«Διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεὲμ καὶ ἴδωμεν τὸ ρῆμα τοῦτο τὸ γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» (Λουκ. 2, 15)


Εἶναι καιρὸς, πιστεύω, ὅλοι ὅσοι ἐπιζητοῦν μιὰν ἑρμηνεία τοῦ Μυστηρίου τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐξετάσουν μία-μία τὶς λέξεις αὐτὲς, ποὺ φανερώνουν μία πρόθεση καὶ μία πίστη. Γιατὶ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ξεκινήσεις νὰ πᾶς στὴν ὁποιαδήποτε Βηθλεὲμ δίχως νἄχεις ἱκανὰ ἀποθέματα Πίστης καὶ Θέλησης. Οἱ «ἄνθρωποι οἱ ποιμένες», λοιπόν, μᾶς διδάσκουν πολλὰ καὶ κορυφαῖα, μάλιστα, σὲ καιροὺς ὅπως περίπου ἦταν καὶ οἱ δικοί μας: παραγεμισμένοι μὲ ἀνομία, ξεπεσμὸ, μαρτύριο καὶ ἀπουσία φιλανθρωπίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ Παρουσία Του ἀνάμεσά τους, ἀνάμεσα στὸν τότε κόσμο ἦταν τελείως ἀνεπιθύμητη, «ἔτεκεν τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύμματι» (Λκ. 2, 7). Ὅπως καὶ στὰ σπίτια μας, στὰ μέγαρα τοῦ κόσμου τούτου, παντοῦ. Τόπος δὲν ὑπάρχει γιὰ τὸ Χριστὸ, ἐπειδὴ ἐνοχλεῖ μὲ τὰ μαθήματα ποὺ δίνει: τῆς Πτωχείας καὶ τῆς Ταπείνωσης. Μιᾶς ταπείνωσης ποὺ διδάσκει μέν, ἀλλὰ καὶ προκαλεῖ. Προκαλεῖ κυρίως μὲ τὴν καθάρια θέση ποὺ ἐμφανίζει, προβάλλει καὶ ὑπερασπίζεται. Τὴ θέση τῆς εἰλικρίνειας ὅτι αὐτὰ ποὺ κατέχει ὁ καθένας μας εἶναι πάντα διαθέσιμα καὶ γιὰ τὸ συνάνθρωπο, ὅπως τὸ πρόσφορο τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας:  Δὲν ἀπομένει στὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἀλλὰ μοιράζεται, δωρίζεται, χαλαλίζεται γιὰ τὸν πλησίον…. Ποιὸν, ἄραγε;
Ἄς κοιτάξουμε νὰ Τόν ἀναζητήσουμε, ἀφοῦ πρῶτα πασχίσουμε νὰ μάθουμε «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»... Χριστούμεννα 2014. Ἄραγε σκέφτηκε κανένας ἄν αὐτὰ τὰ Χριστούνεννα μπορεῖ νὰ εἶναι τὰ ἔσχατα ποὺ θὰ ζήσει σ᾿ αὐτὸν τόν μάταιο καὶ φρενήρη κόσμο; Κι ἄν τὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὸ ἐμβιώσει ὁ καθένας, τότε ποιὸς ὁ λόγος ὥστε νὰ μὴν ἀναζητήσει ἔστω γιὰ μιὰ καὶ μοναδικὴ φορὰ στὴ ζωή του τὸ «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»;

Πηγή : ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ

 
 


 

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

 Και σου την καρδίαν άφθορε, ρομφαία διελεύσεται, Συμεών τη Θεοτόκη προηγόρευσεν, εν Σταυρώ καθορώσης, τον Υιόν ω βοώμεν· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών.

 Ερμηνεία.

 Τούτο το Τροπάριον είναι ερανισμένον από τα λόγια του αγίου Συμεών, τα οποία αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς ούτως: «Και ευλόγησεν αυτούς (τον Ιωσήφ δηλαδή και την Θεοτόκον) Συμεών, και είπε προς Μαριάμ την Μητέρα αυτού…. και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. β: 34-35). Λέγει λοιπόν ο Ιερός Μελωδός, ότι ο θεοδόχος Συμεών επροφήτευσεν εις την Θεοτόκον και είπεν αυτή: ω άφθορε Μαριάμ, ήξευρε, ότι την ιδικήν σου καρδίαν θέλει διαπεράσει μία μάχαιρα. Ερμηνεύων δε ποία είναι η μάχαιρα αύτη, ακολούθως επιφέρει λάγων, ότι είναι η λύπη όπου έλαβεν εις την αγιωτάτην καρδίαν της δια τον Σταυρόν και το πάθος του παμφιλτάτου Υιού Της. Η ένοια δε του λόγου του Συμεών προς την Θεοτόκον είναι τοιαύτη· αληθώς, ω Παρθένε, εσύ εγέννησας κοινήν χαράν εις όλην την Κτίσιν, και παγκόσμιον αγαλλίασιν, και πόνους δεν εδοκίμασες, όταν εγέννησας, και προ αυτών εσύ ευηγγελίσθης υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, και ήκουσας παρ΄ αυτού το κοσμοχαρμόσυνον Χαίρε· πλην με όλα ταύτα και σου της ιδίας της τα ανωτέρω χαροποιά και λαβούσης και τοις άλλοις προξενησάσης θέλει διαπερωνήσει την καρδίαν μία οξυτάτη ρομφαία. Πότε; Όταν θέλεις ιδή εν τω Σταυρώ κρεμάμενον τον Μονογενή και πολυηγαπημένον Υιόν και Θεόν σου, και το κοσμοσωτήριον πάθος υπέρ ημών υπομένοντα κατά το ανθρώπινον. Διατί δε η τόση λύπη έχει να διαπεράση την καρδίαν σου; Δια να φανερωθούν οι αμφίβολοι λογισμοί, τους οποίους πολλοί τρέφουν εις την καρδίαν των, αν είσαι γνησία και αληθινή Μήτηρ του Θεού· βλέποντες γαρ ούτοι εσέ λυπουμένην υπερβαλλόντως δια το πάθος του Υιού σου, εσυμπέρανον ότι είσαι γνησία Μήτηρ αυτού· και τούτο εδήλωσεν ο Ευαγγελιστής ειπών: «Όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί» (Λουκ. β: 35). Καθώς γαρ ο Σολομών, όταν έκρινε την θαυμασίαν εκείνην και δυσδιάλυτον κρίσιν των δύο πορνών, από την λύπην όπου έδειξεν η γνησία του ζωντανού παιδίου Μήτηρ εκατάλαβεν ως σοφός ότι είναι αληθινή Μήτηρ αυτού, όθεν και είπε: «Δότε το παιδίον (το ζων) τη ειπούση δότε αυτή αυτό, και θανάτω μη θανατώσητε αυτό, αύτη η Μήτηρ αυτού» (Γ΄ Βασιλ. γ: 27)· ούτως από την λύπην όπου έλαβεν η Κυρία Θεοτόκος εις το πάθος του Υιού Της εγνωρίσθη ότι είναι αληθινή Μήτηρ αυτού. Τούτο το νόημα βεβαιοί και ο Θεσσαλονίκης θείος Γρηγόριος εν τω εις την Υπαπαντήν Λόγω αυτού λέγων: «Είτα και τη Παρθένω και Μητρί του βρέφους προσδιελέξατο (ο Συμεών δηλαδή) εκ της περί τον Σταυρόν του παιδός οδύνης Μητέρα κατά φύσιν φανερωθήσεσθαι δεικνύς του νυν θεανθρώπου βρέφους, και τους αμφιβόλους περί τούτου λογισμούς αποκαλύψασαν εκ των καρδιών απαλείψειν· και ο Σολομών γαρ την γνησίαν του αμφιβόλου παιδός Μητέρα εκ της περί το πάθος του παιδός οδύνης, και της επ΄ αυτώ σφοδράς λύπης και συμπαθείας καλώς ετεκμήρατο».

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 26 Δεκεμβρίου 2014

Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου.

 Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταῖς ἀγκάλαις Ἁγνή, τὸν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἐκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος· ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, τὴν φρικτήν σου λοχείαν· πηγὴν γὰρ ἀθανασίας, κόσμῳ ἐκύησας.

Κοντάκιον  Ἦχος πλ. β’. 
Ὁ πρὸ Ἑωσφόρου ἐκ Πατρὸς ἀμήτωρ γεννηθεῖς, ἐπὶ γῆς ἀπάτωρ ἐσαρκώθη, σήμερον ἐκ σοῦ· ὅθεν ἀστὴρ εὐαγγελίζεται Μάγοις, Ἄγγελοι δὲ μετὰ Ποιμένων ὑμνοῦσι, τὸν ἄσπορον τόκον σου, ὦ Κεχαριτωμένη.

Μεγαλυνάριον.
Θρόνος ἐπηρμένος πέλεις Ἁγνή, φέρουσα ὡς βρέφος, τὸν τὰ πάντα ἐν τῇ δρακί, φέροντα ὡς Κτίστην· ὑμνοῦμέν σου Παρθένε, τὴν ὄντως ὑπὲρ λόγον μεγαλειότητα.

Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!



"Ιδού καιρός ήγγικε της σωτηρίας ημών! Ευπρεπίζου σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει του τεκείν". 
Με τον ύμνο αυτόν ο ιερός υμνωδός, μας εισάγει στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Ακούγοντας τα πανέμορφα αυτά λόγια έρχεται συνειρμικά στο νού μας μια παρόμοια υμνολογική φράση από την Μ. Τεσσαρακοστή:
"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας".
Η σύνδεσή τους βαθύτατη, αφού κανένα νόημα δεν θα είχε ο ευπρεπισμός του υλικού σπηλαίου της Βηθλεέμ.
Το ζητούμενο είναι ο ευπρεπισμός του σπηλαίου της ψυχής μας. Και τούτο δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνον διά της μετανοίας.Eίθε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα με περισσότερο ζήλο για αγώνα ώστε έτσι η Γέννηση του γλυκυτάτου Ιησού μας να επιτελείται διαρκώς εντός των σπηλαίων των καρδιών μας.
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!