«Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον» (Λουκ. α΄ 46)

Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Μέ τρία πράγματα ἐμεγάλυνεν ἡ Παρθένος Μαρία τόν Κύριον·
Πρῶτον, μέ νοήματα μεγάλα καί ὑψηλά καί ἄξια τῆς τοῦ Θε­οῦ μεγαλειότητος· διότι Αὐτή εἰς ὅλην Της τήν ζωήν, καί μά­λιστα κατά τό διάστημα ἐκεῖνο τῶν δώδεκα χρόνων, κατά τό ὁποῖον εὑρίσκετο μέσα εἰς τά ῞Αγια τῶν ῾Αγίων, εἰς ἄλλο δέν ἐκαταγίνετο καί ἐσχό­λαζε, πάρεξ εἰς τήν θεωρίαν, ἤ μᾶλλον εἰπεῖν, θεοπτίαν τοῦ Θεοῦ.
Ὑπεράνω γάρ πάσης μικροπρεποῦς θεωρίας τῶν τοῦ κόσμου γηΐνων πραγμάτων γενομένη, καί πάντων ὁμοῦ αἰσθητῶν τε καί νο­ητῶν ὑπεραναβᾶσα· ἀλλά καί πασῶν τῶν τῆς ψυχῆς δυνάμεων, τῆς αἰσθήσεως, λέγω, καί φαντασίας καί δόξης καί τῶν τῆς δια­νοίας δια­φόρων συλλογισμῶν, μέ μόνον τόν νοῦν ἀνιδέως καί ἀσχηματίστως ἐπέβαλε τῇ θεωρίᾳ τοῦ Θεοῦ, ὡσάν ἕνας ἀσώμα­τος Ἄγγελος, καθώς ὑψηγορεῖ περί Αὐτῆς ὁ τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ἐν τῷ εἰς τά Εἰσόδια Αʹ λόγῳ αὐτοῦ· μόνη καί μόνον τόν Θεόν θεωροῦσα, καί μόνη παρά τοῦ μόνου Θεοῦ θεωρουμένη· μόνη καί μόνον τόν Κύριον μεγαλύνουσα, καί μόνη παρά μόνου τοῦ Κυρίου μεγαλυνομένη· μόνη καί μόνου τοῦ Κυρίου ἐρῶσα, καί μόνη παρά μόνου τοῦ Κυρίου ἐρωμένη.
Καί ἄν ὁ θεοφόρος καί μέγας φιλόσοφος Μάξιμος, ἑρμηνεύων τό «ἐν τῷ ᾿Ισραήλ μέγα τό ὄνομα αὐτοῦ» (Ψλ. 75,2), εἶπεν ὅτι «ὁ θε­ω­ρη­τικός κατανοῶν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, ἀξίως αὐτόν μεγα­λύ­νει». Ποῖος ἄλλος, ἐστάθη θεωρητικώτερος καί διαβατικώτερος τῆς Θεοτό­κου ἐν ταῖς τοῦ Θεοῦ ὑψηλαῖς θεωρίαις; ἤ ποῖος ἄλλος, εἴτε Ἄγγελος, εἴτε ἄνθρωπος περισσότερον ἀπό Αὐτήν κατενόη­σε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; βέβαια οὐδείς. Λοιπόν ἕπεται, ὅτι καί οὐ­δείς ἄλλος, τόσον ἀπό τούς Ἀγγέλους, ὅσον καί ἀπό τούς ἀνθρώ­πους, ἐδυνήθη ἀξίως νά μεγαλύνῃ τόν Θεόν, καθώς τόν ἐμεγά­λυνεν ἡ Θεοτόκος.

Θεοτόκε Παρθένε


Οικουμενισμός -- Η μεγίστη Προδοσία


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 25 Σεπτεμβρίου 2014

Ευφροσύνης οσίας και Παφνουτίου παρτός μαρτύρου.

Ἦταν μοναχοκόρη καὶ πολὺ πλούσια. Ὃ πατέρας της Παφνούτιος ἦταν ὁ πλουσιότερος τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του διακρίνονταν γιὰ τὴν θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό.
Δώδεκα χρονῶν ἡ Εὐφροσύνη ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ μητέρα, καὶ ὁ πατέρας της ἀφοσιώθηκε ἀκόμα πιὸ φιλόστοργα στὴν ἐπιμέλεια τῆς κόρης του. Ὅταν ἡ Εὐφροσύνη ἔφθασε στὸ 18ο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁ πατέρας της θέλησε νὰ τὴν παντρέψει μὲ ἕναν νέο ὑψηλῆς κοινωνικῆς τάξης. Ὅμως τὴν ψυχὴ τῆς Εὐφροσύνης εἶχε καταλάβει ὁ θεῖος ἔρωτας. Ὁ γάμος καὶ οἱ κοσμικότητες θὰ τῆς ἦταν ἐμπόδιο νὰ ἀφιερωθεῖ συστηματικὰ στὴν ἐλεημοσύνη καὶ στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον.

