Άκρως ενδιαφέροντα άρθρα του αδελφού μας Κυπριανού :


http://kyprianoscy.blogspot.gr/

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες την πορεία της υγείας ενός νεαρού ηθοποιού, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά και η κατάστασή του είναι κρίσιμη. Μερικοί είπαν ότι είναι εγκεφαλικά νεκρός και άλλοι το διέψευσαν. Υπήρξαν μάλιστα σχόλια σε ιστοσελίδες και σας μεταφέρω κάποια από αυτά 

- Επειδη διαπιστωνω στα σχολια σας,παντελη ελλειψη παιδειας και μηδενικη γνωση πανω στα ιατρικα θεματα εχω να πω τα εξης: 1) Αυτοι που αποκαλουν τους γιατρους χασαπηδες,οταν αρρωστησουν να μην πανε σε νοσοκομειο,να κατσουν σε μια γωνια και να ψοφολογησουν 2)Υπαρχουν 2 ειδη καταστολης.Το κωμα στο οποιο βρισκεται πχ ο Τομας εχει ελπιδες να ξυπνησει δηλ. να επανελθει,διοτι πολυ απλα ο εγκεφαλος ζει, δεν ειναι νεκρος, απλως υπολειτουργει.Οταν καποιος λοιπον βρισκεται σε τετοιου τυπου κωμα, δεν γίνεται ποτέ λογος για δωρεα οργανων,διοτι ακριβως υπαρχει πιθανοτητα εστω 0,1% το ατομο να συνελθει.Ο εγκεφαλος μας ειναι το πιο περιπλοκο οργανο του σωματος που κατευθυνει τα παντα και πολλες φορες καταφερνει να "γιατρεψει" τις πληγες του και να κανει επανεκκινηση.Για το λογο αυτο μερικοι ανθρωποι ξυπνουν απο κωμα ακομη και μετα απο μηνες η και χρονια!
Και τωρα ερχομαστε στο δευτερο ειδος κωματος.Οταν ο εγκεφαλος υφισταται τεραστια ζημια,υπαρχει πιθανοτητα να νεκρωθει.Απο τη στιγμη που επερχεται η νεκρωση του εγκεφαλου,δεν υπάρχει καμια πιθανότητα,ουτε 0,00000001 ο ασθενης να ξυπνησει.Τοτε και μονο τοτε,μπορει η οικογενεια του να προχωρησει σε δωρεα των ζωτικων οργανων του που συνεχιζουν να λειτουργουν,εκτος του εγκεφαλου φυσικα που ειναι πλεον νεκρος .Ειναι ντροπη λοιπον καποιοι απο εσας να αποκαλειτε χασαπηδες,ανθρωπους που για πενταροδεκαρες αγωνιζονται νυχτα μερα να σωσουν ζωες.
 

 - Κι εσύ, όταν δεν είσαι γνώστης των ιατρικών πραγμάτων να μην αποφασίζεις να μας παραδώσεις μαθήματα. Γράφεις : "Οταν καποιος λοιπον βρισκεται σε τετοιου τυπου κωμα, δεν γίνεται ποτέ λογος για δωρεα οργανων,διοτι ακριβως υπαρχει πιθανοτητα εστω 0,1% το ατομο να συνελθει.". Αυτού του είδος το κώμα, με τις 0,1% πιθανότητες να υφεθεί και το άτομο να συνέλθει, βρίσκεται εντός των ορίων του λεγόμενου εγκεφαλικού θανάτου, η πιστοποίηση του οποίου απαιτεί χρόνο. Όχι διότι ξέρουμε ότι έχει γίνει νέκρωση, όπως επιπόλαια και μη γνωρίζοντας γράφεις. Για να τεθεί η διάγνωση της νέκρωσης του εγκεφάλου ή του στελέχους, χρειάζεται βιοψία, η οποία όμως δεν γίνεται. Είναι ανέφικτο και ιατρικώς απαράδεκτο.

Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται, είναι να δοθεί χρόνος στον άρρωστο, προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάστασή του. Τόσο η μετεγχειρητική, όσο και η μετατραυματική ή άλλη, με τη συνοδό θεραπεία που εφαρμόζουμε.

Ο χρόνος αυτός είναι άλλοτε άλλος, κυμαίνεται δε σε διάστημα 15 ημερών και ενίοτε μεγαλύτερο. Όχι μετά από 2 ή 3 εξετάσεις, σε διάστημα 2 εικοσιτετράωρων, όπου τα σημεία βλάβης του εγκεφαλικού στελέχους επιμένουν, να έρχονται οι συνάδελφοι γιατροί και να βεβαιώνουν τους συγγενείς ότι ο άρρωστος είναι πλέον εγκεφαλικά νεκρός και ο εγκέφαλός του έχει νεκρωθεί. Νέκρωση του εγκεφάλου μόνο με βιοψία διαπιστώνεται, το επαναλαμβάνω, αλλά βιοψία στον εγκέφαλο δεν γίνεται παρά μόνο όταν υπάρχει όγκος, ο οποίος είναι ξένος προς τον εγέφαλο.
 

