Ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ : η CIA έχει κυριαρχήσει μέσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εμπλέκει στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Τουρκία η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Aksam, εμπλέκοντας το Φανάρι σε συνεργασία με τη CIA και τον Φετουλάχ Γκιουλέν.
Σύμφωνα με είδηση που εμφανίζεται στο πρωτοσέλιδό της με τίτλο «Η συμμαχία Πατριαρχείου – CIA - Γκιουλέν» και υπέρτιτλο «Σοκαριστικές δηλώσεις από τον πρώην Πρέσβη των ΗΠΑ για την 15η Ιουλίου», η τουρκική εφημερίδα αναφέρει ότι ενώ η Ουάσιγκτον βρίσκεται εν αναμονή περισσότερων στοιχείων για την έκδοση του ιμάμη που ζει αυτοεξόριστος στην Πενσυλβάνια, ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ στην Υεμένη, Άρθουρ Χιουζ, δήλωσε ότι «ο Φετουλάχ Γκιουλέν ήθελε να κάνει το πραξικόπημα με τη στήριξη της CIA και του "ελληνικού" Πατριαρχείου».
Ο κ. Χιουζ εμφανίζεται να ισχυρίζεται ότι η CIA έχει κυριαρχήσει μέσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Γκιουλέν είχε διαφύγει στις ΗΠΑ, χάρη στις σχέσεις που είχε δημιουργήσει με τον ιερωμένο Αλέξανδρο Καρλούτσο. Ο αμερικανός διπλωμάτης ισχυρίζεται επίσης, πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα, ότι «ο Γκιουλέν έχει απολύτως στενές σχέσεις με τον πρώην επικεφαλής της CIA, Τζορτζ Τένετ και τον Αρχιεπίσκοπο Βορείου Αμερικής Δημήτριο, ο οποίος είναι μέλος του Ισραηλινού λόμπι».
Ο κ. Χιουζ σημειώνει επίσης ότι η αιτία της απόφασης για τη διενέργεια πραξικοπήματος ήταν η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, οι οποίες είχαν παγώσει εξαιτίας της κατάρριψης από την Τουρκία ενός ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους.

Ντροπή σου "Επίσκοπε" Φλωρίνης Θεόκλητε !!!



       
ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·


       
καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.

Πραξ. 20,30

ΟΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ -- του π. Νικολάου Δημαρά

Ενδέχεται το περιεχόμενο του άρθρου να μη συμπίπτει με τις απόψεις και θέσεις του Ιστολογίου

λάχιστοι ναπομείναντες, "συντηρητικοί" καλούμενοι, στή Νέα "κκλησία" τν Νεοημερολογιτν καί Οκουμενιστν,  διαπιστώνουν μέ ελικρίνεια, τι χειμάζονται πό τήν "φοβερότερη κκλησιολογική αρεση λων τν ποχν", τήν παναίρεση -καί πλέον πανθρησκεία!- το Οκουμενισμο! Διαπιστώνουν, πίσης, καί τι εραρχία τς λλάδος συμπορεύεται πλέον νσυνείδητα μέ τόν Οκουμενισμό, φο υοθέτησε ργ τε καί λόγ ς πίσημη γραμμή πλεύσεώς της τήν φοβερή ατή παναίρεση - πανθρησκεία, παρά τά σα ψεύδη καί τίς φησυχαστικές ναφορές πρός τούς νησυχοντες πιστούς πιστρατεύονται, γιά τήν συγκάλυψη τς διολισθήσεως τς κκλησίας, (μέ τούς σύγχρονους κπροσώπους της), 
στήν "φοβερή ατή θύελλα", πως τήν χαρακτηρίζουν.


Ὡστόσο παραμένουν σέ θανάσιμη κοινωνία μέ τούς πρωτοστάτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θανατούμενοι ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα! Αὐτοί, οἱ δῆθεν συντηρητικοί, εὐθύνονται ἔτι περισσότερο γιά τήν κατάσταση, τό κατάντημα τῆς σημερινῆς Ἐκκλησίας! Γιατί καί οἱ ἴδιοι δέν εἰσέρχονται στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τούς πρόθυμους καί ἕτοιμους νά ἀποτειχισθοῦν ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν ἀφήνουν νά εἰσέλθουν, ἀφοῦ καί οἱ δῆθεν "συντηρητικοί" κάνουν τάχα ἀγῶνα κατά τῆς αἱρέσεως! Γι' αὐτούς ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἐκφράζεται μέ τό στόμα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: "Ἡμῖν δέ πρός τῷ φανερῷ πολέμῳ τῶν αἱρετικῶν ἔτι καί ὁ παρά τῶν δοκούντων ὁμοδοξεῖν ἐπαναστάς, εἰς ἔσχατον ἀσθενείας τάς Ἐκκλησίας κατήγαγεν"!4 Ἐκτός δηλ. ἀπό τόν πόλεμο τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε καί πικρότερο πόλεμο ἀπό ἐκείνους, πού πιστεύουν, ἐσφαλμένα κατά τούς Πατέρες, ὅτι τάχα κάνουν ἀγῶνα ὡς δῆθεν ἀντιοικουμενιστές (!), ἐνῶ παραμένουν σέ λειτουργική καί πνευματική κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, ὅπως ὁ μητροπολίτης τοῦ Νέου Ἡμερολογίου "Πειραιῶς" Σεραφείμ, ἀλλά καί ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς, πού παραμένει στήν σχισματοαίρεση τοῦ Νέου Καλενδραρίου καί πολεμάει τούς ἀληθεῖς διαδόχους τῆς Μιᾶς Ἁγίας καί Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τούς χλευαστικῶς ἀποκαλουμένους "Παλαιοημερολογίτες", ἀπό τούς -ἐπί μία ἑκατονταετία διῶκτες τους- Καινοτόμους Νεοημερολογίτες καί Οἰκουμενιστές!

Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 31 Αυγούστου 2016

Κατάθεσις της Αγίας Ζώνης Θεοτόκου.

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴν ἀνακομιδὴ τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Οἱ γνῶμες γιὰ ποὶος αὐτοκράτορας τὴν ἔκανε διίστανται, ἄλλοι λένε ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸ βασιλιὰ Ἀρκάδιο καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὸ γιό του, Θεοδόσιο τὸν Β’.
Ἡ τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τοποθετήθηκε σὲ μία χρυσὴ θήκη. Ἡ θήκη αὐτή, ὀνομάστηκε Ἁγία Σωρός. Ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Σοφός, ἄνοιξε τὴν Ἁγία Σωρό, μετὰ ἀπὸ 410 χρόνια γιὰ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τὴν Θεία Χάρη της, ἐπειδὴ ἡ σύζυγός του διακατείχετο ἀπὸ ἕναν δαίμονα.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὴν προσκύνησαν, ὁ Πατριάρχης ἅπλωσε τὴν τίμια Ζώνη ἐπάνω στὴ βασίλισσα καὶ ἀμέσως ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸ δαιμόνιο.

Ο telemaxos doumanis άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΜ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ":

Η οικουμενιστική <> της ψευδο αγάπης πετάει στα << σκουπίδια>> τους αγίους πατέρες που φωνάζουν ανά τους αιώνας: Β' Κανὼν τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου:

«Μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδὲ κατ᾽ οἴκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοῖς μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ συνευχομένοις, μηδὲ ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ μὴ συναγομένους. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας».

Μ. Βασίλειος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (Βλ. Ν. Βασιλειάδη, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδ. «Σωτήρ», Ἀθῆναι, 1972, σελ. 95).

Aντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια!

"Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού . 
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός."

Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.                                                     
–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον  Κυρίου».                                                                                                                    
Μια έκχυση της ψυχής στον Θεό είναι η προσευχή. Ένα ξεχείλισμα αγάπης στο πρόσωπό Του. Όταν η πίστη, μας γνωρίζει και μας συνδέει με τον Θεό, τότε η γνώση και η επαφή μαζί του μας κάνει να τον αγαπούμε με μια αγάπη υψικάμινο. Το είναι μας δεν αντέχει σε τέτοια φωτιά, λειώνει και ξεχύνεται προς τον Αγαπητό, καίγεται και γίνεται ολοκαύτωμα μπροστά του. Να,  το νόημα της προσευχής της Άννας· θυσία και προσφορά του εαυτού μας στον Θεό, που μόνον η αγάπη του μπορεί να εμπνεύσει. Έτσι το έζησαν και άλλοι άνθρωποι προσευχής, που επανέλαβαν στις ώρες της αγωνίας τους· «Εκχεώ ενώπιόν αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ» (Ψαλμ. 141: 3). Έτσι οφείλει να βιώνει την προσευχή ο κάθε χριστιανός.