Η προφητεία του Αββά Παμβώ προς μαθητήν του

…Σου λέγω και τούτο Τέκνον μου, ότι θα έρθει καιρός, οπόταν οι χριστιανοί θα προσθέτουν και θα αφαιρούν και θα μεταβάλουν τας βίβλους των Αγίων Ευαγγελίων και των Αγίων Αποστόλων και των Θεσπέσιων Προφητών και των Ιερών Πατέρων και θα μαλακώνουν τας Αγίας Γραφάς και θα γράφουν τροπάρια και άσματα και λόγους τεχνολογικούς.  Και ο νους των θα ξεχυθεί εις αυτούς, θα απομακρυνθούν δε από τα Θεϊκά πρότυπα.Και δια τούτον τον λόγον οι Άγιοι Πατέρες είχαν προαναγγείλει ότι οι μονασταί της ερήμου πρέπει να γράφουν τους βίους των Πατέρων όχι επάνω εις μεμβράνας, αλλά επάνω εις χάρτινους διφθέρας, διότι η ερχόμενη γενεά θα τους μεταβάλλει σύμφωνα με την δική των αρέσκεια. Όθεν και το κακό που μέλλει να προέλθει θα είναι φρικτόν.                                                                                                                           
Κατόπιν λέγει ο μαθητής:  

Bill Warner PhD: Migration as Jihad


Φύλαγε την καρδιά σου! -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Όταν ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, του είπε να τον φυλάγει και να εργάζεται μέσα σ΄ αυτόν. Ήταν ένα δώρο θεϊκό ο παράδεισος, που έπρεπε να το προσέχει. Αλλά κι ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ένα δώρο του Θεού, το πιο μεγάλο και θαυμαστό για μας, που έχει ανάγκη από την προσοχή μας. Προσέχουμε την υγεία μας, φροντίζουμε για την μόρφωσή μας, αλλά πάνω απ΄ όλα το Άγιο Πνεύμα μάς παραγγέλλει να φυλάγουμε την καρδιά μας· «Πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν», γράφουν οι Παροιμίες (4: 23). Καρδιά στη γλώσσα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σημαίνει την έδρα της λογικής ζωής και γενικότερα τον όλο εσωτερικό άνθρωπο με τις νοητικές και ψυχικές του δυνάμεις. Σημαίνει το πιο καίριο, αλλά και το πιο ευαίσθητο σημείο της υπάρξεώς μας, απ΄ όπου ξεκινούν οι σκέψεις και οι ενέργειές μας και όπου καταλήγουν οι εντυπώσεις του έξω κόσμου. Γι΄ αυτό και ο Κύριός μας έλεγε ότι «τα εκπορευόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται» (Ματθ. 15: 18) και δίδασκε ότι η ρίζα όλων των κακών κρύβεται μες την καρδιά μας. Αν, λοιπόν, αυτήν ασφαλίσουμε και κρατήσουμε ελεύθερη, εξασφαλίζουμε πράγματι την ειρήνη και την ελευθερία μας. Είναι γνωστό ποιος εχθρεύεται την καρδιά μας και ποιος απειλεί την ακεραιότητά της· ο διάβολος, που ξέρει ύπουλα να μπαίνει μέσα μας από τον δρόμο των πέντε αισθήσεων και από τον δρόμο της φαντασίας και των λογισμών.

Do We Worship the Same God? του θεολόγου Αθανασίου Σακαρέλλου


ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ - RESURRECTION EVLOGETARIA -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

 Σάββατο, 7 Μαΐου 2016

Ανάμνησις του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Σταυρού εν Ιερουσαλήμ, Ακακίου, Κοδράτου και Μαξίμου μαρτύρων.

Ἡ ἐμφάνιση αὐτὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι ἡ δεύτερη καὶ ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 346 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Κωνσταντίου (337 – 361 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου († 18 Μαρτίου). Τὴν τρίτη ὥρα τῆς 7ης Μαΐου τοῦ 346 μ.Χ., κατὰ μία τῶν ἡμερῶν τῆς Πεντηκοστῆς, φάνηκε Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς ἄνωθεν τοῦ Γολγοθᾶ, σχηματισμένος ἀπὸ ὑπερφυσικὸ φῶς καὶ ἐκτεινόμενος πρὸς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Τὸ ὅραμα τοῦτο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅλοι δὲ οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως πρὸ τοῦ ὑπερφυοῦς τούτου θεάματος κατελήφθησαν ἀπὸ ἔκσταση. Ἐπωφελούμενος τῆς περιστάσεως ὁ Πατριάρχης Κύριλλος, περιστοιχούμενος ἀπὸ τὸν ἱερὸ κλῆρο, συγκάλεσε τὸ πλῆθος τῶν παρισταμένων Χριστιανῶν στὸ ναὸ καὶ δοξολόγησαν τὸν Θεό.

Ἡ πρώτη ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγινε στὶς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 312 μ.Χ. πρὸς τὸν Μέγα Κωνσταντίνο, μὲ τὸ νικητήριο ἔμβλημα «ἐν τούτῳ νίκα», τὴν παραμονὴ τῆς μάχης ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου.
Περὶ τοῦ σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ποὺ φανερώθηκε ὑπεράνω τοῦ Γολγοθᾶ μαρτυροῦν, πλὴν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου καὶ ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος (397 μ.Χ.), τὸ
 Πασχάλιον Χρονικὸν καὶ ἄλλοι Βυζαντινοὶ χρονογράφοι.

«Ερωτηματικά».

Είπα στον γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη, 
που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι: 
Πες μου, πατέρα μου, γιατί σε τούτη ‘δω τη σφαίρα
 
αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;
 
Γιατί, σαν να ‘σαν δίδυμα, φυτρώνουνε αντάμα
 
τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
 
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα
 
σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;

Αυτό είναι ξεφτιλισμός κάθε έννοιας Ορθοδόξου Συνόδου, αλλά περισσότερο των ίδιων των επισκόπων, παρόντων στην Σύνοδο, αλλά και των απόντων.

…Και έρχονται τώρα οι προκαθήμενοι των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών να γίνουν Πάπες. Μόνοι τους αποφάσισαν: 1) Να μη λάβουν μέρος στην λεγομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο όλοι οι εν ενεργεία Ορθόδοξοι Επίσκοποι, αλλά μόνο ωρισμένοι  
2) οι επίσκοποι που θα λάβουν μέρος στην Σύνοδο θα είναι ακόλουθοι – σύμβουλοι των προκαθημένων και δεν θα ψηφίζουν στη Σύνοδο και
3) ψήφο στην Σύνοδο θα έχουν μόνο οι 14 προκαθήμενοι! Δηλαδή την Σύναξή των βάφτισαν Σύνοδο με 14 επισκόπους – προκαθημένους που θα ψηφίζουν και 336 (14 επί 24) παρόντες επισκόπου που δεν θα ψηφίζουν. Αυτό είναι ξεφτιλισμός κάθε έννοιας Ορθοδόξου Συνόδου, αλλά περισσότερο των ίδιων των επισκόπων, παρόντων στην Σύνοδο, αλλά και των απόντων. Αυτό δεν γίνεται ούτε στις συνόδους των παπικών. Αυτή η Σύνοδος ούτε Σύνοδος είναι ούτε ορθόδοξος. Θυμίζει την ψευδοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, στην οποία έλαβαν μέρος ολίγοι επίσκοποι εκλεκτοί του αυτοκράτορος λόγω της προέλασης των Τούρκων. Επρόκειτο για μία κολοβή σύνοδο, όπως είναι και η παρούσα, αλλά για άλλους λόγους, της οποίας η αποτυχία φαίνεται προδιαγεγραμμένη. Αυτό δεν προκαλεί χαρά, αλλά λύπη σε κάθε Ορθόδοξο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρέσυρε τους λοιπούς προκαθημένους η υπάρχουν και αθέατοι παράγοντες και συντελεστές εις βάρος της Ορθοδοξίας; Είναι απαράδεκτο η Σύναξη να βαφτίζεται Σύνοδος και μάλιστα Αγία και Μεγάλη στη θέση Οικουμενικής Συνόδου, όπως είχε εξαγγελθεί και προετοιμαζόταν.

Του κ. Γεωργίου Ι. Παπαδάκη

Δεν φταίνε οι Κληρικοί , ούτε οι Πολιτικοί. Αφού δεν αντιδρούμε φταίμε ΕΜΕΙΣ !


«Κάντε υπακοή στην Εκκλησία» Πως εννοούν οι Αντιοικουμενιστές την Εκκλησία; Και αιρετική και Εκκλησία;

Ὁ ἀείµνηστος πατήρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε ὅτι «ὁ οἰκουµενισµός εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾶ τόν ἀντίχριστο. Ναί, ναί!..  Καί ὅµως τό σύνθηµα, παρακαλῶ, τοῦ οἰκουµενισµοῦ εἶναι: ἀγάπη! ἀγάπη! Καί ὑπηρέτησαν αὐτό τό σχῆµα τοῦ οἰκουµενισµοῦ, καί τό ὑπηρετοῦν αὐτή τήν στιγµή, καί ὀρθόδοξοι κληρικοί, ἀνωτάτων βαθµῶν! ∆υστύχηµα! Ὁ µακαριστός πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔλεγε ὅτι ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι µιά αἵρεση, ἀλλά εἶναι παναίρεση, δηλαδή ἔχει µέσα ὅλες τίς αἱρέσεις! Στήν πραγµατικότητα εἶναι µία κατάργηση τοῦ χριστιανισµοῦ. Καί ὅµως ἐµφανίζεται ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης! Καί ὅταν κανείς στραφεῖ ἐναντίον τοῦ οἰκουµενισµοῦ, τοῦ λένε ὅτι “στρέφεται ἐναντίον τῆς ἀγάπης, εἶναι κήρυκας τοῦ µίσους”» 

Εχθροί των Οικουμενικών Συνόδων

Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν δι­ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!
Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει το άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι­κουμενικών Συνόδων, αποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε­ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τού Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική εμμονή τών Άντιχαλκηδονίων που άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής 'Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό έορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία 'Ορ­θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν­όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα­σφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, πού έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό­δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών 'Ορθοδόξων Χριστια­νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οι προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! "Ετσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συν­όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε­τικών, τούς οποίους οί Σύνοδοι καταδικά­ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοίς τήν άμαρτίαν ταύτην.


Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

Αὐτὸ τὸ Ἔθνος θὰ ζήσει καὶ θὰ συνεχίσει τὴν πορεία του πρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ὀργάνων τους

Ἄς μὴ πτοούμεθα ἀπὸ τὶς ἀνιστόρητες καὶ ἄνανδρες φωνὲς τῶν ὅσων μέσα στὶς φλέβες τους, ἔπαυσε νὰ κοχλάζει τὸ ζωντανὸ καὶ ἁγνὸ αἷμα τῆς Ρωμηοσύνης. Τῶν ὅσων μέσα στὶς ἀρτηρίες τους ἀργοκυλάει τὸ πύον τοῦ δαιμονισμένου ἀθεϊσμοῦ καὶ τοῦ ἐπάρατου διεθνισμοῦ. Ἄς κοάζουν οἱ βάτραχοι τῆς ψευτοκουλτούρας καὶ τοῦ ἀνθελληνισμοῦ. Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Πανάχραντος Μητέρα του, Κυρία Θεοτόκοςεὐλόγησαν καὶ συνεχίζουν νὰ εὐλογοῦν τὸ Ἔθνος μας. Αὐτὸ δὲ τὸ Ἔθνος θὰ ζήσει καὶ θὰ συνεχίσει τὴν πορεία του πρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ὀργάνων τους, ἀλλὰ καὶ πρὸς αἰωνία δόξα ὅσων ἀγωνίζονται γιὰ τὰ ἀθάνατα Ἰδανικὰ τῆς Φυλῆς μας.

Τρία είναι τα είδη της προσευχής:

Δοξολογία, δι’ ής δοξολογούμεν τον Θεόν δια τα θαυμάσια και εξαίσια Αυτού έργα.
Ευχαριστία, δι’ ής ευχαριστούμεν τον Θεόν δια τας προς ημάς ευεργεσίας Αυτού.
Δέησις, δι’ ής παρακαλούμεν τον Θεόν και ζητούμεν τα προς σωτηρίαν.

Επιστολαί, Γ΄ Προκοπίω: Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος

Αν πρέπει να πω την αλήθεια, έμαθα ν’ αποφεύγω τις συντροφιές των Επισκόπων, αφού καμιάς Συνόδου δεν βίωσα το αγαθόν τέλος μήτε ορθή λύση προβλημάτων. Και τούτο γιατί πάντα πρυτάνευαν οι έριδες και η φιλαρχία.  Γι’ αυτό κλείσθηκα στον εαυτό μου και βρήκα στη μοναξιά την ασφάλεια της ψυχής μου και την ηρεμία μου.

Οι «Ορθόδοξοι» Οικουμενιστές του Σαμπεζύ: Η Αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδος έκανε λάθος. Οι Μονοφυσίτες έχουν την ιδία Χριστολογία με εμάς. Τώρα πλέον ο φονιάς του Αγίου Φλαβιανού Διόσκορος είναι άγιος και των «Ορθοδόξων»!!!

 Ετραβούσαν λοιπόν αυτόν (τον Όσιο Μάξιμο τον Ομολογητή) οι απεσταλμένοι, ασκεπή και ανυπόδητον καθ’ όλην την οδοιπορίαν (από Ρώμης εις Κων/πολιν)…. Όταν δε τους έφεραν από την εξορία(τον Όσιο Μάξιμο και τους δύο μαθητάς του), έβαλε ο μονοθελητής βασιλεύς Κώνστας, σοφούς ανθρώπους, Αρχιερείς και άρχοντας να καταπείσουν τον Αγιον αλλά δεν ηδυνήθησαν ούτε με λόγους ούτε με απειλάς. Λαβών ο έπαρχος τον Άγιον και τους μαθητάς αυτού εισήλθεν εις το πραιτώριον, και πρώτον μεν ήπλωσαν τέσσαρες τον θείον Μάξιμον και τον έδερον άσπλαγχνα, χωρίς να λυπηθή ο μιαρός έπαρχος το γήρας του ή τα ρυτιδωμένα και αδυνατισμένα από την εγκράτειαν μέλη του, μάλιστα δε τοσούτον αυτόν εξέσχισαν, ώστε εβάφη από το αίμα όλον το έδαφος και δεν έμεινε μέλος του σώματος ή μέρος της σαρκός αυτού απλήγωτον, αλλά ήτο μία πληγή όλον το άγιον σώμα του. Τη επαύριον παρέστησαν και πάλιν τους Αγίους εις το κριτήριον, ήσαν δε από τας πληγάς πρησμέναι και μαύραι αι σάρκες των τοσούτον, ώστε ανέδιδον δυσοσμίαν αφόρητον. Παρά ταύτα όμως δεν τους ελυπήθησαν οι άσπλαγχνοι, αλλά διά  να δώσουν σφοδροτέραν βάσανον και δριμυτέραν παίδευσιν, δεν τους εθανάτωσαν εντελώς αλλ’ ανέσπασαν την θεολόγον του Αγίου γλώσσαν από τον φάρυγγα διά να  μη έχη πλέον λαλιάν να ελέγχη την κακοδοξίαν και αγνωσίαν των…

Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε;

Άθλιοι Ρωμαίοι εις τι επλανήθητε και απεμακρύνατε εκ της ελπίδος του Θεού, και ελπίσατε εις την δύναμιν των Φράγκων, και συν τη πόλει εν η μέλλει φθαρήναι, εχάσατε και την ευσέβειάν σας; Ίλεώς μοι Κύριε. Μαρτύρομαι ενώπιόν σου, ότι αθώός ειμι του τοιούτου πταίσματος. Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε; και  συν τω αιχμαλωτισμώ, ός μέλλει γενέσθαι εις υμάς, εχάσατε και το πατροπαράδοτον, και ωμολογήσατε την ασέβειαν; ουαί  υμίν εν τω κρίνασθαι!


(Γεννάδιος Β’ ο Σχολάριος. Ὁ Γεννάδιος ὑπήρξε ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τὴν Ἅλωσι).