Ο Μέγας Βασίλειος έγραφε προς τον Σεβαστείας Ευστάθιον:

«Εγώ πολύν χρόνον προσαναλώσας τη ματαιότητι, και πάσαν σχεδόν την εμαυτού νεότητα εναφανίσας τη ματαιοπονία, ην είχον προσδιατρίβων τη αναλήψει των μαθημάτων της παρά Θεού μωρανθείσης σοφίας· επειδή ποτε ώσπερ εξ ύπνου βαθέος διαναστάς, απέβλεψα μεν προς το θαυμαστόν φως της αληθείας του Ευαγγελίου, κατείδον δε το άχρηστον της σοφίας των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων, πολλά την ελεεινήν μου ζωήν αποκλαύσας, ηυχόμην δοθήναι μοι χειραγωγόν προς την εισαγωγήν των δογμάτων της ευσεβείας…»

«Ο μεν γαρ σαρκικός άνθρωπος, αγύμναστον έχων τον νουν προς θεωρίαν, μάλλον δε ώσπερ εν βορβόρω τω φρονήματι της σαρκός κατορωρυγμένον φέρων, αδυνατεί προς το πνευματικόν φως της αληθείας αναβλέψαι…»

Δεν υπάρχουν σχόλια: