Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

 Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στήν δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία το ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της
γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὅλο τόν μήνα -καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνός- καλούμαστε - προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια- νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τον νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τον ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τήν χάρη. Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Χρειαζόμαστε αὐτή τήν ὥρα ἕνα δυνατό χέρι νά μᾶς στηρίξει· κι εἶναι τό παντοδύναμο χέρι τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ. Χρειαζόμαστε μία θερμή ἀγκαλιά νά μᾶς κρατήσει· κι εἶναι ἡ ὁλόθερμη ἀγκαλιά τοῦ φιλανθρώπου Ἰησοῦ. Τά ματωμένα χέρια του, διάπλατα ἀνοιχτά πάνω στόν σταυρό, ἁπλώνονται πρός ἐμᾶς καί μᾶς βεβαιώνουν για τήν δύναμη τῆς ἀγάπης του· «Ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφ 5,2). Εὐωδιάζει ὁ κόσμος ὅλος ἀπό αὐτή τήν θυσία.

Για άλλη μια φορά o μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος δεν μάσησε τα λόγια του μιλώντας για το τι γίνετε στην Ελλάδα. Τους τα είπε “χύμα”.


Γιος ήρωα των Ιμίων, απαιτεί συγνώμη από τον Τσίπρα για τα περί ανύπαρκτων θαλάσσιων συνόρων...

Με μία λακωνική, αλλά ιδιαίτερα αιχμηρή επιστολή, ο Ιωάννης Καραθανάσης, γιος του Χριστόδουλου Καραθανάση, που έπεσε υπέρ πατρίδος, στα Ίμια, ζητά από τον Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει συγγνώμη! 

Η επιστολή:

"Με έκπληξη άκουσα τον πρώην Πρωθυπουργό και υποψήφιο ξανά για την πρωθυπουργία της χώρας μας, Αλέξη Τσίπρα, να δηλώνει εμφατικά σε συνέντευξη τύπου που έδωσε την περασμένη Κυριακή ότι δεν υπάρχουν σύνορα στις θάλασσες. Με όλο το σεβασμό στη θεσμική ιδιότητά του, θα ήθελα να του υπενθυμίσω ότι η χώρα μας έχει θαλάσσια σύνορα, τα οποία η γειτονική Τουρκία αμφισβητεί συνέχεια και ότι τα σύνορα αυτά τα υπερασπίστηκαν με περηφάνια γενιές Ελλήνων που κατέβαλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν βαρύ φόρο αίματος για να τα υπερασπιστούν. Στο όνομα όλων όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να κρατήσουν τα θαλάσσια σύνορά μας αλώβητα και όσων έταξαν τη ζωή τους στην υπεράσπισή τους, θα περίμενα από τον πρώην Πρωθυπουργό της χώρας μας να ανακαλέσει τη δήλωσή του αυτή. Και αν έχει το σθένος, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη".

Ιωάννης Χ. Καραθανάσης

http://www.spirospero.gr/

Τάδε έφη Κοσμάς

Kosmas:
Ο φίλος Misha έγραψε:
Παράθεση:
το ζήτημα ,Διονύση, είναι τι νοημα αποδιδεται στη λέξη ακαινοτόμητος, η οποία είναι νέα, δεν υπάρχει στην πατερική γραμματεία και χρησιμοποιείται μόνο από τις παλιοημερολογιτικές φράξιες

αγαπητέ Κοσμά, στο βιβλίο του ο ομότιμος καθηγητής Ι. Κορναρακης μεταφερει την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΑ για την ευωδία των λειψάνων της μακαρίας Ταρσώς, στην οποία οπως γραφει, οφείλεται και η συγγραφή του βιου της.

όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς σου για το ποιος και εάν είναι εντός Εκκλησίας, αυτό αποδεικνυεται εμπραγματως από την παρουσία Αγίων ....και ευτυχώς και Δόξα τω Θεώ στην Εκκλησία της Ελλάδος υπάρχουν πολλές ευλογημενες ψυχες που ο Χριστός χαριτωσε και χαριτωνει με την Χάρη της Αγιοτητος, όσο κι αν αυτό δε σ αρεσει ή σου προκαλεί τυψεις συνειδησεως....

Φίλε
Misha,

Στις δύο πιό πάνω καταχωρήσεις μου έθιξα πολλά θέματα. Επέλεξες όμως να απαντήσεις μόνο σε μερικά, που νόμισες ότι ήταν εύκολα να απαντήσεις. Όμως, δεν τα πολυκατάφερες. Και ιδού:

1. Δεν αναίρεσες τα στοιχεία που ανέφερα για την Ταρσώ, ότι ήταν με το Παλαιό, σε ναούς του οποίου εκκλησιάζονταν και κοινωνούσε. Ανέφερα
τη μη ευωδία των οστών της. Με παραπέμπεις στην αντίθετη άποψη του Ιω. Κορναράκη. Το θέμα όμως είναι απλό. Μιά έρευνα, μπορεί να αποδείξει ποιός έχει δίκηο. Είσαι διατεθειμένος;

2. Επεσήμανα, ότι εφόσον την θεωρείτε αγία, να μιμηθείτε το παράδειγμά
της με το να προσχωρήσετε στον εκκλησιαστικό της χώρο! Είσαι διατεθειμένος να την μιμηθείτε, εφόσον τιμάμε τους αγίους με τη μίμησή τους;

3. Η λέξη «καινοτομία» και τα παράγωγά της, δεν είναι νέα. Υπάρχει στην
Πατερική γραμματεία. Αν θέλεις παραπομπές είμαι στη διάθεσή σου.

4. Μιλάς για «παλιοημετολογιτικές φράξιες»! Αυτό δεν το σχολιάζω!


5. Θα σχολιάσω όμως την άποψή σου ότι η αγιοποίηση εκ μέρους σας
νέων αγίων αποδεικνύει ότι είστε Εκκλησία!
Ναι, αλλά τότε γιατί καταφεύγετε στους Παλαιοημερολογίτες για να δανειστείτε πρόσωπα να τα αγιοποιήσετε; Τόση λειψανδρία έχετε;
Αυτό αποδεικνύει, αγαπητέ φίλε
Misha, ότι ΕΙΣΤΕ Εκκλησία;; Μάλλον, όχι!

Misha:
φίλε Κοσμά,έχω προσωπική αποψη για την αγιοτητα της γερόντισσας.
Δε χρειάζομαι την επιβεβαίωση άλλων πλην αυτων που εμπιστευομαι.
Δυστυχώς δεν μπορω να σε συναριθμήσω αφού με τους αμετροεπείς και υπερβολικούς χαρακτηρισμούς σου δε μου εμπνεεις εμπιστοσυνη για τα κριτηρια και την αγνότητα των προθέσεων σου
υπενθυμιζω πως έχεις ηδη χαρακτηρίσει αιρεσιάρχη τον αγιο Αυγουστίνο, αιρετικό τον αγιο Ισαάκ τον Συρο, εκτος Εκκλησίας τους ορθοδοξους που ακολουθουν το νέο ημερολόγιο....
και μόνο αυτά αρκούν για να αποδείξουν πως κάτι στραβό υπάρχει στις κρίσεις και τα συμπερασματα σου (ομιλώ με άκρα επιείκεια για λόγους αβροφροσύνης)...

Ορθόδοξοι Ύμνοι


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2015

Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας.

Ἦταν ἀδελφὲς καὶ κατάγονταν ἀπὸ  τὴ Βιθυνία. Ἡ λάμψη τῆς παρθενίας καὶ ἡ ὡραιότητα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων τους, ἔκαναν τὶς τρεῖς ἀδελφὲς νὰ εἶναι καύχημα τῶν χριστιανῶν. Οἱ φροντίδες καὶ οἱ συνήθειες τοῦ κόσμου δὲν τὶς ἀπασχολοῦσαν.
Ἡ μόνη τους φροντίδα ἦταν «μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεὶν ἑαυτάς, ἢ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἰματισμῷ πολυτελεῖ». Δηλαδὴ φρόντιζαν νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ συστολὴ καὶ σωφροσύνη καὶ ὄχι μὲ φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν τους ἢ μὲ χρυσὰ ἢ μαργαριτένια κοσμήματα ἢ μὲ ροῦχα πολυτελή.
Γιὰ τὴν ἀγάπη λοιπὸν τοῦ Χριστοῦ, ἄφησαν τὴν πατρίδα της καὶ πῆγαν νὰ κατοικήσουν σὲ ἕναν λόφο, κοντὰ στὰ Πύθια θερμὰ λουτρά. Ἐκεῖ ἀσκήτευαν καὶ καλλιεργοῦσαν ἀκόμα περισσότερο τὴν σωφροσύνη τους. Γι’ αὐτὸ ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ θεραπεύουν ἀσθένειες, καὶ ἔτρεχε κοντὰ τους πλῆθος κόσμου.
Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ ἔπαρχος Φρόντων, ἔστειλε καὶ συνέλαβε τὶς τρεῖς ἀδελφές.
Βλέποντας τὴν φρόνηση καὶ τὴν σύνεση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοβία μὲ τὴν ὁποία τὸν ἀντιμετώπισαν, διέταξε καὶ τὶς βασάνισαν μὲ τὰ πιὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Ὑπέμειναν μὲ ἀνδρεῖα τὰ μαρτύρια καὶ ἔτσι ἔνδοξα παρέδωσαν τις ψυχὲς τους στὸ νυμφίο τους Χριστὸ.
Ὁ ἔπαρχος θέλησε νὰ κάψει τὰ σώματά τους, ἀλλὰ οἱ φλόγες ἔκαψαν τὸν ἴδιο καὶ ἔπειτα καταρρακτώδης βροχὴ ἔσβησε τὴν φωτιά. Τὰ σώματα τῶν τριῶν παρθένων τάφηκαν μὲ σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.

Ένα επιχείρημα που προβάλλουν οι Αντ-οικουμενιστές είναι το πλήθος των ανθρώπων που ακολουθούν την δικήν τους γραμμή λέγοντας:

«Τόσοι Αρχιερείς, τόσοι Ιερείς, τόσοι Μοναχοί και λαϊκοί πεπαιδευμένοι και μη, δεν διακόπτουν πνευματική επικοινωνία με τους Οικουμενιστές, όλοι αυτοί επλανήθησαν και μόνο εσείς οι ολίγοι είσθε με την αλήθεια;» Παλαιό το σόφισμα, ανασκευασμένο και απογεγυμνωμένον υφ’ όλων σχεδόν των αγίων Πατέρων μας και της Αγίας Γραφής. Το δυστύχημα δι’ αυτούς που λέγουν όλα αυτά είναι ότι η αλήθεια δεν συμβαδίζει πάντοτε με τους πολλούς, αλλά πολλές φορές με τους ολίγους. Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε: «ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Ότι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. ζ: 13). Και εις άλλο σημείο, «Πολλοί γαρ εισί κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί». Οι άγιοι πατέρες μας απαντούσαν ως εξής, όταν οι αιρετικοί προέβαλλον ως επιχείρημα το πλήθος που τους ακολουθούσε: «Πλήθει το ψεύδος κρατύνεις; Έδειξας του δεινού την επίτασιν (ένταση, δυνάμωμα) · όσω γαρ πλείους εν τω κακώ τοσούτω μείζων η συμφορά». «Εμοί πλήθος αιδέσιμον ου το χαίρον καινοτομία, αλλά το φυλάσσον πατρώαν κληρονομίαν» (άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, επιστολή 45). Σε άλλο σημείο λέγει: «Μη θώμεν σκάνδαλον τη Εκκλησία του Θεού, ήτις εστί και εν τρισίν Ορθοδόξοις οριζομένη κατά τους αγίους» (άγ. Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, 1049B). O άγιος Νικηφόρος ο Ομολογητής έγραφε: «Ει και πάνυ ολίγοι εν τη Ορθοδοξία και ευσεβεία διανένουσιν, ούτοι εισίν Εκκλησία και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών εν αυτοίς κείται». Ο καθ. Γ. Φλωρόφσκυ έγραφε: «Πολύ συχνά το μέτρο της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίας. Είναι δυνατό να είναι καθολική Εκκλησία το μικρόν ποίμνιο.  Είναι δυνατό να εξαπλωθούν οι αιρετικοί παντού και να καταλήξη η Εκκλησία στο περιθώριο της ιστορίας, ή να αποσυρθεί εις την έρημο. Αυτό συνέβη κατ’ επανάληψη εις την ιστορία και είναι πολύ πιθανόν να συμβή και πάλι». Δεν αποτελούν λοιπόν οι πολλοί την Εκκλησία του Χριστού, αλλά οι την ορθήν και σωτήριον της πίστεως ομολογἰα φυλάσσοντες, όσοι ολίγοι και αν είναι.

Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920 «Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού» εννοεί και αναγνωρίζει ως τοιαύτας, όλην την πανσπερμίαν των ετεροδόξων-αιρετικών!

Ακολούθως, πιστεύει, ομολογεί και διακηρύσει ότι η μετ΄ αυτών προσέγγισις και κοινωνία δεν αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ των, δογματικών διαφορών! Θεωρεί επίσης και παραδέχεται τις «Εκκλησίες» αυτές «αδελφάς» και «σεβασμίας» και δια τούτο «συγκληρονόμους και συσσώμους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ»! Με άλλα λόγια, πλήρης αναγνώρισις, ομολογία και παραδοχή υπό των αυθεντικών εκπροσώπων της Ορθοδοξίας και δια του πλέον επισημωτέρου τρόπου, ότι οι ετερόδοξοι-αιρετικοί έχουν Ιερωσύνη, Μυστήρια και Αποστολική Διαδοχή! Ένεκα τούτου άλλωστε, και η ελευθέρως διενεργουμένη μεταξύ αυτών συμπροσευχή, συμνημόνευσις, συνεορτασμός, συνευλόγησις και συλλειτούργησις αυτών μετά τούτων!


***

Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920 «Προς τας απανταχ...":

H παραδοχή αυτής της εγκυκλίου δεν καταργεί το 9ον άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως?? Δεν κηρύττει αίρεση?? Η δε επίσημη συμμετοχή της ελληνικής εκκλησίας, σαν ιδρυτικό μέλλος του Π.Σ.Ε. επισφράγισε ολοκλήρωσε και έκανε φανερή σε όλους την αίρεση του Οικουμενισμού !! Οι κανόνες της Εκκλησίας, αναθεματίζουν , αφορίζουν, και καταδικάζουν από και για όλους τους αιώνες έως συντελείας όσους δεχτούν τέτοιες αιρέσεις και τους κοινωνούντες με αυτούς, διότι καταργούν και διαστρέφουν την διδασκαλία της Εκκλησίας περί ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΚΑΛΥΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, και αναγάγουν την Θεοίδρυτη Εκκλησία Του από Εκκλησία του Θεού σε ένα σωματείο -οργάνωση ανθρώπων !! Πώς λοιπόν και από που έχουν οι σημερινοί κληρικοί ιεροσύνη ?? Όταν όντες μέλη σχισματοαιρετικής εκκλησίας εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια ?? Η Θεία Χάρι δεν φεύγει σταδιακά όπως και δεν έρχεται στην χειροτονία και στο βάπτισμα σταδιακά, άπαξ και απεκόπης από την ένωση με την ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ, νεκρώνεσαι τελείως πνευματικά και χάνεις κάθε ζωτική μετάδοση της Θείας Χάριτος! 

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης - Η αντιπαλαμική θεολογία και η επικείμενη Μεγ. Σύνοδος


ΚΟΙΝΩΝΙΑ -- Πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια -- Δελτίο Τύπου


ΤΟ «ΛΙΓΟ» ΚΑΙ ΤΟ «ΠΟΛΥ» ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. Ο Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει στην ΜΗ´ Ομιλία του τα εξής:

«Ο Κύριος θέλοντας να οδηγήση τους μαθητές του στην τέλεια πίστη τους έλεγε: “ Όποιος είναι πιστός στα λίγα, είναι πιστός και στα πολλά και εκείνος, που είναι άπιστος στα λίγα, είναι άπιστος και στα πολλά” (Λουκ. ΙΣΤ´ 10). Τι είναι το “λίγο” και τι είναι το “πολύ”; Το “λίγο” είναι οι υποσχέσεις για αυτήν την ζωή, τα όσα δηλαδή υποσχέθηκε να χορηγήση σ᾽ εκείνους, που πιστεύουν σε Αυτόν, όπως είναι οι τροφές, τα ενδύματα και τα υπόλοιπα, που συντελούν στην ανακούφιση του σώματος, όπως η υγεία και τα παρόμοια, για τα οποία επρόσταξε να μη μεριμνούμε καθόλου, αλλά να ελπίζουμε σ᾽ Αυτόν με πεποίθηση, γιατί ο Κύριος προνοεί για όλα και για όλους εκείνους, που καταφεύγουν σ᾽ Αυτόν. Το δε “πολύ” αναφέρεται στα αιώνια δώρα του αφθάρτου αιώνος, τα οποία υποσχέθηκε να δώση σε όσους πιστεύουν σ᾽ Αυτόν και μεριμνούν ασταμάτητα γι᾽ αυτά…».

Ομιλία Πατρός Γεωργίου Αγγελακάκη για το γάμο. Κυριακή 8.9.15


Πηγή : http://apotixisis.blogspot.ca/

ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.

Επειδή το Θείον είναι αυτοαγαθότης και καθ’ εαυτό έλεος και άβυσσος χρηστότητος, αλλά και αυτής της αβύσσου χωρητικόν και επειδή είναι επάνω από κάθε όνομα και από κάθε νόημα πράγματος που είναι στην γην, ο άνθρωπος σώζεται μόνον με την ένωσή του σ’ αυτό. Ενώνεται δε ο άνθρωπος με το Θείον, κατά το δυνατόν, με την κοινωνία που πραγματοποιείται από τις όμοιες αρετές Θεού και ανθρώπου. Ενώνεται επίσης με την προσευχή και την δέηση προς τον Θεόν. Αλλά οι μεν αρετές, με τις οποίες κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεόν, χάρις στην ομοιότητά τους με τις αρετές του Θεού, καθιστούν τον ενάρετον άνθρωπον κατάλληλον για να υποδεχθή το Θείον, αλλά οι αρετές δεν ενώνουν. Η δύναμη όμως της προσευχής ενεργεί με ιερό τρόπο και πραγματοποιεί την ανάταση του ανθρώπου και την ένωσή του με το Θείον, επειδή η προσευχή είναι σύνδεσμος των λογικών κτισμάτων με τον Θεόν, όταν βέβαια η προσευχή, βοηθουμένη από την θερμή κατάνυξη που καίει τα πάθη, υψωθή επάνω από τις ενέργειες των παθών και των διαφόρων λογισμών. Γιατί είναι αδύνατος η ένωση του Θεού με τον εμπαθή νουν. Ώστε όσον ο νους είναι εμπαθής έστω και αν προσεύχεται, ακόμη δεν έχει ελεηθή από τον Θεόν. Αναλόγως δε με την σταδιακήν υπέρβαση των εμπαθών λογισμών, έρχεται ο νους στην κατάσταση του πένθους. Και ανάλογα δε με τον βαθμό του πένθους μετέχει του θείου ελέους και της θείας «παρακλήσεως» παρηγορίας. Και αν παραμείνει ο νους αρκετόν καιρόν στην κατάσταση του πένθους και της παρηγορίας με την ταπείνωση, τότε όλο το παθητικό μέρος της ψυχής (θυμικό και επιθυμητικό) μεταποιείται προς την αρετή.    

Εφημερίς Ορθόδοξος Τύπος :

…Ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης διατυπώνει «απειλάς» και ψεύδεται. Ψεύδεται, όταν απλώς διαλέγεται μετά των Παπικών και των λοιπών αιρετικών. Ψεύδεται, διότι δεν διαλέγεται, αλλά συμπροσεύχεται μετά του «Αγιωτάτου Επισκόπου» της Ρώμης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει διχάσει το γένος των Ορθοδόξων και το γένος των Ελλήνων με τας ενεργείας του και την αγάπην του προς την αίρεσιν. Οφείλει να σταματήση την αιρετικήν και διαλυτικήν συμπεριφοράν του. Οι φιλοπαπικοί Ιεράρχαι εις την Ελλάδα δεν έχουν καμμίαν εκτίμησιν. Ο πιστός λαός τυπικώς τους αποδέχεται ως κεφαλάς των τοπικών Εκκλησιών. Η πρόσδεσις της Ορθοδοξίας εις το άρμα του Παπισμού έχει προκαλέσει εκρηκτικήν κατάστασιν. Ο ίδιος άνευ ποιμνίου δεν ανησυχεί δια την δημιουργηθείσαν κατάστασιν. Οι φιλοπαπικοί Ιεράρχαι έχουν αρχίσει να λαμβάνουν μέτρα προστασίας και να έχουν πολλά πρόσωπα, ως τα πολυκέφαλα φίδια, δια να δύνανται να προσαρμόζωνται εις τας περιστάσεις. Ποίος είναι ο στόχος του Οικουμενικού Πατριάρχου; Να διαλύση την Ορθοδοξίαν εις την Ελλάδα νοθεύων την Πίστιν μας; (Ο.Τ. 1800).

O Άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης στον Λόγον ΚΑ´ της «Κλίμακος» λέγει:

 «Ο κενόδοξος είναι ειδωλολάτρης και ας δείχνη ότι είναι πιστός. Σέβεται τον Θεόν φαινομενικά, αλλά επιζητεί πραγματικὰ να αρέση στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν. Και είναι κενόδοξος κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθόν και η προσευχή του άκαιρη και άστοχη, γιατί και τα δυο τα κάνει για τον ανθρώπινον έπαινο…».