Στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ είδε ο κόσμος το πιο παράδοξο απ΄ όσα συνέβησαν ποτέ· Να κείτεται ως «παιδίον νέον», μικρό κι αδύναμο βρέφος, «ο προ αιώνων Θεός»! «Ο Θεός ήλθε στη γη, όχι όπως Εκείνος μπορούσε, αλλά όπως εμείς μπορούσαμε νε τον δούμε. Εξαιτίας της νηπιότητος του ανθρώπου έγινε κι εκείνος νήπιον», θεολογεί ο άγιος Ειρηναίος. Και η αιτία αυτής της άφατης συγκαταβάσεως; «Αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμι εγώ» (Α΄ Τιμ. 1: 15), ομολογεί ευγνώμονα ο απόστολος Παύλος. Το είχε ήδη αποκαλύψει ο άγγελος στον Ιωσήφ, όταν τον πληροφόρησε ότι το «παιδίον» θα ονομασθεί Ιησούς, «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1: 21).
Ο Θεός γίνεται Θεάνθρωπος, κοινωνεί στην ανθρώπινη φύση μας, για να καταστήσει εμάς κοινωνούς της θείας φύσεως. «Και ο πλουτίζων πτωχεύει», θαυμάζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. «Πτωχεύει, παίρνοντας τη δική μου σάρκα, για να πλουτήσω εγώ με τη δική του θεότητα. Ο πλήρης κενούται· αδειάζει για λίγο από τη δική του δόξα, για να μεταλάβω εγώ τη δική του πληρότητα. Τι πλούτος αγαθότητος! Τι μυστήριο συντελέσθηκε για χάρη μου! Εγώ πλάσθηκα κατ΄ εικόνα Θεού και δεν φύλαξα την εικόνα. Εκείνος παίρνει τη δική μου σάρκα, ώστε και την εικόνα να σώσει και την σάρκα να καταστήσει αθάνατη».
Αλλά για να αξιοποιηθεί η θεϊκή δωρεά, για να γίνει ο άνθρωπος κοινωνός στο μυστήριο της αθανασίας, πρέπει πρώτα να απαλλαγεί από τους ψεύτικους θεούς και θεές που λάτρευε, να απομακρυνθεί από τα πάθη. Διαφορετικά, δεν παραμένει απλώς ξένος κι αδιάφορος για τον Λυτρωτή Ιησού Χριστό· γίνεται εχθρός, αντίπαλος και διώκτης του.
Παράδειγμα κλασικό ο φίλαρχος βασιλιάς Ηρώδης. Όταν οι μάγοι εξ ανατολών ρωτούσαν «που εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;» (Ματθ. 2: 2), «εταράχθη» αυτός ο πανίσχυρος δυνάστης, και διέταξε στην περιοχή της Βηθλεέμ γενική σφαγή των νηπίων «από διετούς και κατωτέρω». Έλαβε σκληρά μέτρα μη τυχόν και διασωθεί το νεογέννητο, διότι το ένιωθε αντεραστή και διεκδικαστή του βασιλικού θρόνου του.
Παράδειγμα άλλο οι κάτοικοι της χώρας των Γαδαρηνών· δεν ανέχθηκαν την καταστροφή των χοίρων τους. Αν επρόκειτο να ζημιωθούν οικονομικά, καλύτερα να λείψει από ανάμεσά τους ο Ιησούς Χριστός, κι ας ήταν Αυτός, που μόλις είχε απαλλάξει την περιοχή τους από το φόβητρο του δαιμονίου, θεραπεύοντας τον δυστυχισμένο συντοπίτη τους.
Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί οι μιμητές του Ηρώδη και των Γαδαρηνών· θυσιάζουν τον Ιησού Χριστό και τη δική τους αιώνια σωτηρία στο βωμό κάποιας σκοπιμότητας ή μιας οποιασδήποτε οντότητας – υπαρκτής ή φανταστικής – που οι ίδιοι έχουν θεοποιήσει.
Δεν είναι μόνο οι ειδωλολάτρες, οι οποίοι γύρισαν την πλάτη στο Ευαγγέλιο του Χριστού, για να παραμείνουν ανενόχλητοι στη λατρεία ανύπαρκτων θεοτήτων, που ευνοούσαν την ικανοποίηση ακατανόμαστων παθών. Είναι και οι τόσοι άλλοι των ημερών μας, που παραδομένοι στα πάθη τους πασχίζουν να επαναφέρουν στη ζωή τα νεκρά είδωλα. Είναι βέβαιο ότι οι νεοπαγανιστές δεν «καίγονται» για τον Δία και την Αφροδίτη. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπήρξαν ποτέ Διόνυσος και Βάκχος. Εξυπηρετούνται όμως ντύνοντας με θρησκευτικό μανδύα τις ηθικές ατασθαλίες και ασχημίες. Βολεύονται να λατρεύουν θεότητες προστάτιδες της πορνείας, της μοιχείας, της μέθης και κάθε ασχημίας, που ο πονηρός τους υποβάλλει. Ο υπαρκτός διάβολος εισηγείται, οι ανύπαρκτοι «θεοί» πατρονάρουν και επευλογούν όσα εκείνος υπαγορεύει και οι ταλαίπωροι «λάτρεις» εξευτελίζοντας κάθε έννοια λογικής και καταρρακώνοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αλλά, θα έλεγε κανείς, εκείνοι που θεληματικά επιλέγουν για τον εαυτό τους την έχθρα προς τον Χριστό χάριν της φιλίας του σατανά, έχουν κάθε δικαίωμα να φθείρονται και να διαφθείρονται μόνοι τους. Τι γίνεται, όμως, όταν το αντιχριστιανικό πνεύμα προωθείται εύσχημα και επίσημα απειλώντας να γίνει κατεστημένο; Μια τέτοια επίθεση, ύπουλη αλλά δυναμική και θρασύτατη, δεχθήκαμε πρόσφατα με στόχο μάλιστα την ευαίσθητη και ευπαθή νεότητα. Πρόκειται για τα νέα σχολικά βιβλία και μάλιστα τα βιβλία θρησκευτικών του Γυμνασίου. Χωρίς να καταφέρονται φανερά εναντίον της ορθοδόξου πίστεως, της συνταγματικά κατοχυρωμένης, επιχειρούν να ανατρέψουν θεμελιώδη δεδομένα της εκκλησιαστικής μας παράδοσης· να υποκαταστήσουν το αιώνιο κι αληθινό Ευαγγέλιο του Χριστού προβάλλοντας ένα «έτερον ευαγγέλιον», όπως θα έλεγε ο απόστολος Παύλος. Οι μεν διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης (Θρησκευτικά Α΄ Γυμνασίου) απογυμνώνονται από καθετί το υπερφυσικό και αντιμετωπίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν ένα παραμύθι που χρειάζεται απομυθοποίηση. Όσο για την διδασκαλία της Καινής Διαθήκης (Β΄ Γυμνασίου), μάταια θα ψάξει κανείς να βρει σ΄ αυτήν αναφορές στη θεότητα του Χριστού, στο απολυτρωτικό του έργο, στον παράδεισο, στην κόλαση, στον σατανά, στην αμαρτία, στη μετάνοια, στην ανάσταση των νεκρών. Δεσπόζει η έννοια της ανατροπής και της επανάστασης, το κοινωνικό κήρυγμα και ένας Ιησούς – ηγέτης, που εγκαινιάζει έναν απροσδιόριστο καινούργιο κόσμο ειρήνης, αγάπης και συμφιλίωσης. Θεωρίες της αρνητικής κριτικής, που έχουν παταγωδώς απορριφθεί, παρουσιάζονται ως επιστημονική μέθοδος προσέγγισης του ιερού κειμένου, με μόνο στόχο την υποκίνηση της αμφισβήτησης και της άρνησης στις εφηβικές ψυχές.
Δεν είναι δυνατόν να παρουσιασθεί εδώ μία αναλυτική έκθεση των κακοδοξιών, που προωθούν τα εν λόγω σχολικά βιβλία. Γίνονται ήδη κινήσεις και υπομνήματα προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τη διόρθωση των βιβλίων και την απαλλαγή τους από τα αρνητικά στοιχεία. Εξάλλου, το ίδιο το ΥΠ.Ε.Π.Θ. ζήτησε να υποβληθούν προτάσεις από τους ενδιαφερομένους για τη βελτίωση των βιβλίων. Είναι χρέος όχι μόνο των θεολόγων καθηγητών, αλλά και όλων των εκπαιδευτικών και των γονέων, όλων όσοι νοιαζόμαστε για τα νιάτα, να μη αδιαφορήσουμε για το σοβαρό αυτό θέμα. Προσκυνώντας το θείο Βρέφος στη φάτνη ας μη αφήσουμε να θριαμβεύουν οι συνειδητά ή ασυνείδητα διώκτες του, ας μη γινόμαστε συνεργοί τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου