α. Πρώτον, οι Κανόνες λένε "καθαιρείσθω", δηλαδή, αποδιδόμενο στην
σημερινή γλώσσα "να καθαιρούνται", και όχι "είναι ήδη
καθηρημένοι".
β. Δεύτερον, έγκυρα Μυστήρια δεν σημαίνει απαραίτητα σωτηρία, ειδάλλως όλοι οι
Ορθόδοξοι όλων των εποχών θα σωνόντουσαν μόνο και μόνο επειδή βαπτίσθηκαν,
μυρώθηκαν, ή παντρεύθηκαν ορθόδοξα.
Επομένως φίλε "ανώνυμε" αν μένεις με τον Βαρθολομαίο και έχεις γνώση
της προδοσίας που αυτός διαπράττει, τότε κολάζεσαι ως συνυπεύθυνος, και ουδόλως
δεν σε σώζει το ότι ο γάμος σου είναι έγκυρος. Η δε κοινωνία που λαμβάνεις
είναι πυρ καταφλέγον τους αναξίους.
γ. Αυτό που πρέπει να σταματήσει (και δυστυχώς δεν πρόκειται στην εποχή μας που
το διαδίκτυο έχει δώσει βήμα και στην τελευταία νοικοκυρά), είναι να θέλουμε να
έχουμε γνώμη για όλα, και -το χειρότερο- δίχως ίχνος συστολής. Οι αναλφάβητοι
μιλούν για την γλώσσα, οι γιατροί για την θεολογία, οι πυρηνικοί φυσικοί για
την ψυχολογία, οι κουτσοί για τον αθλητισμό. Έλεος πια!
Κύριε ελέησον!
2 σχόλια:
Αγαπητέ "δάσκαλε", ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να κανεις αυτό το σχόλιο.
Είμαι η τελευταία νοικοκυρά που αναφέρεις και επανέρχομαι με νέες ερωτήσεις διότι αυτή η σελίδα δίνει ελεύθερο βήμα σε όλους (προς τιμήν του διαχειριστή της) και δεν λογοκρίνει όπως κάνουν άλλες, ονόματα να μην λέμε...
α) Δηλαδή μέχρι να καθαιρεθεί ο υπόλογος για αίρεση Βαρθολομαίος, εγώ να κοινωνάω από τα χέρια του? Η ερώτησή μου είναι ξεκάθαρη, η νεοημερ εκκλησία σήμερα έχει ενεργά μυστήρια, ναί ή όχι?
β) Αυτό είναι αυτονόητο. Αλλά για πές μου, όταν δεν γνωρίζω την προδοσία και κοινωνάω από τον Βαρθολομαίο, θα σωθώ? Περιμένω απάντηση.
γ) Εγώ, η τελευταία νοικοκυρά, δεν εξέφρασα γνώμη, ερώτηση έκανα και περιμένω απάντηση διότι το θέμα άπτεται της σωτηρίας μου. Εσύ, ο "ειδικός", με ποιά ιδιότητα μιλάς με αυτήν την παρρησία? Είσαι μήπως ο εκπρόσωπος τύπου τηε εκκλησίας επί των αιρέσεων? Είσαι μήπως ο συντονιστής της σελίδας? Με ποιό δικαίωμα κρίνεις με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τους σχολιαστές? Για να γράψω ένα σχόλιο, πρέπει να πάρω την άδειά σου?
Έλεος πια! Κύριε ελέησον!
Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς στην απόδοση όσων διαβάζουμε, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε τη γνώμη ενός φορέα του θεσμού της Εκκλησίας, από την άποψη ενός μέλους της Εκκλησίας. Τα μέλη της Εκκλησίας, που ενδεχομένως είναι ολιγομαθείς - και πάντως όχι αναλφάβητοι - δεν διατυπώνουν ασύστολα την άποψή τους. Γράφουν, λένε ή ερωτούν, με βάση αυτά που έχουν μάθει κακήν - κακώς, λόγω ενδιαφέροντος προς τα πνευματικά της Εκκλησίας. Και θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να τους αναγνωριστεί το γεγονός, ότι πέρα από τα οικειακά τους καθήκοντα, τη λεξιπενία τους, τα επαγγελματικώς άσχετα με τη θεολογία καθήκοντά τους και τα πυρηνικώς αδιάφορα της ψυχολογίας, έχουν το θάρρος είτε να θέτουν ερωτήματα είτε να προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις μερικώς τεκμηριωμένες και όχι εντελώς αυθαίρετες. Το να συμπληρώσει κανείς τα κενά τους είναι το υπ΄ αυτών ζητούμενο και όχι η επίδειξη των γνώσεών τους. Κατά συνέπεια, η άκρως απαξιωτική αντιμετώπισή τους ζημιώνει τα ασθενή μέλη, παράλληλα δε, νοσεί και την ψυχή τους.
Δημοσίευση σχολίου