ΕΚΤΕΝΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΜΟΥ--του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη απο την Αυστραλια

Από το ιστολόγιο :   http://paterikiparadosi.blogspot.ca/2015/09/blog-post_57.html#more

Εις ανταπκρισιν του προηγουμνου μου ρθρου: “Διττ Μνμη Αγου Μαξμου του Ομολογητο, ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ “ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ”…, διβασα στο αγαπητ Ιστολγιο “Ομολογα” το παρακτω σχλιο:
Aγαπητε κ. Πανταζη πολυ σιγουρο σε βλεπω στις αποψεις σου. Μην ξεχνας ομως πως και ο ιερεας που βαπτισε τα παιδια σου μνημονευε τον Αρχιπισκοπο Στυλιανο στην Αυστραλια. Επισης και ο γαμος σου εγινε απο ιερεα που μνημονευε τον Στυλιανο. Αν τα παραπανω δεν ελαβαν χωρα στην Αυστραλια τοτε οι ιερεις που τελεσαν αυτα τα μυστηρια μνημονευαν τον Πατριαρχη Βαρθολομαιο η τον Αρχιεπισκοπο Χριστοδουλο. Λοιπον, τοτε πριν λιγα χρονια ηταν ολα καλα και τωρα ειναι ολοι τους αιρετικοι? Πολυ φοβαμαι τον εγωισμο αδελφε μου,πολυ τον φοβαμαι … ενα εγωισμο που καταστρεψε και αγγελους ακομα οχι ανθρωπους χοικους και εμπαθεις. Μελετησε πολυ τον βιο του Οσιου και θαυματουργου Φιλοθεου της Παρου. Πολλα θα διδαχθεις, αν θελεις να διδαχθεις … συγχωρα με. Λ”

Αγαπητέ μου “Λ”.

1. Ξεκινάς το σχόλιό σου λέγοντας: “Πολύ σίγουρο σε βλέπω στις απόψεις σου”. Αδελφέ μου, όταν πρόκειται περί Πίστεως και ιδίως περί θεμάτων που αφορούν άμεσα τη σωτηρία μας κι χι μνο τη δική μας αλλά και των αδελφν μας, τότε ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σίγουροι για όλα όσα γράφουμε και μόνο με Ευαγγελική, Αγιοπατερική Σιγουριά να τα γράφουμε.


Εξ άλλου δεν συνομιλες με κάποιον αφελή, αμαθή ή κάνα ανριμο κατηχητόπουλο που χαρωπ τα δυ του χρια να κτυπ, να μιλά αφ’ εαυτού και ν’ αραδιάζει προσωπικές του ιδέες. Η Ορθοδοξα δεν εναι ιδεολογα οτε κτμα των μεταπατερικν μας δεσποτδων, υποδουλωμνων στο νεοεποχτικο σστημα της Πανθρησκεας. Οι μεγαλτερες αιρσεις, οι φρικττερες πλνες, οι πιο απνθρωποι διωγμο και οι πιο απεχθες βρβαροι βασανισμο προλθαν απ ιερρχες και δη ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ!
Αν μποροσαμε να βλπαμε το αβυσσαλο, διαβολοθηριδες και αιμοβρο βλμμα του χαιρκακου πατριρχου Βκκου την ρα που βλεπε τους μλις χθες εορταζομνους 26 Ζωγραφτες Οσιομρτυρες Μοναχος να καγονται ολοζντανοι και να γεμζει μοχθηρα η εωσφορικ του ψυχ, απ ικανοποηση σατανικ και μσος ανθρωποκτνο για σους παυσαν το Μνημσυνο και δικοψαν την εκκλησιαστικ κοινωνα μαζ του, ττε θα αναλογιζμασταν πσο τρομερ δναμη χει, ποια Θερεστη και Θεοπρβλητη υπσταση η Αποτεχιση επχει και δεν θα πολεμοσαμε με τση απονενοημνη, αθερπευτη εμπθεια τους αδελφος μας που απομακρνονται απ ττοια ΘΗΡΙΑ ΚΑΚΑ (λγια της Αγας Γραφς και χι δικ μου και δε θα γνω ‘γω ευγενικτερος αυτς για να διαφημζω μια κποια καθωσπρεπστικη κοσμιτητα η οποα αποκαλπτει μλιστα κρφιες υποσυνεδητες τσεις αυτοδικαισεως…)
Εμαι σγουρος λοιπν πως δεν θλω και δεν επιτρπω σε ΚΑΝΕΝΑ ρασοφρο να με ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ στο μολυσμνο του θυσιαστριο και να με ΕΝΩΝΕΙ με ναν ττοιο βλσφημο αιρεσιρχη πατριρχη, με ναν ττοιο ΕΧΘΡΟ του Θεο, ο οποος εναι ετομως ικαντατος να φθσει και αυτς σε ττοια δολοφονικ εγκλήματα, διατζοντας μπουλντζες να ξεπαστρψουν σαν “ντομα” ανμπορα, δεκδες σεβαστ, υπργυρα κι ασκητικ γεροντκια, μνο και μνο επειδ ετλμησαν (ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ) να πασουν το Μνημσυν του! Αν μποροσε
κι αυτς, θα τους καιγε και αυτος ζωντανος αλλ φοβται τις συνπειες, φοβται τα Μσα και τον αγανακτισμνο πια Λα και κρβεται πσω απ τα πινια των αστυνομικν δυνμεων, πως ο ννας και Καϊφας κρβονταν πισω απ τις Ρωμαϊκς/πολιτικς δυνμεις.
Δεν θα επιτρψω λοιπν σε ΚΑΝΕΝΑΝ ιερα να με ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ στο παμββηλο και βλσφημο Π.Σ.”ε” που εκπορνεεται αλπητα και ξεδιντροπα σα πρστυχη και βρμικη “κουρελο του διαβόλου” (γιος Γρων Παϊσιος), η Αγα μας Ορθδοξη Πστη απ δθεν “ορθοτομοντες” αλλ
ΑΠΙΣΤΟΥΝΤΕΣ και ΜΟΙΧΕΥΟΝΤΕΣ ΜΟΙΧΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ δεσποτοκρτες.
ΟΤΑΝ λοιπόν μια ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ενς αρχιερως χει τσο τερστια, επεκτατικ, καταστροφικ ισχ στη ψυχ μου, ττε υποχρεομαι να εμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ εν αυτ αποτελε απλ προσφνηση τιμητικ ή ΕΝΩΣΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ και ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ, και με ΣΙΓΟΥΡΙΑ, χι του Πανταζ αλλ των Αγων Πατρων διακηρττω: «Άνωθεν γαρ η του Θεού Ορθόδοξος Εκκλησία· την επί των αδύτων Αναφοράν (Μνημόνευσιν) του ονόματος του Αρχιερέως, ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΤΕΛΕΙΑΝ εδξατο τούτο. Γγραπται γαρ εν τη εξηγήσει της Θείας Λειτουργας, ότι αναφέρει ο Ιερουργών το του Αρχιερως όνομα, δεικνων και την ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΕΡΕΧΟΝ (δογματικήν πίστεως) ΥΠΟΤΑΓΗΝ, και ότι ΚΟΙΝΩΝΟΣ εστίν αυτού, και ΠΙΣΤΕΩΣ και των Θεων ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΔΙΑΔΟΧΟΣ.” Δεν θα δεχθ διαδοχ μολυσμνων μυστηρων απ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ! Ας επανλθουμε μως στο σχλι σου.
2. Γρφεις επσης: “Πολύ σίγουρο σε βλέπω στις απόψεις σου”. Δεν είναι καθόλου “απόψεις μου” όπως λες, αγαπητέ μου “Λ”. Δεν χωράει εδώ η δική μας άποψη αλλά η Θεϊκη, θεμελιακή και καταλυτική άποψη των Αγίων Πατέρων. Οι Α΄ και Β΄ Θείοι και Ιεροί Κανόνες της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου προειδοποιούν και αναθεματίζουν: “Όποιος ενώθηκε (διά δημοσας Μνημονεύσεως επ της Αγας Τραπζης ως “Παναγιτατο” και κανονικ επσκοπο) η πρόκειται να ενωθή (δι της κοινωνας) με καταδικασμένους και εκτός Εκκλησίας ευρισκομένους αιρετικούς (πως ο ΗΔΗ καταδικασμένος και ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας ευρισκμενος αιρεσιρχης Ππας) εγκαταλείποντας την Εκκλησία, ΕΚΠΙΠΤΕΙ ΑΜΕΣΑ της κοινωνίας και της ιερωσύνης!” ΠΡΟΣΕΞΕ καλ αυτ το “εκππτει” για να δομε ΠΟΙΟΣ εναι “σχισματικς” και ΠΟΙΟΣ “εκτς” Εκκλησας:
Αναθεματίζονται Πνεύματι Αγίω «πάσης εκκλησιαστικής κοινωνίας εντεύθεν ΗΔΗ υπό της Συνόδου εκβεβλημένοι, και ανενέργητοι υπάρχοντες» και «ήδη του επισκοπικού βαθμού ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΘΕΝΤΕΣ» όπως κατακεραυνώνει ο Βαλσαμών, και μάλιστα προ Συνοδικής Διαγνώμης! “Απαλλοτριωθντες”. Απαλλοτρωση…. Θυμθηκα εδ το κωμικ Κστα Χατζηχρστο και το εμπορικ κουμπαρι με την απαλλοτρωση! Κθονται και μας λνε απαλλοτριωμνους εκτς εκκλησας, ποιο;;;;;; Οι κατ’ ουσαν και περιουσαν ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΟΙ, ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΕΚΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΙ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
ρχονται οι ΑΝΕΝΕΡΓΗΤΟΙ υπρχοντες οικουμενιστς αρχιερες, σε τραγικ, συνωμοσιακ συγχορδα με τους υποτιθεμνους και ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥΣ “αντι-οικουμενιστς” αρχιερες (τπου Καλαβρτων και Πειραις) να μας πουν τσι κι αλλις πως δεν συντρχει λγος και εναι αβλαβς η κοινωνα μαζ τους. Και αυτο “το βιολ τους” κι ο διβολος τη βιολρα του κι ο Ππας τη χαζομρα του πως “εναι ΑΡΡΩΣΤΗ ΒΑΡΕΙΑ η Ορθοδοξα” και εσες οι “βαρως αρρωστημνοι” το δχεσθε αυτ και το αποδχεται ευπροσδκτως ο βεβαρημνος Βαρθολομαος που ‘ναι ερωτευμνος με τον αγιτρευτο τγουιτερτη ερωτ του κι ανυπομονε να τον ματαδε το 2016…. “ΑΡΡΩΣΤΟΙ” εσες οι Νεορθδοξοι και χετε “αρρστεια” αθερπευτη με μας τους εν Κυρω Αποτειχισθντες που διαφωνομε δι βου (και χι Χαρτοπολεμικς “αποστασιοποισεως”, λλη μδα και αυτ!) και δεν επιτρπουμε την ΛΟΙΜΩΔΗ ΝΟΣΟ της Παναιρσεως του Οικουμενισμο να μολνει τις ψυχς μας, τις ζως μας εφ’ σον δη μλυνε τις συνειδσεις, τα θυσιαστρια και τους Ναος των αρρωστημνων και ωραων κοιμωμνων δεσποτδων στο “Λοιμωδν” της Οδο Φιλοθης.
3. Και συνεχζει το σχλι σου: “Επισης και ο γαμος σου εγινε απο ιερεα που μνημονευε τον Στυλιανο. Αν τα παραπανω δεν ελαβαν χωρα στην Αυστραλια τοτε οι ιερεις που τελεσαν αυτα τα μυστηρια μνημονευαν τον Πατριαρχη Βαρθολομαιο… Λοιπον, τοτε πριν λιγα χρονια ηταν ολα καλα και τωρα ειναι ολοι τους αιρετικοι?”
Ελογη η ερτησ σου, δκαιη και ορθ. Αποτελε ερτηση και πολλν λλων αδελφν για αυτ και της δνω αξα και απαντ. Ναι, ειν’ αυτ που λες αληθιν, ο γμος μου τελσθηκε απ τον πρην μου εν Μελβορνη πνευματικ, ο οποος μνημνευε και ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ συνεχζει να Μνημονεει Στυλιαν, ο οποος Μνημονεει Βαρθολομαο κι η Λειτουργικ αλυσδα ενσεως και υποταγς φθνει μχρι την αφεντι του Ππα!
Υπρχει μως με τερστια χρονικ συγκυρα και διακριτικ διαφορ. Ττε βρισκμουν ακμη υπ τον πνο της συνυπρξεως και την πλνη του συμβιβασμο. Αν και “αντι-οικουμενιστς” ων και υπερασπιστς των αληθειν της Ορθοδοξας, μουν δυστυχς διαποτισμνος απ τους ασυνειδτως σιγοντροντες τον Οικουμενισμ διδασκλους μου με την Αντιπατερικ ψευδασθηση της αφβου και αβλαβος συνυπρξεως και κοινωνας με τους “χειρτερους αιρετικος και μεγαλτερους αντιχρστους λων των αινων!” Νμιζα, ο ταλαπωρος, σε τραγικ και ασεβ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τους Αγους Πατρες, πως δεν μολνομαι και δεν εννομαι μαζ τους εφ’ σον διαφων με σα πρεσβεουν, εν ταυτοχρνως – το χειρτερο – διατηροσα ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΕΝΩΣΗ και ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟΔΟΧΗ, αποδεχμενος δι της Μνημονεεσεως ΟΛΕΣ τις ΑΙΡΕΣΕΙΣ και ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ του Βαρθολομαου, στω κι αν θεωρητικς και χαρτοπολεμικς “αποστασιοποιούμουν” απ αυτος, τρομρα μου!
Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα καθόλου (αδικαιολόγητη άγνοια ως προς τις σπουδς μου) για αυτή την καθοριστική και κατασυντριπτική ύπαρξη του ΙΕ΄ Κανόνος της Αγίας ΑΒ΄ Συνόδου και των λοιπών Ιερν Κανόνων οι οποίοι εντέλλονται την Απομάκρυνσή μας απ Ψευδεπισκπους και άμεση διακοπή Εκκλησιαστικής Κοινωνίας. Ο ταπεινφρων, χοντας ντονη την συνασθηση της αμαρτωλτητος και ντονο το “πιστεω” πως η αρεση σημανει οριστικ αποκοπ απ το Θε και απλεια της σωτηρας, αποδχεται χωρς “πνεμα αντιλογας” την αναγκαιτητα και το υποχρεωτικν του Καννος. Ο υπερφανος και βραδς, ο δυσκνητος και παχς τω πνεματι, δυσκολεεται να το δεχτε και σκαρφζεται “δυνητικτητα”, επιλεκτικτητα και διαφορετικτητα ερμηνεας…
Όταν δεν γνωρίζουμε ειλικρινά, κρινόμαστε διαφορετικά. Όταν όμως γνωρίζουμε, ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΚΕΙΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ, για το τί συγκεκριμένα θα πράξουμε, εάν βεβαίως πράξουμε, μείνουμε στην απραξία και την λίαν κρίσιμη αμεριμνησία. Ευθυνόμαστε για το ποια θα είναι περαιτέρω Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗ (και όχι των άλλων) ως προς την αντιμετώπιση της Παναιρέσεως και την σχέση μας με αιρετικούς λυκοποιμένες και οικουμενιστές Ψευδεπισκόπους.
Όταν Θεο ευδοκιμοντος, ήλθαν εις γνώσιν μου οι ευλογημένες Ιστοσελίδες “Ομολογία” και “Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση”, εκεί αντιλήφθηκα για πρώτη μου φορά με σοβαρή, λεπτομερή και αντικειμενική ανάγνωση, έτι δε συνταρακτική και όντως ανατριχιαστική εντρφηση, δίχως καμία προκατάληψη ή εμπάθεια, το άκρως διαφωτιστικό και εξόχως αποκαλυπτικό, εξαιρέτως δε ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ του νυν γέροντός μου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά:
“Η Διαχρονική Συμφωνία των Αγίων Πατέρων για το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπής της Μνημονεύσεως Επισκόπου Κηρύσσοντος επ’ Εκκλησίας Αίρεσιν”, το οποίο βρίσκεται για δωρεάν κατέβασμα (εδώ).
Επ’ ευκαιρίας παρακαλώ όλους τους ενδιαφερομένους, είτε είστε θετικά ή αρνητικά προσκείμενοι προς το θέμα, μην το ξεφυλλίσετε επιπλαια, μην αδιαφορίσετε διότι θα αδικήσετε τα μέγιστα τον εαυτό σας και θα επιβαρύνετε πιότερο την ψυχή σας. Έχω αρκετές ενδεικτικές περιπτώσεις κοντινών σε μένα προσώπων στους οποίους ο διάβολος ήσκησε τρομερή πολλαπλή απασχόληση με τόσα άλλα πράγματα και έστησε εμπρός τους φοβερά, απανωτά εμπόδια ώστε να μην το διαβάσουν τελικά και να παραμείνουν ανίδεοι, άπρακτοι και αδιάφοροι, ένοχοι και υπόλογοι για συγκοινωνία και συνύπαρξη με την αίρεση. Μερικοί μάλιστα, ενώ έριξαν μια τελείως πρόχειρη και ανεύθυνη ματιά σε κάποια κομμάτια αποσπασματικά, το παίζουν τώρα αυθεντίες και μιλούν ως ειδικήν εξουσίαν και γνώσιν έχοντες, πάσαν οίησιν κατέχοντες, διακατεχόμενοι από υπεροψία ανείπωτη και αυτοδοξοποιό εγωισμό.
Αλλ’ είπαμε, ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΑΣ. Από κει και πέρα, δεν ισχύει το “δεν ήξερα, δεν γνώριζα, δεν είδα”. Δεν υπάρχει δικαιολογία καμία. Οπότε αυτό που μου απευθνεις, μλλον ειρωνικς, δεν ισχύει. Όχι δεν ήταν “όλα τότε μια χαρά κι είναι τώρα όλοι αιρετικοί”…. Εσένα δεν μπορώ να σε θεωρήσω αιρετικό, εκτός εάν βγεις δημοσίως και ΕΠΩΝΥΜΩΣ και κηρύξεις κάποια αίρεση, ακόμη και προ Συνοδικής Διαγνώμης.
Μία τέτοια νεοφανείσα αίρεση είναι και αυτή που θίγω στο ως άνω άρθρο μου: “ο Αχρικαιριτισμός”. Αυτή διδάσκει ότι μπορούμε να παραμένουμε σε τελεία κοινωνία με τους αιρετικούς (όπως έκανα κι εγώ την περίοδο για την οποία με ανακρίνεις) “ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ” μέχρι να γίνει κποιο νο ριο, “τω καιρ εκείνω”.
Έτσι “μεταθέτουν όρια ά έθεντο οι Πατέρες ημών”, μετατοπίζοντας περιθώρια και θέτοντας δικά τους ορόσημα κατά τη δική τους κρίση, έστω και εάν αυτοί είναι Άγιοι Χαρισματούχοι. Η πλούσια Χαρισματικότητα δεν σημανει Παπικό Αλάθητο ούτε συνεπάγεται την αντικατάσταση Συνόδων και αχρήστευση Κανόνων, τους οποίους θέσπισαν οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες εν Πνεύματι Αγίω.

Την χρυσή τομή χαράσσει ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος ο οποίος διακριτικά διασαφηνίζει και υπογραμμίζει την ανάγκη να εξετάζουμε όλα όσα μας λέγουν οι σύγχρονοι γέροντες (οι οποίοι σε άλλα θέματα ήλθαν σε σοβαρή, σφοδρή αντιπαράθεση και αυστηροτάτη επίπληξη μεταξύ τους, χαρισματικοί όμως αμφότεροι όντες…) και εάν τα λεγόμενά εναι ΣΥΜΦΩΝΑ με τη διδασκαλία των Αγων Πατέρων, να τα δεχόμαστε, εάν όμως δεν συμβαδίζουν, τότε να τα απορρίπτουμε! Έτσι, ξεχωρίζει απόλυτα τα πράγματα τοποθετώντας τα στη σωστή τους θέση.
Άλλη θέση έχουν οι Άγιοι Πατέρες και άλλη θση οι Άγιοι Γέροντες οι οποίοι υπήρχαν ανέκαθεν, όμως οι Εκκλησία ποτέ δεν επισφράγισε καμία ακολουθία, Μυστήριο ή Τελετή με κάποιο “Δι’ ευχών των Αγίων Γερόντων ημών…” αλλά πάντοτε με την ασφαλεστάτη κατακλείδα των αλάνθαστων καθοδηγών ημών: “Δι’ ευχών των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ….”
Από την άλλη όμως, καλά κάνεις και φοβάσαι τον εγωισμό, και εγώ τον φοβάμαι, αδελφ μου “Λ”, πολύ τον φοβούμαι γι’ αυτό και επικαλούμαι όχι τη δική μου αμαρτωλή σκέψη η οποία όπως λες προέρχεται από άνθρωπο χοϊκό, αλλά αναζητώ κι ακολουθώ την των Πατέρων Ασφαλ Οδό η οποία ερμηνεύεται με την Πανσθενή χάρη του Παναγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της Αληθείας, εν τω ασήμω, ταπεινώ και ΔΙΩΚΩΜΕΝΩ υπέρ Αυτής της Αληθείας προσώπω του πνευματικού μου, του π. Ευθυμίου. Νιώθω απερίγραπτη γαλήνη στην ψυχή μου και ειρήνη στην συνείδησή μου καθότι καθ’ υπερβολήν αμαρτωλός ων, διά της χάριτος όμως του Τριαδικού ημών Θεού δεν επέτρεψα το νου και τη καρδιά μου να κοινωνεί με ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ. ΑΠΑΓΕ!

“Ο κοινωνήτοις κοινωνν, κοινώνητος σται, ς συγχέων τν Κανόνα τς κκλησίας, κα πάλιν· αρετικν δεχόμενος, τος ατο γκλήμασιν πόκειται!”».

 ΠΩΣ λοιπόν αδελφέ μου, να δεχτώ αυτούς τους αιρετικούς ΨΕΥΔεπισκόπους, ως κανονικούς ποιμένες και να κοινωνώ μαζί τους τη στιγμή που θα καταστώ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ των δικών τους εγκλημάτων και βλασφημιών;;; Τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζω και “ο γνους πολλά ΔΑΡΗΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ!!!”
Καλύτερα λοιπόν να κατηγορηθώ από το Θεό ότι ακολούθησα την Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και του πνευματικού μου ο οποος την ΕΚΦΡΑΖΕΙ, παρά να συγκαταδικαστώ με ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ επειδή φοβήθηκα να μην με πουν σχισματικό και “εκτός” Εκκλησίας, φοβθηκα μη χσω κποια προνμια, “την ταμπακιρα”.
Και ξέρεις κάτι, αγαπητέ μου “Λ”;;; Μακάρι να κολαστώ εγώ για να σωθείς εσύ από την Παναίρεση του Οικουμενισμού και ο Θεός – αλήθεια – να αφαιρεί χρόνια από μένα και να προσθέτει σε σένα και την οικογένειά σου. Δεν είμαστε εμείς εχθροί. Εχθροί μας κοινοί είναι οι εχθροί του Θεού. Θα μου πεις, “ο καθένας από τη δική του σκοπιά….” Όταν τελικά ενώσουμε τις σκοπιές μας, τότε ηρωϊκά και αποτελεσματικά θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στους δαιμονιώδεις Οικουμενιστές βροντοφωνώντας “Αλτ, τις ει;;;” και “πυροβολώντας” εν τη πανοπλία του Θεού, τω εχθρώ αντιμαχησώμεθα!

Τέλος, εν σχέσει με την προτροπή σου να μελετήσω τον Άγιο Γέροντα Φιλόθεο της Πάρου, το έχω κάνει από καιρό διότι τον ευλαβούμαι προ πολλού. Και μην αναρωτιέσαι (ειρωνικά μάλλον) “εάν θέλω να διδαχθώ” διότι όντως θέλω και διδάχτηκα από αυτόν τα παρακάτω:
“Εάν οι σημερινοί Αρχιερείς, δεν σεβασθούν τας αποφάσεις, τους κανόνας και τας παραδόσεις των θείων Αποστόλων και Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά τας καταφρονούν, ποίος που καλώς φρονεί θα σεβασθή τας ιδικάς των;»
Για αυτό και γω, επειδ
χω την συνεδηση τι καλς φρον, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΕΒΟΜΑΙ, τους καταφρονώ και αρνούμαι εν Κυρίω μαζί τους να κοινωνώ!
Διδάχτηκα επίσης, από Επιστολή του:
“Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού παραγγέλλει: Μη συγκοινωνήτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε!” Χωρίς αδελφέ μου να εξετάζω εάν ο ίδιος ο Άγιος Γέροντας συγκοινωνούσε, παρ’ όλο που διέκοψε την Μνημόνευση του Πατριάρχου, εγώ φρόντισα και διέκοψα επίσης κοινωνία με τον βλάσφημο πατριάρχη.
