Εκκλησία και κόσμος του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η αγάπη του Θεού αγιάζει τον κόσμον
Είναι κάποιες αλήθειες παλιές, αλλά όχι ξεπερασμένες. Άφθορες από το πέρασμα του χρόνου, αδιάσειστες από τους σεισμούς και αδιάφθορες από τους συρμούς των καιρών μένουν φωτεινά μετέωρα. Φέγγουν στα σκοτάδια αυτού του κόσμου και κοντρολάρουν την πορεία μας μέσα σ΄ αυτόν. Διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την ειδική έννοια, που της δίνει ο λόγος του Θεού· «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5: 19). Ο κόσμος παραδομένος στον πονηρό, που τον ανακηρύσσει άρχοντα και κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, αντιτίθεται συνειδητά στο θέλημα του Θεού. Είναι εντούτοις, θαυμαστό ότι αυτός ο πονηρός κόσμος συνιστά το άμεσο αντικείμενο της αγάπης του Θεού. Αφοπλιστικός ο λόγος της αγίας Γραφής αποκαλύπτει ότι «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. 3: 16). Συγκλονιστικός ο μετασχηματισμός του θείου λόγου σε πράξη· επάνω από το σταυρό ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμπιστεύεται το κλειδί του Παραδείσου του στον χειρότερο εκπρόσωπο του διεφθαρμένου κόσμου, σ΄ έναν κακούργο ληστή. Είναι η εγγύηση ότι τα ματωμένα χέρια του έχουν την πρόθεση και τη δύναμη ν΄ αγκαλιάσουν τον βρόμικο κόσμο, να τον καθαρίσουν με το αίμά τους, να τον επαναφέρουν στο αρχέγονο κάλλος και να τον ανεβάσουν στην ουράνια δόξα. Με την απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση ότι ο κόσμος θ΄ αναγνωρίσει την πλάνη, την αμαρτία του, θα εξομολογηθεί με συντριβή και μετάνοια και θα ομολογήσει πίστη στον μόνο Λυτρωτή Ιησού Χριστό.

Τί εἶναι δαιμονισμός - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (ΣΤ΄ Λουκᾶ)


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2016

Μετάστασις Ιωάννου Ευαγγελιστού.

 Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ευαγγελιστής Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα. Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ευαγγελιστής Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό. Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ευαγγελιστής Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:
«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μέσῳ τῆς πίστης μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἔχει δικό του, ἔχει τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος, ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔχει ὑπ’ ὄψιν του πὼς δὲν ἔχει καὶ τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή.

Καιρός πλέον να εκδηλωθεί η αντίδραση

Εμείς οι απλοί πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, ζούμε την δραματική αντινομία μέσα εις την Εκκλησία μας. Zούμε αφ΄ ενός την καθαρότητα, την αγιότητα, την πνευματική ανάταση, τη λυτρωτική φορά προς τα άνω που μας χαρίζει η Μητέρα Εκκλησία με τους λειτουργικούς θησαυρούς Της και τους αξίους εκπροσώπους Της, οι οποίοι ευρίσκονται εις την θέση των με το Ορθόδοξο και Πατερικό ήθος εις «τύπον Χριστού», και αφ΄ ετέρου αντικρίζουμε έντονα και την αθλιότητα της οικουμενιστικής αιρέσεως και φραγκοπαποδουλικής υποταγής. Όλα αυτά, γνωστά από τις παλαιές εποχές της εκκλησιαστικής ιστορίας, έχουν αποκτήσει εις τις ημέρες μας επικίνδυνον έκταση. Εκείνο όμως που προκαλεί εις τας ψυχάς των πιστών πνιγμό και αίσθημα βαθέως και πυκνού σκότους αδιεξόδου είναι η έλλειψη αντιδράσεως εκ μέρους του υγιούς τμήματος της Εκκλησίας μας. Καιρός πλέον να εκδηλωθεί η αντίδραση διότι το μέγεθος της συντελουμένης προδοσίας της Πίστεώς μας πολλές φορές είναι σε τέτοιο σημείο, που φαίνεται απίστευτη, έστω κι΄ αν αποκαλύπτεται μόλις ένα μέρος της!

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ : Το πρόβλημα είναι οξύ για τον Πρωθυπουργό και τον συγκυβερνώντα υπουργό Καμμένο


Ο διαβήτης των μασόνων

Ο διαβήτης των μασόνων...


Με αφορμή την παραπάνω εικόνα του Κυρίου μας που υπάρχει στον ημεροδείκτη του 2012, που εξέδωσε η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, έσπευσαν ορισμένοι να κατακρίνουν την Σύνοδο για το γεγονός ότι τόλμησε να βάλει μια τέτοια εικόνα, όπου εικονίζεται ο Κύριός μας με τον "διαβήτη των μασόνων".
Για τους καλοπροαίρετους και προς αποφυγή σκανδαλισμών, αναφέρουμε πως η συμβολική αυτή εικόνα βρίσκεται σε χειρόγραφο που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας και το οποίο χρονολογείται περί το 1250, δηλαδή σχεδόν 500 χρόνια προ της εμφανίσεως της Μασονίας!
Με τέτοιου είδους λογική θα μπορούσε κανείς άνετα να χαρακτηρίσει ως χιτλερικούς και τους αρχαίους Έλληνες...


Ο δάσκαλος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Eιναι αυτή η εικόνα Ορθόδοξη; Ταλαίπωρη Ορθοδοξία!...":

http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/04/blog-post_22.html 


***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο διαβήτης των μασόνων":

+Ι.Γ.Ζ.
Και ποιος σας είπε ότι η Μασονία ιδρύθηκε το 1750; Η Μασονία βρήκε καταφύγιο στις στοές των Αγγλων αρχιτεκτόνων τον μεσαίωνα... κατόπιν αυτές οι δυο συντεχνίες έγιναν μια, αποκτώντας κοινωνική οντότητα γνωστή σε όλους ως
MASONS ( στο παρελθόν είχαν άλλες ονομασίες ) η οποία φανερώθηκε αναφανδόν κατά την περίοδο του 1750 με την ίδρυση της Μ.Στοάς των πεφωτισμένων.
Αλλωστε η ποδίτσα που φορούν στην μέση συμβολίζει την ποδιά του Μάστορα με τα εργαλεία, με τον Διαβήτη τρυπιέται τελετουργικά στην καρδιά ο μυημένος, ενώ ο σιδερένιος γνώμονας ήταν το εργαλείο της δολοφονίας του Χιράμ.
Ο Χιράμ ( ο αρχιτέκτονας του Ναού του Σολομώντα ) είναι ο "Οικουμενκός Μάρτυρας" της Μασονίας. Στην τελετή μύησης και σφραγίσματος του Μασόνου, γίνεται αναπαράσταση της δολοφονίας του Χιράμ (απο τους αδαής συναδέλφους του), καθώς «απαγγέλεται ο «μύθος Χιράμ» ο οποίος θά εκπληρωθεί συμβολικά στον εταίρο. Ο εταίρος ζεί τήν κατάσταση αυτή συμβολικά. Μέσω τού λόγου τού Δασκάλου αναγεννάται σέ νέα ζωή. Στήν διάρκεια αυτής τής διαδικασίας ο φωτισμός τού χώρου γίνεται ισχυρός καί ο εταίρος ανυψώνεται στο βαθμό τού Δασκάλου. Ενδύεται τή στολή τού Δασκάλου καί διδάσκεται τά σύμβολα τού βαθμού τού Δασκάλου (3ου βαθμού)….(
F.W. Haack, Freimaurer, σ. 17-18) »
Η ελευθερία πίστης, συνείδησης καί σκέψης αποτελεί γιά τούς μασόνους ανώτατο αγαθό. Γι’ αυτό προσλαμβάνουν χωρίς προκατάληψη άνδρες καλής φήμης ώς αδελφούς, χωρίς νά παρατηρούν τή θρησκευτική ομολογία, τή φυλή, τήν εθνικότητα, τίς πολιτικές πεποιθήσεις καί τήν κοινωνική τάξη του καθενός. Ο μασόνος αναγνωρίζει στήν οικοδομή τών κόσμων, σέ όλα τά ζώντα όντα καί στήν ηθική συνείδηση τών ανθρώπων ένα θεϊκό δημιουργικό πνεύμα πλήρες σοφίας, ισχύος καί ωραιότητος καί το τιμά μέ το σύμβολο τού Παντοδύναμου Αρχιτέκτονος όλων τών κόσμων» (
F.W. Haack, Freimaurer, 1988, σ. 6-7). Η «καλύβη οικοδόμων» ήταν ο χώρος παραμονής τών οικοδόμων τού μεσαίωνα. Τώρα αντικαταστάθηκε από το πνευματικό κέντρο τής στοάς, δημιουργήθηκε το «πνευματικό σπίτι» τών μασόνων οί οποίοι πλέον δέν έχουν ώς αποστολή τήν οικοδομή καί τή συντήρηση ενός καθεδρικού ναού, αλλά τήν ανάπτυξη τού «πνευματικού οικοδομήματος».