- Κυριε (...),σαν παντογνωστης και ξερολας παιρνετε αριστα,σαν γιατρος παλι,κατω απο τη βαση.Εαν ησασταν τοσο εξυπνος,ας περνουσατε στην Ιατρικη οπως εγω.Φυσικα και διαθετουμε οργανα με τα οποια οι νευρολογοι μπορουν να μετρησουν την δραστηριοτητα του εγκεφαλου,μεσω ερεθισματων που του προκαλουν.Βιοψια στο εγκεφαλο για να δουμε εαν ειναι νεκρος,πρωτη φορα ακουω!!Ισως θα επρεπε να σας καλεσουμε στο Πανεπιστημιο να μας αναλυσετε τις θεωριες επιστημονικης φαντασιας σας..Πλακα θα εχει,να γελασουμε κι εμεις λιγο!Αλλα τι περιμενεις απο ενα ατομο που αποκαλει τους γιατρους χασαπηδες και ειναι κατα της δωρεας οργανων;Η αμορφωσια στο μεγαλειο της!Λυπαμαι αλλα εγω δεν θα πεσω αλλο στο επιπεδο σας.Ενα θα πω.Ειθε να μην χρειαστειτε ποτε μοσχευμα,ουτε εσεις ουτε καποιο αγαπημενο σας προσωπο.Αν και ο Θεος τιμωρει τα μεγαλα και παχια λογια σαν τα δικα σας.Και συνηθως με το ιδιο νομισμα.Καληνυχτα και περαστικα.
 

- Είσαι μάλλον νεαρός και άπειρος, οπότε συγχωρούνται οι χαρακτηρισμοί που μου αποδίδεις. Αν δεν ήξερες τη λέξη σεβασμός και είχες περάσει στην Ιατρική, προφανώς θα είχες μάθει τι σημαίνει. Ήταν το πρώτο πράγμα που μαθαίναμε εμείς της παλαιάς Ιατρικής. Εσείς οι νεότεροι, και ανώτεροι ημών, γινόσαστε γιατροί, αλλά τη λέξη αυτή δεν τη γνωρίζετε. Απόδειξη τα γραπτά σου. Εδώ, μπορώ να πω κι εγώ ότι λυπάμαι ειλικρινά.

Ουδέποτε αποκάλεσα συναδέλφους μου "χασάπηδες". Παραβλέπω και αυτή την ατεκμηρίωτη εμπαθή κατηγορία και πάω στα ιατρικά. Ο όρος νέκρωση, είναι όρος που αφορά στην Παθολογοανατομία και τίθεται κατόπιν βιοψίας. Εκτός αν πρόκειται περί εμφράγματος, όπου άλλα είναι τα ενδεικτικά, και έμμεσα, σημεία. Στον εγκέφαλο, υπάρχουν επίσης τα έμμεσα σημεία, αλλά πάντα είμαστε επιφυλακτικοί στη χρήση του όρου αυτού. Στα θρομβοεμβολικά εγκεφαλικά επεισόδια δεν κάνουμε χρήση του όρου αυτού, αν δεν κάνω λάθος. Για καταστροφή τμήματος του εγκεφάλου κάνουμε λόγο και όχι για νέκρωση.

Εφόσον λοιπόν θέλουμε να είμαστε ακριβείς στο έργο μας, είναι άλλωστε το ζητούμενο της επιστήμης, δεν μπορούμε να αποφαινόμαστε ελαφρά τη καρδία, ότι έχουμε νέκρωση του εγκεφάλου ή νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους. Όπως λεπτές είναι οι λειτουργίες του εγκεφάλου, οφείλουμε κι εμείς με επιστημονική λεπτότητα και διάκριση να χρησιμοποιούμε τους ιατρικούς όρους. Απλώς, θυμίζω εδώ, για να αντιληφθούμε πόση διαστροφή των λέξεων γίνεται, ότι οι μεταμοσχεύσεις άρχισαν με τον όρο "πτωματικός δότης", αργότερα όμως απεσύρθη. Δεν μας είπαν τους λόγους. Ωστόσο, η παραπλανητική διαφήμιση έπιασε τόπο. Το αποτέλεσμα μετράει. Τα φάλτσα σφυρίγματα κρίνονται, αν κρίνονται, αργότερα από τους δικαστικούς αθλητές - ως συνήθως θάβονται.

Όσο για την αμορφωσιά μου και το επίπεδό μου, ό,τι μου λείπει σου το χαρίζω. Το έχεις σε πλεονάζουσα ποσότητα, αλλά δεν θα σου συνιστούσα να το μεταδώσεις σε άλλους

"Αν δεν ήξερες τη λέξη σεβασμός και είχες περάσει στην Ιατρική, προφανώς θα είχες μάθει τι σημαίνει", αυτό σου έγραψα, αλλά
  προτίμησες να μου ευχηθείς "περαστικά και καληνύχτα"

Γράφει ο θρασύς σχολιαστής, υποτίθεται γιατρός, με περισσή αναίδεια. Και γιατί όχι; Σήμερα ουδείς γνωρίζει τη λέξη σεβασμός. Επόμενο, να αδυνατεί να σεβαστεί τον άρρωστο, που του ζητά βοήθεια. Ο εγκεφαλικά νεκρός, διδάσκουν οι σοφές κεφαλές, είναι νεκρός, είναι αναίσθητος, δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν έχει ζωή. Αλλά δεν παύει να είναι ένας άρρωστος που χαροπαλεύει, κατά τη λαϊκή έκφραση. Αυτό όμως δεν τους το διδάσκουν. Λες και ο θάνατος δεν είναι ένα ένα κομμάτι κι αυτό της ζωής, λες και δεν άκουσαν ποτέ για την τραγωδία "Αντιγόνη" του Σοφοκλέους, που αγωνίστηκε να θάψει, να θάψει, επαναλαμβάνω, το νεκρό αδελφό της, όχι να του πάρει τα όργανα για να πεθάνει, όπως κάνουν οι σημερινοί θεράποντες της υγείας και της ζωής. Ο άρρωστος που πνέει τα λοίσθια είναι για τους νέους μας επιστήμονες ένα κομμάτι κρέας με ανταλλακτικά που πρέπει γρήγορα να του τα πάρουν. Και λένε ότι ενδιαφέρονται για τη ζωή! Τους συμπαρίστανται μάλιστα και ιεράρχες της εκκλησίας!!

Τι άλλο να γράψω για το θλιβερό κατάντημα ανθρώπων, που εκπροσωπούν, υποτίθεται, θεσμούς και, υποτίθεται πάλι, τους σέβονται. Άλλωστε είμαι ένας "παντογνώστης", ένας "ξερόλας", και το Πανεπιστήμιο ασφαλώς δεν έχει κανένα λόγο να με καλέσει. Με τέτοιους γιατρούς που βγάζει, σαν αυτόν που με έλουσε με τόσο χαριτωμένα λόγια, καταλαβαίνω ότι θέση δεν υπάρχει για μένα. Οι έδρες θέλουν τους δικούς τους ανθρώπους
 "κατά τάς ιδίας επιθυμίας" 
των σοφών διδασκάλων.

Εκκλησιαστικά νέα


Στον ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Περιστερίου τίθενται σε προσκύνηση
ιερά λείψανα των εν τη Μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντων οσίων
Πατέρων.

Η Τιμία Κάρα του Αγίου Παρθενίου, Επισκόπου Λαμψάκου , τίθεται
σε προσκύνηση στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Κανήθου Χαλκίδας. Στο Ναό καθημερινά τελούνται Ιερές
Ακολουθίες.

Στον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού , κατά την περίοδο της
Μ. Τεσσαρακοστής, κάθε Τετάρτη στις 6:00μμ τελείται το
Μυστήριο του ιερού ευχελαίου και στη συνέχεια η Θεία Λειτουργία
των Προηγιασμένων Δώρων.

Το θέμα «Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Σταυροαναστάσιμη πορεία» θα
αναπτύξει ο Αρχιμ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ηγούμενος της Ιεράς
Μονής Σαγματά σήμερα Πέμπτη 21/3 στις 7:15μμ στον Ιερό Ναό Αγίου
Δημητρίου Βύρωνος. Θα τεθούν σε προσκύνηση ιερά λείψανα του
Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως.

Εκδήλωση μνήμης , αφιερωμένη στα 90 χρόνια από τη Μικρασιατική
καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάνης, θα πραγματοποιηθεί
σήμερα Πέμπτη 21/3 στις 7:30μμ στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου
Πολυδρόσου. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο Σεβ. Μητροπολίτης
Αχαΐας κ. Αθανάσιος θα παρουσιάσει το βιβλίο του δημοσιογράφου
Γιώργου Παπαθανασόπουλου «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία-Το
δράμα των Ελλήνων της Ιωνίας(1914-1922)».

Σήμερα Πέμπτη 21/3 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:
-Στη σχολή γονέων του Ιερού Ναού Υπαπαντής Ταμπουρίων στις
7:00μμ θα μιλήσει ο Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
Χρήστος Τανός για την ανάπτυξη της ηθικότητας του παιδιού.
-Ο Αρχιμ. Νεκτάριος Βιτάλης θα μιλήσει στις 5:00μμ στον Ιερό Ναό
Παναγίας Νερατζιώτισσας Αμαρουσίου.

Πανεπιστημιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα «Η ψυχολογία του
λαϊκού αγωνιστή του 1821 και η παγκοσμιοποίηση θα γίνει σήμερα
Πέμπτη 21/3 στις 7:00μμ στο ξενοδοχείο « Ῥεξ» στην Καλαμάτα.
Εισηγητής θα είναι ο καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών Κωνσταντίνος
Νιάρχος.

Στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στην Κηπούπολη Περιστερίου
κάθε Τετάρτη στις 6:00μμ θα πραγματοποιείται ομιλία με θέμα «Το
κατανυκτικό Τριώδιο».

Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, σήμερα Πέμπτη 21/3 στις
7:30μμ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση, σε συνεργασία με τον
Σύνδεσμο Επιστημόνων Πειραιώς, με θέμα «Η καταστροφή της
πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο». Εισηγήσεις θα
πραγματοποιήσουν ο Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου
Χριστόδουλος Γιαλουρίδης και ο Βυζαντινολόγος Χαράλαμπος
Χοτζάκογλου. Θα προβληθεί ταινία με θέμα «Στο πέρασμα των
βαρβάρων». Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των
εκδηλώσεων με την επωνυμία «Ευαγγελίστρια 2013» που
διοργανώνει η ενορία μέχρι τις 31 Μαρτίου με την ευκαιρία της
εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στο Ναό τίθεται σε
προσκύνηση η Ιερά εικόνα της Παναγίας Κυκκωτίσσης εκ της Ιεράς
Μητροπόλεως Διδυμοτείχου.
Καθημερινά στο Ναό τελούνται ιερές Ακολουθίες και παράλληλα
πραγματοποιούνται ομιλίες πνευματικού περιεχομένου. Λειτουργεί ,
επίσης, έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Τα χριστιανικά μνημεία στην
κατεχόμενη Κύπρο: Όψεις και Πράξεις μιας συνεχιζόμενης
καταστροφής».

Ι. Μ. Πειραιώς.

O Συναξαριστής της ημέρας.


Πέμπτη, 21 Μαρτίου 2013

Ιακώβου οσίου του ομολογητού, Θωμά Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Βηρίλλου επισκόπου Κατάνης, Μιχαήλ νεομάρτυρος (1544).

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητὴς ἀκολούθησε τὸν ἀσκητικὸ βίο ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἡλικία. Ἔγινε μοναχός, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἤδη προετοιμάσει τὸν ἑαυτό του μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καὶ μετέπειτα ἀξιώθηκε νὰ ἀνέλθει στὸ Ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Στὰ χρόνια τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων, ἐπειδὴ ἐξαναγκάστηκε ἀπὸ ἐκείνους νὰ ἀρνηθεῖ τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόδωσε τὴν πατρώα εὐσέβεια, ὑπέμεινε πολλοὺς πειρασμούς, ἐξορίες καὶ ἄλλες κακουχίες, ποὺ ἐπινόησαν ἐναντίων του οἱ ἀσεβεῖς. Στὴν συνέχεια παράδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε μέχρι τὸν θάνατο μὲ προθυμία καὶ ἱερὸ ζῆλο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Ὁμολογητής.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφέρει κάποιον Ὁμολογητὴ Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ ἔτος 818 μ.Χ., ἀλλὰ δὲν ἀναφέρει ὅτι ἦταν Ἐπίσκοπος.

Για όνομα του Θεού, όλοι προδότες;;;


εξομολογούμαί σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις....

Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα


......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ...... 
Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσής του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 

Ἡ «ὀρθοδοξοποίηση» τῆς σωτηριολογικῆς προτεσταντικῆς διδασκαλίας περὶ τῆς «ἀοράτου Ἐκκλησίας»:

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος –μὲ μεγάλο ἔργο στὸν χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς στὴν Ἀφρική, ἀλλὰ καὶ προσφορᾶς στὴν Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀλβανίας– λόγῳ τῆς ταυτίσεώς του μὲ τὸ ἐπιστημονικό του ἀντικείμενο (δηλαδή, μὲ τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὸ Ἰσλάμ), προέβη σὲ παραχάραξη εὐαγγελικοῦ χωρίου, προκειμένου νὰ δείξει ὅτι, ἀκόμα καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν θὰ σωθοῦν ὁπωσδήποτε, διὰ τῆς «ἀόρατης Ἐκκλησίας»!!!

Τὸ ἐπίμαχο χωρίο, τὸ ὁποῖο παραχάραξε, ἀνήκει στὴν Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ. 3, στ. 6. Στὸ χωρίο αὐτό, ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἀναφέρεται στὸν τρόπο τῆς σωτηρίας τῶν ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὰ θὰ σωθοῦν, ἀφοῦ τοὺς κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ἀποδεχθοῦν:
«Τὰ ἔθνη εἶναι συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐν Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου».
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, ὅμως, στὸ ἔργο του Ἴχνη ἀπὸ τὴν ἀναζήτηση τοῦ ὑπερβατικοῦ, ἀντικαθιστᾶ τὴν φράση «διὰ τοῦ εὐαγγελίου», μὲ τὴν φράση «διὰ τῆς ἐκκλησίας», ἀναπτύσσοντας, ἔτσι, τὴν διδασκαλία τῆς ἀόρατης σωτηρίας!
Μὲ τὴν παραχάραξη αὐτή, ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ξεπεράσει τὴν αὐθεντικὴ ἀποστολικὴ διδασκαλία περὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἐθνῶν, διὰ τῆς ἀπὸ μέρους τους ἀποδοχῆς, ἐφαρμογῆς καὶ βιώσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Σημειώνοντας δὲ ὅτι, «οἱ παλαιότεροι ὅσο καὶ οἱ νεότεροι θεολόγοι τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τόνισαν ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ καὶ πέραν τῶν ὁρίων τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας», ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι, σὲ αὐτὴν τὴν «ἀόρατη Ἐκκλησία», καὶ τὰ ἔθνη «δύνανται νὰ ἀνήκωσι ἀοράτως καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἑτερόδοξοι…» (σσ. 423-4).

Ὅμως, στὴν ὀρθόδοξη σωτηριολογία δὲν ὑπάρχει πουθενὰ χῶρος ποὺ νὰ ἀνήκει σὲ περιοχὴ ἀόρατης σωτηρίας.
Ἡ διδασκαλία αὐτὴ εἶναι προτεσταντική, σκοτεινὴ καὶ ἀδιευκρίνιστη.
Σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση, ὁ Θεὸς σώζει μὲν ὅλον τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἀλλὰ μὲ ὁρατὲς καὶ συγκεκριμένες ἐνέργειες. Τὴν θεωρία περὶ «ἀόρατης σωτηρίας» ἐδημιούργησαν οἱ διαμαρτυρόμενοι, γιὰ νὰ ξεπεράσουν δυσκολίες προσωπικοῦ χαρακτῆρα (ὅπως τὴν ρωμαιοκαθολική τους προέλευση καὶ τὴν κυριαρχία τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ).

