ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 14 Μαΐου 2016

Ισιδώρου μάρτυρος του εν Χίω, Λεοντίου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Θεράποντος ιερομάρτυρος, Μάρκου νεομάρτυρος (1643).


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου (249 – 250 μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν μαζί του στὴ ναυτικὴ στρατιωτικὴ δύναμη. Ὅταν ἦλθε στὴ Χίο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ προσφέρει θυσία στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του. Ὁ πατέρας του, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἦταν Χριστιανός, ἐξεπλάγην. Ἔτσι, ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Χίο, ὅπου ἔφθασε μὲ πολὺ κόπο. Ἀμέσως ζήτησε νὰ δεῖ τὸν φυλακισμένο υἱό του καὶ ὁ ναύαρχος Νουμέριος, νομίζοντας ὅτι ἡ πατρικὴ παρέμβαση θὰ ἄλλαζε τὴν πίστη τοῦ Μάρτυρα, τὸ ἐπέτρεψε. Ὁ Ἅγιος ἱκέτευε τὸν πατέρα του νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του καὶ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια. Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου ἦταν ἀνένδοτος.

Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής

Ο Χρήστος Βέργος, επιστρατευμένος στον πόλεμο της Κορέας, διηγείται: 
« Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος. Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνονταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Οι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρούσαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα. 
Ξημέρωνε η 7η Απριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38ο παράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμά μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο. Όταν ρόδιζε η αυγή, οπότε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα. Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:
 

Έως πότε θα γράφουμε για τους Οικουμενιστές και για το χαρτοπόλεμο των "αντιοικουμενιστών; Η μόνη λύση:

Διακοπή μνημοσύνου
«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Από του Φώτη Κόντογλου το : Ασάλευτο θεμέλιο

Καημένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίμενε! Μα δεν έχεις μήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάμο, με χαρές και με τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ακούστε την εξής ιστορία: η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας, μαζί με το χταποδάκι. ʼξαφνα το καμακίζουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: με πιάσανε μάνα! Η μάνα του του λέγει: μην φοβάσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει το μικρό: με βγάζουν από την θάλασσα! Πάλι λέγει η μάνα: μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: με σγουρίζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με κόβουνε με το μαχαίρι! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με βράζουνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Με μασάνε μάνα! Μην φοβάσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασί μάνα! Τότε εκείνη αναστέναξε και φώναξε: Αχ, σε έχασα παιδί μου! Γιατί το κρασί είναι ο αντίμαχος του χταποδιού, επειδή το λιώνει στο στομάχι. Δηλαδή η μάνα δεν φοβήθηκε μήτε το μαχαίρι, μήτε την φωτιά, μήτε τα δόντια, αλλά το κρασί, που είναι πιο ήρεμο και αθώο μπροστά στα μαχαίρια και τα δόντια. Η Ελλάδα σαν το χταποδάκι πέρασε από φωτιές, δόντια, μαχαίρια, αλλά πνεύμα ΔΕΝ παρέδινε. Ο Φράγκος δεν έρχεται με μαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε με χάδια και γλυκόλογα. Ήρθε με δώρα, με λεφτά, να ανακουφίσει την φτώχεια μας, να διασκεδάσει μαζί μας, να χορέψει μαζί μας, να μας ευκολύνει την ζωή με τα μηχανήματά του. Όπως το χταποδάκι έλιωσε στο κρασί, έτσι και η Ελλάδα κοντεύει να χαθεί από το γλυκό κρασί που την μέθυσε και δεν ξέρει τι κάνει και ξεγυμνώθηκε και στρήνιασε και εκ του στρήνους αυτής επλούτισεν.


RESOLUTIONS OF THE 27TH PAN-ORTHODOX CONFERENCE

RESOLUTIONS OF THE 27TH PAN-ORTHODOX CONFERENCE OF AUTHORIZED ORTHODOX CHURCHES AND SACRED METROPOLISES ON MATTERS OF HERESIES AND PARA-RELIGION


http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/E4F57D92.en.aspx

Αλβανοί κατέστρεψαν ΞΑΝΑ το μνημείο των Ελλήνων πεσόντων στο Ύψωμα 731

13177652_1733840333566795_5685185726437563175_n

 Σε νέα καταστροφή του μνημείου στο Ύψωμα 731, προχώρησαν άγνωστοι στη Βόρεια Ήπειρο.
Για την καταστροφή του μνημείου ο πρώην υπουργός και Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων κατά το Έπος 1940 – 41 δήλωσε:

Ενα δάκρυ για τη Μικρασία

Το περιστατικό με έναν ομογενή καταστηματάρχη στην Αστόρια
Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στη Νέα Υόρκη και είχα την τύχη και την τιμή να συμμετέχω ως ομιλητής, μαζί με τον Νίκο Ντέμο, σε εκδήλωση με θέμα τις εξελίξεις στη Συρία, στο Κουρδικό και το Προσφυγικό, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Υόρκης «Οι Κομνηνοί», υπό την αιγίδα της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ - Καναδά και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης.

Εντύπωση προκάλεσε το μεγάλο ενδιαφέρον των Ελλήνων της Νέας Υόρκης για την πορεία των εξελίξεων στον γεωπολιτικό μας περίγυρο και κυρίως για την κατάσταση στην πατρίδα. Ανθρωποι με περιουσία δεκάδων ή και εκατοντάδων δολαρίων εξέφραζαν μεγάλη αγωνία για την πορεία της Κύπρου,
της Ελλάδας και του Ελληνισμού, με το ενδιαφέρον αλλά και τις ανησυχίες τους να επικεντρώνονται κυρίως στο προσφυγικό σε συνδυασμό με το δημογραφικό, στην οικονομική κατάσταση και στον συνεχιζόμενο εξευτελισμό και διασυρμό της χώρας από τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις, που είναι εξ αντικειμένου ανίκανες να διαχειριστούν με επιτυχία την κρίση.

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Aρχιμ. Σαράντης Σαράντος προς τον Αρχιεπ. κ. Ιερών...":

Eυχαριστούμε πάτερ Σαράντη για την επιστολή σας.
ειδικώς στον επίλογο που απευθύνεστε με σοβαρότητα στον μακαριώτατο, και τρόπον τινά τον σκιάζετε, γελάσαμε με τη ψυχή μας.
λείπει το χιούμορ σήμερα από τον κόσμο πάτερ μου, και ' σεις μας θυμήσατε ότι υπάρχει κι αυτό.

Χριστός Ανέστη.


ΥΓ: όπως λέγει κι ο ανδρέας κάλβος το εξής θεολογικό,
χρειάζεται αρετή και τόλμη η ομολογία.

Ευλογείτε.

Του αποτειχισθέντος θεολόγου Νικολάου Πανταζή: Μα σοβαρά, πάτερ, Γεώργιε (σ.σ. Μεταλληνέ), δάσκαλέ μας έως πρότινος, η εκ Θεού έμφυτη ευφυΐα σας τόσο πολύ σκοτίστηκε;

Είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι οι Οικουμενιστές θα διαπράξουν την κουταμάρα να σας καθαιρέσουν; Τόσο ανόητους τους έχετε;
Είναι δυνατόν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με καθαιρέσεις πριν την ώρα τους; Αφού με τον χαρτοπόλεμο που κάνετε, η δουλειά τους προχωρά τόσο καλά! Ο Οικουμενισμός ταχύτατα εδραιώνεται. Οι πιστοί μια χαρά εθίζονται και εκκοσμικεύονται! Προς τι να σας καθαιρέσουν;
Δεν καταλάβατε ότι είστε ένας άριστος σύμμαχός τους; Ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης μετακινείται άνετα από τους Αγίους τόπους, και έως την Ρώμη και σε όλη την ελληνικὴ επικράτεια, τιμώμενος από τους Ἐπισκόπους που κι εσάς τιμούν (όπως π.χ. ο Ιγνάτιος Λαρίσης) και συλλειτουργώντας με "ορθόδοξους" Επισκόπους, όπως κι εσείς συλλειτουργείτε με οικουμενιστές Επισκόπους…
 

Εξίσωση Εκκλησίας και αιρέσεων

Ο Παπισμός διεκδικώντας για τον εαυτό του μέχρι και σήμερα την εκκλησιολογική αποκλειστικότητα, υπεύθυνος και πρωτουργός της διαιρέσεως, δεν διέπραξε το σφάλμα να μετάσχει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και να μεταλλαγεί σε μία από τις πολλές «εκκλησίες». Φραστικά πάντως και υποκριτικά επαινεί την Οικουμενική Κίνηση, την οποία επευλογεί ως προεργασία για την μετά της Ρώμης του Πέτρου και του πάπα ενότητα. Ιδιαίτερα επιχαίρει και συγχαίρει για την συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αυτοκαταργήθηκε στην πράξη ως η μοναδική ενσάρκωση και συνέχεια της Una Sancta, εκχωρήσασα το ιδικό της πεδίο, την ιδική της ταυτότητα, στην σχισματική και αιρετική Ρώμη, στη Ρώμη του filioque, του πρωτείου εξουσίας του πάπα, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής χάριτος και όλων των άλλων καινοτομιών και παρεκκλίσεων.

Ιβηρίτες Άγιοι εορτάζοντες την 13η Μαΐου

Αγιορείτες Άγιοι. Μνήμη 13 Μαΐου

Οσιομάρτυρες 14 Ιβηρίτες
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1259-1282), για να επιτύχει την παρέμβαση του Πάπα Γρηγορίου Ι' (1271-1276) και αργότερα του Ιωάννου Κ' (1276-1277) προς τον Κάρολο τον Ανδεγαβικό προκειμένου να σταματήσει τις επιθέσεις του κατά του Βυζαντίου, προσχώρησε στην ένωση των δυο Εκκλησιών, πού διακηρύχθηκε στις 6 Ιουνίου του 1274 στη Σύνοδο της Λυών της Γαλλίας.
Η πράξη όμως αυτή του αυτοκράτορα εξήγειρε εσωτερικό πόλεμο πού κράτησε μέχρι το 1281, διότι τόσο ο κλήρος, όσο και ο λαός, αντετάχθησαν σθεναρά κατά της ενωτικής αυτής πολιτικής.
Ο αυτοκράτορας μεταχειρίσθηκε εναντίον των αντιφρονούντων αυστηρά μέτρα: βαριές φορολογίες και κατασχέσεις, δημόσιες τιμωρίες και περιυβρίσεις.
Βοηθούμενος δε και από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ' Βέκκο (1275-1282), επιχείρησε να επιβάλει την ένωση βίαια. Θύματα της βίας αυτής υπήρξαν οι Ιβηρίτες μοναχοί, οι οποίοι, δεν υπάκουσαν στις πατριαρχικές και αυτοκρατορικές διαταγές περί αποδοχής της ενώσεως, αλλά με πνευματική ανδρεία έλεγξαν αυτούς για την ανορθόδοξη πολιτική τους, συνελήφθησαν και ρίχθηκαν στη θάλασσα, όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.

Ο π. Θεόδ. Ζήσης από τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο για Πανορθόδοξη


Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου τό 1924, διέσπασε τήν λειτουργική ἑνότητα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν

ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου τό 1924 ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν μονομερής καί πραξικοπηματική ἐνέργεια, γιατί δέν ἔγινε μέ πανορθόδοξη ἀπόφαση. Διέσπασε τήν λειτουργική ἑνότητα μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καί προκάλεσε σχίσματα καί διαιρέσεις μεταξύ τῶν πιστῶν. Στήν ἀλλαγή συνήργησαν καί ὤθησαν ἑτερόδοξες «ὁμολογίες» καί μυστικές ἑταιρεῖες, μέσῳ τοῦ Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Ἦταν προσμονή ὅλων καί δέσμευση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν μέλλουσα νά συνέλθει Σύνοδος νά συζητήσει καί νά ἐπιλύσει τό θέμα. Δυστυχῶς, κατά τήν μακρά προσυνοδική διαδικασία Παπικοί καί Προτεστάντες ἔθεσαν στούς Ὀρθοδόξους νέο θέμα, τόν «κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα», μέ συνέπεια νά στραφεῖ πρός τά ἐκεῖ τό ἐνδιαφέρον καί νά ἀτονήσει συζήτηση γιά τήν θεραπεία τοῦ τραύματος τῆς λειτουργικῆς ἑνότητος στόν ἑορτασμό τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν, πού προκλήθηκε χωρίς λόγο καί ποιμαντική ἀνάγκη. Στήν τελική φάση τῆς Συνόδου καί χωρίς συνοδικές ἀποφάσεις τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τό θέμα τοῦ Ἡμερολογίου ἀποσύρθηκε ἀπότόν κατάλογο τῶν θεμάτων, ἐνῶ ἦταν τό κατ' ἐξοχήν ἐπεῖγον καί φλέγον θέμα.