+ π. Ιωάννης
Σ. Ρωμανίδης
Δοξασμός είναι η μέθεξις
όχι μόνον της ψυχής αλλά και του σώματος εις την αθανασίαν και αφθαρσίαν δια
την τελείωσιν της αγάπης. Δύναται να είναι θέα μικράς ή μακράς διαρκείας. Μετά
από κάποιαν έκστασιν αποπροσανατολισμού ο νεωστί θεωθείς βλέπει τα πάντα γύρω
του διαβεβρωμένα με την δόξαν/βασιλείαν του Θεού, η οποία, αφού δεν είναι ούτε
φώς, ούτε σκότος, και δεν ομοιάζει με τίποτε το κτιστόν, υπερβαίνει πάντα τα
ρήματα και νοήματα καί, παρ' ότι αποκαλυπτομένη, παραμένει μυστήριον
αδιαπέραστον, ανέκφραστον και ως εκ τούτου απερίγραπτον. Κατά την διάρκειαν της
θέας τα πάθη, τα οποία είχον ουδετεροποιηθεί και καταστεί αδιάβλητα με τον
φωτισμόν, καταργούνται. Ο θεούμενος ούτε τρώγει, ούτε πίνει, ούτε κοιμάται,
ούτε κουράζεται και δεν επηρεάζεται από την ζέστην ή το κρύο. Αυτά τα φαινόμενα
εις τους βίους των αγίων, πρίν και μετά την ενσάρκωσιν του Κυρίου της δόξης,
δεν είναι θαύματα, αλλ' η αποκατάστασις της υγείας της νοσούσης ανθρωπίνης
φύσεως. Οι Γεροντολόγοι έχουν αποδείξει ότι το
γήρας είναι αρρώστια και ερευνούν, μήπως και ο ίδιος ο Θάνατος είναι αρρώστια.
Θα ηδύναντο να αποτελέσουν συμβολήν εις την εν λόγω έρευναν οι θεούμενοι και τα
λείψανά των. Τα σώματα εκατοντάδων θεουμένων παραμένουν σχετικώς ακέραια επί
αιώνας εις μίαν κατάστασιν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Από τα παλαιότερα
παραδείγματα είναι το ακέραιον σώμα του Αγίου Σπυρίδωνος εις την νήσον Κέρκυρα,
του λαβόντος μέρος το 325 εις την Α' Οικ. Σύνοδον. Μόνον εις την Μονήν των
Σπηλαίων εις το Κίεβον υπάρχουν 120 ακέραια ιερά λείψανα.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου