Ὀ Χριστὸς πρὸς τοὺς οἰκουμενιστάς:


Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε ἐν ταῖς πόλεσι ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς, καταλύετε δὲ διὰ τῶν σκανδάλων σας τὴν πίστιν ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων. 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἑορτάζετε τοὺς ἁγίους ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν, λόγοις δὲ καὶ ἔργοις ὑμῶν ἀτιμάζετε αὐτούς.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης καὶ ἑνότητος μετὰ τῶν αἱρετικῶν, τοὺς δὲ ᾿Ορθοδόξους μισεῖτε καὶ διώκετε.

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ ἀγαπολογοῦντες διὰ παντός, ἡμέρας τε καὶ νυκτός, οἱ ὑπερτονίζοντες τὴν ἀγάπην τοῦ Πατρός μου καὶ ἀποκρύπτοντες τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν κρίσιν του, οἱ διαγράψαντες τὰς λέξεις ἁμαρτία, ὀργὴ Θεοῦ, κόλασις καὶ μετάνοια ἐκ τοῦ λεξιλογίου ὑμῶν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀνθρώποις. ῾Οδηγοὶ τυφλοί! Οἱ περιπατοῦντες ἐν τῇ σκοτίᾳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ δοκοῦντες φῶς εἶναι τῷ κόσμῳ, οἱ θεολόγους ὀνομάζοντες ἑαυτούς, τὴν δὲ ᾿Ορθόδοξον θεολογίαν ἀρνησάμενοι. Δοῦλοι πονηροὶ καὶ ἀνάξιοι!
 Οὐκ ἀνέγνωτε, ὅτι «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς»; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, οἱ καταλύοντες τοὺς Κανόνας τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ συμπροσευχόμενοι παρανόμως μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Μωροὶ καὶ τυφλοί! Οὐ βλέπετε, ὅτι, ὅσον ὑμεῖς συμπροσεύχεσθε μετ᾿ αὐτῶν, τοσοῦτον οὗτοι ἀπομακρύνουν ἑαυτοὺς ἀπὸ τῆς ἀληθείας μου;
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀπαιτεῖτε ὑπακοὴν τυφλὴν ἀπὸ τὸν λαόν μου εἰς τὰ ἄδικα καὶ παράνομα κελεύσματα ὑμῶν, ὑμεῖς δὲ λακτίζετε ὡς ἡμίονοι κατὰ τοῦ θελήματος τοῦ Πατρός μου.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι καταλείπετε τὰ ἐμὰ πρόβατα καὶ ἐναγκαλίζεσθε τοὺς λύκους. Ποιμένες ψευδεῖς καὶ μισθωτοί! Οἱ διαφθείροντες τὸν ἀμπελῶνά μου, οἱ μολύνοντες τὴν μερίδα μου μολυσμῷ οἰκουμενιστικῷ, οἱ δίδοντες τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον πανθρησκείας ᾿Αντιχρίστου. Πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεένης;
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὠνομάσατε τὰς αἱρέσεις ᾿Εκκλησίας, ἴσας αὐτὰς ποιήσαντες τῇ ἁγίᾳ καὶ ἀμώμῳ ᾿Εκκλησίᾳ μου, ἣν περιεποιησάμην διὰ τοῦ ἐμοῦ αἵματος.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι διοργανώνετε συνέδρια κατὰ παραθρησκειῶν τε καὶ αἱρέσεων νεοφανῶν, συνεργάζεσθε δὲ ἀγαστῶς μετὰ τῶν παλαιῶν τοιούτων, τῶν ὑπὸ τῶν Πατέρων καταδεδικασμένων.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. Πλανᾶτε γὰρ τοὺς ἑτεροδόξους πλάνην οἰκτρὰν καλοῦντες ᾿Εκκλησίας τὰς αὐτῶν συναγωγὰς τοῦ Σατανᾶ καὶ βεβαιοῦντες αὐτούς, ὅτι βεβαπτισμένοί εἰσι καὶ ὁδὸν ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν ἀκολουθοῦσιν.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι προπαρασκευάζετε Σύνοδον ἁγίαν τε καὶ μεγάλην οὐχὶ ἵνα δώσητε, ὡς λέγετε, μαρτυρίαν ᾿Ορθόδοξον ἐν τῷ κόσμῳ, ἀλλ᾿ ἵνα καταλύσητε τὰς ἐντολάς μου καὶ ἀκυρώσητε τὰ προστάγματά μου.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι μεριμνᾶτε καὶ τυρβάζεσθε περὶ τὸ φυσικὸν περιβάλλον μᾶλλον ἢ τὸ πνευματικόν· περὶ τὰ δάση τῆς γῆς μᾶλλον, ἅτινα κατακαυθήσονται πυρὶ διὰ τὰς ἀνομίας αὐτῆς, καὶ οὐχὶ περὶ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, τῶν μελλόντων κληρονομεῖν τὴν βασιλείαν τῶν οὐρα νῶν· περὶ τὰ κτήνη καὶ ἑρπετὰ μᾶλλον τὰ ἀφανιζόμενα ἢ περὶ τὰ ἀνθρώπινα ἔμβρυα τὰ ἐκτρώσεσι φρικτῶς σφαγιαζόμενα. Κύνες ἐνεοί, μὴ δυνάμενοι ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι, ἱνατὶ οὐκ ἐλέγχετε τὴν γενοκτονίαν ταύτην;
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ὑποκρίνεσθε τοὺς ὑπερασπιστὰς τῶν δικαιωμάτων τῶν ἀνθρώπων ἐν τοῖς κοινοβουλίοις τῶν ἐθνῶν, ἀφορίζετε δὲ ἀναπολογήτους τοὺς ἐλέγχοντας τὰς ἀνομίας ὑμῶν.
 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι ἀφωρίσατε δοῦλόν μου ὑπερασπιστὴν τοῦ ὀνόματός μου, ἄνευ ἀπολογίας κατακρίναντες αὐτόν. Εἴπατε ἐν ἑαυτοῖς· ἔστω ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος τῆς δικαιοσύνης· δεῦτε ἀφορίσωμεν αὐτόν, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου, βαρύς ἐστι ἡμῖν καὶ βλεπόμενος. ῎Αδικοι καὶ ἄνομοι!
 Οὐκ οἴδατε, ὅτι κατάρα ἄδικος ἐξελθοῦσα καὶ μὴ εὑροῦσα τόπον ἐπιστρέφει εἰς τὸν πέμψαντα αὐτήν; 

Οὐαὶ ὑμῖν, οἰκουμενισταὶ ὑποκριταί, ὅτι τὸ Κοράνιον ἀντὶ τοῦ Εὐαγγελίου μου δωρίζετε τοῖς ἀνθρώποις· ἱερὸν δὲ ὀνομάζετε αὐτό! Εἰ πιστεύετε τὸ Κοράνιον ἱερὸν εἶναι, ἐμὲ ἀρνεῖσθε καὶ τὸ Εὐαγγέλιόν μου· εἰ δὲ πιστεύετε, ὅτι πλάνη ἐστὶ καὶ ψεῦδος, ὀνομάζετε δὲ αὐτὸ ἱερόν, ἵνα ἀρέσητε τοῖς ἀλλοδόξοις, ὑποκρίνεσθε, καὶ τοὺς δεχομένους τὸ δῶρον τῆς ὑποκρίσεως ὑμῶν πλανᾶτε καὶ ἀγάπην οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς.


Μετενόησαν οἱ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι μετὰ τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα «οὐαί», ποὺ ἐξαπέλυσεν ὁ Χριστὸς ἐναντίον τους; Δυστυχῶς, ὄχι. ᾿Αντὶ νὰ μετανοήσουν, «συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν ᾿Ιησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσι». Θὰ μετανοήσουν οἱ οἰκουμενισταὶ ἀπὸ τὸν ἔλεγχο, ποὺ ἀσκεῖται ἐναντίον τους; ᾿Εὰν ἐρωτούσαμε τὸν Μέγα Βασίλειο, θὰ μᾶς ἀπαντοῦσε· «Οὔτε Αἰθίοψ ἀλλάξει τὸ δέρμα αὐτοῦ, οὔτε πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὐτῆς, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφεὶς ἀποτρίψασθαι δύναται τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως»!

Δικαιούμεθα ἐμεῖς σήμερα νὰ εἴμεθα αἰσιοδοξότεροι τοῦ οὐρανοφάντορος καὶ μεγίστου φωστῆρος τῆς Καισαρείας Βασιλείου, ὅταν αὐτό, ποὺ καλοῦνται οἱ οἰκουμενισταὶ νὰ ἀποκηρύξουν, δὲν εἶναι μία αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις;

Tοῦ κ. Χρήστου Κ. Λιβανοῦ.

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.


 Εκκλησιολογία
http://www.romanity.org/htm/im/w.gif
http://www.romanity.org/htm/im/w.gif 
36) Δια τούτο ακριβώς είναι αιρετικόν το Βατικανό που ισχυρίζεται ότι με την πάροδον του χρόνου αυξάνει την κατανόησίν του της Αγίας Γραφής και των δογμάτων του. Δια τον ίδιον λόγον είναι αφελείς οι Νεο-Ορθόδοξοι που ακολουθούν τους τοιούτους του Βατικανού.
http://www.romanity.org/htm/im/w.gif37) Η εν λόγω Κυριακή προσευχή στο Ιωάννου 17 δεν είναι δια την ένωσιν των μελών του Σώματος του Χριστού με Παπικούς και Διαματυρομένους που δεν έχουν την παραμικράν ιδέαν δια την προειρημένην θεραπείαν που οδηγεί στην θέωσιν. Φυσικά η προσευχή αυτή προϋποθέτει την είσοδον εις την οδόν προς την θέωσιν, αλλά δεν είναι δια την ένωσιν της Εκκλησίας πραγματικών ιατρών με εκκλησίας κομπογιαννιτών. Το ότι το Ιωάννου 17 ημπορεί να εφαρμοσθή σέ εκκλησίες χωρίς την θεραπείαν της θεώσεως είναι "πολύ ενδιαφέρον," ίνα μη είπωμεν περισσότερα.
http://www.romanity.org/htm/im/w.gif38) Εις την εν λόγω συμφωνίαν το Βατικανόν εκμεταλλεύεται τους αφελείς "Ορθοδόξους," που από καιρό επιμένουν ότι είναι μία "αδελφή Εκκλησία" της Βατικανίου "αδελφής εκκλησίας," ωσάν να ήτο δυνατόν η θέωσις να έχη αδελφήν διαφορετικήν από τον εαυτόν της. Τούτο είναι πράγματι παράδοξον αφού οι ακολουθούντες τον Αυγουστίνον Φραγκο-Λατίνοι, και οι εξ αυτών γεννηθέντες Διαμαρτυρόμενοι, ουδέποτε επίστεψαν ότι ο δοξασμός, δηλαδή η θέωσις, εις την ζωήν αυτήν αποτελεί το θεμέλιον των εντός του Σώματος του Χριστού μυστηρίων και επομένως το ουκ άνευ της αποστολικής διαδοχής και παραδόσεως. Ακόμη και σήμερον το Βατικανό και οι Διαμαρτυρόμενοι μεταφράζουν το "είτε δοξάζεται μέλος..." του Αποστόλου Παύλου (Α Κορ. 12;26) με το "είτε τιμάται μέλος...," παρ' ότι η Vulgata των Λατινοφώνων Ρωμαίων Πατέρων το αποδίδει με το "sive gloriatur unum membrum..."

      Συνεχίζεται.

Canada bride dies at 'trash the dress' photoshoot

The entrance to Dorwin park in Rawdon, on August 24Maria Pantazopoulos had wanted photos taken near Dorwin Falls



A Canadian woman has drowned during a photoshoot as she posed in her wedding dress in water at a Quebec park.
Estate agent Maria Pantazopoulos, 30, was apparently pulled under the water when her dress became saturated.
She is thought to have been staging a "trash the dress" photoshoot, where a newlywed bride is pictured ruining her wedding outfit, local media say.
Photographer Louis Pagakis said he jumped in to try to save her, but could not stop her from drowning.
"She had her wedding dress on and she said 'take some pictures of me while I swim a little bit in the lake,'" Mr Pagakis told CTV News.
"She went in and her dress got heavy, I tried everything I could to save her. I jumped in, I was screaming and yelling. We tried our best."
Ms Pantazopoulos's body was recovered several hours later from the water, near the Dorwin Falls in Rawdon.

Σήμερα τιμούνται οι Άγιοι :

Δευτέρα  27  Αυγούστου



Ο Όσιος Ποιμήν.
Μαζ μ τ λλα δέλφια το καναν μικρ μοναχικ δελφότητα σ μία μικρ σκήτη στν Αγυπτο. γούμενος ατς τς δελφότητας ταν Ποιμήν, πο εχε λα τ προσόντα πραγματικο ποιμένας ψυχν. φήμη του εχε φθάσει σ μακρινς περιοχς κα πολς κόσμος ρχόταν ν τν δε κα ν τν συμβουλευθε. Ατός, μως, δεχόταν μόνο τος μικρος κα ταπεινούς. σοι ρχονταν π περιέργεια, δν τος δεχόταν, στω κα ν ταν ρχοντες.
Κάποτε νας π' ατος θύμωσε πο δν τν δέχθηκε. Κα πειδ ταν δικαστής, συνέλαβε τν μοναχογι τς δελφς του σίου, μ τν δέα τι τώρα θ ρχόταν διος Ποιμν σ ατόν. σιος, μως, γραψε πρς ατόν: «ξέτασον τν νεψιόν μου κατ τος νόμους. Εναι νοχος; Τιμώρησέ τον. Ἐὰν μως δν εναι, κμε πως θέλεις». δικαστς θαύμασε τ γραφόμενα το σίου κα μέσως πέλυσε τν νεψιό του.
λα ατά βέβαια, τ κατάφερνε Ποιμήν, διότι καλλιεργοσε τ θεμέλιο τν ρετν, τν ταπεινοφροσύνη. Συχν μάλιστα λεγε: « νθρωπος χει νάγκη π τν ταπείνωσιν, σην π τν έρα τν ποον εσπνέει. ταπεινοφροσύνη το πνεύματος εναι ζω τς ψυχς». σιος Ποιμν πέθανε ερηνικά, προκύπτοντας σ λες τς χριστιανικς ρετές.



Ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Νεοφανής.

γνωστος στος ρχαίους Συναξαριστές.
γινε γνωστς π τυχαα ερεση τς εκόνος του τν 14ο αώνα στν Ρόδο, ταν σκαβαν παλι σπίτια στ νότιο μέρος το παλιο τείχους. κε βρέθηκε ρχαος νας μ πολλς κατεστραμμένες εκόνες κα μεταξ ατν κα καλ διατηρημένη εκόνα π τς ποίας τότε μητροπολίτης Ρόδου Νελος Β’ Διασπωρινς (1355 – 1369) διάβασε τ νομα το γίου « γιος Φαν». γιος παριστανόταν σν νεαρς στρατιώτης, κρατώντας στ δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στν ποο ταν λαμπάδα ναμμένη, γύρω δ π τν εκόνα τ 12 μαρτύριά του.
Τν ρχαο ατ να νοικοδόμησε Νελος κα τν φιέρωσε στ νομα το γίου Φανουρίου, πο πως φαίνεται συνέταξε κα τν κολουθία του.
( ναφορ στ Νέο Λειμωνάριο τι εκόνα το γίου βρέθηκε τ 1500, εναι λανθασμένη. Διότι πίσκοπος Ρόδου Νελος πρξε τν 14ο αώνα).



Ο Άγιος Λιβέριος ο Ομολογητής.
γιος Λιβέριος μολογητς διαδέχθηκε στν πισκοπικ θρόνο τς Ρώμης, τν Πάπα ούλιο. Λιβέριος ταν συνήγορος το Μεγάλου θανασίου κατ το ρειανισμο.
πίσης προστάτεψε τν ρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Παλο Α’, ταν ατοκράτορας Κωνστάντιος τν καταδίωξε γι τν ρθόδοξη συμπεριφορά του.
Κα ταν Πάπας Λιβέριος ρθε στν Κωνσταντινούπολη κα διαφώνησε σ κκλησιαστικ ζητήματα μ τν προστάτη το ρειανισμο Κωνστάντιο, ατς τν ξόρισε στν Θεσσαλονίκη.
Κατόπιν μως πανλθε στν θρόνο του κα πέθανε σ βαθ γρας.


Ο Όσιος Επίσκοπος Κορδούης της Ισπανίας.
ζησε στ χρόνια το Μεγάλου Κωνσταντίνου κα διακρίθηκε γι τν ρετ κα τ γενναία συμμετοχή του στος γνες πρ τς ρθοδοξίας.
Πρε μέρος στν Α’ Οκουμενικ Σύνοδο, πο γινε στ Νίκαια, καθς κα σ’ ατ τς Σαρδικς τ τος 347.
πίσης συνέπραξε στ ν θωωθε Μέγας θανάσιος π τς ναντίον του κατηγορίες κ μέρους τν ρειανν. λλ πειδ ατοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε μείλικτα τν θανάσιο, τ διο κανε κα στν εράρχη τς Κορδούης σιο, πο πέβαλε σ πολλς ξορίες κα κακοπάθειες.
σιος μως, κράτησε ρθιο τ ρθόδοξο φρόνημά του μέχρι τέλους. Δίκαια λοιπν τν γκωμιάζει γι’ ατ Θεοδώρητος, δ Μέγας θανάσιος
τν τιτλοφορε πατέρα τν πισκόπων.



Βάπτιση του Αιθίοπα Ευνούχου από τον  Άγιο Φίλιππο
Διαβάζουμ π τς Πράξεις Αποστόλων κεφ. η’ 26 – 40 :

26 Τότε γγελος Κυρίου επε ες τν Φίλιππον, «Σήκω κα πήγαινε πρς νότον, ες τν δρόμον πο κατεβαίνει π τν ερουσαλμ ες τν Γάζαν (εναι δρόμος ρημος).
27 Κα σηκώθηκε κα πγε. νας Αθίοψ, ενοχος, ξιωματικς τς Κανδάκης, τς βασιλίσσης τν Αθιόπων, ποος το γενικς ταμίας της, εχε λθει ες τν ερουσαλμ δι ν προσκυνήσ
28 κα πέστρεφε. Καθήμενος ες τ μάξι του διάβαζε τν προφήτην σαΐαν.
29 Επε δ τ Πνεμα ες τν Φίλιππον, «Πήγαινε κα προσκολλήσου ες ατ τ μάξι».
30 ταν Φίλιππος φθασε κοντ, τν κουσε ν διαβάζ τν προφήτην σαΐαν κα το επε, «ραγε καταλαβαίνεις ατ πο διαβάζεις;».
31 Ατς δ επε, «Πς ν μπορέσω ν καταλάβω ἐὰν δν μ δηγήσ κάποιος;» . Κα παρεκάλεσε τν Φίλιππον ν νεβ κα ν καθήσ μαζί του.
32 περικοπ τς γραφς πο διάβαζε το ξς: ς πρόβατον δηγήθη ες τν σφαγν κα πως μνς πο εναι φωνος μπρς σ’ κενον πο τν κουρεύει, τσι δν νοίγει τ στόμα του·
33 δι το πάθους του καταδίκη λαβε τέλος· τν δ γενεάν του ποιός θ μπορέσ ν τν διηγηθ; Διότι φυγε ζω του π τν γν.
34 Τότε ενοχος επε ες τν Φίλιππον, «Σ παρακαλ, πές μου δι ποιν λέγει ατ προφήτης; Δι τν αυτόν του δι κάποιον λλον;».
35 Τότε Φίλιππος νοιξε τ στόμα του καί, κάνοντας ρχν π τν γραφν ατήν, το κήρυξε τν χαρμόσυνην γγελίαν περ το ησο.
36 Καθς δ πήγαιναν ες τν δρόμον,  φθασαν ες να μέρος πο εχε νερ κα λέγει ενοχος, «Νά, νερό, τί μ μποδίζει ν βαπτισθ;».
37 [Κα Φίλιππος το επε, «Ἐὰν πιστέυς μ λη τν καρδιά σου, πιτρέπεται». κενος πεκρίθη, «Πιστεύω τι ησος Χριστς εναι Υἱὸς το Θεο»].
38 Κα διέταξε ν σταθ τ μάξι κα κατέβηκαν κα ο δύο ες τ νερό, κα Φίλιππος κα ενοχος, κα τν βάπτισε.
39 ταν νέβηκαν π τ νερό, τ Πνεμα το Κυρίου ρπαξε τν Φίλιππον κα δν τν εδε πλέον ενοχος, βάδιζεν μως τν δρόμον του χαρούμενος.
40 Φίλιππος ερέθηκε ες τν ζωτον κα διερχόμενος λας τς πόλεις κήρυττε τ εαγγέλιον μέχρις του λθε ες τν Καισάρειαν.


Η Αγία Ανθούσα η νέα
Μαρτύρησε, φο τς βαλαν τρίχινο κουρέλι κα μία μεγάλη πέτρα στ λαιμ κα τν ριξαν μέσα σ' να πηγάδι.



Ο Άγιος Αρκάδιος ο βασιλιάς
Κανες π τος Συναξαριστς δν ναφέρει τν βασιλι ρκάδιο (395 – 408) σν γιο.
Συναντται μνήμη του μόνο στ εροσολυμιτικ Κανονάριο (σελ. 105 κδ. Καλλίστου ρχιμ.) μαζ μ τν γιο Μαρτύριο.
σως κκλησία τν εροσολύμων ν εχε κάποιους σημαντικος λόγους ν τν κατατάξει μεταξ τν γίων της.





Ο Όσιος Θεόκλητος
γνωστος στος Συναξαριστές. Συναντται στν Πατμιακ Κώδικα 266 ς ξς:
«Τ
ατ μέρ το σίου Θεοκλήτου. Οτος ν π Κωνσταντινουπόλεως, ξίαν χων μαγίστρου, κα καταλιπν τν κόσμον νλθεν ν τ ρει το λύμπου, κακεσε ποταξάμενος κα σκήσας τεσι πλείστοις κοιμήθη».