On Pentecost

GREGORY the Theologian

 I. Let us reason a little about the Festival, that we may keep it spiritually. For different persons have different ways of keeping Festival; but to the worshipper of the Word a discourse seems best; and of discourses, that which is best adapted to the occasion. And of all beautiful things none gives so much joy to the lover of the beautiful, as that the lover of festivals should keep them spiritually. Let us look into the matter thus. The Jew keeps festival as well as we, but only in the letter. For while following after the bodily Law, he has not attained to the spiritual Law. The Greek too keeps festival, but only in the body, and in honour of his own gods and demons, some of whom are creators of passion by their own admission, and others were honoured out of passion. Therefore even their manner of keeping festival is passionate, as though their very sin were an honour to God, in Whom their passion takes refuge as a thing to be proud of.(a) We too keep festival, but we keep it as is pleasing to the Spirit. And it is pleasing to Him that we should keep it by discharging some duty, either of action or speech. This then is our manner of keeping festival, to treasure up in our soul some of those things which are permanent and will cleave 'to it, not of those which will forsake us and be destroyed, and which only tickle our senses for a little while; whereas they are for the most part, m my judgment at least, harmful and ruinous. For sufficient unto the body is the evil thereof. What need has that fire of further fuel, or that beast of more plentiful food, to make it more uncontrollable, and too violent for reason? 

Δεν είναι πλέον καιρός λόγων αλλά έργων

Ιερομόναχοι και μοναχοί, οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται, με ειλικρινή ταπείνωση, ως «αμαθείς και ταλαίπωροι αμαρτωλοί», απευθύνονται στους είκοσι ηγουμένους της Ι.Μ. του Αγίου Όρους, «σοφότερους και λογιότερους» από αυτούς και τους ζητούν, μάλλον τους εκλιπαρούν, να ενεργοποιηθούν δυναμικά κατά των γεγονότων, που συνέβησαν στο Πατριαρχείο, κατά την επίσκεψη του Πάπα, και με ορθόδοξο ήθος να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην προάσπιση της αλήθειας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας! 

«Δεν είναι πλέον καιρός λόγων αλλά έργων», επισημαίνουν, οι εν λόγω αγιορείτες, «Αναλάβατε τον καλόν αγώνα της πίστεως», προτρέπουν τους ταγούς του Όρους και συμπληρώνουν, ότι «Εκτιμούμε με πολύ μεγαλύτερη λύπη, ότι η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους τα τελευταία έτη δεν αντιμετωπίζει με σθένος και γενναιότητα ομολογητική τα φαινόμενα της αποστασίας, όπως έπρατταν παλαιότερα οι Αγιορείται πατέρες. Ο Πατριάρχης έχει μετρήσει τις αντιδράσεις μας και επειδή είναι χλιαρές και πολλές φορές ανύπαρκτες, προχωρεί χωρίς εμπόδια στην ένωση με τον αμετανόητο και παραμένοντα στις αιρέσεις του πάπα. Μας εμέτρησε και χάρηκε σφόδρα και κατά την τελευταία επίσκεψή του στο Άγιον Όρος, στο οποίο λες και ήλθε, για να πάρει την συγκατάθεση και ευλογία των Αγιορειτών για όσα είχε σχεδιάσει να πράξει με τον πάπα λίγες ημέρες αργότερα»! Και πιο κάτω «Εμείς οι ταπεινοί ιερομόναχοι και μοναχοί, εξομολογητικά σας αποκαλύπτουμε ότι έχουμε σκανδαλισθεί με την σιωπή και απραξία της πνευματικής ηγεσίας στο Άγιον Όρος, και μαζί με μας και το απανταχού της Ελλάδος και της Οικουμένης ορθόδοξο και φιλομόναχο πλήρωμα. Περιμένουν όλοι να ακούσουν την φωνή του Αγίου Όρους ...πιστεύουμε ...το μόνο, που θα ευφράνει τους Ορθόδοξους και θα καταισχύνει τους κακόδοξους, είναι η διακοπή του μνημόσυνου του Πατριάρχου και των απανταχού συμφωνούντων ή σιωπούντων επισκόπων»! 

Ύμνοι εις την Θεοτόκον - Greek Orthodox Hymns to the Mother of God


Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης,

Μέ ἁπλᾶ λόγιαΣτήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δένἀκολουθοῦν τήν ἀλήθειααὐτοί δέν ἀνήκουν στην ἘκκλησίαΑὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Ο Καθηγητής Ιωάννης Κορναράκης :

Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.
Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας. 

Η Κυριακή της Πεντηκοστής

Γενέθλιος ημέρα  

«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού  ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»
 
Η Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας.
 
 
Η οικονομία του μυστηρίου της Εκκλησίας είναι «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού, ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαις και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού».
 
Εδώ βλέπουμε να αποκαλύπτονται πολύ βασικές αλήθειες: α) Η Εκκλησία υπάρχει «προ πάντων των αιώνων» στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, β)είναι αποκεκρυμμένη, γιατί ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί ο κόσμος και έπρεπε ο Θεός Λόγος να σαρκωθεί εν χρόνω, γ) τα πάντα εκτίσθησαν διά Ιησού Χριστού, που είναι  «εικών του Θεού του αοράτου» και ο τελικός προορισμός της ύπαρξής μας και δ) εγνωρίσθη διά της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού. 
Σήμερα πραγματοποιείται η μεγάλη υπόσχεση της Καινής διαθήκης, που είναι ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος.  Η Παλαιά Διαθήκη ήταν η υπόσχεση για τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο.  Μας αποκάλυψε με ανθρώπινο τρόπο την παρουσία του Θεού στον κόσμο.  Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος απεκάλυψε το πλήρωμα του αληθινού και σωσμένου ανθρώπου.

Η Ζωή 
Ο Χριστός χρησιμοποιεί το στοιχείο του νερού για να μας παραπέμψει στη ζωτική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.  Το  «ύδωρ το ζων, δηλαδή αυτό που χορηγεί τη ζωή στον άνθρωπο, είναι το Άγιο Πνεύμα.  Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κόσμου «πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος». Το Άγιο Πνεύμα αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο και με την πνοή του ζωοποιεί τα πάντα.  Και στη δημιουργία του ανθρώπου γίνεται αναφορά για «πνοή ζωής», με την οποία ο Θεός ενεφύσησε το Άγιο Πνεύμα στον άνθρωπο.  Χωρίς το Άγιο Πνεύμα ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αληθινή και ζωντανή ύπαρξη.  Το Άγιο Πνεύμα ανυψώνει τον άνθρωπο από το βιολογικό επίπεδο στο χώρο της ζωής του Θεού.

Η Πεντηκοστή σήμερα 
Ο κόσμος της εποχής μας δεν παρουσιάζεται πρόθυμος να αποδεχθεί τις αλήθειες που μας προσφέρει η εορτή της Πεντηκοστής.  Η σημερινή κοινωνία, δυστυχώς, υιοθετεί αντιπνευματικά στηρίγματα.  Ενθαρρύνει τη διάσπαση της ανθρώπινης φύσης και εγκλωβίζει τον άνθρωπο στο ατομικό εγώ.  Η τραγωδία του σημερινού ανθρώπου είναι ότι πιστεύει πως με τη μοναξιά του αμύνεται και διασώζει την ανθρωπιά του, ενώ στην πραγματικότητα την καταδικάζει και την εξοντώνει. 
Το Άγιο Πνεύμα αποκαθιστά την κοινωνία της αγάπης ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους.  Μόνο έτσι διαλύεται η σύγχυση και η διάσπαση (Βαβέλ) και αποκαθίσταται η ενότητα στους ανθρώπους.  Το Άγιο Πνεύμα μας χαρίζει το ζωοποιόν ύδωρ (Άγιο Βάπτισμα) και από αυτό ρέει η χρηστότητα, η καλωσύνη, η αγαθωσύνη, η αγάπη.  Έτσι ζωοποιεί τα ανθρώπινα πρόσωπα το Άγιο Πνεύμα.

Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος διαλύει τα αβάσταχτα σκοτάδια της ζωής μας, όταν μας διαβεβαιώνει: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου». Το φως, που χαρίζει και προάγει τη ζωή, είναι η κοινωνία της χρηστότητας και της αγάπης.  Μας την προσφέρει ο Κύριος με το Άγιο Πνεύμα, που «συγκροτεί όλον τον θεσμό της Εκκλησίας».  Γι’ αυτό και η Εκκλησία είναι «το στερέωμα, η καταφυγή και η σωτηρία μας».

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις την λατρείαν της Εκκλησίας, και κυρίως εις την Ευχαριστίαν, δηλαδή Λειτουργίαν της, ενώνονται τα πάντα: Ο Θεός μετά των ανθρώπων, ο ουρανός με την γην, ο χρόνος και η αιωνιότης, όλα τα επίγεια ζουν δι΄ όλων των επουρανίων, ο άνθρωπος ζη με τον Θεόν και δια του Θεού. Διότι η Εκκλησία είναι ο ουρανός επί της γης, όπου ο Θεός κατέρχεται εις τους ανθρώπους και ο άνθρωπος εισδέχεται και ζη εν τω Θεώ, πράγμα που αποτελεί ακριβώς την Οικονομίαν της σωτηρίας και θεώσεως, θεανθρωποποιήσεως.   Απόδειξις τούτου του γεγονότος είναι όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας του Χριστού, όπως μας το δεικνύουν και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας. Εις αυτά βλέπομεν πως ο κάθε άγιος της Εκκλησίας, από τους Αποστόλους και Μάρτυρας μέχρι και τους Οσίους και Δικαίους, έχει υφανθή από τας κεχαριτωμένας ευαγγελικάς αρετάς και έχει μεταμορφωθή δι΄ αυτών. Εις κάθε Άγιον είναι παρούσαι ως ενεργοποιοί δυνάμεις όλαι αι αρεταί αρχόμεναι από την πίστιν, διότι εις τας αρετάς συνίσταται ουσιαστικώς η προσωπική του ανθρώπου συνεργασία μετά του σώζοντος ημάς Θεού. Πάντες οι Άγιοι του Θεού ευηρέστησαν τον Θεόν δια των αρετών: «Ιεράρχαι ιεροί, Προφητών ενθέων κατάλογος, και Οσίων οι χοροί, και Γυναικών αγίων ομήγυρις, Θεόν θεραπεύσαντες εναρέτοις πράξεσιν εδοξάσθησαν» (Παρακλητική, ήχ.δ’ Σάββατον πρωϊ, κανών, ωδή α’). «Οι Ιεράρχαι Χριστού, και των Οσίων ο χορός, Προφητών και Δικαίων απάντων ομήγυρις, αρετών ταις ιδέαις αστραπτόμενοι έφθασαν προς ουρανίους σκηνάς» (Παρακλητική ήχ. πλ. β’ Σάββατον πρωϊ, κανών, ωδή α΄). 

Παπουλάκος :



Κι ακόμα μάθετε πως δεν είναι χρειαζούμενο να γίνετε πλούσιοι, γιατί ο πλούτος είναι πράμα περιττό, που πάει να πει πονηρό. Σας λέω ακόμα πως ο πλούτος είναι κρίμα, γιατί με τον ίσιο δρόμο του Χριστού κανένας δεν έγινε πλούσιος. Ή κάποιον αδίκησεν, ή όλους μαζί και για τούτο ο Χριστός λογαριάζει κριματισμένον τον πλούσιον και κλειστή γι΄ αυτόν τη βασιλεία των ουρανών. Μη ζητάτε λοιπόν το κρίμα και την ανομία για να φάτε πλουσιώτερα απ΄ τον διπλανό σας, να πιήτε και να χορτάστε, ή να ντυθήτε πιο πλούσια. Εγώ, ο πιο ανάξιος δούλος του Θεού, που μοιράζω ό,τι κι αν έχω και δεν νιάζουμαι τι θα φάω την μέρα που ξημερώνει, ποτές δε μούλειψε το χρειαζούμενο ψωμί για να ζήσω και το νερό για να ποτιστώ. Κι΄ όταν ο Χριστιανός έχει αυτά τα δυό κι ένα κομμάτι ρούχο για να σκεπάσει τη γύμνια του και να προστατευτεί από το κρύο, το παραπάνω είναι το χάρισμα του σατανά. Χαρήτε λοιπόν τη φτώχεια σας και μην βαρυγγομάτε, γιατί βλάστημο στόμα, βαρειά καρδιά και δίψα για τ΄ αγαθά του κόσμου τούτου, έχουνε μόνο όσοι χάσανε απ΄ τα μάτια τους την εικόνα τουρανού.