Μονοφυσίτης ή Ορθόδοξος ;

Από τον αδελφό μας Sotirio

Άγγελος Κυρίου ζητά από έναν απλοϊκό γέροντα, που είχε κοινωνία με τους Σεβηριανούς, να ξεκαθαρίση την πίστι του, 
προτού πεθάνη. 

Μας διηγήθηκε ο αββάς Γεώργιος ο πρεσβύτερος του κοινοβίου των Σχολαρίων ότι ησύχαζε στα Μονίδια ένας γέροντας πολύ φιλόπονος, ήταν όμως αφελής κατά την πίστη και μεταλάμβανε αδιάκριτα όπου έβρισκε. 
Μια μέρα λοιπόν του φανερώθηκε άγγελος Θεού και του είπε; «Πες μου, γέροντα, αν πεθάνεις, πώς θέλεις να σε ενταφιάσουμε; Όπως οι Αιγύπτιοι μοναχοί ενταφιάζουν, ή όπως οι Ιεροσολυμίτες;» 
Ο γέροντας τότε του αποκρίθηκε και του είπε: «Δεν ξέρω». Τότε του λέει ο άγγελος: «Σκέψου κι έρχομαι μετά τρεις βδομάδες και μου λες». 
Πήγε τότε ο γέροντας σε κάποιον άλλο και του διηγήθηκε όσα άκουσε από τον άγγελο. Μόλις λοιπόν το άκουσε ο γέροντας, έμεινε εμβρόντητος από το άκουσμα. τον ατένισε για πολύ και του λέει, παρακινημένος από το Θεό: «Πού μεταλαμβάνεις τα άγια μυστήρια;» 
Αυτός αποκρίνεται και του λέει: «Όπου βρω». Τότε του λέει ο γέροντας: «Μην κρίνεις πια σωστό να κοινωνήσεις έξω από την αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, η οποία μνημονεύει τις τέσσερις άγιες συνόδους, της Νικαίας των 318 (Θεοφόρων Πατέρων), και της Κωνσταντινουπόλεως των 150 και της Εφέσου την πρώτη των 200 και της Χαλκηδόνος των 630. 
Κι όταν έρθει ο άγγελος, πες του: «Όπως οι Ιεροσολυμίτες θέλω». Μετά τρεις βδομάδες λοιπόν ήρθε ο άγγελος και λέει στο γέροντα: «Τί έγινε, γέροντα; Σκέφτηκες;» Τότε ο γέροντας του λέει: «Όπως οι Ιεροσολυμίτες θέλω». Του λέει ο άγγελος: «Καλά, καλά». Κι ευθύς παράδωσε την ψυχή. Κι όλο αυτό έγινε, για να μη χάσει τους κόπους του ο γέροντας και καταδικαστεί μαζί με τους αιρετικούς.(1) 

1. Ιωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον σ. 195-196>>

Φώτης Κόντογλου :

Οἱ ἄνθρωποι καταντήσανε σὰν ἄδεια κανάτια, καὶ προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸν ἑαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ἕνα σωρὸ σκουπίδια, ἐκθέσεις μὲ τερατουργήματα, μπάλλες, ὁμιλίες καὶ ἀερολογίες, καλλιστεῖα, ποὺ μετριέται ἡ ἐμορφιὰ μὲ τὴ μεζούρα, ἠλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογῆς-λογῆς μὲ γεύματα καὶ μὲ σοβαρὲς συζητήσεις γιὰ τὸν ἴσκιο τοῦ γαϊδάρου, συνδέσμους ἀφιερωμένους στοὺς ἀποθεωμένους ἄνδρας τῆς Εὐρώπης κι ἕνα σωρὸ ἀλλὰ τέτοια. Αὐτή, μὲ μιὰ ματιά, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα, ποὺ νὰ μὴν ἀβασκαθῇ! Ποῦ νὰ βρεῖ κανένας καταφύγιο; ... -Δόξα στὸν Θεό, ποὺ ὑπάρχει ἀκόμα κάποιο καταφύγιο γιὰ μᾶς ποὺ δὲν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε «τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐποχῆς μας». Δόξα στὸν Θεὸ ποὺ ὑπάρχουν ἀκόμα κάποιοι τόποι ποὺ δὲν τοὺς ἐξήρανε αὐτὴ ἡ φυλλοξήρα ποὺ λέγεται σύγχρονος πολιτισμός.

«Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»

Eφημερίς "Ορθόδοξος Τύπος : Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ περί αὐτόν Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς δέν σέβονται τίποτε.


Οι Φάροι είνε χρήσιμοι εάν και εφ΄ όσον φωτίζωσι τους ναυτιλλομένους

Oι Ηγούμενοι των δέκα εννέα Μονών του Αγίου Όρους, δεν θα πρέπει να ξεχνούν, ότι το Άγιον Όρος έχει αξίαν και χρησιμότητα μόνον και μόνον όταν εκπέμπη απανταχού της γης το γλυκύ και ανέσπερον της Ορθοδοξίας Φως. Οι Φάροι είνε χρήσιμοι εάν και εφ΄ όσον φωτίζωσι τους ναυτιλλομένους, ίνα αποφεύγωσι τους σκοπέλους. Όταν το φως αυτών σβεσθή, τότε δεν είνε μόνον άχρηστοι, αλλά και επιβλαβείς, διότι μεταβάλλονται και αυτοί εις σκοπέλους…

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΤΟΝ ΛΟΓΧΑΙΣ ΚΛΗΡΩΣΑΜΕΝΟΝ


Αγίου Διαδόχου:

Όλοι οι άνθρωποι είμεθα δημιουργημένοι κατ' εικόνα Θεού, το να γίνουν όμως οι άνθρωποι και καθ' ομοίωσιν Θεού, ανήκει μόνον εις εκείνους που από πολλή αγάπη υπέταξαν την ελευθερία τους εις τον Θεόν. Όταν δηλαδή δεν ανήκωμεν εις τον εαυτό μας,  τότε είμεθα όμοιοι προς Εκείνον που δια της αγάπης συνεφιλίωσε ημάς προς τον εαυτόν Του.

Δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν.

Ο αμετανόητος διάβολος, κατεχόμενος υπό εωσφορικής υπερηφανίας, χρησιμοποιεί τον Οικουμενισμόν, όστις αρνείται το θείον δόγμα περί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και ζητεί να στήση την ιδίαν αυτού ψευδοδιδασκαλίαν περί της οικουμενιστικής του «εκκλησίας», ήτις είναι αντι-εκκλησία, δια να αφανίση την Εκκλησίαν του Κυρίου επί της γης και δυνηθή να είπη και πάλιν περί της οικουμένης: «Εμοί παραδέδοται!» (Λουκ. Δ,6). Ο πεπτωκώς Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ Πατριάρχαι,Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι, Αγιορείται και οι κοινωνούντες αυτοίς κληρικοί και λαϊκοί έξαρνοι οικουμενισταί, αποδειχθέντες «παραποιηταί της Θεολογίας του Δεσπότου Χριστού» και «φαύλοι επίτροποι» «της παραδεδομένης πίστεως(Γενναδ. Σχολ.), «ενδυσάμενοι κατάραν ως ιμάτιον», δεν ακολουθούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και την Εκκλησίαν, «αλλά το πρώτον και μέσον και τελευταίον κακόν» (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Συγγράμματα, 1:23), τον Διάβολον και τον ερχόμενον Αντίχριστον.

ΤΟ «ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ» ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΟ

http://katanixis.blogspot.ca/2013/09/blog-post_273.html#more


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

«Η δημοκρατία δεν συμπεριφέρεται ως λόχος ορεινών καταδρομών που επιτίθεται διά του αιφνιδιασμού. Έχει κανόνες, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους», (από ένα σφοδρό πολέμιο της Χρυσής Αυγής).
 
Η πολυήμερη παράσταση της χρυσής αυγής, που έδωσαν και δίνουν τα μεγάλα κανάλια, (αν είναι σωστοί θα πρέπει να της δώσουν και κάποια ποσοστά από τα κέρδη της τηλεθέασης με την παράσταση του σιδηροδέσμιου Μιχαλολιάκου και των άλλων που την δείχνουν από το πρωί μέχρι το βραδύ ), τα οποία ωρύονται μετατρέποντας την δημοσιογραφία σε ανωτάτη δικαστική και πολιτική εξουσία και παράλληλα προβάλλοντας τους «αξιότιμους εκπρόσωπους» του «δημοκρατικού τόξου» να πανηγυρίζουν για νίκη της δημοκρατίας που έχει καταρρακωθεί με τον χειρότερο τρόπο, καθώς για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία αρχηγός κόμματος σέρνεται σιδηροδέσμιος στις φυλακές, (ούτε ο Ζαχαριάδης του ΚΚΕ δεν είχε τέτοια «τύχη»), προκαλεί το λιγότερο σκεπτικισμό για το ποιους θα ωφελήσει τελικά. 
Και ρωτώ, πως μπορεί να πιστέψει κανείς ότι όλα αυτά έγιναν για την προάσπιση της δημοκρατίας, όταν επιβάλλονται συνέχεια εξοντωτικοί νόμοι με προεδρικά διατάγματα και χωρίς καμία ψηφοφορία όπως προβλέπει το σύνταγμα; Πώς να πιστέψουμε στην δικαιοσύνη, όταν οι διάφοροι Παπακωνσταντίνου, Τσουκάτοι, Παπαντωνίου, Μαντέληδες κ.α. είναι ελεύθεροι; Η δικαιοσύνη λοιπόν εργάζεται κατόπιν κυβερνητικών παραγγελιών; Αλλά το πιο επικίνδυνο είναι αυτό που επεσήμανε γνωστός ποινικολόγος όταν ρωτήθηκε για το νομικό μέρος της υπόθεσης. Με την μέθοδο που έγιναν όλα αυτά, σήμερα είναι η χρυσή αυγή, αύριο μπορεί να είναι ο Συνασπισμός, (θεωρία των άκρων), μεθαύριο το ΚΚΕ και δεν συμμαζεύεται. Αλήθεια οι αριστεροί ξέχασαν την δεκαετία το πενήντα και τώρα χειροκροτούν όλα όσα έγιναν χωρίς άρση βουλευτικής ασυλίας και χωρίς την σωστή νομική διαδικασία όπως ανέφεραν γνωστοί ποινικολόγοι και συνταγματολόγοι; Ακόμα και τις εκλογές μας τις έχουν προβάλλει περίπου σαν κάτι το παράνομο. 
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι πίστεψαν πως καταποντίζεται οριστικά η χρυσή αυγή. Αν είχαν το φιλότιμο να καθίσουν και να μελετήσουν τα σχόλια στα διάφορα μπλοκ εύκολα θα διαπίστωναν ότι κάθε άλλο παρά ο κόσμος τους πίστεψε, (άλλωστε γιατί να τους πιστέψει αφού επί χρόνια τον κοροϊδεύουν με τον χειρότερο τρόπο), ενώ συνεχίζει να εκδηλώνει και μάλιστα πολλές φορές μαζικά την συμπάθεια του και προς τους βουλευτές της που οδηγηθήκαν με κουκουλοφόρους στις φυλακές. Αλήθεια, γιατί οι φορείς της έννομης τάξης εμφανίστηκαν κουκουλοφόροι ; Δηλαδή κουκουλοφόροι δεν είναι μόνο οι παράνομοι που σε κάθε ευκαιρία σπάζουν τα πάντα, αλλά και οι φρουροί της νομιμότητας ; Ζήτω τότε η δημοκρατία μας των κουκουλοφόρων κάθε είδους. 
Τέλος, τώρα που η χρυσή αυγή μπήκε στην στενή, ο ελληνικός λαός θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας, θα έχει λύσει όλα τα προβλήματα του και ευτυχισμένος θα απολαμβάνει την σωτηρία της δημ(ι)οκρατία τους. Οι φόροι θα μειωθούν δραστικά, οι μισθοί θα γίνουν βιώσιμοι, οι θέσεις εργασίας θα έρχονται κατά χιλιάδες, (ο Βενιζέλος υποσχέθηκε… 900.000 θέσεις εργασίας ), τα νοσοκομεία θα ανοίξουν για τον κόσμο και όχι μόνο για τους λαθρομετανάστες, τα σχολεία θα έχουν αρκετούς καθηγητές για να διδάξουν και προπαντός τα εθνικά μας θέματα θα επιλυθούν με τον καλύτερο τρόπο. 
Η λέξη μπούμερανγκ δεν είναι ελληνική, αλλά, καλά θα ήταν να μάθουν να την μεταφράζουν όλοι αυτοί οι περιώνυμοι του «δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου». Κυρίως όμως να αναλογιστούν ότι τα «βέλη» τους ίσως να τους στοιχίσουν πολύ ακριβά.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός:

Οἱ κινήσεις ὅμως αὐτὲς τῶν θλιβερῶν ἐθνοκτόνων μας ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν πέμπτη φάλαγγα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου, τοὺς μεταπατερικοὺς Κληρικοὺς καὶ κατ᾽ ἐπάγγελμα θεολόγους, τοὺς «συνευδοκοῦντας τοῖς πράσσουσι» (Ρωμ. 1, 32) τὴν ἀνομίαν. Ἡ διάσπαση δὲ τῆς Ἱεραρχίας εὐνοεῖ ἀποφασιστικὰ τὴν προώθηση καὶ ἐπιβολὴ τῶν ἀνατρεπτικῶν καινοτομιῶν. Ὅπως τὸν 19° αἰώνα, ἔτσι καὶ σήμερα, δυστυχῶς δεσπόζουν «ὑδαρεῖς» —κατὰ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Χρῆστο Ἀνδροῦτσο— Κληρικοί, συσχηματιζόμενοι μὲ τὰ μέτρα τῆς Πολιτικῆς Ἡγεσίας γιὰ λόγους προοδευτισμοῦ ἢ διεκδίκησης προσωπικῶν ὠφελημάτων. Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευματικὰ συμπορεύονται πάντοτε μὲ τὰ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀποδόμηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σημαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας μας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε σήμερα μὲ τὴ νέα κατοχή μας καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκία, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσας σήμερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι ὅτι τότε ἡττηθήκαμε, ἐνῶ σήμερα προχωρήσαμε στὴν ἅλωση μὲ τὴν συγκατάθεσή μας, θεωρώντας την μάλιστα ὡς σωτηρία!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Ποίοι είναι οι καρποί της Θεανθρωπίνης Κοινωνίας, οι αποδεικνύοντες την ικανότητα της Ορθοδοξίας; Είναι οι Άγιοι, οι Μάρτυρες, οι Ομολογηταί. Αυτοί είναι εις την πραγματικότητα και ο μοναδικός σκοπός της Εκκλησίας και το νόημά της, ταυτοχρόνως δε και η απόδειξις της ακαταμαχήτου δυνάμεως και ισχύος της. Διάφοροι ανθρωπισμοί γεμίζουν τον κόσμον με βιβλία, με συστήματα, πόλεις και βιβλιοθήκας, η δε Ορθοδοξία με τους Αγίους. Χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδων, ακόμη και εκατομμύρια Μαρτύρων και Νεομαρτύρων μαρτυρησάντων δια την ορθόδοξον πίστιν, ιδού ο καρπός της θεανθρωπίνης Κοινωνίας, δηλαδή της αληθινής κοινωνίας του Χριστού. Ουδόλως τυχαίως λοιπόν ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Φρανσουά Μωριάκ βλέπει επί του σκοτεινού ορίζοντος του συγχρόνου κόσμου, ο οποίος καθ΄ ημέραν ολονέν και περισσότερον βυθίζεται εις τον ζόφον της εις την Ευρώπην γεννηθείσης ψυχοφθόρου ανθρωπολατρίας, μόνον εν φωτεινόν σημείον: την δια του αίματος των Μαρτύρων και Νεομαρτύρων βαμμένην πίστιν του ορθοδόξου λαού.