Στρατηγός Μακρυγιάννης : Προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀνάξιοι δοῦλοι σου καὶ οἱ σκλάβοι σου εἰς τὀ ἔλεός σου καἰ εἰς τὴν ἐσπλαγχνίαν σου

«Θεοτόκε, μητέρα τοῦ παντός, τὸ καύχημα τῆς παρθενίας, τὸ καύχημα τῆς ἀρετῆς καὶ τὰ πάντα τῆς ἀγαθότης, προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀδύνατοι, εἰς ἐσπλαγχνίαν τῆς ἀγαθότης σου, νὰ λυπηθεῖς τοὺς ἀθώους ἐκείνους ὀπού φέρνουν τὴν ἁμαρτωλή τους προσευχή εἰλικρινῶς εἰς τὸν παντουργὸν καὶ εὶς τὴν βασιλείαν του, ἐκείνους ὁπού ’τρεξαν ξιπόλυτοι καὶ γυμνοί, ἐκείνους ὁπού ἀφήσαν χῆρες καὶ ἀρφανά, ἐκείνους ὁπού ’χυσαν τὸ αἷμα τους, κατὰ τὸν ὅρκον τους, ν’ ἀναστηθεῖ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Παντοκράτορα ἡ σκλαβωμένη τους πατρίδα καὶ νὰ λαμπρυθεῖ ὁ Σταυρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ δι’ αὐτὸν τὸν ὅρκον αὐτείνοι πέθαναν δι αὐτείνη τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία, καὶ θυσίασαν καὶ τὸ ἔχει τους, καὶ πολλῶν οἱ γυναῖκες τους, τὰ παιδιά τους, οἱ συγγενεῖς τους διακονεύουν καὶ ταλαιπωροῦνται ξυπόλυτοι, γυμνοί, νηστικοί στὰ σοκάκια ἐκείνης τῆς ματοκυλισμένης πατρίδος ὁπού ζύμωσαν οἱ γονέοι τους καὶ οἱ συγγενεῖς τους μὲ τὸ αἶμα τους, καὶ τὴν γοδέρουν σήμερα καὶ τὴν τρῶνε καὶ τὴν προδίνουν οἱ γουρνόλυκοι μὲ τ’ ἀκονισμένα δόντια καὶ οἱ σύντροφοί τους αὐτεινῶν οἱ τοιοῦτοι. Θεοτόκε, μήτηρ τοῦ παντός, αὐτούς τοὺς ἀθώους νὰ λυπηθεῖς, αὐτοὺς τοὺς γυμνοὺς καὶ ταλαίπωρους… Προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀνάξιοι δοῦλοι σου καὶ οἱ σκλάβοι σου εἰς τὀ ἔλεός σου καἰ εἰς τὴν ἐσπλαγχνίαν σου...».

Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου 2015

Προπατόρων, Σπυρίδωνος Τριμυθούντος.

Ἀνήκει στὴν ἱερὴ φάλαγγα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων.
Γεννήθηκε τὸ 270 μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306 – 337) καὶ τοῦ γιοῦ του Κωνστάντιου (337 – 361).
Γενέθλια πατρίδα του ὁ Ἅγιος Σπυρίδων εἶχε ὄχι τὴν Τριμυθούντα τῆς Κύπρου, ὅπως γράφουν πολλοὶ καὶ ποὺ σήμερα εἶναι ἕνα μικρὸ χωριὸ μὲ τὸ ὄνομα Τρεμετουσία, ἀλλὰ τὴν γειτονική της κωμόπολη Ἄσσια.
Αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Τριφύλλιος, πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς Λευκωσίας καὶ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. «Οὗτος οὒν ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἀγροῖκος μὲν ἣν εἰπεῖν κατὰ τὴν ἀνατροφήν, ἐν χωρίῳ Ἀσκὶα καλουμένω γεννηθεῖς εἰς τὴν Κυπρίων ἐπαρχίαν». Τὸ χωριὸ Ἀσκὶα (πιὸ σωστὰ Ἄσκια) εἶναι ἡ γνωστὴ κωμόπολη τῆς Ἄσσιας, ποὺ εἶναι κοντὰ στὴν Τριμυθούντα. «Ἀγροῖκος» σημαίνει ἄνθρωπος ἁπλοϊκός, ἄνθρωπος ποὺ δὲν σπούδασε, δὲν ἔμαθε νὰ γράφει καὶ νὰ διαβάζει καλά.
Ἄνθρωπος, ὅπως λέμε ἐμεῖς σήμερα τοῦ βουνοῦ καὶ τοῦ κάμπου. Ἄνθρωπος τῆς ὑπαίθρου· καὶ τέτοιος πραγματικὰ ἦταν ὁ Ἅγιός μας. Τέτοιοι ἦσαν καὶ οἱ γονεῖς του. Ἄνθρωποι ἀγρότες, φτωχοί, ἀλλὰ πολὺ ἐνάρετοι καὶ πιστοί. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ παιδί τους τὸ ἀνέθρεψαν μὲ προσοχὴ καὶ φόβο θεοῦ. Τὸ ἀνέθρεψαν, ὅπως λέγει καὶ ὁ θεῖος Παῦλος γιὰ τὸν μαθητή του Τιμόθεο, ὅτι τὸν ἀνέθρεψε ἡ γιαγιά του Λωΐδα καὶ ἡ μητέρα του Εὐνίκη «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου».

«Ερωτηματικά».

Είπα στον γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη, 
που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι: 
Πες μου, πατέρα μου, γιατί σε τούτη ‘δω τη σφαίρα
 
αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;
 
Γιατί, σαν να ‘σαν δίδυμα, φυτρώνουνε αντάμα
 
τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
 
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα
 
σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
 
Γιατί, προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει
 
και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τ’ αμύριστά του κάλλη,
 
μαύρο σκουλήκι έρχεται, μια μαχαιριά του δίνει
 
κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του τ’ αφήνει;
 
Γιατί αλέτρι και σπορά και δουλευτάδες θέλει
 
το στάχυ, ώσπου να γενή ψωμάκι και καρβέλι
 
και κάθε τι ωφέλιμο κι ευγενικό και θείο
 
πληρώνεται με δάκρυα και αίματα στο βίο,
 
ενώ ο παρασιτισμός αυτόματα θεριεύει
 
κι η προστυχιά όλη τη γη να καταπιή γυρεύει;
 
Τέλος, γιατί εις του παντός την τόση αρμονία
 
να χώνεται η σύγχυσι κι η ακαταστασία;
 

Απήντησε ο ασκητής με τη βαρειά φωνή του
 
προς ουρανούς υψώνοντας το χέρι το δεξί του:
 
Οπίσω από τα χρυσά εκεί επάνω νέφη
 
κεντά ο Μεγαλόχαρος ατίμητο γκεργκέφι (=κέντημα).
 
Κι εφόσον εις τα χαμηλά εμείς περιπατούμεν
 
την όψι την ξανάστροφη, παιδί μου, θεωρούμε.
 
Και είναι άρα φυσικό λάθη ο νους να βλέπη
 
εκεί που να ευχαριστή και να δοξάζη πρέπει.
 
Πρέπει σαν Χριστιανός να έλθη η ημέρα
 
που η ψυχή σου φτερωτή θα σχίση τον αιθέρα
 
και του Θεού το κέντημα απ’ την καλή κοιτάξης
 
και τότε... όλα σύστημα θα σου φανούν και τάξις!
 

Άραγε, υπάρχουν ακόμη αφελείς που πιστεύουν ότι η "ένωσις" Παπικών και Ορθοδόξων δεν έχει γίνει;

In observance of the Week of Prayer for Christian Unity, Immaculate Heart of Mary Parish will celebrate a liturgy of Solemn Vespers on Sunday, January 18 at 7 PM. This will be a service for the Church of the Holy Cross and for our good neighbors, the parishioners of I.H.M. Catholic Church.  We will be praying especially for our fellow Christians who are suffering persecution in the Middle East and various places in the world.  Archbishop Cordileone of the Catholic Archdiocese of San Francisco will preside and His Eminence Metropolitan Gerasimos will be the homilist. A dessert reception will follow in St. Michael’s Hall.

http://www.goholycross.org/NewsArchives.aspx

Ιδού γιατί οι Οικουμενιστές απαγόρευσαν στον πατέρα Νικόλαο Μανώλη να Ομιλεί

Σε ευχαριστούμε αδελφέ Ιουστίνε για τον κόπο σου!



Ο π. Νικόδημος Μπιλάλης : Εφόσον ακούω γυναικεία φωνή, δεν υπάρχει μοναστική ζωή. (σ.σ. σκέπτομαι την "μοναστηκή ζωή" της Μικτής "Μονής" του Έσσεξ Αγγλίας....)

Επισκέφθηκα τον γέροντα Νικόδημο Μπιλάλη στα γραφεία της «Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων» (Ακαδημίας 78Δ) της οποίας είναι ιδρυτής, προκειμένου να μου μιλήσει για το σημαντικό έργο της Ένωσης αλλά και για τις περιπέτειες που βιώνει η ελληνική πολύτεκνη οικογένεια, ειδικά στις μέρες μας. Ωστόσο η κουβέντα αλλού οδήγησε τη συνέντευξη από την οποία βγήκαν… «βόμβες». Αυτή ίσως είναι και η ομορφιά της δημοσιογραφίας. Ο σπουδάσας Θεολογία και Φιλολογία πατήρ Νικόδημος, πολυγραφότατος επίσης, προβαίνει σε μαρτυρίες που προκαλούν σοκ. Τόσο για τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο όσο και για τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μεγαλύτερο όμως σοκ προκαλούν όσα λέγει για το θάνατο του μακαριστού Χριστόδουλου, τονίζοντας ότι ο αυτός δεν επήλθε από «βαλτό καρκίνο» όπως υποστηρίζεται ευρέως αλλά λόγω του ότι προέβη σε βαθύτατα αιρετική πράξη, πηγαίνοντας στον πάπα της Ρώμης, τον οποίο κατόπιν έφερε στην Αθήνα το 2001 όπου έκαναν και συλλείτουργο! Ο θαρραλέος στον λόγο του γέροντας Νικόδημος μιλάει και για τους μεγάλους κινδύνους που συνεπάγονται για τη χώρα μας οι επικίνδυνοι χειρισμοί των πολιτικών μας ηγετών.  
 Πατέρα Νικόδημε, είσθε αγιορείτης, ωστόσο στο Άγιον Όρος έχει εισβάλει η τεχνολογία.
π. Νικόδημος: Είμαι επί 45 χρόνια στο Άγιον Όρος και σε ό,τι με αφορά, αν θέλετε το πιστεύετε, δεν έχω ραδιόφωνο. Κι’ αυτό γιατί θεωρώ το ραδιόφωνο παράβαση του άβατου του Αγίου Όρους με τις γυναικείες φωνές. Εφόσον ακούω γυναικεία φωνή, δεν υπάρχει μοναστική ζωή.
Το ίδιο και περισσότερο με το internet το οποίο έχει και οθόνη και τη γυναίκα την βλέπει μπροστά του ο χρήστης.
π. Νικόδημος: Ηλεκτρικό δεν υπάρχει. Τώρα όμως με το internet , δυστυχώς οι μονές τα έχουν όλα. Και κινητά και διαδίκτυο.
Συνάδει όμως ο μοναχικός βίος με όλα αυτά;

π. Νικόδημος: Δεν συνάδει καθόλου. Θα σας πω ένα περιστατικό. Είχα γέροντά μου τον Παΐσιο όπου κοντά του έγινα μοναχός. Όταν πήγα στην Καψάλα, όπου και μένω, δεν υπήρχε τηλέφωνο και το χρειαζόμουν διότι είχα ιδρύσει και το σύλλογο Πολυτέκνων. Έπρεπε να διανύω πολλά χιλιόμετρα από την Καψάλα στις Καρυές για να μπορέσω να κάνω ένα τηλεφώνημα. Γι’ αυτό παρεκάλεσα τον γέροντα Παΐσιο να βάζαμε τηλέφωνο. Η απάντησή του, ήταν: «Ε, όχι τηλέφωνο στην Καψάλα»! Οπότε, μέχρι που κοιμήθηκε δεν υπήρχε τηλέφωνο στην Καψάλα. Μετά, έβαλα εγώ....