"Στήριξον τα διαβήματά μου εν ταις οδοίς Σου, διά να μη σαλευθώσιν οι πόδες μου." Ψαλμός ιζ΄ 5

Ένα - ένα βήμα....!


Μια γυναίκα είδε ένα όνειρο. 
Βρισκόταν, λέει, ανάμεσα σ’ ένα πλήθος χαρούμενων νέων πάνω σ’ έναν καταπράσινο λόφο.
 
Μπροστά της ξεκινούσε ένα στενό, ανώμαλο μονοπάτι, που πιο πέρα γινόταν χαράδρα.
 
Όλο ανηφόριζε κι ήταν στρωμένο με
μεγάλες, μυτερές πέτρες και άγρια αγκάθια.
Μια φωνή την πρόσταξε:
 
«Αυτός είναι ο δρόμος της ζωής σου. Περπάτησέ τον!»
 
Αυτή φοβήθηκε, μαζεύτηκε και αρνήθηκε.
 
«Ανθρώπινο πόδι δεν μπορεί να πατήσει σ’ αυτό το δρόμο χωρίς να ματώσει. Δεν έχω τη δύναμη να σκαρφαλώσω. Θα ματώσω, θα λιποθυμήσω, θα πεθάνω».
 
Η φωνή συνέχισε: «Αυτό το μονοπάτι φτιάχτηκε για σένα. Προχώρησε».
 
Η γυναίκα ξεκίνησε.
 
Δυο βήματα πιο πάνω άρχιζαν τα’ αγκάθια και οι πέτρες.
 
Μα ξαφνικά, μόλις σήκωσε το πόδι της, ένα παιδί, σαν άγγελος, βρέθηκε μπροστά της και καθάρισε τόσο τόπο, ώστε να χωράει ακριβώς μια πατημασιά.
 
Η γυναίκα πάτησε το πόδι της και το παιδί καθάρισε άλλη μια πατημασιά.
 
Έτσι συνέχισε το δρόμο της.
 
Σαν γύρισε το κεφάλι της για να δει πόσο είχε προχωρήσει, εκεί, στην αρχή του μονοπατιού, στεκόταν ο Κύριος κι έδειχνε στο παιδάκι με το δάχτυλο πού ακριβώς να κάνει τόπο για το πόδι της.
 
Αυτό το όνειρο κυριάρχησε στη σκέψη της σ’ όλη της τη ζωή και ανακούφισε κάθε πικρή της στιγμή...
 
Η ζωή του Χριστού φαίνεται δύσκολη, ο διάβολος την παρουσιάζει ακατόρθωτη.
 
Μα είναι ο Χριστός, που με την αναγέννηση που μας χαρίζει, την κάνει μπορετή και όμορφη.
 
Ο δρόμος Του είναι στενός, μα δεν είμαστε μόνοι.
 

Εκείνος στηρίζει το κάθε μας βήμα.

Κύριέ μου, μάθε με να μην κοιτάζω τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, μα να κοιτάζω στα μάτια Εσένα με πίστη κι έτσι να παίρνω δύναμη και να προχωρώ με θάρρος και χαρά για την Ουράνια Πατρίδα.


http://agiameteora.net/

Κάθε Τετάρτη ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 9 Ιουλίου 2014

Παγκρατίου Ιερομάρτ., Διονυσίου ρήτορος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν Ἀποστόλων.
Νεαρὸς ἀκόμα, ἐπισκέφθηκε μὲ τοὺς γονεῖς του τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου καὶ βαπτίσθηκε. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του, ὁ Παγκράτιος θέλησε νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλόψυχα στὸ Χριστὸ καὶ στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου Του.

Σοφιστείες του διαβόλου

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου, οι Παπόδουλοι  οικουμενιστές,  να δρουν ανενόχλητοι!

Η Γιαγιά και ο Χάροντας

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=9766

Μιά φορά ήταν μιά γριά καί κάθε πρωΐ έβγαινε στός δάσος καί μάζευε ξύλα γιά τή φωτιά της καί χορταράκια, γιά νά φάει. Καθώς εγύριζε μιά μέρα φορτωμένη στόν ώμο τά ξύλα καί στήν ποδιά της τά χόρτα, στό δρόμο συναντάει τόν χάροντα.
-Γειά καί χαρά σου, χάροντα, τοϋ λέει, γιά ποιόν μέ τό καλό;
-Γιά τοϋ λόγου σου θειά, τής λέει ό χάροντας.
Άντε, ετοιμάσου νά σέ πάρω.
-Τώρα, τοϋ λέει, νά πάω σπίτι νά ξεφορτωθώ καί νά ετοιμασθώ. Καί γιά νάχω καλό ρώτημα, σάν πώς θέλεις νά ετοιμασθώ;
- Όπως θέλεις εσύ, άπαντάει ό χάροντας.

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

  Οι συνοπτικές σκέψεις περί Παραδόσεως και παραδόσεων του προηγουμένου τεύχους του περιοδικού «Παράδοση» επιβάλλουν μιάν απαραίτητη αποσαφήνιση, αφού ο βασικός στόχος του υπόψη περιοδικού είναι η ευγενική φιλοδοξία της εξαγγελίας και διασώσεως των εθνικών παραδόσεων, και άλλων μη εθνικών, που όμως εμπίπτουν στον χώρο του Έθνους. Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και αληθινοί και να βλέπουμε με όραση βαθειά και πλατειά και αν έχουμε την αγία έφεση να επισημάνουμε το ζητούμενο, θα πρέπει να ελευθερωθούμε προηγουμένως από τις στενές υποκειμενικές «δόξες» μας, να παραιτηθούμε από την επιθυμία συστολής των μεγάλων πραγμάτων στα μέτρα μας και να διασταλούμε—όσο είναι δυνατό—για να αγκαλιάσουμε τα θεμελιακά προβλήματά μας. Έτσι, λυτρωμένοι από τις επήρειες των προσωπικών παθών μας, που μικραίνουν την εμβέλεια της πνευματικής μας οράσεως και διαστρέφουν την γεύση μας, θα μπορέσουμε να πετάξουμε προς όλα τα εφικτά ύψη και βάθη της ιστορικής μας μοίρας και να ανιχνεύσουμε με αέτειο μάτι και ιερό δέος τον δρόμο που διανύσαμε, τις αφετηρίες μας, που τώρα είμαστε, που πρέπει και πως πρέπει να βαδίσουμε. Λοιπόν, από πού θα αρχίσουμε;

Η μικτή μονή του Έσσεξ Αγγλίας!

 Όταν ο Μέγας Αρσένιος είπε εις την Ρωμαία συγκλητική που του ζήτησε να προσεύχεται γι αυτήν: «είθε ο Θεός να εξαλείψει το μνημόσυνό σου από την σκέψι μου» και αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος το ανέλυσεν ότι δεν εννοούσε ο Άγιος κάτι το κακό αλλά δεν ήθελε να την φέρνη εις την σκέψιν, καθ’ ότι ο διάβολος, είπε, πολεμεί τους μοναχούς δια των γυναικών. Τώρα εάν οι μοναχοί της ωραίας Αγγλίας είναι ανώτεροι του Μεγάλου Αρσενίου και δεν πολεμούνται πλέον διά των γυναικών, τότε είναι άξιοι προσκυνήσεως. Αλλά κι άξιοι προσκυνήσεως εάν είναι, το ότι το παράδειγμα των αγίων αυτών δημιουργεί προηγούμενον εις την Εκκλησίαν, αυτό και μόνον νομίζω είναι ένας λόγος να τους παρακαλέσωμεν να διορθώσουν τα του οίκου των.
ΜΖʼ Ἱεροῦ Κανόνος Στʼ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:
«Μήτε ἐν ἀνδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ἐν γυναικείω ἀνήρ, καθευδέτω. Παντὸς γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον. εἰ δὲ τις τοῦτο πράξοι, εἴτε Κληρικός εἴη, εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω.

Κ΄ Ἱεροῦ Κανόνος Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου : 
«Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο... Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίω. Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ εχέτω Μοναχός παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἤ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδία προσομιλεῖν. Μὴ κοιταζέσθω Μοναχός ἐν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατὰ μόνας...»

Η  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατεδίκασαε το 1987 διὰ συνοδικοῦ δικαστηρίου εἰς τὴν ἐσχάτην ποινήν τῆς καθαιρέσεως τὸν ἱερομόναχον Ἄγγελον Ἀναστασίου, μὲ πρωτίστην κατηγορίαν «τὴν σύμπηξιν μικτῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος» ἐν Ἀθήναις ..... 

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός :

Ἡ ἐπέλαση τοῦ Φραγκισμοῦ καί τοῦ Παπισμοῦ καί μετά τῶν Προτεσταντισμῶν, δημιούργησε τήν σημερινή Εὐρώπη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶν μας μεταπατερικῶν θεολόγων, μέ τήν ὁποίαν οὐδεμία (πνευματική) σχέση ἔχουμε. Μόνο ἐάν ἀναφανεῖ κάποια κίνηση μετανοίας στή σημερινή «Δύση» καί ἀληθινή ἀναζήτηση τῆς πρό τοῦ σχίσματος ταυτότητός της, ἀλλά καί διάθεση γιά δυναμική «ἐπιστροφή» σ᾽ αὐτήν, θά εἴμεθα πρόθυμοι νά ἀγκαλιάσουμε ἐνθέρμως καί νά στηρίξουμε αὐτήν τήν προσπάθεια, γιά τήν ἐπανασυνάντηση ὅλων μας ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού συνεχίζεται ἀστασίαστα στήν Πατερική Ὀρθοδοξία, στήν ὁποία θέλουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά κινούμεθα καί νά ζοῦμε (πρβλ. Πράξ. 17,28). Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα καί ἡ πράξη τῶν ἁγίων μας Πατέρων, τῶν γνησίων «ἡγουμένων» καί «ποιμένων» μας ὅλων τῶν αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ. 13,17). Καί αὐτό ἀκριβῶς φαίνεται καί ἀπό τόν «ἀντιδυτικισμό» τῶν Μεγάλων Πατέρων καί Διδασκάλων μας Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου Παλαμᾶ καί Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, πού ἡ Δύση καί οἱ δικοί μας Οἰκουμενισταί, ἔμαθαν νά βλέπουν ὡς «ἀντιδυτικούς», ἐνῶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἀληθινά ἀγαποῦν τήν Δύση, διότι θέλουν νά τήν θεραπεύσουν ἀπό τήν θανατηφόρο ἀρρώστια της, τήν ΑΙΡΕΣΗ.