Σκαλοπάτι δια την Δόξαν -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στη χαρά και στην ευωδία της άνοιξης, στην πανηγυρική και ευφρόσυνη ατμόσφαιρα της Ανάστασης δείχνουν όλα γιορτινά και χαρούμενα. Ίσως γι΄ αυτό φαίνεται αταίριαστο να ασχοληθούμε με το νόημα της θλίψης και του πόνου. Μα αν θελήσουμε «να βάλουμε το χέρι στην καρδιά», αν επιχειρήσουμε ειλικρινά να σκύψουμε για ν΄ ακούσουμε το χτυποκάρδι του ο καθένας, θα διαπιστώσουμε ότι το θέμα αυτό – είτε το ομολογούμε είτε όχι – μας απασχολεί άμεσα, έντονα και καθολικά. Σίγουρα όλοι μας, μεγάλοι και μικροί, φτωχοί και πλούσιοι, αγράμματοι και επιστήμονες, επώνυμοι και άσημοι, όλοι συχνά νιώθουμε να διαπερνά την ύπαρξή μας, να ματώνει την ψυχή μας η αποτροπιαστική παρουσία του πόνου είτε στο υπαρξιακό επίπεδο, είτε στο επίπεδο της υγείας, στο επαγγελματικό, στο οικογενειακό, στο κοινωνικό κλπ. Και το πρόβλημα παίρνει τις διαστάσεις σκανδάλου, όταν βλέπουμε να πονούν και να υποφέρουν, να αδικούνται και να κακοποιούνται άνθρωποι αγαθοί και δίκαιοι, ενώ οι κακοί ευημερούν και απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα αγαθά.

Οικουμενισμός



ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ


O Συναξαριστής της ημέρας.


Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2016

Βλασίου ιερομάρτυρος, Θεοδώρας της Αυγούστης, εύρεσις λειψάνων προφήτου Ζαχαρίου, Γεωργίου νεομάρτυρος του εκ Σερβίας (1515).


Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.). Σπούδασε ἰατρική, ἀλλὰ προσέφερε χωρὶς χρήματα τὶς ὑπηρεσίες του, ὡς φιλανθρωπία, στοὺς πάσχοντες καὶ ἀσθενεῖς. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ βοήθεια χορηγοῦσε δωρεὰν στοὺς ἀσθενεῖς τὰ φάρμακα καὶ τοὺς ἔδινε τὰ ἔξοδα τῆς νοσηλείας τους. Ἡ φιλανθρωπική του δραστηριότητα καλλιεργεῖτο στὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ Ἐκκλησία τὸν δέχθηκε στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ τὸν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Σεβαστείας.

Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Λικινίου, ὁ ἔπαρχος Ἀγρικόλας τὸν συνέβαλε καὶ τὸν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια. Οἱ στρατιῶτες, ἀφοῦ τὸν μαστίγωσαν ἀνηλεῶς μὲ ραβδιά, τὸν κρέμασαν ἀπὸ ξύλο καὶ στὴν συνέχεια τὸν ὁδήγησαν δεμένο στὴν φυλακή. Ἔπειτα τὸν ἔριξαν στὸν βυθὸ μιᾶς λίμνης. Ὅμως ὁ Ἅγιος, μὲ τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, διασώθηκε. Ἐξοργισθέντες τότε οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἔτσι, ὁ Ἱερομάρτυς Βλάσιος ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς δόξας τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὸ Μαρτύριό του, τὸ ὁποῖο βρισκόταν κοντὰ στὸ Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου.

Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.

Ο Χριστοφόρος βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο  του.                                                                                                                                                                                                       
–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…  

Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν;

Τρία είναι τα αίτια μορφώσεως ορθοδόξων φρονημάτων: η πίστις, η γνώσις και η βίωσις. Εάν δεν συνέλθουν επί το αυτό τα τρία ταύτα, αδύνατον να αποφύγωμεν τας πλάνας και τας αιρέσεις.  Παρατηρήσατε τους Αγιορείτας  και τους Μητροπολίτας της  Εκκλησίας  της Ελλάδος που εις τας προδοτικάς ενεργείας του Πατριάρχου τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του. Εις κάποιαν των τριών τούτων προϋποθέσεων χωλαίνουν. Ή εις την πίστιν ή εις την γνώσιν ή εις την βίωσιν. Αδύνατον Ορθόδοξος Χριστιανός έχων πίστιν εις τον Χριστόν, γνωρίζων την διδασκαλίαν της Εκκλησίας και τους βίους των Αγίων Πατέρων και βιών κατά το δυνατόν με ακρίβειαν, να μη εξεγείρεται, από την αναφανδόν υποστηριζομένην καθολικήν αίρεσιν της συμφωνίας του Σαμπεζύ ή της συμφωνίας του Μπαλαμάντ ή του Φαναρίου το : Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής…  Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον…. Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου και άλλα συναφή. Ας ερωτήσουν εαυτούς οι Αγιορείτες και οι Ποιμένες της Εκκλησίας μας, διατί τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του, και δεν ύψωσαν φωνήν διαμαρτυρίας κατά της ψυχολέθρου νοθείας της πίστεως. Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν; Πως ανέχονται το οικουμενιστικό τούτο κήρυγμα του Οικουμενικού Θρόνου χωρίς συγκλονισμόν, αφού μόνον δι΄ αυτό είναι αρκετόν να χάσωμεν τας ψυχάς μας; Εάν δεχθώμεν τον Πάπα ως Αγιώτατον Επίσκοπον Ρώμης, τότε ανατρέπομεν την δογματικήν διδασκαλίαν της Εκκλησίας, απορρίπτομεν τους βίους και τους αγώνας των αγίων και οικοδομούμεθα κατά τρόπον λατινικόν, δηλαδή αντιπνευματικόν, που μόνον εις τον Χριστόν δεν οδηγεί. Διότι όλοι οι αγώνες των Αγίων Πατέρων υπέρ της διαφυλάξεως αλωβήτου της δογματικής διδασκαλίας, εγένοντο δια την προστασίαν της θεώσεως του ανθρώπου. Χωρίς ορθά δόγματα, θέωσις δεν επιτυγχάνεται. Και  εν μόνον οικουμενιστικόν κήρυγμα από τόσον επισήμου θέσεως αποτελεί αληθώς δυναμίτιν εις τα θεμέλια της Εκκλησίας. Ιδού διατί η στάσις των Αγιορειτών και των Ποιμένων της Εκκλησίας αφόβως δύναται να ερμηνευθή ως αυτό τούτο προδοσία της Ορθοδοξίας!

α) Οἱ ἀγωνιζόμενοι... “ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας” -- του σεβαστού μας πατέρα Γεωργίου Αγγελακάκη


 Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρχουν πολλοὶ, ἐν ἀγωνίᾳ ὄντες, χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι μὴ ἔχοντες οἱ ἴδιοι τὰ ἐφόδια τὴν ἱκανότητα νὰ ἐρευνήσουν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ζητήματος τὴν πατερικὴ παράδοση, εὐλαβικὰ μὲν ἀλλὰ δίχως διάκριση, ἀκολουθοῦν συγκεκριμένες διδασκαλίες θεολόγων καὶ κληρικῶν, ὑποστηρικτῶν τῆς θέσης τοῦ -δῆθεν- “ἐντὸς ἐκκλησίας ἀγώνα”, οἱ ὁποῖες διαστρέφουν σὲ σημεῖο παραμόρφωσης τὴν παράδοση τῶν πατέρων καὶ τῆς προξενοῦν ,τι καὶ οἱ οἰκουμενιστές: μέσω τῆς διαστροφῆς, τὴν κατάργησή της. Ἀναφερόμαστε προφανῶς στὴν καινοφανὴ καὶ ἐμφανῶς ἀντορθόδοξη, ἄρα καὶ κακόδοξη, θέση περὶδυνητικῶν Ἱερῶν Κανόνωνκαθὼς καὶ ὅτιδιακοπὴ μνημοσύνου”, δὲ σημαίνει καὶ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας. Τὸ πρῶτο τὸ ὑποστηρίζουν μετὰ σθένους, ἰδιαίτερα γιὰ τὸ 15ο  κανόνα τῆς Α´-Β´ Συνόδου, αὐτὸν τὸν πολύπαθο Ἱερὸ Κανόνα, ὁποῖος ἀποτελεῖσημεῖον ἀντιλεγόμενονγι᾽αὐτούς, ἐνῶ ἴδιος εἶναι σαφής, μὲ τὸ νὰ μὴν εἶναι ἄλλωστε κρυπτογραφικός, (καθότι οὐδεὶς κανὼν εἶναι), ἀλλὰ ἀπόλυτα κατανοητός. Ὅλοι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δημιουργηθήκαν ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, κατὰ καιρούς, τῇ ἐμπνεύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νὰ διέπουν τὸπολίτευματῆς Ἐκκλησίας, νὰ κυβερνᾶται δηλαδὴ εὐτάκτως καὶ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι κατὰ τὴ γνώμη τοῦ οἱονδήποτε· μὲ τὸ νὰ εἶναι αὐτὸς σκοπὸς τῶν Ἱερῶν Κανόνων καθίσταται λογικὸ καὶ ἀκόλουθο ὅτι ἅπαντες εἶναι ὑποχρεωτικοί, γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλες τὶς ἐποχές...

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ. 10 ΛΕΠΡΩΝ. 2016


http://agiooros.org/viewtopic.php?f=69&t=11986

Ο αυτονομιακός αγώνας των Βορειοηπειρωτών και ο Σπυρομήλιος



«Αν δεν έχομεν όπλα, θα έχωµεν τσεκούρια, δόντια και νύχια. Εγώ πάντως μοναχός µε τους Χειμαρραίους θα πολεμήσω και θα νικήσω!»

Τα φλογερά λόγια του Σπυρομήλιου στη σύσκεψη των αρχηγών και ο ζωτικός ρόλος του στον ξεσηκωμό των απανταχού Ελλήνων.

Η Αυτόνομη Βόρειος Ήπειρος - Πρώτη φάση του αγώνα
Οι Βορειοηπειρώτες από καιρό διαισθάνονταν, μαθαίνοντας και τις διεθνείς εξελίξεις ότι οι «Μεγάλοι» της εποχής τους επιφύλασσαν δυσάρεστες εκπλήξεις. Η «Μητέρα Ελλάδα» ήταν φανερό, δεν μπορούσε να βοηθήσει. Αυτό, το οποίο έμενε ήταν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να πολεμήσουν δηλαδή, ουσιαστικά εναντίον όλων. Άρχισαν λοιπόν να σχηματίζονται στρατιωτικά τμήματα, οι λεγόμενοι «Ιεροί Λόχοι» και να οργανώνονται οι υπηρεσίες επιμελητείας. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, αφού ούτε και το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να προσφέρει επισήμως βοήθεια. Πολλοί ήταν εκείνοι, και όχι άδικα ίσως, οι οποίοι συνέστηναν υπομονή και αυτοσυγκράτηση, μήπως και έλθουν καλύτερες ημέρες. Μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα πολιτικός ηγέτης της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου Γεώργιος Ζωγράφος.

Ο Οικουμενισμός προσπαθών να καταστρέψη τα όρια της Εκκλησίας του Χριστού, δεν έχει όρια ο ίδιος!

Ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις των αιρέσεων, διότι μέχρι τώρα εκάστη αίρεσις, εν τη ιστορία της Εκκλησίας προσεπάθησε να τεθή εν τη θέσει της αληθούς Εκκλησίας, ενώ η Οικουμενική κίνησις ενώσασα απάσας τας αιρέσεις προσκαλεί όλας ομού να τιμήσουν εαυτάς ως την Μίαν, Αληθή Εκκλησίαν!  Ενταύθα ο αρχαίος Αρειανισμός, Μονοφυσιτισμός, Μονοθελητισμός, Πελαγιανισμός, Εικονομαχία, και απλώς κάθε δυνατή δεισιδαιμονία των συγχρόνων αιρέσεων υπό τελείως διαφορετικά ονόματα έχουν ενωθή και έχουν επιτεθεί κατά της Εκκλησίας. Αυτό το φαινόμενο είναι αναμφιβόλως αποκαλυπτικού χαρακτήρος. Ο Οικουμενισμός προσπαθών να καταστρέψη τα όρια της Εκκλησίας του Χριστού, δεν έχει όρια ο ίδιος. Ήδη συζητείται, όχι μόνον περί ενώσεως με όλους τους «Χριστιανούς», ακόμη και με τους Ιουδαίους, αλλά και πας ζων επί της γης είναι μέλος της εκκλησίας.

Elder Ieronymos of Aigina :

Do not go to sleep without prayer. No matter how exhausted you are, pray --  even if it is in bed – for at least half an hour. When you have your mind in God, then –wherever you find yourself, on the road, at home, in bed – you are able to pray. Whereas when your mind runs elsewhere, then – even if you are in church –compunction will not come; and your prayer will formal and dry.

π.Νικόλαος Μανώλης, Συγχαρητήρια στους ιερείς της Φλώρινας & για την Ομοφυλοφιλία [ΒΙΝΤΕΟ 2015].