Και σε λλη επιστολ του μας λγει:
“Πόθεν ο πατριάρχης εκπέπτωκεν εις τοιούτον όλισθον, ώστε εκουσίως να αγωνίζεται να παραδώση το ποίμνιόν του εις τους λύκους να το κατασπαράξουν; Η αιτία είναι η υπερηφάνεια, η ρίζα και η αιτία όλων των αμαρτιών, όλων των κακών, όλων των αιρέσεων, των συμφορών και των θλίψεων, και περισσότερον από όλους τας συμφοράς και δυστυχίας η στέρησις της χάριτος του Θεού… Τους ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΑΣ, ψευδοδιδασκάλους, ψευδοπροφήτας και ψευδοχρίστους αιρετικούς οι Άγιοι Πατέρες, οι μιμηταί του Αρχιποίμενος Χριστού και διάδοχοι των μαθητών Αυτού, οι καλοί, οι αληθείς και Θείοι Ποιμένες, οι συγκροτήσαντες τας Σεπτάς και Αγίας Επτά Οικουμ. Συνόδους, απεδίωξαν μακράν της ποίμνης του Χριστού και, ως αμετανοήτους, εις το αιώνιον ανάθεμα παρέδωκαν…”
Εξ σου βαρυσμαντο και ανατριχιαστικ, εναι και αυτ του η διδασκαλα:
«ἐὰν λοι ο Χριστιανο κολουθοσαν κατ γράμμα τος πισκόπους σ λα, οτε κκλησία, οτε κα ρθόδοξος Χριστιανς θ πρχε!”… “ρα, μες χουμε τ γνώμη κα μολογομε τι εναι ξιοι κάθε παίνου γιατ δν πειθάρχησαν κα ΑΠΟΣΧΙΣΤΗΚΑΝ (Αποτειχστηκαν) κα ξιώθηκαν ορανίων στεφάνων γι τν παρακοή τους κείνη κα σήμερα τος τιμομε ς γίους…
Κα π. Παλος μς παραγγέλλει: “Ἐὰν εαγγελίζεται μν παρ εαγγελισάμην, νάθεμα στω”! ΟΠΟΙΟΣ και να εναι αυτς! Ας εναι και πατριρχης! Ανθεμα! Η Ορθοδοξα υπρχει, χι απ τους Πατριρχες αλλ “το Μικρ το Πομνιο…” Για αυτ, αγαπητ μου “Λ”, “Μη φοβο το μικρν πομνιον….”
Πάλι εδιδάχθηκα από Επιστολή του “Προς Αγιορείτην Μοναχόν – Φεβ. 1977
“Η ταπεινή μου γνώμη, αναφορικώς με το ενωτικόν πνεύμα προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού το οποίον διακατέχει το Οικουμ. Πατριαρχείον, είναι, ότι οφείλομεν ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ως μοναχοί να ακολουθήσωμεν όχι την γνώμην την ιδικήν μας, αλλά την γνώμην των Αγίων Πατέρων μας, Προφητών, Αποστόλων, Διδασκάλων και κηρύκων της Αληθούς Πίστεως ημών.”
Τα ίδια πως βλπεις πρεσβεύω και εγώ. Τίποτε παραπάνω. Τίποτε παρακάτω. Ό,τι λέγουν οι Πατέρες. Ο καθένας όσο μπορεί, μέχρις εκεί που μπορεί, μέχρις εκεί που θέλει… Εί τις θέλει… Ας ΜΗΝ συκοφαντούμε όμως αυτούς που θέλουν και αυτούς που μπορούν, και τους ρίχνουμε λάσπη επειδή Πατέρες και Κανόνες ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ. Τη στιγμή μλιστα που οι διοι οι Κανόνες λέγουν για αυτούς: “Οι τοιούτοι, ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται, προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΕΣ, αλλά και της πρεπούσης ΤΙΜΗΣ τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται!”

Δεν θέλουμε να μας επαινετε. Δεν θέλουμε να μας τιμτε, αλλά ΜΗΝ μας επιτιμάτε με το ανυπόστατον, απαράδεκτον και συκοφαντικόν επιτίμιον της ακοινωνησίας και σχισματοποιίας, τη στιγμή πουΑΛΛΟΙ είναι οι πραγματικώς ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ και σχισματοποιο και σεις συνεχζετε να ΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ…. “χρι καιρο…”
Κλείνω, με κάτι πολύ όμορφο, Αγιογραφικό και πνευματικό με το οποίο κλείνεις και εσύ: “Συγχώρα με”. Και εμένα συγχώρα με, “Λ” μου, χαρά μου, εάν σε έθιξα ή σε στεναχώρεσα με τα γραφόμενά μου. Κύριος οίδεν τας διανοίας ημών, τας καρδίας ημών και ετάζει, εξετάζει τους νεφρούς ημών. Ας μην βιαζόμαστε να κρίνουμε κατ’ όψιν διότι…. μια μέρα… θα εκπλαγούμε!

ΧΑΙΡΕ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: