Έναρξη Τριωδίου - Παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Την Κυριακή, η Εκκλησία εισέρχεται στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου,  που το τέλος της μας δείχνει την Ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Στοχεύοντας να προετοιμάσει τους πιστούς να βιώσουν το υπέρλαμπρο και υπερκόσμιο φως της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού που έφεξε στον κόσμο, η Εκκλησία καθόρισε όπως κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, μεταξύ άλλων, αναγινώσκονται συγκεκριμένες ευαγγελικές περικοπές, οι οποίες είναι λόγος απλός, αλλά θεόπνευστος, που μάς υποδεικνύει με πολλή σοφία πώς να διακρίνουμε τις κακίες, που μπορεί να κρύβονται μέσα μας, αλλά και μάς βοηθά να καλλιεργούμε τις αγίες αρετές, έτσι ώστε να μετέχουμε πραγματικά στο μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου. Πρώτη, λοιπόν, ευαγγελική περικοπή της περιόδου, είναι η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. 

π. Γ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ Ο Παράδεισος και η κόλαση κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας


ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ζ΄. Ο  Ειρμός.

Έφλεξε ρείθρω των δρακόντων τας κάρας, Ο της καμίνου την μετάρσιον φλόγα, Νέους φέρουσαν ευσεβείς κατευνάσας, Την δυσκάθεκτον αχλύν εξ αμαρτίας, Όλην πλύνει δε, τη δρόσω του Πνεύματος.

Ερμηνεία.


Εν τω Τροπαρίω τούτω θαυμάζει ο Μελωδός τας μεταβολάς των στοιχείων, τας οποίας η δύναμις του Θεού θαυματουργεί δια ημάς· μάλλον δε προς τους θαυμάζοντας και απορούντας, πως ο Διάβολος κατεφλέχθη εις τον ποταμόν Ιορδάνην, αποκρίνεται λέγων: δεν είναι, ω άνθρωποι, κανένα καινούργιον πράγμα, αν το κατά φύσιν ψυχρόν ρείθρον του Ιορδάνου έλαβε την κατά φύσιν ξηράν και θερμήν ενέργειαν του πυρός, και έκαυσε τας κεφαλάς των Δαιμόνων· διότι και το παλαιόν εις την Ασσύριον και Βαβυλωνίαν κάμινον το εναντίον τούτου ηκολούθησε· καθότι το φύσει ξηρόν και θερμόν πυρ της καμίνου εδρόσισε τους ευσεβείς εκείνους τρεις Παίδας, ως εάν ήτον φύσει ψυχρόν και υγρόν. Πλην και τα δύο ταύτα παράδοξα θαύματα, και το παλαιόν της καμίνου και το νέον του Ιορδάνου, ένας και ο αυτός Θεός εθαυματούργησε. Διότι ο ίδιος Θεός, ο οποίος κατεύνασε τότε και εμάρανε την μετέωρον εκείνην και υψηλήν φλόγα της καμίνου της εχούσης εν τω μέσω τους τρεις Παίδας, και μετέβαλεν αυτήν εις φύσιν δρόσου, αυτός και τώρα μετέβαλεν εις πυρ το υγρόν και δροσώδες ύδωρ του Ιορδάνου, και δια τούτου κατέκαυσε των νοητών δρακόντων τας κεφαλάς κατά το ψαλμικόν: «Συ συνέτριψας τας κεφαλάς των δρακόντων επί του ύδατος» (Ψαλμ. ογ: 13). Και τας μεν κεφαλάς τούτων κατέκαυσεν ο Κύριος με το καυστικόν νερόν του Ιορδάνου· ημάς δε τους εις Αυτόν πιστεύοντας με το αυτό νερόν έλουσεν εκ του εναντίου και εβάπτισε, και με το Βάπτισμα απέπλυνε και εκαθάρισε τον δυσκολοδιάλυτον μολυσμόν της προπατορικής αμαρτίας. Ώστε εν και το αυτό ύδωρ του Ιορδάνου έγινεν ομού και καυστικόν και δροσιστικόν· καυστικόν μεν εις τους Δαίμονας, δροσιστικόν δε και καθαρτικόν εις ημάς τους βαπτιζομένους Χριστιανούς.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 30 Ιανουαρίου 2015

Τριών Ιεραρχών, Εύρεσις εικόνος Θεοτόκου.

Ἡ αἰτία γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὴν Ἐκκλησία εἶναι τὸ ἑξῆς γεγονός:
Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ (1081 – 1118), ὁ ὁποῖος διαδέχθηκε στὴ βασιλικὴ ἐξουσία τὸν Νικηφόρο Γ’ τὸν Βοτενειάτη (1078 – 1081), ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη φιλονικία ἀνάμεσα σὲ λόγιους καὶ ἐνάρετους ἄνδρες. Ἄλλοι θεωροῦσαν ἀνώτερο τὸν Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα καὶ ὑπέροχη φυσιογνωμία. Ἄλλοι τοποθετοῦσαν ψηλὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ τὸν θεωροῦσαν ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ τὸν Γρηγόριο καί, τέλος, ἄλλοι, προσκείμενοι στὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, θεωροῦσαν αὐτὸν ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς δύο ἄλλους, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν Βασίλειο καὶ τὸν Χρυσόστομο. Ἡ φιλονικία αὐτὴ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ διαιρεθοῦν τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν καὶ ἄλλοι ὀνομάζονταν «Ἰωαννίτες», ἄλλοι «Βασιλεῖτες» καὶ ἄλλοι «Γρηγορίτες».
Στὴν ἔριδα αὐτὴ ἔθεσε τέλος ὁ Μητροπολίτης Εὐχαΐτων, Ἰωάννης ὁ Μαυρόπους. Αὐτός, κατὰ τὴν διήγηση τοῦ Συναξαριστοῦ, εἶδε σὲ ὀπτασία τοὺς μέγιστους αὐτοὺς Ἱεράρχες, πρῶτα καθένα χωριστὰ καὶ στὴ συνέχεια καὶ τοὺς τρεῖς μαζί. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν: «Ἐμεῖς, ὅπως βλέπεις, εἴμαστε ἕνα κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ τίποτε δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ μᾶς χωρίζει ἢ νὰ μᾶς κάνει νὰ ἀντιδικοῦμε. Ὅμως, κάτω ἀπὸ τὶς ἰδιαίτερες χρονικὲς συγκυρίες καὶ περιστάσεις ποὺ βρέθηκε ὁ καθένας μας, κινούμενοι καὶ καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γράψαμε σὲ συγγράμματα καὶ μὲ τὸν τρόπο του ὁ καθένας, διδασκαλίες ποὺ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ βροῦν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἐπίσης, τὶς βαθύτερες θεῖες ἀλήθειες, στὶς ὁποῖες μπορέσαμε νὰ διεισδύσουμε μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὶς συμπεριλάβαμε σὲ συγγράμματα ποὺ ἐκδώσαμε. Καὶ ἀνάμεσά μας δὲν ὑπάρχει οὔτε πρῶτος, οὔτε δεύτερος, ἀλλά, ἂν πεῖς τὸν ἕνα, συμπορεύονται δίπλα του καὶ οἱ δυὸ ἄλλοι. Σήκω, λοιπόν, καὶ δῶσε ἐντολὴ στοὺς φιλονικοῦντες νὰ σταματήσουν τὶς ἔριδες καὶ νὰ πάψουν νὰ χωρίζονται γιὰ ἐμᾶς. Γιατί ἐμεῖς, καὶ στὴν ἐπίγεια ζωὴ ποὺ εἴμασταν καὶ στὴν οὐράνια ποὺ μεταβήκαμε, φροντίζαμε καὶ φροντίζουμε νὰ εἰρηνεύουμε καὶ νὰ ὁδηγοῦμε σὲ ὁμόνοια τὸν κόσμο. Καὶ ὅρισε μία ἡμέρα νὰ ἑορτάζεται ἀπὸ κοινοῦ ἡ μνήμη μας καὶ καθὼς εἶναι χρέος σου, νὰ ἐνεργήσεις νὰ εἰσαχθεῖ ἡ ἑορτὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ συνταχθεῖ ἡ ἱερὴ ἀκολουθία. Ἀκόμη ἕνα χρέος σου, νὰ παραδόσεις στὶς μελλοντικὲς γενιὲς ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα γιὰ τὸν Θεό. Βεβαίως καὶ ἐμεῖς θὰ συμπράξουμε γιὰ τὴ σωτηρία ἐκείνων ποὺ θὰ ἑορτάζουν τὴν μνήμη μας, γιατί ἔχουμε καὶ ἐμεῖς παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».
Ἔτσι ὁ Ἐπίσκοπος Εὐχαΐτων Ἰωάννης ἀνέλαβε τὴ συμφιλίωση τῶν διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε τὴν ἑορτὴ τῆς 30ης Ἰανουαρίου καὶ συνέγραψε καὶ κοινὴ Ἀκολουθία, ἀντάξια τῶν τριῶν Μεγάλων Πατέρων.
Ἡ ἑορτὴ αὐτῆς τῆς Συνάξεως τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀποτελεῖ τὸ ὁρατὸ σύμβολο τῆς ἰσότητας καὶ τῆς ἑνότητας τῶν Μεγάλων Διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι δίδαξαν μὲ τὸν ἅγιο βίο τοὺς τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐξ’ αἰτίας τῆς ταπεινώσεώς τους μπροστὰ στὴν ἀλήθεια, ἔχουν λάβει τὸ χάρισμα νὰ ἐκφράζουν τὴν καθολικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅ,τι διδάσκουν δὲν εἶναι ἁπλῶς δική τους σκέψη ἢ προσωπική τους πεποίθηση, ἀλλὰ εἶναι ἐπιπλέον ἡ ἴδια ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας, γιατί μιλοῦν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς καθολικῆς της πληρότητας.
Περὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰώνα μ.Χ. ἀνεγέρθη ναὸς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν κοντὰ στὴν Ἁγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, δίπλα σχεδὸν στὴ μονὴ τῆς Παναχράντου.


