Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης : Ω Πνεύμα Άγιο, πόσο Σε αγαπά η ψυχή!


Δεν έφερα τίποτε μαζί μου στο Μοναστήρι, εκτός από τις αμαρτίες μου, και δεν ξέρω γιατί ο Κύριος μου έδωσε, ενώ ήμουν ακόμη νεαρός υποτακτικός, τόση χάρη του Αγίου Πνεύματος, που γέμισαν από χάρη η ψυχή και το σώμα μου. Κι ήταν η χάρη όμοια με τη χάρη των μαρτύρων και το σώμα μου διψούσε να πάθει για τον Χριστό. 

Δεν εζητούσα εγώ από τον Κύριο Πνεύμα Άγιο. Δεν ήξερα πως υπάρχει Πνεύμα Άγιο, πως έρχεται στην ψυχή και πώς ενεργεί στην ψυχή. Τώρα όμως χαίρομαι να γράψω γι
ʼ αυτό. 
Ω Πνεύμα Άγιο, πόσο Σε αγαπά η ψυχή!
 
Είναι αδύνατο να σε περιγράψω, αλλά η ψυχή γνωρίζει τον ερχομό Σου και Συ δίνεις ειρήνη στο νου και γλυκύτητα στην καρδιά.
 

Ο Κύριος είπε: «Μάθετε απ
ʼ εμού την πραότητα και την ταπείνωσιν και ευρήσετε ανάπαυσιν εις τας ψυχάς υμών». Αυτό το λέγει ο Κύριος για το Άγιο Πνεύμα. Μονάχα στο Άγιο Πνεύμα βρίσκει η ψυχή την τέλεια ανάπαυση. 
Καλότυχοι εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, γιατί μας αγαπά πολύ ο Κύριος και μας δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και με το Άγιο Πνεύμα βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου. Για να φυλάμε όμως τη χάρη, οφείλουμε ν
ʼ αγαπούμε τους εχθρούς και σʼ όλες τις στενοχώριες μας να ευχαριστούμε το Θεό. 

Ο άνθρωπος, πριν δεχθεί τη χάρη, ζει και νομίζει πως όλα στην ψυχή του πάνε καλά. Όταν όμως τον επισκεφθεί η χάρη και μείνει μέσα του, βλέπει τελείως διαφορετικά τον εαυτό του. Κι όταν μετά στερηθεί πάλι τη χάρη, τότε μόνο καταλαβαίνει σε ποια άθλια κατάσταση βρίσκεται.
 
Έτσι, κι ακόμη περισσότερο, υποφέρει και πονεί η ψυχή που έχασε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και σέρνεται στη σκλαβιά των κακών λογισμών.
 
Όποιος δεν γνωρίζει τη χάρη, δεν την επιζητεί. Οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν στη γη, και πολλοί δεν ξέρουν πως τίποτα το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.
 

Η μάνα, όταν πεθάνει, αφήνει τα παιδιά ορφανά. Ο Κύριος όμως δεν μάς άφησε ορφανούς, αλλά μας έδωσε τον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο (Ιωάν. ιδ
ʼ 16-18 ) , και Αυτό μάς εμπνέει νʼ αγαπούμε τον Θεό και να Τον ποθούμε ατέλειωτα. 
Ω, πόσο βαρειά στενοχωριέται η ψυχή όταν χάσει την αγάπη και την παρρησία προς τον Θεό! Με πόνο καρδιάς τότε παρακαλεί: «Πότε θα Σε δω πάλι, Κύριε, και θα γευθώ την ειρήνη και την αγάπη Σου;»
 
Γιατί θλίβεσαι, ψυχή μου, και χύνεις δάκρυα; Μην τυχόν λησμόνησες τι σου εχάρισε ο Κύριος, παρόλο που άξιζες κάθε τιμωρία;
 
Όχι, δεν ελησμόνησα το μέγα έλεος που εσκόρπισε σε μένα ο Κύριος και θυμάμαι τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την αγάπη του Κυρίου.
 
Γιατί, λοιπόν, δακρύζεις, ψυχή, αφού γνωρίζεις το απερίγραπτο έλεος του Κυρίου; Τι άλλο περισσότερο θέλεις από τον Δεσπότη;
 

Η ψυχή μου θέλει να μην στερηθεί ποτέ τη χάρη του Κυρίου. Η γλυκύτητα της χάρης σύρει ακατάπαυστα την ψυχή μου προς την αγάπη του Πλάστη μου.
 
Όταν ελαττώνεται στην ψυχή η χάρη, τότε πάλι αρχίζει αυτή να αναζητά το έλεος του Κυρίου. Η ψυχή ταράζεται από την τυραννία των κακών λογισμών και καταφεύγει στον Κύριο, στον Πλαστουργό της, και παρακαλεί να της δώσει πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη την εγκαταλείπει η χάρη της αδιάλειπτης αγάπης του Ουράνιου Πατέρα.
 

Ο Κύριος αποσύρει τη χάρη Του από την ψυχή και έτσι, με το έλεος και τη σοφία Του, οδηγεί στην ταπείνωση την ψυχή, για την οποία άπλωσε με αγωνία τα χέρια Του στον Σταυρό. Περιμένει όμως να δείξει η ψυχή την προαίρεσή της στον αγώνα κατά των εχθρών, μόνη όμως η ψυχή δεν έχει δυνάμεις για να νικήσει. Γι
ʼ αυτό ζητώ με δάκρυα από τον Κύριο: «Κύριε, Συ βλέπεις πόσο ασθενικιά είναι η ψυχή μου, όταν στερηθεί τη χάρη Σου. Συ, το Φως και ο Πατέρας μας, δώσε μας τον άγιο φόβο Σου, για να Σε αγαπούμε όπως Σε τρέμουν και Σε αγαπούν τα Χερουβείμ». 

Ο άνθρωπος αφ
ʼ εαυτού του είναι ανίκανος να τηρήσει τις εντολές του Θεού και γιʼ αυτό ελέχθη: «Αιτείται και δοθήσεται». Και αν δεν παρακαλούμε, βασανίζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και χάνουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και η ψυχή χωρίς τη χάρη ταράζεται για πολλά πράγματα, γιατί δεν εννοεί το θέλημα του Θεού. 

Για να έχει τη χάρη, πρέπει να είναι εγκρατής σε όλα ο άνθρωπος: στις κινήσεις, στην ομιλία, στην όραση, στους λογισμούς, στην τροφή. Για κάθε είδους εγκράτεια βοηθάει η μελέτη του λόγου του Θεού, όπως λέει η Γραφή: «ουκ επ
ʼ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλʼ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού». 
Καλότυχος όποιος δεν έχασε τη χάρη του Θεού, αλλά ανεβαίνει από δύναμη σε δύναμη. Εγώ όμως έχασα τη χάρη, αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε και μου έδωσε να γευθώ ακόμη μεγαλύτερη χάρη μόνο κατά το έλεός Του.
 
Χωρίς τη χάρη του Θεού είμαστε όμοιοι με τα ζώα, αλλά με τη χάρη ο άνθρωπος είναι μέγας κοντά στον Θεό.
 

Οι άνθρωποι εκτιμούν υπερβολικά τις γήινες επιστήμες ή τη γνωριμία με κάποιον επίγειο βασιλιά, και χαίρονται όταν κάνουν παρέα μαζί του –αλλά αληθινά μεγάλο είναι μόνο το να γνωρίζουμε με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο και το θέλημά Του.
 
Με το Πνεύμα το Άγιο εγνώρισε η ψυχή μου τον Κύριο και γι
ʼ αυτό είναι εύκολοι και ευχάριστο για μένα να Τον σκέφτομαι, Αυτόν και τα έργα Του. Χωρίς όμως το Άγιο Πνεύμα, η ψυχή παραμένει σαν νεκρή, έστω κι αν έμαθε όλο τον κόσμο. 

Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι είναι η πνευματική επιστήμη, θα εγκατέλειπαν τις γήινες επιστήμες και τέχνες και θα ζητούσαν μόνο τον Κύριο. Το θείο κάλλος Του αιχμαλωτίζει την ψυχή και αυτή ποθεί να παραμένει αιώνια μαζί Του, και δεν ζητά, τίποτα άλλο και θεωρεί όλα τα βασίλεια της γης σαν σύννεφα που περιφέρονται στον ουρανό.
 

Ο Κύριος είπε: «Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστι» και «υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. ιδ΄10, 20).
 
Πόσο μεγάλο έλεος! Ο Κύριος θέλει να βρισκόμαστε κοντά σ
ʼ Αυτόν και στον Πατέρα, και η ψυχή μας αισθάνεται πως ο Κύριος είναι κοντά μας. 
Αλλά τι έχουμε κάνει, Κύριε, για Σένα ή σε τι Σε ευχαριστοήσαμε, ώστε να θέλεις να είσαι μέσα μας και εμείς κοντά Σου; Εμείς Σε σταυρώσαμε με τις αμαρτίες μας και Συ θέλεις να είμαστε μαζί Σου; Ω, πόσο μεγάλο έλεος έδειξες σ
ʼ εμένα! Σʼ εμένα, που μου αξίζει ο άδης και τα βάσανά του, Εσύ δίνεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. 
Κι αν έδωσες σ
ʼ εμέ τον αμαρτωλό τη χάρη να Σε γνωρίσω με το Άγιο Πνεύμα, τότε Σʼ ικετεύω, Κύριε, να δώσεις να Σε γνωρίσει όλος ο κόσμος. 




Cherubic Hymn-Theodoros Vasilikos-Our Home


Καθ. Ι. Κορναράκης :


Πρ δεκαετίας, περίπου, στν Θεολογικ Σχολ το Α.Π.Θ., κπονήθηκαν –κα γιναν ποδεκτές– δύο διατριβές, ο ποες «πεδείκνυαν» ρθοδόξους δύο αρετικος τς Δ'  Οκουμενικς Συνόδου τς Χαλκηδόνος: τν Διόσκορο κα τν Σεβρο (τν ποκαλούμενο «κέφαλο» στ σχετικ τροπάριο το ρθρου τς κολουθίας τς ορτς τν γίων Πατέρων).
δικαιολογία κα τ ατιο τς κπονήσεως τν ν λόγ διατριβν εναι τι, μφότερες προλειαίνουν τ δαφος, στε, μελλοντικ Σύνοδος ν πεισθε γι τ «ρθόδοξα» φρονήματα τν δύο –Συνοδικς καταδικασθέντων– αρετικ
ν. 

Σκοπιανό: Καιρός για αλλαγή πορείας


Κωνσταντίνος Χολέβας

Ευρισκόμενος στο Ευρωκοινοβούλιο στις 28.11.2012, ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων Νίκολα Πόποσκι δήλωσε ότι η χώρα του δεν συμφωνεί με το νέο Μνημόνιο Συνεννόησης που προτείνει ο Ελληνας ομόλογός του Δημήτρης Αβραμόπουλος. Η απάντηση αυτή έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά αρνητικών ενεργειών από τους βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι προφανώς την καλή μας διάθεση την εκλαμβάνουν ως αδυναμία και τις προσωρινές παραχωρήσεις μας τις θεωρούν ουσιαστικές υποχωρήσεις.

Καιρός για αλλαγή πορείας. Οσο εμμέναμε στην αρχική θέση μας ότι δεν παραχωρούμε με κανέναν τρόπο το όνομα, κερδίζαμε. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μάς στήριξαν με θετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής τον Δεκέμβριο του 1991 στις Βρυξέλλες και τον Ιούνιο του 1992 στη Λισαβόνα. Από τον Σεπτέμβριο του 1995 αρχίσαμε τις υποχωρήσεις με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Συνεχίσαμε να κάνουμε κινήσεις καλής προαίρεσης, αποδεχόμενοι ως επίσημη θέση μας τη σύνθετη ονομασία με κάποιον προσδιορισμό.

Ακόμη και τώρα διατηρούμε σε ισχύ την Ενδιάμεση Συμφωνία, αν και οι Σκοπιανοί την καταπάτησαν αγρίως και τελικά τη χρησιμοποίησαν για να μας εγκαλέσουν ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Τι κερδίσαμε απ' όλες αυτές τις «φιλικές» κινήσεις μας; Απολύτως τίποτε. Απλώς οδηγήσαμε τα Σκόπια και τις κυβερνήσεις τους, είτε δεξιές είτε σοσιαλδημοκρατικές, σε μεγαλύτερη αδιαλλαξία.

Η νέα στρατηγική μας πρέπει να βασίζεται σε σταθερά βήματα και στην αποφυγή επανάληψης των λαθών: Α) Να επανέλθουμε στην πανελληνίως αποδεκτή θέση ότι δεν παραχωρούμε το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας με κανέναν τρόπο και με καμία παραλλαγή, Βόρεια, Ανω κ.λπ. Β) Να προβάλουμε επισήμως την καταπίεση της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια, αντί να δεχόμαστε προπαγανδιστικές επιθέσεις για μία ανύπαρκτη «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα. Γ) Να καταγγείλουμε αμέσως την Ενδιάμεση Συμφωνία. Δ) Να φέρουμε ενώπιον του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης τον συνεχιζόμενο διωγμό του νόμιμου και κανονικού Αρχιεπισκόπου Ιωάννου. Ο ορθόδοξος ιεράρχης είναι φυλακισμένος διότι αρνείται να χρησιμοποιήσει τον όρο «Εκκλησία της Μακεδονίας».

Το κράτος των Σκοπίων είναι θνησιγενές και θα διαλυθεί σε λίγα χρόνια μεταξύ Αλβανών, Βουλγάρων και Σέρβων. Ας μην παραδώσουμε τη μακεδονική κληρονομιά μας σε ένα κράτος το οποίο συντόμως δεν θα υπάρχει!

http://www.dimokratianews.gr/

Μάλλον, οι πονηροί φαναριώτες θα γελούσαν σε βάρος μας!


…..Για το θέμα του παπισμού, ο π. Επιφάνιος δεν ανησυχούσε, όπως όλοι οι πνευματικοί την εποχή εκείνη. Πίστευε, ότι ήταν «νεφύδριο», όπως έλεγε ο Μέγας Αθανάσιος για τον «αρειανισμό». Νόμιζε ότι τα πράγματα θα άλλαζαν γρήγορα, όταν θα πέθαινε ο Αθηναγόρας! Αδυνατούσε να συλλάβει το μέγεθος του προβλήματος. ΄Ηταν άλλωστε άγνωστα τα τόσα στοιχεία, που είναι σήμερα γνωστά σε μας. Παρά ταύτα, και με τα ελάχιστα αυτά στοιχεία, που είχε τότε υπόψη του, έγραφε εναντίον του παπισμού, του οικουμενισμού, του Αθηναγόρα και όλων των φιλενωτικών! Και σ’ αυτό διέφερε από τους άλλους πνευματικούς της εποχής εκείνης.
Αργότερα άρχισε να πιστεύει, ότι ο Αθηναγόρας και ωρισμένοι επίσκοποι του Φαναρίου υπερέβησαν τα όρια ασφαλείας από ένα Ορθόδοξο. Γι’ αυτό, το 1970, υποστήριξε τη διακοπή του μνημοσύνου του ονόματος του Αθηναγόρα. Δεν συμφωνούσε όμως και με τη παύση της «κοινωνίας», με όσους μνημόνευαν τον Αθηναγόρα, γιατί νόμιζε ότι έτσι θα αποκόπτονταν κάποιος από την Εκκλησία.
Ο π. Επιφάνιος είναι εκείνος που εξώθησε τον Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, με τον οποίο συνδεόταν στενά, να σταματήσει το μνημόσυνο του ονόματος του Αθηναγόρα. Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος πράγματι έπαυσε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα το 1970. Το παράδειγμα του Αμβροσίου ακολούθησε τότε και ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ύστερα, και ο Παραμυθίας Παύλος Καρβέλης. Διατήρησαν όμως «κοινωνία» με όσους εξακολουθούσαν να μνημονεύουν τον Αθηναγόρα. ΄Ετσι, η διακοπή αυτή του μνημόσυνου ήταν «κολοβή» και φαιδρή, γιατί σε μιά γιορτή που μπορεί να συλλειτουργούσε ένας απ’ τους τρεις αυτούς Μητροπολίτες, με κάποιον άλλο Μητροπολίτη των Νέων χωρών, ο μεν ένας δεν μνημόνευε τον Αθηναγόρα, τον μνημόνευε όμως ο άλλος στην ίδια λειτουργία! Οπότε μιά τέτοια διακοπή του μνημοσύνου, που την εισηγήθηκε π. Επιφάνιος, δεν ήταν ιδαίτερα οδυνηρή για τον Αθηναγόρα
Μάλλον, οι πονηροί φαναριώτες θα γελούσαν σε βάρος μας!

π. Θεόδωρος Ζήσης. Αγία Αικατερίνη (αφιέρωμα)


Published on Nov 27, 2012 by

Η προσευχή προς τον θεό του κάτω κόσμου και το "Υπουργείο ... Κλιματικής Αλλαγής"!


http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8998.html

Η προσευχή προς τον θεό του κάτω κόσμου και το "Υπουργείο ... Κλιματικής Αλλαγής"!


"Ή ολόστραβος είν' ο γυαλός ή θεόστραβα αρμενίζουμε"!
Το "Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής(?!)" και το πρόγραμμα «ΥΠΕΚΑ-ΑΘΗΝΑ-ΑΤΤΙΚΗ 2014» το οποίο πληρώνει από την τσέπη του ο εξαθλιωμένος ορθόδοξος ελληνικός λαός, δημιούργησαν ένα "εικαστικό κακοτέχνημα" με προϋπολογισμό 18.000 €, που σε κάνει να αναρωτιέσαι σε ποιόν απευθύνεται, αν είναι ανθρώπινο λάθος ή αποκρυφιστικό μήνυμα.
Τα χέρια σε στάση ικεσίας-προσευχής, πάντα προτείνονται ψηλά, προς τον ουρανό, προς τον Θεό, ενώ εδώ οδηγούνται κάθετα προς την γη, προς τον Άδη!
Δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα γιατί η παράθεση της εναγώνιας επιστολής της φίλης αναγνώστριας και οι σοκαριστικές φωτογραφίες που ακολουθούν είναι αποκαλυπτικές.
Εμείς να επισημάνουμε κάποια ενδεικτικά σημεία από το πρόγραμμα του Υπ. Κλιματικής Αλλαγής που ομολογούν 1)την μετατροπή επισήμως της Αθήνας σε ειδωλολατρική Βαβέλ ή Νεοταξική Αστάνα :
«Πλατεία Αγ. Παντελεήμονα: γίνεται χώρος συμφιλίωσης και αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων »!! 1
2) Βλέπουμε ότι ενοχλεί ο Σταυρός : «Αθήνα Χ 4 Η πρόταση αναφέρεται στη κατάργηση του «σταυρού» που σχηματίζουν οι ενδιάμεσοι δρόμοι 4 οικοδομικών τετραγώνων της πόλης και στη μετατροπή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής2

Ακολουθεί η επιστολή και οι φωτογραφίες της Μαρίας Κ.
«Xαίρετε εν Χριστώ! Δείτε σας παρακαλώ πολύ τις φωτογραφίες που τράβηξα στην οδό Πειραιώς. Το θέαμα με θύμωσε και η επιγραφή από κάτω με αποτελείωσε.
"Εικαστική παρέμβαση επί της τυφλής όψης κτηρίου. Υπουργείο περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής."
Ένα ακόμη δείγμα της πορείας που μας δείχνει το.. σηψαιμικό κράτος μας. Το "διεπέτασα προς σε τας χείρας μου" ο προφητάναξ Δαυίδ, το είπε στον Θεό του ουρανού. Αυτοί οι.. κακοτέχνες της Σχολής Κ α λ ώ ν Τεχνών σε ποιον το απευθύνουν;3 Στο άψυχο τσιμέντο, ή στον θεό του κάτω κόσμου;
Κανείς επιτέλους σ΄ αυτόν τον τόπο δεν ευθύνεται για τις αποφάσεις που υλοποιεί με τον ιδρώτα του ελληνορθόδοξου λαού;
Πείτε μου σας παρακαλώ αν κάνω λάθος γιατί το βλέπω εδώ και πολύ καιρό και δεν έχω ακούσει κανένα σχόλιο από πουθενά. Και θέλω να συνεχίσω να λέω μαζί με τον προφητάνακτα Δαυίδ : «μη αποστρέψεις το πρόσωπον σου απ΄εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον» !
Σεις με την πέννα σας και τους φωτισμένους συμβούλους που διαθέτετε αν μπορείτε κάντε κάτι. Ευχαριστώ. Μαρία Κ.»

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Ο «αλάθητος» άνθρωπος, και απέναντί του ο «πανα-μαρτωλός» άνθρωπος. η ταπεινοφροσύνη από το ένα μέρος και η υψηλοφροσύνη από το άλλο. Η απαράμιλλος αηδών του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου, ο άγιος Χρυσόστομος ευαγγελίζεται: «Θεμέλιός εστι της καθ’ ημάς φιλοσοφίας η ταπεινοφροσύνη»(PG  51, 312. Η ταπεινοφροσύνη είναι το θεμέλιον της φιλοσοφίας μας περί της ζωής και του κόσμου, περί του χρόνου και της αιωνιότητος, περί του Θεανθρώπου και της Εκκλησίας. Ενώ θεμέλιον παντός ουμανισμού, ακόμη και εκείνου του αναχθέντος εις δόγμα, είναι η υψηλοφροσύνη, η πίστις εις τον λόγον του ανθρώπου, εις τον νουν και την λογικήν του. Η υψηλοφροσύνη είναι η ανίατος νόσος του νου του διαβόλου. Εντός της ευρίσκονται και εξ αυτής πηγάζουν όλα τα λοιπά διαβολικά κακά. Ενώ η ταπεινοφροσύνη μας διδάσκει να αναθέτωμεν την ελπίδα μας και να έχωμεν απόλυτον εμπιστοσύνην εις τον άγιον, καθολικόν, θεανθρώπινον νουν της Εκκλησίας, τον «νουν Χριστού». «Ημείς νουν Χριστού έχομεν» (1 Κορ. 2, 16). Ημείς εν τω θεανθρωπίνω σώματι του Χριστού, τη Ορθοδόξω Εκκλησία, εις την οποίαν ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι το παν: και η κεφαλή και το σώμα και η ζωή και η αλήθεια και η αγάπη και η δικαιοσύνη και ο χρόνος και η αιωνιότης. αλλά και ημείς δια της πίστεως εις Αυτόν και της εν Αυτώ ζωής (Εφ. 4,11-21). Διότι «τα πάντα δι’ Αυτού και εις Αυτόν έκτισται. και Αυτός εστι προ πάντων και τα πάντα εν Αυτώ συνέστηκε. και Αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας, ίνα γένηται εν πάσιν Αυτός πρωτεύων» (Κολ. 1, 16-18). Αυτός, ο Θεάνθρωπος, και όχι ένας άνθρωπος, οποιοσδήποτε και αν είναι.


Συνεχίζεται.