Έχει προγραμματισθή παναγιορειτικός διωγμός όλων των Πατέρων που αντιδρούν στην οικουμενιστική και αντορθόδοξη γραμμή του οικουμενικού πατριαρχείου.

Διαβάζω από ένα κείμενο του 1985:


Από το έτος 1957 η Σκήτη του Προφήτου Ηλία είχε πάψει να μνημονεύη τον οικουμενικό πατριάρχη, επειδή δεν συμφονούσε με την φιλοπαπική γραμμή που ακολουθούσε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στα θέματα της λεγομένης Οικουμενικής Κινησεως. Η Κίνησις αυτή θεωρείται από κάθε Ορθόδοξο ως αιρετική, πράγμα άλλωστε το οποίο σαφώς διεκήρυξε στο παρελθόν πολλάκις το Άγιον Όρος, διεκήρυξε δε και ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Διόδωρος στην πρόσφατη «Σύναξι» του Φαναρίου (15 Μαρτίου). Από το 1985 η Σκήτη άρχισε να δέχεται πιέσεις να επαναλάβη το μνημόσυνο του οικουμενικού πατριάρχου, αλλά δεν υποχωρούσε. Την 20ή Μαϊου εφέτος, Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, η Σκήτη του Προφήτου Ηλία αιφνιδίως πολιορκείται από ένα πλήθος αστυνομικών, ιερομονάχων και μοναχών, με επικεφαλής τον πατριαρχικό έξαρχο επίσκοπο Ηλιουπόλεως Αθανάσιο. Ο π. Σεραφείμ και οι λοιποί Πατέρες της Σκήτης πιέζονται αφόρητα εν μέσω ταραχής και συγχύσεως να δεχθούν το μνημόσυνο του πατριάρχου ή να εγκαταλείψουν το Άγιον Όρος αμέσως. Οι Πατέρες αρνούνται την μνημόνευσι και ερωτούν, αν υπάρχη απόφασις της πολιτικής διοικήσεως, για την απέλασί τους. Τέτοια απόφασις δεν υπήρχε! Ζητείται τότε διορία τριών ημερών για να ετοιμάσουν τα πράγματά τους. Τέτοια διορία δεν τους δίδεται! Με την συνοδεία και υπό την αυστηρά επίβλεψι των αστυνομικών οι Πατέρες της Σκήτης παίρνουν προχείρως μερικά πράγματα από τα κελλιά τους. Κατόπιν τους επιβιβάζουν στα «τζιπ», περνούν από τις Καρυές, φθάνουν στην Δάφνη και με «κρις-κραφτ» τους μεταφέρουν στην Ουρανούπολι, όπου και τους εγκαταλείπουν ασπλάχνως. Εν τω μεταξύ πίσω η Σκήτη λεηλατείται από τους Μοναχούς της Μονής Παντοκράτορος και φρουρείται από ισχυρή ένοπλη αστυνομική δύναμι! Οι Πατέρες της Σκήτης, μετά από την απίστευτη αυτή συμπεριφορά των εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών, που βεβαίως συνιστά αναμφισβητήτως διωγμό Πίστεως, συνεχίζουν να διώκωνται, η πολιτική διοίκησις αρνείται να δώση ένα επίσημο κρατικό έγραφο, που να περιέχη τους λόγους της διώξεως. Οι Μοναχοί της Παντοκρατορικής Σκήτης του Προφήτου Ηλία διαμαρτύρονται εντόνως για την απέλασί τους από το Περιβόλι της Παναγίας, καταγγέλουν την αντιχριστιανική, αφιλάδελφη και βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτών τους, μοναχών, ιερομονάχων και αστυνομικών, επισημαίνουν, ότι έχει προγραμματισθή παναγιορειτικός διωγμός όλων των Πατέρων που αντιδρούν στην οικουμενιστική και αντορθόδοξη γραμμή του οικουμενικού πατριαρχείου.

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Θεολόγος σὲ λόγο του ἀναφέρει:


«Καθὼς ψυχὴ λογικὴ καὶ νοερὰ, ὁποὺ εἶναι μία συγκρατεῖ τὸ κορμὶ ὁποὺ ἔχει μέρη πολλά, ἤγουν σάρκα, κόκκαλα, νεῦρα, φλέβας, δέρμα καὶ τὰ λοιπά, τὰ ὁποῖα ὅλα τὰ συνδέει παραδόξως ψυχὴ μὲ τὴν ἐδικήν της δύναμιν, καὶ τὰ φυλάττει ὅλα καλῶς ἑνωμένα μὲ πολλὴν εὐαρμοστίαν καὶ βοηθοῦνται ἕνα μὲ τὸ ἄλλο καὶ συγκρατοῦνται καὶ στερεώνονται μὲ τὸν σύνδεσμον τῆς ψυχῆς μόνον καὶ ὅταν αὐτὴ χωρισθῆ ἀπὸ τὸ κορμὶ ὅλα τὰ μέρη παραλύονται καὶ φθείρονται, ἔτσι καὶ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συγκρατεῖ τὴν ψυχὴ μὲ τὴν θεϊκήν της δύναμιν καὶ τὴν ζωογονεῖ καὶ ὅταν χάρις χωρισθῆ ἀπὸ τὴν ψυχὴν τότε παραλύονται καὶ διαφθείρονται ὅλα τὰ νοήματα καὶ τὰ διανοήματά της»

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)


Όποιος έχει τον Χριστόν, έχει όλα τα αναγκαία εις το ανθρώπινον είναι, όχι μόνον δι΄ αυτήν την πρόσκαιρον, αλλά και δια την άπειρον, την αιώνιον ζωήν. Τον άνθρωπον του Χριστού ουδείς άνεμος ανθρωπίνης διδασκαλίας δύναται να σαλεύση, ακόμη δε ολιγώτερον να τον πάρη και παραπλανήση. Χωρίς την πίστιν εις τον Χριστόν και χωρίς την στερέωσιν εις την Αλήθειαν του Χριστού, όντως είναι ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, κάλαμος κλυδωνιζόμενος και περιφερόμενος από κάθε άνεμον ανθρωπίνης ψευδοδιδασκαλίας (πρβλ. Εφ. 4,14). Δια τούτο αλαθήτως ο Απόστολος συμβουλεύει και εντέλλεται εις τους χριστιανούς: «διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε, καλόν γαρ χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν» (Εβρ. 13,9). Οι άνθρωποι απατούν τον εαυτόν τους με τας ποικίλας διδασκαλίας των τας περισσοτέρας φοράς ακουσίως παρά εκουσίως. Απατώνται δε λόγω της αμαρτίας, η οποία έχει γίνει μέσα τους, δια μέσου της συνηθείας, σκεπτομένη δύναμις και τόσον φυσική και οικεία εις τον άνθρωπον, ώστε να μη ημπορούν οι άνθρωποι ούτε να καταλάβουν καν πόσον η αμαρτία τους επηρεάζει και τους καθοδηγεί εις τας σκέψεις και διδασκαλίας των. Ο δε οδηγών αυτούς δια της αμαρτίας είναι ο όπισθεν αυτής κρυπτόμενος δημιουργός της, η κυρία λογική της αμαρτίας, δηλαδή ο διάβολος. Διότι αυτός με πολυαρίθμους και πολυμηχάνους και λεπτοτάτους τρόπους υποβάλλει υπούλως τα ψεύδη του εις τας ανθρωπίνας επιστήμας και διδασκαλίας, αι οποίαι εν συνεχεία απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον μόνον αληθινόν Θεόν. Επί πλέον αυτός εισάγει εις αυτάς, τας ανθρωπίνας επιστήμας, μέσω της λογικής της αμαρτίας, ολόκληρον την πανουργίαν του, σκανδαλίζων εντέχνως και απατών τους ανθρώπους, ώστε αυτοί εν τη αυταπάτη των, να αρνούνται τον Θεόν ή να μη Τον θέλουν ή να μη βλέπουν Αυτόν και να χωρίζωνται απ΄ Αυτόν.

ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ


Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι εν επισημότατον κείμενον της Εκκλησίας. Είναι «Συνοδικόν». Αλλ’ από τότε που εξεδόθη μέχρι σήμερον, έχουν παρέλθει ένδεκα συναπτοί αιώνες. Και αυτό προβάλλεται υπό των νεωτεριζόντων, ως το τρωτόν του, σημείον. Διότι οι ελευθερίως ερμηνεύοντες την διδασκαλίαν της Εκκλησίας επικαλούνται τι; Τον χρόνον. Λέγουν ότι εκείνα ήσαν καλά δια την εποχήν των. Σήμερον όμως τα πάντα ήλλαξαν. «Γέγονε τα πάντα καινά». Αλλά ποία είναι «εκείνα»; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας. Αλλάσσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως δόγματα, Ορους, Ι. Κανόνας;
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» έχει πολύ ευρυτέραν σημασίαν από μίαν απλήν επισφράγισιν της νίκης κατά των εικονομάχων. Ναι μεν, η αναστήλωσις των Ι. Εικόνων αποτελεί σπουδαιότατον θεολογικόν γεγονός, του οποίου την σημασίαν αναλύουν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αλλ’ η αναδρομή του «Συνοδικού» εις τας αρχάς του 4ου αιώνος και η κατ’ όνομα μνεία, τόσον των προασπιστών των Ορθοδόξων δογμάτων, όσον και των αιρεσιαρχών, εκ του άλλου δε, η προέκτασίς του μέχρι του 14ου αιώνος, εις τας Ησυχαστικάς Έριδας, προσδίδουν εις τούτο τον χαρακτήρα αιωνίου κύρους κώδικος της Εκκλησίας.
Το «ανάθεμα τρις» κατά των αιρετικών και το «αιωνία η μνήμη» δια τους αγωνισθέντας υπέρ της Ορθοδοξίας, μέσα εις τας διαστάσεις δέκα ολοκλήρων αιώνων, αποτελούν την ανακεφαλαίωσιν της διδασκαλίας της Εκκλησίας, ανανεώνουν την στερράν στάσιν της και εξαίρουν το νόημα της Παραδόσεως.
Αυτή η Πράξις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και των Τοπικών της Κωνσταντινουπόλεως του 14ου αιώνος, υπογραμμίζει το αιώνιον και αναλλοίωτον των θείων αληθειών. Και ότι ο χρόνος δια την Εκκλησίαν αποτελεί απλώς την διάρκειαν εντός της οποίας στρατεύεται, ως ζώσα πάντοτε εν τη αισθήσει της αιωνιότητος και υπερβαίνουσα τας εκ του χρόνου μεταβολάς των εγκοσμίων πραγμάτων. Εάν σήμερον συνήρχετο μία Οικουμενική Σύνοδος, δύναταί τις να φαντασθή ότι θα απεφαίνετο διαφόρως απ’ ό,τι η Εβδόμη; Εάν ναι, διατί από την Πρώτην Οικουμενικήν μέχρι την Εβδόμην και μέχρι τας Τοπικάς, αι οποίαι φθάνουν έως τον 19ον αιώνα, δεν εσημειώθησαν παρεκκλίσεις;
Και ετέρα απορία, εις απάντησιν των νεωτερικών. Εάν οι καιροί πρέπει να προσδιορίζουν το πνεύμα της Εκκλησίας, διατί οι τελευταίοι προς ημάς Πατέρες ενέμειναν εις την διδασκαλίαν των Πατέρων των πρώτων αιώνων; Και όχι μόνον ενέμειναν, αλλά και ήντλησαν. Όχι κατά τρόπον δουλικόν, μιμητικόν, αλλά κατά εσωτερικήν κοινωνίαν, εκ ταυτότητος βίου, από «νουν Χριστού».
Και αυτοί δεν είναι ολίγοι και άσημοι. Πλήθη Οσίων και Ομολογητών, που ανέπνεαν Χριστόν, πλήθη αγίων διδασκάλων, από τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά μέχρις Ιωσήφ
Του Βρυεννίου και του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Πατριάρχου Γενναδίου, Ευγενίου Βουλγάρεως, αγίου Μακαρίου Κορίνθου, Αθανασίου του Παρίου, αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και μέχρις εσχάτων, έως του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. Τι σημαίνει λοιπόν η εμμονή εις την διδασκαλίαν της Εκκλησίας, η ενότης μεταξύ των αγίων Πατέρων, η ακαταμάχητος αυτή Consensus patrum; Τι άλλο από το ότι αυτό το Άγιον Πνεύμα κατευθύνει την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μέχρι των ημερών μας;
Βεβαίως, η Εκκλησία δύναται να αλλάσση τρόπους δράσεως, μεθόδους, να χρησιμοποιή κάποιαν συγκατάβασιν. Να προσαρμόζεται, χωρίς να ανατρέπη. Να οικονομή, χωρίς να καταργή. Η λέξις Οικονομία αποτελεί Εκκλησιαστικόν όρον, σημαίνοντα την, λόγω ανυπερβλήτου ανάγκης, προς καιρόν αναστολήν της Ακριβείας. Αλλ’ αυτή η Οικονομία είναι γνωστή από τους Αποστολικούς χρόνους, ότε ο Απόστολος Παύλος «εγένετο τα πάντα τοις πάσιν» εις θέματα εντελώς τυπικά. Απόδειξις τούτου, ότι ο ίδιος εκστομίζει βαρύτατον ανάθεμα εις πάντα, όστις θα «ευηγγελίζετο παρ’ ο ευηγγελίσθη» αυτός, έστω και αν συνέβαινε το αδύνατον, ώστε ο ευαγγελιζόμενος να είναι «άγγελος εξ ουρανού».
Το μάλλον επικρατούν σήμερον ρεύμα μεταξύ των Χριστιανών όλου του κόσμου είναι ο οικουμενισμός. Τι σημαίνει ο νεολογισμός αυτός; Εκάστη «εκκλησία» τον αντιλαμβάνεται κατά τον ιδικόν της τρόπον.
Ο Παπισμός αίφνης τον βλέπει ως ευκαιρίαν απορροφήσεως των πάντων υπό του πάπα. Ο Προτεσταντισμός ως πολυώνυμος και λάλος, ως αντικείμενο ατερμόνων συζητήσεων, προς «εύρεσιν» ορθολογικώς της αληθείας. Η Ορθοδοξία, αυτάρκης εν τη αληθεία της, πέραν της υποχρεώσεώς της να «δίδη λόγον παντί τω αιτούντι», ουδέν ζητεί και κινεί μετά θλίψεως και οίκτου την κεφαλήν δια πάντας τους «ματαιωθέντας εν τοις διαλογισμοίς αυτών», θρηνούσα τα παρασυρόμενα από το ρεύμα τέκνα της.
Άλλο η Ορθοδοξία και άλλο οι ορθόδοξοι. Εκείνη ουδέποτε πλανάται. Αυτοί υπόκεινται εις πλάνας μέχρι και αρνήσεως. Και δυστυχώς, οι πολλοί Νεοέλληνες και μάλιστα θεολόγοι και ηγέται της Ορθοδοξίας, θέλουν τον Οικουμενισμόν, εν αρχή μεν ως «διάλογον» και ανάπτυξιν αδελφικών σχέσεων και αργότερον, διδομένων ωρισμένων εξηγήσεων επί των διαφορών, ως ενότητα και ένωσιν.
Δια τας Σλαυϊκάς Εκκλησίας δεν δυνάμεθα να εκφέρωμεν γνώμην, διότι δεν γνωρίζομεν πότε ενεργούν εκ σεβασμού προς την ορθόδοξον Παράδοσιν και πότε εκ πολιτικών, ως ταις επιβάλλεται, ελατηρίων.
Λοιπόν οι Νεοέλληνες, ιδίως θεολόγοι, ζητούν τον Οικουμενισμόν, διότι δεν πιστεύουν εις την Ορθοδοξίαν, επειδή δεν βιούν την Ορθοδοξίαν. Και παραδέχονται, εκ της φυσιωσάσης αυτούς γνώσεως, ότι αι διαφοραί μεταξύ Ορθοδοξίας και Λατίνων οφείλονται μάλλον εις τον τρόπον του σκέπτεσθαι παρά εις ουσιαστικούς λόγους. Αυτής της θεωρίας ο επισημότερος θεωρητικός είναι ο Πατριάρχης κ. Αθηναγόρας.
Εάν επίστευεν εις την Εκκλησίαν μας, ως Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν, πέραν ενός οφειλομένου διαφωτιστικού διαλόγου, καμμίαν άλλην διάθεσιν επαφής δεν θα είχε με τους πάσης φύσεως αιρετικούς.
Η Ορθοδοξία διαλέγεται ανά τους αιώνας, αλλά τίποτε δεν θυσιάζει χάριν σκοπιμότητος. Ημπορεί να απειλούμεθα με αφανισμόν, αλλ’ αυτό ενδιαφέρει τον Θεόν, όχι ημάς. Εις ημάς επιβάλλεται να τηρώμεν την πίστιν μας και να μετανοώμεν, εφ’ οις ημάρτομεν. Και να μεριμνώμεν ανθρωπίνως υπέρ εαυτών και των άλλων, μέχρι του σημείου, όπου η πίστις η ορθόδοξος δεν θίγεται.
Όταν όμως ο οικουμενισμός, μας ισοπεδώνη με τους αιρετικούς, τότε επέρχεται σύγχυσις και εις ημάς και εις αυτούς. Ημείς λησμονούμεν ότι είμεθα ορθόδοξοι και αυτοί αυταπατώνται ότι δεν είναι αιρετικοί.
Ο διάλογος έχει γελοίαν την βάσιν. Διότι ποίαν μεταβολήν επί το ορθόδοξον έσχον οι Προτεστάνται από τετρακοσίων ετών, που μελετούν την Ορθοδοξίαν; Ή οι Λατίνοι ποίαν διάθεσιν έχουν δια συζήτησιν, αφού δια της τελευταίας συνόδου των εστερέωσαν επί πλείον τας πεπλανημένας δοξασίας των; Και όχι μόνον αυτό, αλλά και μας … προσκαλούν να εισέλθωμεν εις την ποίμνην των! Εάν ζητούν διάλογον μεθ’ ημών, είναι διότι ανεκάλυψαν ρήγματα εις το τείχος μας. Δεν θέλουν συζητήσεις περί Ορθοδοξίας. Τα ξεύρουν όλα. Ούτε ζητούν να ακούσωμεν τας ιδικάς των απόψεις. Γνωρίζουν ότι τας ξεύρομεν. Θέλουν να αναγνωρίσωμεν τον Πάπαν και ημείς, ως ουνίται, ας φρονώμεν όπως νομίζομεν. Έτσι σκέπτεται και ο Πατριάρχης μας. Αλλά, λέγουν ότι το κάμνει αυτό πιεζόμενος από την Τουρκικήν βαρβαρότητα. Όχι, διότι τα ίδια έλεγε και όταν αι ημέραι εν Φαναρίω ήσαν ρόδιναι. Ο Πατριάρχης είναι βαρύτατα άρρωστος. Πάσχει από αγάπην νοσηράν, αφιλόθεον, δια να μη είπωμεν αντίθεον, αφού περιφρονεί τας αληθείας Του ή δεν τας πιστεύει, όπως και όσοι τον ακολουθούν εις τον κατήφορον.
Η  Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος απεφάνθη: «Ανάθεμα πάσι τοις αιρετικοίς και τοις κοινωνούσιν αυτοίς». Εις το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» έχουν περιληφθή και αναθέματα «κατά Βαρλαάμ και Ακινδύνου και τοις οπαδοίς και διαδόχοις αυτών». Οπαδοί και διάδοχοι αυτών είναι οι Λατίνοι, οι οποίοι ακριβέστερον υπήρξαν οι διδάσκαλοι αυτών. Αλλά τα αναθέματα ταύτα δεν έχουν σημασίαν δια τους φιλοδιαλόγους, δια να επιβεβαιούται ότι δεν πιστεύουν ορθώς.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι μία Κυριακή παρατεινομένη μέσα εις την ψυχήν των Ορθοδόξων και εν βέλος εις την καρδίαν πάντων των αιρετικών όλων των αιώνων. Όσοι οι πιστοί, «στώμεν καλώς». Η πανάμωμος Ορθοδοξία μας κυκλούται πανταχόθεν. Ας αγρυπνούμεν προσευχόμενοι. Η εικονομαχία επεκράτησεν επί εκατόν έτη, αλλ’ έσβησε. Νέοι εικονοκλάσται, δεινότεροι εκείνων έχουν εμφανισθή. Αλλ’ η Ορθοδοξία θα δοκιμασθή και πάλιν θα νικήση εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

θ.μ.δ.