Δια ταύτα
Και η πεντάλφα ήταν το σύμβολο της σχολής του μαθηματικού Πυθαγόρα. Μπορούμε Να το κάνουμε κι εμείς σημαία όπως οι εβραίοι;
Εάν αυτή η εικόνα είναι ορθόδοξη, τότε το θέλουμε γραπτώς από τους ΓΟΧ
Επίσης μπορείτε να την αγιογραφήσετε και να την προσκυνάτε.
Σημειωτέον η αγιογραφία είναι η ιστόρηση της Π. και Κ. Διαθήκης. Που γράφει στην Γένεση ότι ο Θεός εποίησε τον κόσμο με διαβήτη;



Δελτίο τύπου (ΠΕΘ), ζητώντας την άμεση απόσυρση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Αριθμ. Πρωτ. 121

Οι Θεολόγοι καθηγητές έχουν νόμιμο δικαίωμα
και συνειδησιακή υποχρέωση να μην εφαρμόσουν
τα νέα αντισυνταγματικά, αντιπαιδαγωγικά και αντορθόδοξα
Προγράμματα Σπουδών.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) συμφωνεί απόλυτα με τις δηλώσεις (20/9/2016) του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ότι τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΦΕΚ υπ. αριθ. 143575/Δ2 ΥΑ 13.09.2016), που βεβιασμένα επιβάλλει στα σχολεία ο Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης, «είναι απαράδεκτα, είναι επικίνδυνα, είναι πράγματα που δεν θα αποδώσουν καρπούς, αλλά μεγάλη ζημιά στην παιδεία, γενικότερα στην κοινωνία μας, και ρήξη μέσα στην Εκκλησία στις σχέσεις με την πολιτεία».
Η ΠΕΘ εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της στην εφαρμογή αυτών των πνευματοκτόνων Προγραμμάτων για τρεις πολύ συγκεκριμένους  λόγους :

Περί Συνόδων και της μελετωμένης πανορθοδόξου -- Θεοδωρήτου Ιερομονάχου

«Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, ου το απλώς συνάγεσθαι ιεράρχας τε και ιερείς, καν πολλοί ώσι. Κρείσσων γαρ, φησί, εις ποιών το θέλημα του Κυρίου, ή μύριοι παραβαίνοντες· αλλά το εν ονόματι Κυρίου, εν τη ειρήνη και φυλακή των κανόνων· και το δεσμείν και λύειν ουχ ως έτυχεν, αλλ΄ ως δοκεί τη αληθεία, και τω κανόνι, και τω γνώμονι της ακριβείας» (P.G. 99,  985).
Ταύτα έγραψε προ 1200 περίπου ετών ο μέγας ομολογητής Θεόδωρος ο Στουδίτης. Προ 200 δε ετών ο πολύς Αθανάσιος ο Πάριος, κατά την αυτώ υπό του Θεού δοθείσαν χάριν, ως ακολούθως διετύπωσεν την περί συνόδων πίστιν των ορθοδόξων, εις το ανέκδοτον αυτού έργον: «Δἠλωσις της περί των εν Αγίω Όρει ταραχών αληθείας». «Λοιπόν δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα. Αλλ΄ εκείνη μεν είναι σεπτή και τιμία, η αγία Σύνοδος, η στοιχούσα τοις τε εγγράφοις και αγράφοις παραδεδομένοις υπό των αγίων Αποστόλων και της Κοθολικής Εκκλησίας. Και της τοιαύτης Συνόδου κατά χρέος τας αποφάσεις δεχόμεθα και φυλάττομεν· των δε αλλοτρίων την φωνήν, ούτε γινώσκομεν, ούτε πειθόμεθα αυτή.                                                                                                                                      
Δυνάμεθα εντεύθα ν΄ απαριθμήσωμεν πολλάς τοιαύτας Συνόδους, αλλ΄ ίνα μη χρονοτριβώμεν περιττώς, ας ίδη ο αναγνώστης τον Β΄ τόμον των Συνοδικών και θέλει εύρει αυτάς, όπου και ρητώς ληστρικαί επιγράφονται. Και το χειρότερον όπου όχι μόνον τοπικαί και ολιγάριθμοι αστάθησαν τοιαύται, αλλά και οικουμενικαί πολυάριθμοι, οία η εν Εφέσω το δεύτερον, η συμφωνήσασα τω μονοφυσίτη Ευτυχεί και τον ευσεβέστατον και αγιώτατον Φλαβιανόν τον Κων/λεως αποκτείνασα. Μετά ταύτην η επί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, η φριάξασα κατά των αγίων εικόνων. Ομοίως και η επί Βασιλείου του Μακεδόνος οικουμενική ονομασθείσα, παρανομωτάτη δ΄ αναφανείσα, ως καθελούσα και αναθεματίσασα τον αγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δε είναι ν΄ αναφέρω το εν Φλωρεντία οικουμενικόν μεν, ληστρικώτατον δε συνέδριον. Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δεν είναι πάντοτε σεπτόν και τίμιον το της Συνόδου όνομα, καθώς ουδέ το της Εκκλησίας, καθ΄ ότι, εστί μεν Εκκλησία αγίων και Εκκλησία οσίων, αλλ΄ εστί κατά τον ψαλμόν και Εκκλησία πονηρευομένων».                                                                                                                                                                                                             
Νυν δε, η συνείδησις των ορθοδόξων, η διακρατούσα πιστώς α παρέλαβε παρά των αγίων αυτής Πατέρων, έχει αποκηρύξει ήδη και την προετοιμαζομένην απ΄ ετών «πανορθόδοξον σύνοδον», καθόσον ου μόνον το προεδρείον αυτής αλλά και άπας ο προγραμματισμός της εν σκοπόν επιθυμούν να υπηρετήσουν: το πώς δηλαδή κατ΄ αυτήν να δικαιώσουν τους αιρετικούς της Δύσεως προκειμένου να ενωθούν ευκολώτερον μετ΄ αυτών, παρά να καταδικάσουν τας αιρέσεις των.

(περιοδικό «Ο Αγιορείτης» αρ. φ. 2 Νοέμβριος 1978).

O πανεπιστημιακός Ηλίας Φιλιππίδης : το 2050 ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας θα είναι 15-20 εκατομμύρια και μόνο 2 εκατομμύρια από αυτά θα είναι Έλληνες

Αυτό, ισχυρίζεται ο πανεπιστημιακός Ηλίας Φιλιππίδης, προκύπτει από πρόσφατες διεθνείς στατιστικές, επισημαίνοντας παράλληλα τους κινδύνους που εγκυμονούνται για το μέλλον του Ελληνισμού στην Ελλάδα.
Όχι μόνο ο Ελληνισμός θα είναι μειοψηφία στην Ελλάδα το 2050, συνεχίζει, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι πενήντα χρόνια μετά, δηλ. το 2100, η Ελληνική γλώσσα θα έχει παύσει να είναι η επίσημη γλώσσα του Ελλαδικού κράτους –εάν δεν έχει καταργηθεί και αυτό- και τα Ελληνικά θα ομιλούνται από μία μειονότητα δίγλωσσων Ελλαδιτών Ελληνικής καταγωγής, για να εξελιχθεί σε μια ανάμικτη διάλεκτο, όπως τα γκρεκάνικα της κάτω Ιταλίας.
Άποψη υπερβολικά απαισιόδοξη μου είπε κάποιος, προφητική ρήση απάντησε ένας άλλος που άκουσε την συζήτηση. Δεν ξέρω ποιά από τις δύο γνώμες θα δικαιωθεί τελικά, φοβούμαι όμως πως η σκληρή πραγματικότητα των αριθμών μας φέρνει μπροστά σε μια τραγική αλήθεια.
Ο δείκτης των γεννήσεων, λένε οι ειδικοί, έπεσε στην χώρα μας από 2,9 παιδιά που ήταν ανά γυναίκα το 1980 σε 1,4 το 1990, σε 1,2 το 2000 και ακόμα χειρότερα σε 1 το 2010.
Αντίθετα αυξήθηκε η αναλογία των γυναικών που έχουν ένα μόνο παιδί από 41,5% σε 45,4% και μειώθηκε η αναλογία των γυναικών με τέσσερα και άνω παιδιά από 7,1% σε 4,8%. Για πρώτη φορά δε οι θάνατοι, σε ετήσια βάση, υπερέβησαν τις γεννήσεις.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δημογραφικό είναι ένα από τα σημαντικότερα εθνικά προβλήματα της Χώρας μας, το οποίο μπορεί να είναι ο καταλύτης και για την επιβίωση του Έθνους μας.