ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  στ΄.   Ο  Ειρμός.

Εβόησέ σοι, ιδών ο πρέσβυς, τοις οφθαλμοίς το σωτήριον, ο λαοίς επέστη· εκ Θεού Χριστέ συ Θεός μου.

Ερμηνεία.

Από τα ρητά του Ευαγγελίου είναι ερανισμένος ο Ειρμός ούτος· λέγει γαρ ο Ιερός Λουκάς, ότι είπεν ο θείος Συμεών, όταν εβάσταζε τον Κύριον εις τας χείρας του: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών» (Λουκ. β: 29). Άρχισε δε ο Ιεράρχης Κοσμάς τον παρόντα Ειρμόν από του «Εβόησα, φησίν, εν θλίψει μου προς Κύριον τον Θεόν μου» (Ιω β: 3). Ο πρεσβυτικώτατος, λέγει, Συμεών, βλέπων με τους ιδίους του οφθαλμούς το σωτήριον εκείνο, το οποίον επέμφθη εις όλους τους λαούς, τόσον των Ιουδαίων, όσον και των Εθνικών, τουτέστι την σάρκωσιν του Μονογενούς, ην ευδόκησεν ο Θεός προ πάντων των αιώνων, εβόησεν εις εσέ, Κύριε. Τι δε εβόησεν; Ω θεάνθρωπε Ιησού Χριστέ, εσύ προήλθες Θεός εκ Θεού: ήτοι εγεννήθης Θεός ομοούσιος εκ του Θεού και Πατρός προ πάντων των αιώνων· διότι αν και εβάσταζε βρέφος εις τας χείρας του ο δίκαιος Συμεών, και έβλεπε νήπιον τον Δεσπότην Χριστόν κατά την ανθρωπότητα· αλλ΄ όμως δεν έμεινεν ο νους του εις μόνον το έξω και βλεπόμενον ταπεινόν σχήμα της ανθρωπότητος· αλλά δια μέσου των θείων μελών του Παναγίου βρέφους, ωσάν δια μέσου τινών λεπτών υμένων ή υέλων, παρέκυπτεν εις το έσω και κεκρυμμένον φως της Θεότητος· όθεν και βλέπων τούτο, τέλειον Θεόν σε ωμολόγησε. Δια τούτο και ο μέγας Βασίλειος εν τω εις την Χριστού Γέννησιν λόγω αυτού ούτω γράφει: «Άννα ευηγγελίζετο, Συμεών ενηγκαλίζετο, εν μικρώ βρέφει τον μέγαν Θεόν προσκυνούντες, ου του ορωμένου καταφρονούντες, αλλά της Θεότητος αυτού την μεγαλωσύνην δοξολογούντες· εφαίνετο γαρ ώσπερ φως δι΄ υελίνων υμένων δια του ανθρωπίνου σώματος η θεία δύναμις διαυγάζουσα τοις έχουσι τους οφθαλμούς της καρδίας κεκαθαρμένους». Αλλά και ο Νικομηδείας Γεώργιος, πανηγυρίζων εις την εορτήν ταύτην, λέγει: «Ταύτα είπεν η Θεοτόκος, και ταις του πρεσβύτου παλάμαις τον Υιόν επιτίθησιν· ο δε την όψιν, ως είχε τάχους, τούτω προσεπικλίνας, και τοις χείλεσι τούτου προσερείσας τα όμματα, τοιαίς δε που φωναίς προς αυτόν απεχρήσατο· τις η τοσαύτη φιλανθρωπία και συγκατάβασις, Δέσποτα; Τις ο τοσούτος πλούτος της ευσπλαγχνίας σου; Τι το κινήσαν την σην αγαθότητα τους ταπεινούς ημάς επισκέψασθαι;».