Γι’ αὐτὸ κάποια μέρα, ἀφοῦ διαμοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς φτωχούς, ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ σπίτι, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ἀνδρικὰ σὲ κοινόβιο ἀνδρικὸ μοναστῆρι. Ἐκεῖ πῆρε τὸ ὄνομα Σμάραγδος καὶ ὅλοι οἱ μοναχοὶ θαύμαζαν τὸν πνευματικό της ἀγῶνα καὶ τὴ διακονία ποὺ πρόθυμα πρόσφερε σὲ ὅλους. Ἔζησε στὸ μοναστῆρι 38 χρόνια. Στὸ τέλος τῆς ζωῆς της συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν πατέρα της, ὅταν καὶ αὐτὸς ἔγινε μοναχὸς στὸ ἴδιο μοναστῆρι.
Ἔτσι, μὲ τὴν ζωή της ἡ Εὐφροσύνη μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ λόγια της Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λένε: «ἀρνησάμενοι τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι». Δηλαδή, ἀφοῦ ἀρνηθοῦμε τὶς ἐπιθυμίες τοῦ ματαίου καὶ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου, νὰ ζήσουμε στὸν παρόντα αἰῶνα μὲ ἐγκράτεια στὴν ζωή μας, μὲ δικαιοσύνη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας καὶ μὲ εὐσέβεια πρὸς τὸν Θεό.

Ταλαίπωρε Δικέφαλε Αετέ, όπως πάμε θα τοποθετήσουν κάτω και την σημαία μας νάχεις παρέα....


.... Το Βυζάντιον δεν απέθανε. Το δικέφαλον πτηνόν περιίπταται ακόμη εις τας Εκκλησίας μας, φαιδρύνει τας όψεις μας και στολίζει τα τέμπλα των ιερών Μοναστηρίων μας….

pilos-2

Η Ουνία είναι απάτη!

Είναι κοσμική νοοτροπία εντελώς αταίριαστη με την καθαρότητα του Χριστού και της Εκκλησίας. Είναι όπως ο «Δούρειος Ίππος», ο οποίος σαν εγχείρημα μπορεί να επαινήται ως «ευφυές τέχνασμα» του ενός των αντιπάλων εις τον Τρωϊκόν Πόλεμον, αλλά εις την εκκλησιαστική ζωή συνιστά θανάσιμον αμαρτία και επίσημον ενέργειαν  καταφανώς αντιχριστιανικήν. Ο Πάπας προκειμένου να υποτάξη την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εχρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί την κοσμικήν εξουσίαν, όπου τούτο συμπέσει με τα ιδικά της συμφέροντα, μέσω του κυριολεκτικώς σατανικού οργάνου της που είναι η Διπλωματική Υπηρεσία του Βατικανού. Ο Πάπας έγινε ο εμπνευστής και οργανωτής των Σταυροφοριών και προσπάθησε δια των στιφών των βαρβάρων τότε ηγεμονιών της Ευρώπης να εξαναγκάση την Ορθοδοξίαν εις υποταγήν. Δεν το κατώρθωσε και κατέφυγε εις την απάτην της Ουνίας. Ο μαρτυρικός Λαός του Θεού, ο «φύλαξ της Ορθοδοξίας» προσεύχεται δια τους τραγικούς Ουνίτας και τους καθολικίζοντας. Προσεύχεται να επανέλθουν εις την μοναδικήν Πίστην της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού της γλυκυτάτης Ορθοδοξίας μας!

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Λίγοι κατάλαβαν ὅτι τὸ κέντρο βάρους τοῦ αντιρατσιστικού νόμου, ἡ βασικὴ ἐπιδίωξη, εἶναι νὰ φιμώσει τὸν ἐλεγκτικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας

….αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει τοὺς προσκυνημένους πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες δὲν εἶναι τόσο ἡ ἐλευθερία τοῦ πολιτικοῦ λόγου, ὅσο ἡ ἐλευθερία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου, διότι ἡ μόνη ἀκατανίκητη δύναμη εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ ἄξιοι ποιμένες της. Λίγοι κατάλαβαν ὅτι τὸ κέντρο βάρους τοῦ νόμου, ἡ βασικὴ ἐπιδίωξη, εἶναι νὰ φιμώσει τὸν ἐλεγκτικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας· αὐτὸν φοβοῦνται οἱ Ἑβραιομασόνοι· εἶναι οὐσιαστικὰ ρατσιστικὸς ὁ νόμος, γιατὶ στρέφεται ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου, ἐναντίον τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ζωῆς, στὴ θέση τῶν ὁποίων θέλουν νὰ βάλουν τὴν βρώμικη, τὴν σιχαμερὴ ζωὴ τῶν πόρνων, τῶν μοιχῶν, τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀλλὰ καὶ τὴν πλάνη τῆς πανθρησκείας τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς Μασονίας, ὅπου δικαιολογοῦνται καὶ ἐνθαρρύνονται οἱ ἠθικὲς παρεκτροπές.

Προσοχή στους ψευδοδιδασκάλους. Του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Φιλοκαλία τόμος Δ΄).

Να ικετεύης τον Θεό με προσευχές και δάκρυα να σου στείλη οδηγό απαθή και άγιο. Αλλά και συ ο ίδιος να μελετάς τις θείες Γραφές, και μάλιστα τα πρακτικά συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, για να αντιπαραβάλλης σ΄ αυτά την διδασκαλία και τις πράξεις του διδασκάλου και γέροντάς σου, βλέποντάς τες όπως σε καθρέφτη και εξετάζοντάς τες. Και όσα είναι σύμφωνα με τις Γραφές να τα εγκολπώνεσαι και να τα κρατής στον νού σου, τα νόθα όμως και ξένα να τα διακρίνης και να τα απορρίπτης, για να μη πλανηθής. Γιατί να ξέρης, πολλοί πλάνοι και ψευδοδιδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα.

«Ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς» (ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)

Ἐπανέρχεται στίς ἡμέρες μας καί ἀπό ἐπίσημα χείλη ἡ παλιά θεωρία περί
τῆς δῆθεν ἀναγκαίας  ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν ¨ἄρον ἄρον ἕνωσον
αὐτούς¨, ἐξαιτίας τάχα τοῦ κινδύνου τῆς ἀπειλῆς γενικῆς σφαγῆς τῶν
πιστῶν, ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Βλέπε Συρία. Βεβαίως
 ὅμως καί πρόκειται γιά ἑνότητα ἐκτός τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Ἀληθείας.
Πῶς νά ἑνωθοῦν Ὀρθόδοξοι μέ αἱρετικούς, τό Φῶς μέ τό σκοτάδι, Χριστός
μέ τόν Βελίαλ, ὁ πιστός μέ τόν κατ᾿ οὐσίαν ἄπιστο, ἀφοῦ διαστρέφει
τό δόγμα; (Β΄Κορ. στ΄, 14-15).
Ἀντίθετα μάλιστα ἀπό τήν μέ προϋποθέσεις ποθητή ἑνότητα, παραβλέπουν
 τό χάσμα καί τήν ἄβυσσο πού χωρίζει τή Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική,
δηλ. Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό ὅλες τίς ἔξω ἀπό Αὐτήν ἀνθρώπινες θεωρίες
καί αἱρέσεις, καί ὁμιλοῦν γιά «Ἕνωση» μέ βάση «κάποια πράγματα πού
 μᾶς ἑνώνουν», τά κοινά. Εἶναι αὐτό τό σύνηθες παλαιό ἐξέραμα-τεχνική 
αὐτῶν πού δέν ἔχουν γευθεῖ τήν Καινή Κτίση, τήν ἀναγέννηση ἐν Χριστῷ,
τόν Πολύτιμο Μαργαρίτη. Ὁ  Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης πού κοιμήθηκε
τό 1994, ἔλεγε: «Στή Νέα Ἐποχή ὅλα κινοῦνται μέσα σέ πλάνη καί ἀπάτη...
Τώρα ὅμως τί γίνεται; Ἐκτός πού δίνουν μερικοί δικές τους ἑρμηνεῖες, φοβοῦνται
καί αὐτοί σάν κοσμικοί, ἐνῶ ἔπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά καί νά βοηθοῦν
τούς Χριστιανούς, βάζοντάς τους τήν καλή ἀνησυχία, καί νά τούς τονώνουν
στήν πίστη, γιά νά νιώθουν θεϊκή παρηγοριά. Ἀπορῶ, δέν τούς προβληματίζουν
ὅλα αὐτά τά γεγονότα πού συμβαίνουν; Γιατί δέν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικό
γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Καί ἄν ἐπιβοηθοῦν τόν Ἀντίχριστο γιά
τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἄλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Γραφή, ὅταν
λέη «... ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς», ἐννοεῖ ὅτι θά πλανηθοῦν
αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό.».
Ἐν τούτοις, ἄς δεχθοῦμε καλοπροαίρετα νά τό συζητήσουμε. Γιά ποιά
ἑνότητα ὁμιλοῦν; Μέ ποίους; Μαὐτούς πού ἀρνοῦνται τήν ἕνωση τῶν
δύο φύσεων τοῦ Μεσσίου, ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως,
ἀδιαιρέτως, ἀναλλοιώτως καί ἀθετοῦν τίς Οἰκουμενικές
Συνόδους βλασφημοῦντες τό Πνεῦμα τό Ἅγιον; Μέ ἐκείνους ποῦ
ἀρνοῦνται στόν Χριστό ἄλλοτε τή Θεία καί ἄλλοτε τήν ἀνθρωπίνη Του
φύση; Πού «χειροτονοῦν» γυναῖκες καί ἄνδρες ὁμοφυλόφιλους; Πού
ἀρνοῦνται τήν Στρατευομένη ἐπί τῆς γῆς Ἐκκλησία, τά μυστήριά Της
καί τούς Ἁγίους Της; Πού χλευάζουν  τήν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαριάμ;