπου ερωνύμου Κοτσώνη, κα Μόσχα δι τς τότε φιλο-σοβιετικς γεσίας της, ποία παρεχε συνοδικ ποφάσει τν Θ. Εχαριστία στος Παπικούς, δν ξέφραζαν τ ρθόδοξο δέον. Δν πιθυμοσαν μεση νωσι μ τος Παπικος μν θήνα, λόγ τς σχυρς ντιδράσεως κλήρου κα λαο, δ Μόσχα λόγ τν γνωστν «πολιτικν» κα γεμονιστικν πιδιώξεών της.
Εναι σαφς π τ κείμενο-μαρτυρία το Παπικο συγγραφέως, πο παραθέτομε, τι διος Πάπας, θερμς πρόμαχος τς ονιτικς καθυποτάξεως χι μόνον τς Κωνσταντινουπόλεως, λλ τς «λης ρθοδοξίας», κρινε τι δν θ πετύγχανε τ «λον», λλ μέρος ατο. Κα μως, Πάπας θελε, θέλει κα θ πιθυμ πάντοτε τ «λον», ς Παγκόσμιος Θρησκευτικς Πλανητάρχης, διότι σ τοτο κριβς συνίσταται οσία τς «καθολικς» σθενείας κα ωσφορικς διαστροφς του!
καθοριστικς σημασίας οσία τς ποθέσεως γκειται στ τι ο δύο πλευρές, ρθόδοξοι Οκουμενιστα κα Παπικοί, εχαν πράγματι ποφασίσει μυστικ τν μεση νωτικ συλλειτουργία τους τ 1970. Ατ ταν κα εναι πίστις κα βαθυτέρα πεποίθησις τν Οκουμενιστν τς Κωνσταντινουπόλεως, τν τέκνων («τεκνίων»), κολούθων, μνητν κα συνεχιστν το κατ’ ατος μεγάλου θηναγόρου.
δέτωσαν κα κατανοήτωσαν τοτο ο μ συμφωνοντες μν ποικίλοι ρθοδοξο-αμύντορες, λλ κοινωνοντες μ τος Λατινόφρονας κα Λατινόψυχους φιλενωτικος κα φιλοπαπιστς τς Κωνσταντινουπόλεως· κα μάλιστα, κατηγοροντες ταυτοχρόνως κα βάλλοντες σφοδρς, διακρίτως κα φιλαδέλφως κατ τν ρθοδόξων κείνων, ο ποοι, θεί λέει, ξέρχονται ποφασιστικ π τν διενεργουμένη ατ  ποστασία, πρς διάσωσιν τς νώσεως τς κκλησίας ν τ ληθεί κα τ γάπ.
Τ προσωπεα πίπτουν κα ο μάσκες σχίζονται· ο εθνες μένουν κα ο φωνς τν συνειδήσεων, σων πέμειναν μ «κεκαυτηριασμένων» (πρβλ. Α΄ Τιμοθ. δ΄ 2), γείρονται κα παναστατον. Εθε ζυγς τν «ψευδεπισκόπων» κα «ψευδοδιδασκάλων» ν ποτιναχθ κα πνευματικ λευθερία τς ρθοδόξου κκλησίας μας ν ποκατασταθ!


Το επίμαχο κείμενο παρατίθεται από το βιβλίο «ΠΑΥΛΟΣ  VI  και οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ» του αδελφού Patrice Mahieu o.s.b. collection Orthodoxie” πρόλογος μητροπολίτου Γαλλίας Εμμανουήλ Αδαμάκη   pp 197-200.
H Mυστική Επιτροπή της Ανοίξεως του 1970.

 μικρ πιτροπή,  ποία μελέτησε τν δυνατότητα εχαριστιακς συλλειτουργίας[μεταξ Πάπα Παύλου VI κα πατριάρχου θηναγόρου Ι] συναντήθηκε στ ρθόδοξοΚέντρο στ Σαμπεζ (Γενεύη) στς 27-29 πριλίου 1970 κα π 14 15 Μαΐου, κα κατόπινστν Ζυρίχη π 5 ως 7 ουνίου.  τελευταία συνάντησις γινε στν Ζυρίχη κα ἡἐργασία της, κατ’ ατησιν το Πάπα κα το Πατριάρχου, πρεπε ν γίνη μ τν μεγίστη μυστικότητα, λλ πρξαν [δη] κάποιες «διαρροές».
 πιτροπ πετελετο: π ρθοδόξου πλευρς, π τν [τότε] ρχιμανδρίτηΔαμασκην Παπανδρέου κα π τν ωάννη Ζηζιούλα [μητροπολίτου Περγάμου τώρατο Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως] κα π [Ρωμαιο]Καθολικς πλευρς, π τνΠατέρα Πιρ Ντυπρ (Pierre Duprey) κα π τν Αδεσ. Πατέρα Λν (Lanne). [ἩἘπιτροπξέδωσε μίαν θετικ διαγνώμη σχετικ μ τν συλλειτουργία κα μερίμνησεγι τν φαρμογή της. ς δομε τς τελευταες γραμμς τς ναφορς τους:
«Φαίνεται νώριμο σ ατ τν κρίσιμη στιγμ ν καθορισθ  τρόπος φαρμογς τςπροτεινομένης πράξεως. Φαίνεται ρκετ ν επομε π το παρόντος, τι δείχνει πιθυμητ ν πάρξουν δύο συλλειτουργίες. ν γιος Πατέρας συμφων, πρώτη συλλειτουργία, γι ψυχολογικος λόγους κα γι τονισμ το γεγονότος τι πρωτοβουλία ταν δική του, πως Πατριάρχης χει πανειλημμένως παραδεχθ, ν γίνη σ μία ρθόδοξη κκλησία, σύμφωνα μ τ ρθόδοξο λειτουργικ τυπικ (στν σταμπολ στν Κρήτη, γι παράδειγμα). δεύτερη συλλειτουργία ν γίνη, καλύτερα λίγες μέρες μετ
τν πρώτη, στν Ρώμη, σύμφωνα μ τ Ρωμαϊκ λειτουργικ τυπικό» (Κοιν κθεσις π τν πιτροπή, διωτικ ρχεα).
να μέρος ατς τς Κοινς κθέσεως, μ τροποποιήσεις κα παλειφ κάθε ναφορς σ πρακτικ φαρμογή, δημοσιεύθηκε στ [οκουμενιστικ περιοδικ] «Proche-Orient Chretien» [ Χριστιανικ Μέση νατολ] (1972, σελ. 3-17) [κδιδόμενο στν ερουσαλμ] π τν Πατέρα Ντυπρέ, κα στ «Oriente Christiano» [Χριστιανικ νατολ] (1974, σελ. 7-25), π τν [δη] Μητροπολίτη Δαμασκηνό. Ατς ταν τρόπος γι ν λεγχθον ο ντιδράσεις κα π τς δύο πλευρές (...).
πιτροπ λοιπν ξέδωσε μία θετικ διαγνώμη. Γιατί [μως] μετ δν φαρμόσθηκε; να τέτοιο γεγονός, κόμη κα ποκάλυψις μις τέτοιας πιθανότητος, θ εχε καταστροφικς συνέπειες χι μόνον γι τν Πατριάρχη θηναγόρα, λλ γι τν ρθόδοξη κκλησία. πρχε φόβος, τι Πατριάρχης μέσως θ πεκηρύσσετο θ καθαιρτο. Στν Καρδινάλιο Βίλλεμπρανς, κατ τν διάρκεια πισήμου πισκέψεώς του στν κκλησία τς λλάδος τν Μάϊο το 1971, ρχιεπίσκοπος θηνν επε, κατ τν διάρκεια τς πισήμου προσφωνήσεως ποδοχς του:
«πως Σεβασμιότης σας γνωρίζει, στν κκλησία ο πράξεις τν γετν, ν κα ξ αυτν, εναι ελογημένες κα φέρουν καρπν ποδοχς μόνον ταν πηχον τ ασθήματα κα τν πίστι το λου σώματος τς κκλησίας κα ταν συμφωνον μ τς προσδοκίες, σ συμφωνία μ τν πίστι του, το πιστο λαο
τς κκλησίας. ντιθέτως, προσπάθειες βεβιασμένα πιτελούμενες [...] δύνανται μόνον καταστροφ κα προβλήματα ργότερα ν προξενήσουν» (ερωνύμου θηνν, «Προσφώνησις κατ τν ποδοχ το Καρδιναλίου Βίλλεμπρανς», 18 Μαΐου 1971).
Τ μήνυμα ταν πράγματι σαφές. Στν περίπτωσι το Παύλου VI πρχε σταθερ πιθυμία ν μ διαιρέση τν ρθοδοξία. πίσης, τ Πατριαρχεο Μόσχας εχε προειδοποιηθ διακριτικ ς πρς τ σχέδιο κα παρέμβασίς του βοήθησε ν μποδισθ φαρμογή του. νας μάρτυρας τς ποχς κείνης, καλ νημερωμένος γι τ θέμα, ατ τ συμπέρασμα ξήγαγε. Εδικς φ’ σον πρωτοβουλία προήρχετο π τν Παλο VI, θεωρήθηκε τι ατ γενναιόδωρος χειρονομία θ εχε δημιουργήσει τεράστια ταξία σ λόκληρη τν ρθόδοξο κκλησία. Κα θ εχε συνέπειες, πίσης, γι τν Καθολικ κκλησία κα τς σχέσεις της μ τν λη ρθόδοξο κκλησία. Τ νωτέρω μήνυμα το ρχιεπισκόπου θηνν ταν ρκετ σαφές. ρσις τν ναθεμάτων τς 7ης Δεκεμβρίου 1965 εχε δη προξενήσει προβλήματα. συλλειτουργία το Πάπα μ τν Πατριάρχη θ διακινδύνευε σχέσεις πίπονα καλλιεργημένες μ τς λλες ρθόδοξες κκλησίες. Παλος VI πιθυμοσε ν διατηρήση μία πολιτικ συστηματικς προσεγγίσεως μ τν λη ρθοδοξία. λοκληρώνοντας τ σχέδιο, διακινδύνευε ν χάση τν μπιστοσύνη τν Ρώσων
κα ν μποδίση κάθε προσπάθεια προσεγγίσεως μ τν θήνα κα μ τ Βουκουρέστι. Οκουμενισμς δν δέχεται μία νωσι πο προκύπτει μ κόστος νέων διαιρέσεων ς «παραπλεύρου καταστροφς».

·Γαλλικ πρωτότυπο: http://orthodoxologie.blogspot.fr/2012/06/cequoi-nous-avons-echappe-slava-lui.html