Αν δεν υπήρχαν "Παλαιοημερολογίτες"...



(σ. σ. η "Ορθόδοξη Φωνή" ακολουθεί την τοπική "Εκκλησία" του Καναδά της οποίας "Ποιμένας" είναι ο Αρχιεπίσκοπος Καναδά κ. Σωτήριος. Ο διαχειριστής αυτής της ιστοσελίδας ανεβάζει άρθρα που νομίζει ότι πρέπει να παρουσιάζονται, ασχέτως αν μερικοί δυσφορούν...).

"μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ" (Εβρ. 11, 26)


"Παλαιοημερολογίτες". Μια λέξη που προκαλεί στον κόσμο, που ακολουθεί το νέο ημερολόγιο, δυσφορία και ένα ειρωνικό χαμόγελο. Οι πολλοί - οι αδιάφοροι - τους θεωρούν κάτι αντίστοιχο με τους ταλιμπάν. Μούχλα, συντηρητικότητα και αυστηρότητα. Οι απλοϊκοί χριστιανοί, φοβισμένοι από τα λόγια των γεροντάδων και των δεσποτάδων, τους λογαριάζουν σαν σχισματικούς, εκτός Εκκλησίας. Οι πιο ενημερωμένοι, στέκονται στις ακρότητες, που παντού υπάρχουν εν τέλει, και τους αντιμετωπίζουν ως ακραίους, ως κίνδυνο. Οι οικουμενιστές τους βλέπουν με αηδία, φοβούμενοι όμως και την επαφή μαζί τους, μήπως και ξεφυτρώσει κανένας νέος Καραγιαννίδης με την ψαλίδα ή κανένας ζηλωτής μοναχός με ένα υπέρβαρο Πηδάλιον και τους το φέρει στο κεφάλι. Οι αντιοικουμενιστές, αυτοί και αν δεν θέλουν να ακούν για "παλαιοημερολογίτες"! Ο φόβος μην χαρακτηριστούν και αυτοί από τους υπολοίπους ως "παλαιοημερολογίτες" τους τρομάζει τόσο πολύ, που προτιμούν να μένουν κοινωνικοί με τους οικουμενιστές.
Ο τρόμος αυτός αντικατοπτρίζεται στην έκφραση του γνωστού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου "Αχ, να μην υπήρχαν αυτοί οι παλαιοημερολογίτες τί θα έκανα;". Τί θα έκανε φυσικά το γνωρίζουμε. Αυτό που έκαναν πάντοτε οι Ορθόδοξοι εν καιρώ αιρέσεως: Διακοπή κοινωνία με τους νεοφανείς αιρετικούς. Μα πως ο π. Επιφάνιος θα αποτειχιζόταν από τον προβατόσχημο Αθηναγόρα, χωρίς να υπήρχε ο κίνδυνος να θεωρηθεί ώσπερ εκείνοι οι τελώνηδες, οι "παλαιοημερολογίτες";
Φυσικά όμως και δεν αντιμετώπιζαν όλοι οι νεοημερολογίτες έτσι τους αδελφούς τους. Ο διακριτικός και χαρισματικός Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, ακόμη και όταν στηλίτευε τις "παλαιοημερολογιτικές" ακρότητες (συνήθως μετά από φλογερά επιχειρήματα κατά του νέου ημερολογίου)  ήξερε να διακρίνει ότι αυτές δεν εκφράζουν το σύνολο των Ορθοδόξων που ακολουθούν το Πάτριο ημερολόγιο, αλλά ορισμένους μόνο εξ αυτών, τις πράξεις και ιδέες των οποίων καταδικάζουν και οι νουνεχείς και ζηλωτές με επίγνωση αγωνιζόμενοι "Παλαιοημερολογίτες".
Συγκεκριμένα γράφει ο αείμνηστος Γέρων στο φυλλάδιο "Εγερτήριον Σωτήριον Σάλπισμα" (1959):
"Επαινώ την στάσιν και εμμονήν των παλαιοημερολογιτών εις τας Πατρικάς παραδόσεις, διότι η εισαγωγή του νέου ημερολογίου εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν έγινεν απερισκέπτως, αντικανονικώς και παρανόμως...(όμως) δε δύναμαι να αφήσω απαρατήρητον, ανεξέλεγκτον και ακατηγόρητων τον, ου κατ' επίγνωσιν, ζήλον ενίων παλαιοημερολογιτών, τον φανατισμόν, τας υπερβολάς, τας παρεκτροπάς και τας πλάνας εις τας οποίας υπέπεσαν... και άλλα πολλά τα οποία παραλείπω, διά να μη λυπήσω τους νομίμως και μετά συνέσεως και διακρίσεως αγωνιζομένους".
Και ο φωτισμένος Γέρων ήξερε καλώς το πόσο καλό έκανε στην Ορθοδοξία αυτή η εμμονή στα Πάτρια των νομίμως και μετά συνέσεως και διακρίσεως αγωνιζομένων "Παλαιοημερολογιτών". Η αλλαγή του ημερολογίου ήταν απλά μονάχα ένα μέρος του νεωτεριστικού σχεδίου. Θα ακολουθούσαν και τα υπόλοιπα μέρη, όπως η αλλαγή του Πασχαλίου, η κατάργηση του ράσου και των νηστειών, η δευτερογαμία των ιερέων και ο γάμος των επισκόπων, η λειτουργική "αναγέννηση" και όλα τα προς συζήτηση θέματα της τότε σχεδιαζομένης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία θα είχε υλοποιήσει ήδη τις αιρετικές καινοτομίες, αν δεν υπήρχαν "Παλαιοημερολογίτες".
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αποτυχία της επιδιωκόμενης, υπό του αποδεδειγμένως μασώνου Πατριάρχου Βασιλείου του Γ΄, αλλαγής και του Πασχαλίου, αποτυχία η οποία οφείλεται στον αγώνα των "Παλαιοημερολογιτών". Γράφει η "Καθολική" (όργανο των εν Ελλάδι παπικών) περί της αυτής απόρριψης της αλλαγής του Πασχαλίου από την νεοημερολογιτική Ιεραρχία της Ελλάδος:
"Η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος, ως προκύπτει εκ της άνω απαντητικής επιστολής, αναγνωρίζη μεν το λάθος του Πασχαλίου και αποδέχεται εκθύμως την διόρθωσιν αυτού, αλλά υπό όρους. Οι όροι ούτοι μαρτυρούσι οπωσδήποτε, αντιθέτως προς την σθεναράν και αξιέπαινον στάσιν του Οικουμενικού Πατριάρχου, ποιάν τινα δειλίανπηγάζουσαν προφανώς εκ του φόβου ενδεχομένης επαναλήψεως των γνωστών Ημερολογιακών σκηνών" (Νοέμβριος 1928).
Ναι, αγαπητοί! Χωρίς "παλαιοημερολογίτες" θα είμασταν ήδη φράγκοι. Αυτό το κίνημα της ευσεβείας απετέλεσε μέγα φράγμα στα κακόδοξα ρεύματα των καινοτομιών, απετέλεσε φόβητρο για τους εργαζομένους την ανομίαν ψευδορθοδόξους. Αυτή η φρουρά των "Παλαιοημερολογιτών" κράτησε τις νοητές Θερμοπύλες της Πίστεως. Και οι ακρότητες και η αμάθεια πολλών εξ αυτών δεν μειώνει ουδόλως την αξίαν της Ορθοδόξου Ενστάσεώς των.
Ο πόλεμος κατά των "Παλαιοημερολογιτών" και από τους νεοημερολογίτες αντιοικουμενιστές, τους λεγόμενους και συντηρητικούς,
 εκτός από ότι τους κατατάσει στην ίδια μερίδα με τους εξ ορθοδόξων οικουμενιστές (με τους οποίους κοινωνούν ανερυθριάστως, γινόμενοι έτσι υποκριτές, αφού ενώ μιλούν για "τα δύο άκρα" κοινωνούν με το ένα!), αφαιρεί από αυτούς την μοναδική ευκαιρία να αντιδράσουν μελλοντικώς στους επερχόμενους νεωτερισμούς. Έτσι όταν θα προδοθεί η Ορθοδοξία διά Οικουμενι(στι)κής Συνόδου, θα βρεθούν μπρος σε ένα αδιέξοδο και θα πέσουν στην ίδια την παγίδα που έφτιαξαν.
Ας προσέχουμε λοιπόν τις γενικεύσεις και την κατάκριση
 και ας περιπατούμε με διάκριση και κατ' επίγνωση ζήλο και ας μη μένουμε κοινωνικοί με τους αιρετικά φρονούντες ούτε μια ώρα.

Καλή Ανάσταση!

Δεν υπάρχουν σχόλια: