ΚΥΡΙΑΚΗ 4 /12/ 16 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ -- «Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

 Εν μέσω θλίψεων
 Ο άνθρωπος που αναζητεί και εγκολπώνεται στη ζωή του την αγάπη του Θεού, γίνεται δέκτης των θείων ευεργεσιών του, οι οποίες τον καταξιώνουν στην προοπτική της αληθινής χαράς και ευτυχίας. Ακριβώς, η περίπτωση της συγκύπτουσας γυναίκας, που τόσο ζωντανά ξεδιπλώνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αποκαλυπτική της αλήθειας αυτής, η οποία στέλνει στην εποχή μας πολύ ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα μηνύματα.
Πορεία δοκιμασίας
Ο Χριστός βρίσκεται σε μια Συναγωγή, όπως άλλωστε συνήθιζε σε αρκετές περιπτώσεις. Ανάμεσα στο ακροατήριό Του ξεχώριζε μια άρρωστη γυναίκα.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

γ. Αναφερόμενοι στο θέμα του Αφθαρτοδοκητισμού πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι Πατέρες δέχονται ότι ο Χριστός προσέλαβε την προπτωτική ανθρώπινη φύση μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημαίνει ότι ο Χριστός πήρε όλο τον άνθρωπο και όλα τα γνωρίσματα του ανθρώπου, εκτός από την αμαρτία, γιατί η αμαρτία δεν είναι φυσικό γνώρισμα του ανθρώπου. Δεν τη φύτευσε μέσα μας ο Δημιουργός. Την αποκτήσαμε θεληματικά μόνοι μας, όπως λέει ο Δαμασκηνός.
Η Αγία Γραφή λέει ότι όταν η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο με την πτώση των Πρωτοπλάστων, ο Θεός τους έντυσε «δερμάτινους χιτώνες». Τι είναι αυτοί οι «δερμάτινοι χιτώνες»;
Είναι τα λεγόμενα «αδιάβλητα πάθη», όπως είναι η πείνα, η δίψα, ο κόπος, ο πόνος, το δάκρυ, φθορά, ο θάνατος κλπ..

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Για την κηδεία των αυτοκτονούντων


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 2016

Ι ΛΟΥΚΑ. Βαρβάρας μεγαλομάρτυρος, Ιωάννου Δαμασκηνού, Σεραφείμ επισκόπου Φαναρίου του νέου ιερομάρτυρος.

Ἀποτελεῖ κόσμημα τῶν μαρτύρων τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας της ἦταν ἀπὸ τοὺς πιὸ πλούσιους εἰδωλολάτρες τῆς Ἠλιουπόλεως καὶ ὀνομαζόταν Διόσκορος.
Μοναχοκόρη ἡ Βαρβάρα, διακρινόταν γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός της, τὴν εὐφυΐα καὶ σωφροσύνη της. Στὴν χριστιανικὴ πίστη κατήχησε καὶ εἵλκυσε τὴν Βαρβάρα μία εὐσεβῆς χριστιανὴ γυναίκα. Τὴν ζωή της μέσα στὸ εἰδωλολατρικὸ περιβάλλον ἡ Βαρβάρα περνοῦσε «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι». Δηλαδὴ μὲ κάθε εὐσέβεια καὶ σεμνότητα. Ὅμως τὸ γεγονὸς αὐτό, δὲν ἔμεινε γιὰ πολὺ καιρὸ μυστικό. Ὁ Διόσκορος ἔμαθε ὅτι ἡ κόρη του εἶναι χριστιανὴ καὶ ἐκνευρισμένος διέταξε τὸν αὐστηρὸ περιορισμό της. Ἀλλὰ ἡ Βαρβάρα κατόρθωσε καὶ δραπέτευσε. Ὁ πατέρας της τότε ἐξαπέλυσε ἄγριο κυνηγητὸ μέσα στὶς σπηλιὲς καὶ τὰ δάση, ὅπου κρυβόταν ἡ κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε καὶ τὴν συνέλαβε. Ἀλλὰ ὁ ἄσπλαχνος καὶ πωρωμένος εἰδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε τὴν κόρη του στὸν ἡγεμόνα Μαρκιανό. Αὐτός, ἀφοῦ στὴν ἀρχὴ δὲν κατόρθωσε μὲ δελεαστικοὺς τρόπους νὰ μεταβάλει τὴν πίστη της, διέταξε καὶ τὴν μαστίγωσαν ἀνελέητα. Κατόπιν τὴν φυλάκισε, ἀλλὰ μέσα ἐκεῖ ὁ Θεὸς θεράπευσε τὶς πληγὲς τῆς Βαρβάρας καὶ ἐνίσχυσε τὸ θάρρος της. Τότε ὁ ἡγεμόνας θέλησε νὰ τὴ διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Ἀλλὰ ἐνῶ ἔβγαζαν τὰ ροῦχα της, ἄλλα ὡραιότερα ἐμφανίζονταν στὸ σῶμα της. Ὁ ἡγεμόνας βλέποντας τὸ θαῦμα, διέταξε νὰ ἀποκεφαλισθεῖ. Χωρὶς καθυστέρηση, ὁ ἴδιος ὁ κακοῦργος πατέρας της, ἀνέλαβε καὶ τὴν ἀποκεφάλισε.

Τη αυτή ημέρα (3η Δεκεμβρίου), μνήμη ετέρου ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ Οσίου του από Επάρχων.

Θεόδουλος ο Όσιος ούτος ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος εν έτει τοθ΄- τστε΄ (379 – 395) πατρίκιος ων και έπαρχος πραιτωρίων κατά το αξίωμα. Αυτός λοιπόν, καίτοι ήτο συνεζευγμένος μετά γυναικός νομίμου, έζη όμως ζωήν ακατηγόρητον· όθεν βλέπων τας αρπαγάς και πλεονεξίας, τας οποίας έπραττον οι περί τον βασιλέα, απεστράφη το αξίωμα το οποίον είχε και επειδή η γυνή του απέθανε, διένειμεν εις τους πτωχούς όλην του την περιουσίαν, ήτις ήτο αρκετά μεγάλη, έως πεντακοσίων πεντήκοντα λιτρών χρυσίου. Αναχωρήσας δε από την Κωνσταντινούπολιν, μετέβη εις την Έδεσαν, ήτις κοινώς τώρα ονομάζεται Ορφά ή Ορροά, πρότερον δε εκαλείτο Αντιόχεια και Καλλιρρόη και Ιουστινούπολις, τετιμημένη με θρόνον Μητροπολίτου. Εκεί λοιπόν γενόμενος Μοναχός, ανέβη επάνω εις ένα στύλον και έμεινεν εις αυτόν τριάκοντα ολόκληρα έτη· όθεν εκ τούτου ηξιώθη ο αοίδιμος να λάβη χαρίσματα παρά Θεού, διότι δεν έτρωγε πλέον φαγητόν σωματικόν, αλλά μόνον καθ΄ εκάστην Κυριακήν μετελάμβανε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έτρωγε δε αντίδωρον και τίποτε άλλο πέραν αυτού.

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).
Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.
«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.
«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

***
Ο άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Διακοπή μνημοσύνου":

Ο Χριστός μας είπε: ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
Με την κοινωνία με τον πάπα, τους Οικουμενιστές και τον κάθε αιρετικό πώς μπορούμε να δούμε και να συνεχίσουμε να έχουμε μαζί μας το αληθινό φώς? Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε: "Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες" ?

Τη αυτή ημέρα (3η Δεκεμβρίου), ο Όσιος Πατήρ ημών ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ο Κύπριος εν ειρήνη τελειούται.

Θεόδουλος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο από την νήσον Κύπρον, εκ νεότητος δε αφήσας τον κόσμον και αγαπήσας από καρδίας τον Χριστόν, έγινε Μοναχός. Τόσον δε ηγάπησε την ακτημοσύνην ο τρισμακάριος, ώστε αντί να έχη εις την κλίνην του στρώματα απαλά, είχε πέτρας και επ΄ αυτών ανεπαύετο. Εκ δε της πολλής εγκρατείας και χαμευνίας, την οποίαν μετεχειρίζετο, εφωτίσθη η ψυχή του και έγινε δοχείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Όθεν προεγνώριζε τους λογισμούς των ανθρώπων· δια τούτο, εάν ήρχετο κανείς προς αυτόν και έλεγεν άλλα αντί άλλων, ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος και εφανέρωνε τους κρυφούς λογισμούς της ψυχής του. Ύστερον δε προσεποιήθη ότι είναι σαλός. Και ούτω διανύσας την ζωήν του και πολλούς οδηγήσας εις σωτηρίαν με το παράδειγμά του και με την διδασκαλίαν του, εκοιμήθη εν ειρήνη πολλάς ιατρείας και μετά θάνατον χαριζόμενος εις τους προσερχομένους εις τον τάφον αυτού μετά πίστεως. 

Μας προώρισεν εις ομοίωσίν Του

Οι άνθρωποι, δεν είναι μοιραία όντα επί της γης. Δεν είναι ακατανόητον συνονθύλευμα σκοτεινών δυνάμεων. Δεν είναι αποίμαντος αγέλη περιέργων ζώων. Ούτε είδος μικράς αξίας. Είμεθα πλάσματα Θεού με υιοθεσίαν. Είμεθα λογικά ζώα με ηθικότητα. Ερχόμεθα ως χιόνες από τα υψηλά όρη της θείας επικρατείας. Καταβαίνομεν από την άϋλον Βασιλείαν του Θεού και σαρκούμεθα εις την γην. Είμεθα αντικείμενον της αγάπης Εκείνου, Όστις αγρυπνεί εφ’ ημών και θάλπει την ψυχήν μας, που είναι άϋλος. Είμεθα τα απλούστερα λογικά όντα, εφ’ όσον παραμένομεν εις την ηθικήν τάξιν μας. Αποτελούμεν μίαν θαυμασίαν πνευματικήν αρμονίαν. Με λογικότητα και ελευθερίαν μας κατεκόσμησεν. Μας προώρισεν εις ομοίωσίν Του. Άρρητος η τιμή. Απερίληπτος η δόξα. Αλλά βαρεία η ευθύνη.

Τη αυτή ημέρα (3η Δεκεμβρίου), μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.

Θεόδωρος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας· επειδή δε οι κατοικούντες εις την πόλιν ταύτην  της Αιγύπτου, και μάλιστα οι άπιστοι και ειδωλολάτραι, υπήρξαν πάντοτε εναντίον των Χριστιανών πικροί και απάνθρωποι, δια τούτο και πολλούς εποίησαν Μάρτυρας, εις εκ των οποίων είναι και ο μέγας ούτος Θεόδωρος. Διότι μαθών ο λαός της Αλεξανδρείας ότι ούτος ομολογεί τον Χριστόν και πιστεύει εις Αυτόν και προς τούτοις ότι διδάσκει τους ειδωλολάτρας να σέβωνται αυτόν ως Θεόν, δια τούτο μετά πολλής οργής και κακίας επέπεσον κατ΄ αυτού. Και πρώτον μεν τον ετιμώρησαν δυνατά, έπειτα δε πλέξαντες στέφανον από ακάνθας εστεφάνωσαν αυτόν, καθώς και τον Κύριον και εκτύπων εις τους οφθαλμούς, περιγελώντας και περιπαίζοντες αυτόν. Έπειτα τον έρριψαν εις την θάλασσαν, εκ της οποίας εξελθών αβλαβής, απεκεφαλίσθη κατά προσταγήν του άρχοντος· και η μεν αγία αυτού ψυχή ανήλθεν εις τους ουρανούς, το δε τίμιον αυτού λείψανον ενεταφιάσθη εις την ιδίαν αυτού πόλιν της Αλεξανδρείας. 

Η παρουσία σας είναι αναγκαία, στην πύλη που συμβολίζει την άλωση της Ελλάδας

Όπως κάθε Σάββατο, έτσι και στο επόμενο 3/12/2016 και ώρα 08:00 θα είμαστε όλοι εκεί. Μπροστά στην ερμητικά κλειστή πύλη του Ναυτικού και επί της Ιερά Οδού 114 ...στον Βοτανικό. Στην πύλη που συμβολίζει την άλωση της Ελλάδας, την διαπλοκή και διαφθορά που έχει φέρει την Πατρίδα μας σε πλήρη αποσταθεροποίηση με κίνδυνο την Εθνική τραγωδία.
Η παρουσία σας είναι αναγκαία, πρέπει όλοι να είμαστε εκεί να δώσουμε το μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να καταπατά το σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους νόμους !


Εκ της Συντονιστικής Επιτροπής : Βοτανικός-Στέγη-Αστέγων