Ο Καθηγούμενος Αρχιμ. Κύριλλος Μελισσοχωρίου :

...Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!


Σήμερα, οἱ Ἡγούμενοι καί τά Μοναστήρια, καί πρωτίστως ἡ Ἱερά Κοινότης, ὄχι μόνον σιωποῦν, ἀλλά καί δικαιολογούν τά ἀδικαιολόγητα....

Ἐν Ἱερᾷ Μονῇ Μεγίστης Λαύρας 19-5/1-6-2014

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων

Πολλές φορές σέ παρελθόντα φύλλα τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, ἔχει ἐκφραστεῖ  ἀγωνία γιά τήν ἀφωνία τοῦ Ἁγίου Ὄρους σέ ὅτι ἀφορᾶ τήν προδοσία τῆς Πίστεως πού συντελεῖτε στίς ἡμέρες μας.
Ἕνα χαρακτηριστικό ἀπό αὐτά εἶναι στό φύλλο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τῆς 12ης Ἰουλίου 2013, μέ ἀριθμόν 1983 καί ἐπικεφαλίδα: ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Ἔκτοτε γράφτηκαν καί ἄλλα εἴτε ἀπό σεβαστούς πατέρες  λαϊκούς. Διαβάζοντάς τα, νιώθουμε πόνο καί πικρία, διότι τά αἱρετικά φρονήματα καί ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, καί ὄχι μόνο, διότι τώρα καί  Ἀντιοχείας, καί ὁ Ἀλεξανδρείας καί  Ἱεροσολύμων συμπλέουν στόν οἰκουμενιστικό κατήφορο, δέν ἐλέγχονται ἀπό τούς Ἡγουμένους τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οὔτε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα, ἀλλά ἀντιθέτως τόν ὑποδέχονται ἀσμένως, μέ συλλείτουργα, καί φιέστες ἀπαράδεκτες γιά τόν Ἁγιώνυμο τόπο. Μέ ἀποκορύφωμα τήν συνάντηση Πατριάρχου καί Πάπα στά Ἱεροσόλυμα, τήν συμπροσευχή, τούς ἀσπασμούς, καί τήν ὑπόσχεση γιά κοινό ποτήριον. Τό ἴδιο ἔγινε καί πρίν 50 χρόνια, ἀλλά τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀντέδρασαν, κόβοντας τό μνημόσυνο, καί δείχνοντας τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, χωρίς νά ὑπολογίσουν τυχόν «ποινές»  μᾶλλον ἀντίποινα πού θά δεχόταν ἀπό τό Πατριαρχεῖον, ὅπως καί ἔγινε.
Σήμερα, οἱ Ἡγούμενοι καί τά Μοναστήρια, καί πρωτίστως  Ἱερά Κοινότης, ὄχι μόνον σιωποῦν, ἀλλά καί δικαιολογούν τά ἀδικαιολόγητα, λέγοντας πώς δέν πρέπει νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, λές καί Ἐκκλησία εἶναι  κάθε Πατριάρχης, καί δὴ ὅταν αὐτός ἔχει αἱρετικά φρονήματα, ὅπως  νῦν.
Καί ἀντί νά πάρουν τό παράδειγμα ἀπό τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες μας, τούς μάρτυρες ἐπί τοῦ λατινόφρονος Βέκκου, καί νά καταλάβουν ὅτι περισσότερον Βέκκου ἔχουμε σήμερον, καί νά διακόψουν τό μνημόσυνο, ἐλέγχοντάς τον διά τά κοράνια πού μοιράζει, πού ἐξισώνει τήν Ἐκκλησίατοῦ Χριστοῦ μέ τίς «Ἐκκλησίες» τοῦ Σατανᾶ, πού δέχεται τά βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν, πού  σωτηρία κατορθώνεται σέ ὅλες τίς «Ἐκκλησίες»,πού συμπροσεύχεται μέ αἱρετικούς, Ἑβραίους, μέχρι καί πνευματιστές, καί γενικά γιά τήν προδοσία του στήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστό, τόν προσφωνοῦν καί τόν ἀποδέχονται ὡς πατέρα τους. Νά τόν χαίρονται.
Ὅμως πρέπει νά μάθει  Ὁρθόδοξος λαός πώς τό Ἅγιον Ὄρος, δέν εἶναι οἱ ἡγούμενοι οὔτε  Ἱερά κοινότης, πού φοβοῦνται μήν χάσουν τήν θεσούλα τους καί τήν βόλεψή τους, ἀλλά πρωτίστως εἶναι  Παναγία πού γιά χάριν της ὀνόμασαν τό Ὄρος Ἅγιον, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, πού ἁγιάστηκαν καί ἁγίασαν τά χώματα τοῦτα μέ τήν ἄσκησή τους καί τό αἷμα τους, καί σήμερα, οἱ μοναχοί, πού δέν συμφωνοῦν μέ τήν στάση τῶν οἰκουμενιστῶν, ἐλέγχουν εὐκαίρως ἀκαίρως, καί ἀγωνίζονται νά κρατήσουν ψηλά τήν σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρίς νά δημιουργούν σχίσματα, καί νά ἀποκόβονται ἀπό τήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ὅμως δέν φαίνονται, διότι δέν τούς δείχνουν, ἀλλά δείχνουν αὐτά πού θέλουν.
Σᾶς καταθέτω λοιπόν ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποτελείται ἀπό αὐτούς τούς πατέρες, πού θά ἔδιναν καί τήν ζωή τους γιά τήν φίλη Ὀρθοδοξία, καί, ἄν καί ἀνάξιως νά συγκαταλέγομαι μεταξύ αὐτῶν, συντάσσομαι μαζί τους. Καί αὐτό ὄχι χάριν ἐπιδείξεως, ἀλλά διότι ἡ σιωπή κατά τόν Μέγα Γρηγόριον τόν Παλαμᾶ εἶναι τό τρίτο εἴδος ἀθεῒας.
Ὅμως καί οἱ λοιποί ἀντιοικουμενιστές πατέρες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἄς κόψουν τό μνημόσυνο τῶν μή ὀρθοτομοῦντων τόν λόγο τῆς ἀληθείας, νά σταματήσουν τά συλλείτουργά τους μέ τούς οἰκουμενιστές, καί μετά νά μιλοῦν καί γιά τό Ἅγιον Ὄρος.
Σέ αὐτά τά χρόνια τά ἀποκαλυπτικά, δέν περιμένουμε καμμία σύνοδο νά καθαιρέσει τόν Βαρθολομαῖο καί τό συνάφι του, γιά αὐτό καί ὁ καθένας μας πρέπει νά πάρει τήν εὐθύνη τῆς ὁμολογίας του, καί νά συνταχθεί εἴτε μέ τόν Χριστό, εἴτε μέ τόν ἀντίχριστο χωρίς διπλωματίες, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογῇ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον.

Μετά τιμῆς

Γέρων Σάββας Λαυριώτης.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών. --- ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com
Εν Πειραιεί τη 29η Ιανουαρίου 2015

    Με θλίψη και ανησυχία διαπιστώνουμε, ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού, όχι μόνον δεν περιστέλλεται, αλλά αντιθέτως εξαπλούται και μάλιστα με καλπάζοντες ρυθμούς όλο και περισσότερο μέσα στον χώρο της Εκκλησίας.Το δηλητήριο της αιρέσεως, όπως και άλλοτε έχουμε σημειώσει, έχει δυστυχώς κατωρθώσει να διαποτίσει και διαβρώσει Ορθόδοξες συνειδήσεις, όχι τυχαίων πιστών, αλλά πολλών ιεραρχών μας, μιας πλειάδος ιεραρχών της ελλαδικής Εκκλησίας, εκείνων δηλαδή των οποίων βασική αποστολή είναι η καταπολέμηση της αιρέσεως. Όλο και περισσότεροι ιεράρχες μας εμφανίζονται πρόθυμοι να σύρουν το οικουμενιστικό άρμα του ολέθρου. Τούτο δε είναι επόμενο να συμβαίνει, αφού η διοικούσα Εκκλησία δεν φαίνεται πρόθυμη, να καταδικάσει συνοδικά την αίρεση και στη συνέχεια να αποδώσει ευθύνες για λόγους και πράξεις ιεραρχών μας, που ισοδυναμούν ουσιαστικά με προδοσία της πίστεως, αλλά αντιθέτως παραμένει απαθής, αδιάφορη και άφωνη. Όταν όμως δεν εφαρμόζονται οι Ιεροί Κανόνες και οι παραβάτες παραμένουν ατιμώρητοι, τότε είναι επόμενο και οι ίδιοι να αποθρασύνονται σε άλλες μεγαλύτερες παραβάσεις, αλλά επί πλέον να εμφανίζονται και άλλοι νεώτεροι ιεράρχες, πρόθυμοι να μιμηθούν τους παλαιοτέρους, με αποτέλεσμα να οδηγούμεθα σε μια χαώδη κατάσταση.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ" ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής κατά την Πατερική έννοια. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος σχιζοφρενής για να είναι ψυχοπαθής. Ο ορισμός της ψυχοπάθειας από Πατερικής απόψεως είναι ότι η ψυχοπάθεια υπάρχει στον άνθρωπο εκείνον που δεν λειτουργεί σωστά η νοερά ενέργεια μέσα του. Όταν δηλαδή ο νους του ανθρώπου είναι γεμάτος από λογισμούς, όχι μόνο κακούς λογισμούς, αλλά και καλούς λογισμούς. 
Όποιος έχει λογισμούς, καλούς ή κακούς μέσα στην καρδιά του, αυτός ο άνθρωπος από Πατερικής απόψεως είναι ψυχοπαθής. Ας είναι οι λογισμοί αυτοί ηθικοί, ακόμη και ηθικώτατοι, ανήθικοι ή ο,τιδήποτε άλλο. Δηλαδή κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας όποιος δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάσταση φωτισμού με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι ψυχοπαθής. Όχι όμως με την έννοια της Ψυχιατρικής. Ο ψυχοπαθής για τον ψυχίατρο είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνος που πάσχει από ψύχωση, είναι ο σχιζοφρενής. Για την Ορθοδοξία όμως ένας που δεν έχει περάσει από κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε φωτισμό, είναι νορμάλ ή δεν είναι νορμαλ; Αυτό είναι το θέμα.
 
Ποιος είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος Χριστιανός στην Πατερική παράδοση; Αν θέλετε να το δείτε αυτό ξεκάθαρα, διαβάστε την ακολουθία του αγίου Βαπτίσματος, διαβάστε την ακολουθία του Αγίου Μύρου, η οποία τελείται στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως την Μ. Πέμπτη, διαβάστε την ακολουθία των Εγκαινίων των ιερών ναών. Εκεί θα δείτε τι σημαίνει ναός του Αγίου Πνεύματος, εκεί θα δείτε ποιος είναι ο φωτισμένος.
 
Όλες οι ακολουθίες καθώς και η ασκητική παράδοσις της Εκκλησίας αναφέρονται κυρίως σε τρεις πνευματικές καταστάσεις: Στην κάθαρση από τα πάθη της ψυχής και του σώματος, στον φωτισμό του νου του ανθρώπου από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και στην θέωση της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου. Κυρίως όμως μιλούν για την κάθαρση και τον φωτισμό, επειδή οι ακολουθίες της Εκκλησίας είναι εκφράσεις της λογικής λατρείας. Οπότε ο νορμάλ Ορθόδοξος ποιος είναι; Ο βαπτισμένος, αλλά μη κεκαθαρμένος; Ο μη φωτισμένος; Ή ο κεκαθαρμένος και φωτισμένος; Ο τελευταίος φυσικά. Αυτός είναι ο νορμάλ Ορθόδοξος.
 
Άρα σε τι διαφέρουν οι νορμάλ Ορθόδοξοι από τους άλλους Ορθόδοξους;
 
Στο δόγμα; Όχι, βέβαια. Πάρτε τους Ορθόδοξους γενικά. Μεταξύ τους όλοι έχουν το ίδιο δόγμα, την ίδια παράδοση και την ίδια κοινή λατρεία. Μέσα σε έναν ιερό ναό μπορεί να υπάρχουν π.χ. τριακόσιοι Ορθόδοξοι. Από αυτούς όμως μόνο οι πέντε να είναι σε κατάσταση φωτισμού, ενώ οι άλλοι να μην είναι. Και μάλιστα οι άλλοι να μην έχουν ιδέα του τι είναι κάθαρσις. Οπότε τίθεται το ερώτημα: Οι νορμάλ Ορθόδοξοι Χριστιανοί μεταξύ αυτών πόσοι είναι; Δυστυχώς μόνο οι πέντε.
 
Η κάθαρσις όμως και ο φωτισμός είναι συγκεκριμένες καταστάσεις θεραπείας, που μπορούν να εξακριβωθούν από εμπείρους και φωτισμένους πνευματικούς πατέρες. Οπότε έχομε εδώ καθαρά ιατρικά κριτήρια. Ή μήπως δεν είναι καθαρά ιατρικά κριτήρια; Εφ' όσονξ ο νους είναι φυσιολογικό όργανο του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου - διότι όχι μόνο οι Έλληνες ή οι Ορθόδοξοι έχουν νουν, αλλά και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδδιστές και όλος ο κόσμος-, άρα όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ανάγκη για κάθαρση και φωτισμό. Η δε θεραπευτική αγωγή είναι μία. Ή υπάρχουν πολλές θεραπευτικές αγωγές γι' αυτό το νόσημα;
Και είναι πράγματι νόσημα ή όχι;

«Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου» -- Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

(Μετάφρασις εις τα Νεοελληνικά από Πατέρας της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)


Την σημερινή μου ομιλία προς την αγάπη σας την υποκινεί ένας πόθος κι ένα χρέος, όχι μόνο επειδή θα εισάγω λόγο σωτήριο στη φιλόθεο ακοή σας και θα θρέψω ακολούθως τις ψυχές σας – άλλωστε κάτι τέτοιο και το θέλω, εξ αιτίας της αγάπης μου σε σας, και μου αρμόζει κατά τους ιερούς θεσμούς, αλλά και επειδή το θεωρώ χρέος μου και πόθο από ό,τιδήποτε άλλο να διηγηθώ και να εξυμνήσω μέσα στην Εκκλησία τα μεγαλεία της Αειπαρθένου και Θεομήτορος. Μα ο πόθος είναι διπλάσιος, και με ανεβάζει, με παρηγορεί, με προτρέπει. Αλλά το απαραίτητο του χρέους με βιάζει, ενώ ο λόγος δεν μπορεί να κάνει πρόσβαση στα υπέρλογα, όπως το μάτι δεν μπορεί ν΄ αντικρύσει ατενώς τον ήλιο. Επειδή, όμως, είναι αδύνατο ν΄ αφηγηθούμε τα υπέρλογα, μα είναι δυνατό να τα υπομνήσουμε λόγω της φιλανθρωπίας αυτών, που υμνούνται, μπορούμε να μη αγγίξουμε καθόλου τα ανέγγιχτα και να αποδώσουμε συγχρόνως την οφειλή με τους λόγους και να προσφέρουμε πάλι με τους κατά δύναμιν ύμνους τον πόθο προς τη Θεομήτορα. Αν λοιπόν είναι τίμιος ο θάνατος των οσίων και «μνήμη δικαίου μετ΄ εγκωμίων», πόσο μάλλον μας ταιριάζει να εξυμνήσουμε με τα μεγαλύτερα εγκώμια τη μνήμη τής των αγίων αγίας, δια της οποίας προήλθε όλος ο αγιασμός στους αγίους; Εννοώ ασφαλώς τη μνήμη της Αειπαρθένου και Θεομήτορος.

Επειδή, πλέον, μάθαμε

http://kyprianoscy.blogspot.ca/

- Επειδή, πλέον, γνωρίζουμε πόσο μας μισούν οι φερόμενοι και λεγόμενοι φίλοι μας, σημειωτέον και σύμμαχοι
- Επειδή τις δικές τους διαφορές (εξουσιαστικές, κυριαρχικές, ολοκληρωτικές) τις λύνουν θυσιάζοντας άλλους
- Επειδή τα πράγματα δείχνουν ότι η νέα παγκόσμια αυτοκρατορία, που ετοιμάζεται να στήσει ο αγγλοαμερικανικός άξονας, θα μας οδηγήσει - όχι μόνο εμάς - σε ανείπωτη τραγωδία οικουμενικών διαστάσεων
- Τέλος, επειδή δεν ξέρουμε για ποιούς λόγους εξακολουθεί να υφίσταται το μεταπολεμικό καθεστώς του ΝΑΤΟ, αφού πλέον έπαυσε να υπάρχει το αντίπαλο σοβιετικό δέος και οι κίνδυνοι αφορούν σε εξωγήινη απειλή ή απειλές, όπως μας πληροφορούν συχνά τα μέσα της ελεγχόμενης και κατευθυνόμενης προπαγάνδας

Διά ταύτα
Θα επαναφέρουμε μια παλαιότερη ανάρτηση, υπενθυμίζοντας ότι όσον αφορά εμάς, αυτά έχουν χρέος να τα καταστήσουν γνωστά παγκοσμίως οι εκλεγμένοι κυβερνήτες - νυν αριστερών προδιαγραφών - με όποιο δυσμενές για τη ζωή τους κόστος. Πράγμα το οποίο απεύχομαι και αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι δυσάρεστο, οι εγκληματικοί σκοποί των φιλόδοξων νέων - μάλλον νέου - αυτοκρατόρων θα γίνουν πασιφανείς και τίποτα, πλέον, δεν θα μπορέσει να καλύψει το φρικαλέο τους πρόσωπο. Δεν ζητάμε κάτι περισσότερο από ισονομία και ισοπολιτεία. Ας μας αφήσουν λοιπόν ήσυχους - όχι μόνο εμάς - στα δικά μας : Στην ιστορία μας, τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας και ό,τι άλλο αγαθό έδωσε ο άγιος Θεός στον τόπο αυτό που ζούμε και με το αίμα μας αποκτήσαμε.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί εξτρεμιστές; 
30/05/2014

 Διαβάσαμε :
« ... ότι ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου Ρόναλντ Λόντερ, λόγω της ευρύτερης ανόδου του νεοναζισμού στην Ευρώπη, δήλωσε ότι «οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν άμεσα το πρόβλημα και να διαμορφώσουν μια στρατηγική για την πάταξη του εξτρεμισμού». Είχαμε όμως και αυτό, μετά τα αποτελέσματα των ευροεκλογών, που αναφέρεται σε εκτενές άρθρο-ανταπόκριση του Εβραϊκού Τηλεγραφικού Πρακτορείου (Jewish Telegraphic Agency) και αναδημοσιεύεται σε αρκετά αμερικανοεβραϊκά ΜΜΕ  : «Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που μας φέρνει πραγματικά σε δύσκολη θέση», δήλωσε ο Δαυίδ Σαλτιέλ, πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, και προσέθεσε: «Πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται να βρει τρόπους για να εξηγήσει στους ψηφοφόρους ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα ναζιστικό κόμμα δολοφόνων» (*)

κυπριανός χ.
Ρωτάμε λοιπόν κι εμείς :