Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  32^ον.

1. Μπορούμε να πούμε ότι η κατοικία και η ανάπαυση του αγαθού Πνεύματος είναι η ταπεινοφροσύνη, η αγάπη, η πραότητα και όλες οι άλλες εντολές του Χριστού μας. Εκείνος που θέλει να φτάσει μέσω όλων αυτών στην τελειότητα, ας κάνει σύντροφό του την πρώτη αρετή, την Προσευχή. Με αυτή αποκτά όλες τις αρετές και τη μητέρα τους, που είναι η Ταπεινοφροσύνη. Γιατί ο ταπεινός δεν πέφτει ποτέ. Που δηλαδή να πέσει εκείνος που έχει τον εαυτόν του κάτω απ΄ όλους; Ώστε η υψηλοφροσύνη είναι μεγάλη κατάπτωση, ενώ αντίθετα μεγάλη εξύψωση και μεγάλο αξίωμα είναι η ταπεινοφροσύνη.                                                                                                                      

2. Επειδή δεν είναι μόνον η φτώχεια και η αφάνεια, αλλά παρόμοια και ο πλούτος και η τιμή γίνονται πειρασμοί για την ψυχή. Και αυτή η παρηγορία και ανάπαυση, με την οποία γεμίζει την ψυχή η Χάρη είναι πολύ εύκολο να της γίνει πειρασμός και εμπόδιο, προξενώντας τη χαύνωση και την αδιαφορία. Στον αμελή και φτωχό στην πίστη και νήπιο στο φρόνημα όλα γίνονται εμπόδιο για την αιώνια ζωή. Δηλαδή τα λυπηρά και επίπονα, ασθένειες, φτώχεια και ασημότητα ή και τα αντίθετα, πλούτος, δόξα και έπαινοι από τους ανθρώπους, μαζί με τον αφανή πόλεμο του πονηρού. Έτσι κατά τον θείο Απόστολο «για όσους αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν στην απόκτηση της βασιλείας του Θεού».                                                                                                                       

3. Το τέλειο Μυστήριο του Χριστιανισμού γίνεται γνωστό με την πείρα σε κάθε πιστή ψυχή δια μέσου Θείας ενεργείας, η οποία είναι η έλλαμψη του επουρανίου φωτός με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Λέγει ο Θείος Απόστολος: «Όλοι εμείς—όσοι γεννηθήκαμε από το άγιο Πνεύμα με τέλεια πίστη—με ακάλυπτο το πρόσωπο της ψυχής κοιτάζουμε σαν σε καθρέπτη τη λαμπρότητα του Κυρίου και μεταμορφωνόμαστε σ΄ αυτή τη λαμπρή εικόνα Του, ανεβαίνοντας από λαμπρότητα σε λαμπρότητα με την ενέργεια του Πνεύματος, το Οποίο είναι ο Κύριος». Τώρα όμως πιστεύουμε ότι με την έλλαμψη του Πνεύματος αφαιρείται το σκοτεινό κάλυμμα της ψυχής, από τις πραγματικά πιστές και άξιες ψυχές. Γι΄ αυτό ήλθε στη γη μας ο Χριστός και ευδόκησε να φτάσουν σε μέτρα αγιότητος εκείνοι που πιστεύουν αληθινά.                                                                           
4. Αυτή η έλλαμψη του Πνεύματος δεν είναι μόνο σαν μια αποκάλυψη νοημάτων και φωτισμός της Χάριτος, αλλά μια βέβαιη και αδιάκοπη έλλαμψη υποστατικού φωτός μέσα στις ψυχές. Λέει η Αγία Γραφή: «Ο Θεός, που είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, Αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε τη δόξα του Χριστού» και «φώτισε τα μάτια μου, για να μη κοιμηθώ για θάνατο». Δηλαδή, όταν χωρισθεί η ψυχή από το σώμα, να μη βρεθεί σκοτισμένη από το κάλυμμα του θανάτου της κακίας. «Ξεσκέπασε κι άλλο τα μάτια μου, για να δω τα θαυμάσια του νόμου Σου». Και «στείλε μου το Φως Σου και την αλήθειά Σου. Αυτά θα με οδηγήσουν και θα με φέρουν στο Άγιο Όρος Σου και στο ναό Σου». «Έλαμψε πάνω μας το Φως του προσώπου Σου, Κύριε».