ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι εν επισημότατον κείμενον της Εκκλησίας. Είναι «Συνοδικόν». Αλλ’ από τότε που εξεδόθη μέχρι σήμερον, έχουν παρέλθει ένδεκα συναπτοί αιώνες. Και αυτό προβάλλεται υπό των νεωτεριζόντων, ως το τρωτόν του, σημείον. Διότι οι ελευθερίως ερμηνεύοντες την διδασκαλίαν της Εκκλησίας επικαλούνται τι; Τον χρόνον. Λέγουν ότι εκείνα ήσαν καλά δια την εποχήν των. Σήμερον όμως τα πάντα ήλλαξαν. «Γέγονε τα πάντα καινά». Αλλά ποία είναι «εκείνα»; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας. Αλλάσσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως δόγματα, Ορους, Ι. Κανόνας;

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

῾Ο Γέροντας ἀξημέρωτα ἀκόμη ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ καθολικοῦ. Τό σκοτάδι ἦταν ἀκόμη πηχτό, ἀλλά αὐτό δέν τόν ἐμπόδισε νά προχωρήσει καί νά φτάσει στό ἅγιο βῆμα. ῎Ηξερε κάθε πατημασιά, κάθε κρυφή γωνιά τοῦ μικροῦ μοναστηριοῦ του. Χρόνια βρισκόταν καί ὑπηρετοῦσε στό μικρό καί ταπεινό μοναστηράκι τῶν ἁγίων ᾽Αναργύρων, πού ἀπεῖχε λίγη ὥρα ἀπό τό σκαρφαλωμένο πάνω στό βουνό χωριό τῆς περιοχῆς. Λιγοστοί οἱ κάτοικοί του, εὐλαβεῖς καί πιστοί ὅμως στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι δέν δίσταζαν μέ κάθε καιρό νά ἀνεβαίνουν στούς ἁγίους καί νά λειτουργοῦνται ἀπό τόν ἀγαπημένο τους Γέροντα. Θεωροῦσαν μεγάλη εὐλογία τό γεγονός ὅτι παρ᾽ ὅλην τήν ἐγκατάλειψή τους ἀπό τήν Πολιτεία εἶχαν τό μοναστήρι καί τόν Γέροντα, ἔστω καί μόνο του.

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2014

Ονησίμου του αποστόλου, Ευσεβίου οσίου, Μαΐωρος μάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἦταν δοῦλος στὸ σπίτι τοῦ Ρωμαίου ἄρχοντα Φιλήμονος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Φρυγία καὶ ἔγινε Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ Ὀνήσιμος ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸν κύριό του καὶ μετέβη στὴ Ρώμη σὲ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἔτσι ἀφιερώθηκε στὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Παῦλος τὸν ἀπέστειλε πίσω στὸν Φιλήμονα μὲ ἐπιστολή του, στὴν ὁποία ἀνέφερε γιὰ τὸν Ἅγιο Ὀνήσιμο τὰ ἀκόλουθα: 

Μπορεί ο Ορθόδοξος να κοινωνεί με τον παπόδουλο οικουμενιστή;

Μπορεί το άχυρο να είναι μαζί με το σιτάρι; Μπορεί ο λύκος να κοινωνεί με το πρόβατο;  «Οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν, καὶ τραπέζης δαιμονίων. Τίς μετοχὴ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίας; ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;»

Τι Λωζάννη, τι Κοζάνη, τι Ορθόδοξοι τι Εβραιοπρεσβυτεριανοί, όλοι το ίδιο είμαστε, ένας Θεός υπάρχει για όλους. Πολλά τα έτη σου Βαρθολομαίε!....

13 Spectacular Weddings February 2014 Jamie and Takis Wedding

The recent marriage of Jamie Rose Grossbard and Panagiotis Kopulos brought more than two people in love together: Their pledges shared as husband and wife gave union to Greek Orthodox, Jewish and Presbyterian religions in a most meaningful ceremony.
"My husband is Greek Orthodox and their wedding traditions have been unchanged since the ninth century," says Jamie, who was raised learning both Protestant and Jewish beliefs. "It was important to Takis and me to have a ceremony that was so sacred and rich with history and tradition."
Here, Jamie and Takis (his nickname) happily exit center aisle after their wedding at St. Basil the Great Greek Orthodox Church.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Δεν ἐνδιαφέρει, τον Παπισμὸ η ἀλήθεια στην πίστη, στὰ δόγματα, ἀλλὰ μόνο η ἐξουσία.

Τὸ μοντέλο αὐτὸ τῆς ἑνότητος τὸ ἔχει ἐφαρμόσει ἤδη ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν περιβόητη Οὐνία,  ποὺ σημαίνει ἕνωση (Οὐνία = ἕνωση), σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὅσοι ἑνώνονται μὲ τὸν πάπα  δὲν χρειάζεται νὰ ἐγκαταλείψουν τὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας τους, ἀρκεῖ νὰ δεχθοῦν  τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα καὶ νὰ τὸν μνημονεύουν στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Δὲν ἐνδιαφέρει, δηλαδή, τὸν Παπισμὸ ἡ ἀλήθεια στὴν πίστη, στὰ δόγματα, ἀλλὰ μόνο ἡ ἐξουσία. Μήπως θὰ ἐνδιαφέρει τὸν Ἀντίχριστο ἡ πίστη τῶν λαῶν; Ἀρκεῖ νὰ πέσουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν. Τὸ ἴδιο μοντέλο ἑνότητος, ἐπεκτεινόμενο καὶ στὶς θρησκεῖες, προβάλλει καὶ ἡ Μασονία, ἡ ὁποία δέχεται στοὺς κόλπους της ὀπαδοὺς ὅλων τῶν θρησκειῶν, τὶς ὁποῖες ἐξισώνει, ἀρκεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν δική της θεότητα, ὄχι βέβαια τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ τὸν δικό τους κατασκευασμένο θεό, ψευδῆ καὶ ἀνύπαρκτο, ἢ μᾶλλον τὸν ὑπαρκτὸ καὶ ὑψωμένο εἰς Θεό Ἑωσφόρο, τὸν «Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος», ὁ ὁποῖος ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται, ἀντιμάχεται τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, εἶναι τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Κατὰ τοὺς Μασόνους φῶς καὶ ἀλήθεια ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ περισσότερο βέβαια στὴν δική τους μυστικὴ καὶ ἀπόκρυφη θρησκεία. Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ προωθεῖ τὰ δύο αὐτὰ μοντέλα ἑνότητος σὲ διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ ἐπίπεδο, εἶναι τέκνο τῆς Μασονίας.  Ὅπως διακηρύξαμε τελευταῖα ἡ ἄτυπη «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» σὲ κείμενό μας γιὰ τὴν Μασονία «Ὁ Μασονισμὸς εἶναι ἡ μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»

Μια άλλη τουρκική φωνή για την Κύπρο

Σάββας Καλεντερίδης

Στα δύο προηγούμενα άρθρα μας αναφερθήκαμε στα ενεργειακά της Κύπρου και στις γεωπολιτικές εξελίξεις που εκτυλίσσονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Μάλιστα, κλείναμε το άρθρο μας της Κυριακής με την εξής πρόταση: «Δεν θα αναφερθούμε στους -υπαρκτούς- κινδύνους από ένα νέο Σχέδιο Ανάν. Στο χέρι των πολιτικών Κύπρου και Ελλάδος είναι να χρησιμοποιήσουν το υπερόπλο που λέγεται πολιτική, για να περάσουμε με επιτυχία κι αυτόν τον σκόπελο».

Μία μέρα μετά τη δημοσίευση του παραπάνω άρθρου ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Ερογλου συμφώνησαν στο λεγόμενο κοινό ανακοινωθέν, που θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων και στο οποίο γίνεται και πάλι αναφορά στον τραγέλαφο που λέγεται «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία», στο πλαίσιο της οποίας ανατρέπονται ακόμα και οι φυσικοί νόμοι και οι νόμοι της αριθμητικής, με το 20% να εξισούται με το 80%!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2000 Ταινία

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=9009


Πληγή στὸ σῶμα τῆςἘκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ ὑποκρισία

Περὶ ὑποκρισίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πληγή στὸ σῶμα τῆςἘκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ ὑποκρισία, ποὺ διακρίνει πολλοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς χριστιανούς. Πρόκειται γιὰ μιὰ κατάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀφοῦ ἐμφανίζει ὡς θεοφιλὲς ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἁμαρτωλὸ καὶ κατακριτέο.

Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει. Ἡ παρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική. Οἱ περισσότεροι τὸν ἀνέχονται μὲ ἐπικριτικοὺς ψιθύρους καὶ δὲν νιώθουν κοντά του εὐχάριστα.