Πρωτοπρ, Θεόδωρος Ζήσης, Φοβερό Κήρυγμα για την Κυριακή της Ορθοδοξίας [mp3 -2016].


ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ -- Αθωνικά άνθη

Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» είναι εν επισημότατον κείμενον της Εκκλησίας. Είναι «Συνοδικόν». Αλλ’ από τότε που εξεδόθη μέχρι σήμερον, έχουν παρέλθει ένδεκα συναπτοί αιώνες. Και αυτό προβάλλεται υπό των νεωτεριζόντων, ως το τρωτόν του, σημείον. Διότι οι ελευθερίως ερμηνεύοντες την διδασκαλίαν της Εκκλησίας επικαλούνται τι; Τον χρόνον. Λέγουν ότι εκείνα ήσαν καλά δια την εποχήν των. Σήμερον όμως τα πάντα ήλλαξαν. «Γέγονε τα πάντα καινά». Αλλά ποία είναι «εκείνα»; Η δογματική διδασκαλία, η Ηθική, η λειτουργική πράξις, η θεόθεν μαρτυρηθείσα «εν πολλοίς τεκμηρίοις» πνευματική πείρα της Ορθοδοξίας. Αλλάσσουν αυτά; Πως δυνάμεθα να παραθεωρήσωμεν ανενόχως δόγματα, Ορους, Ι. Κανόνας;
Το «Συνοδικόν της Ορθοδοξίας» έχει πολύ ευρυτέραν σημασίαν από μίαν απλήν επισφράγισιν της νίκης κατά των εικονομάχων. Ναι μεν, η αναστήλωσις των Ι. Εικόνων αποτελεί σπουδαιότατον θεολογικόν γεγονός, του οποίου την σημασίαν αναλύουν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αλλ’ η αναδρομή του «Συνοδικού» εις τας αρχάς του 4ου αιώνος και η κατ’ όνομα μνεία, τόσον των προασπιστών των Ορθοδόξων δογμάτων, όσον και των αιρεσιαρχών, εκ του άλλου δε, η προέκτασίς του μέχρι του 14ου αιώνος, εις τας Ησυχαστικάς Έριδας, προσδίδουν εις τούτο τον χαρακτήρα αιωνίου κύρους κώδικος της Εκκλησίας.
Το «ανάθεμα τρις» κατά των αιρετικών και το «αιωνία η μνήμη» δια τους αγωνισθέντας υπέρ της Ορθοδοξίας, μέσα εις τας διαστάσεις δέκα ολοκλήρων αιώνων, αποτελούν την ανακεφαλαίωσιν της διδασκαλίας της Εκκλησίας, ανανεώνουν την στερράν στάσιν της και εξαίρουν το νόημα της Παραδόσεως.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

στ. Κοσμάς: Ακόμη λες: 

Misha:  «Μένω στη γραμμή του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, του π. Ιωάννου Ρωμανίδη, του π. Επιφανίου, του παπα Εφραίμ και του π. Παϊσίου, του π. Γεωργίου Μεταλληνού, του π. Θεοδώρου Ζήση και του π. Γεωργίου Καψάνη, οι οποίοι νομίζω πως απηχούν την σώζουσα Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας...» !! 

Κοσμάς:  Ώ, πόσο χαίρω διαβάζοντας τ’ ανωτέρω! Θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε για τις απόψεις όλων των ανωτέρω. Εύχομαι μόνο, μην ξεχάσεις την ανωτέρω αναφορά σου, όταν θα έρθει η στιγμή και θα δεις, πόσο πιό κοντά είναι τα άτομα αυτά ίσως σε μένα, παρά σε σένα. Από τους πιο πάνω τους μόνο που δεν γνώρισα και δεν είχα ποτέ προσωπικές σχέσεις μαζί τους (με μερικούς μάλιστα πάρα πολύ), είναι ο μακαριστός π. Ιουστίνος Πόποβιτς και ο π. Εφραίμ! 

ζ. Κοσμάς:  Και καταλήγεις:
 

Misha:  «Εύχομαι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, δίχως καμμία εξαίρεση... κι εύχομαι σύντομα οι ορθόδοξοι των 9 Οικουμενικών Συνόδων να βρούμε τους ταπεινούς ηγέτες που θα βάλουν στην άκρη τα προσωπικά μικροσυμφεροντάκια τους και θα μας ενώσουν...» !! 


Κοσμάς:  Να επί τέλους, που κάτι συμφωνούμε! Το ίδιο εύχομαι και εγώ. Πιστεύω, πως η συζήτησή μας στο Φόρουμ αυτό, αν γίνει με ταπείνωση και έρωτα στην Ορθοδοξία και αλήθεια, που είναι ο Χριστός, θα έχουμε πέρα από τα «μικροσυμφεροντάκια ΜΑΣ» βάλει το πετραδάκι μας στο οικοδόμημα της Εκκλησίας Του με άξιους και Ορθόδοξους Ποιμένες. Προσωπικά, πολλά ελπίζω στη συμβολή σου, αδελφέ Misha, στο διάλογό μας αυτό. Επίτρεψέ μου να σου πω, ως μεγαλύτερός σου: Ειρήνευε και μη απελπίζεσαι. Το ίδιο προσπαθώ και εγώ, με τις φτωχικές μου δυνάμεις για να συγχωρεθούν οι πολλές μου αμαρτίες. 
Τι λες, προχωράμε τώρα στη συζήτηση του θέματός μας, για την «αγιοποίηση των νέων αγίων»;Πισεύω ότι ήρθε η ευλογημένη ώρα!
 

Ο Χριστός μαζί μας!

Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ -- Kυριακή της Ορθοδοξίας--Orthodox Hymn


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 5 Μαρτίου 2017

Α ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Κυριακή της Ορθοδοξίας. Κόνωνος οσιομάρτ., του εν Ισαυρία, Κόνωνος του κηπουρού, Ευλογίου, Ευλαμπίου μαρτ., Αρχελάου μάρτυρος και των συν αυτώ 142 μαρτύρων, Ιωάννου νεομάρτ. του Βούλγαρη (1784).

Λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων Εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδόξου Πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των Εικονομάχων, των αιρετικών δηλαδή εκείνων που δεν εδέχοντο να τιμούν τις άγιες Εικόνες. Το «Ωρολόγιο» της Εκκλησίας γράφει: Για εκατό και πλέον χρόνια διαταράχθηκε η Εκκλησία με διωγμούς από κακοδόξους εικονομάχους. Πρώτος υπήρξε ο αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος και τελευταίος ο Θεόφιλος, άνδρας της Αγίας Θεοδώρας, η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε την εξουσία και στερέωσε πάλι την Ορθοδοξία μαζί με τον Πατριάρχη Μεθόδιο. Η Βασίλισσα Θεοδώρα διακήρυξε δημόσια ότι ασπαζόμεθα τις Εικόνες, όχι λατρευτικά, ούτε ως Θεούς, αλλά ως εικόνες των αρχετύπων. Την πρώτη Κυριακή των νηστειών το έτος 843, η Θεοδώρα μαζί με το γιό της αυτοκράτορα Μιχαήλ, λιτάνευσαν και ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες μαζί με τον κλήρο και το λαό. Από τότε εορτάζουμε κάθε χρόνο την ανάμνηση αυτού του γεγονότος γιατί καθορίσθηκε οριστικά ότι δεν λατρεύουμε τις Εικόνες, αλλά τιμούμε και δοξάζουμε όλους τους Αγίους που εικονίζουν και λατρεύουμε μόνο τον εν Τριάδι Θεό. Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα και κανένα άλλο είτε Άγιο είτε Άγγελο.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.

Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν, τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας, ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰ τὸ σῶσαι τὸν κόσμον.

Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.

Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας   Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς  μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! 

Να μετατρέψουμε την υποχώρηση σε προέλαση -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Οι κομματικές αντιπαραθέσεις σήμερα αποτελούν επικίνδυνη πολυτέλεια. Οι κύριοι Τσίπρας και Μητσοτάκης να ψάξουν και να βρουν αμέσως ένα modus vivendi και modus operandi πριν είναι αργά για τη χώρα. Σημείο αναφοράς τους το απολύτως αδιαπραγμάτευτο της κυριαρχίας και της ακεραιότητας της πατρίδος μας και η διασφάλιση της εθνικής και κοινωνικής μας συνοχής.
Θυμίζουμε τον νευρώδη εισαγωγικό λόγο του Φραγκλίνου Ρούσβελτ για τις πρώτες  100 μέρες της προεδρίας του που εξήγγειλε το σωτήριο τότε New Deal. Έλεγε ο ιστορικός ηγέτης των ΗΠΑ: «Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο ίδιος ο φόβος - ο ανώνυμος, παράλογος αδικαιολόγητος τρόμος που παραλύει κάθε προσπάθεια να μετατρέψουμε την υποχώρηση σε επίθεση».
Να μετατρέψουμε την υποχώρηση σε προέλαση, σωτήρια συνταγή για κείνους τότε και για μας σήμερα.
Χρειαζόμαστε συμμάχους. Η πρωταρχική ευθύνη γι’ αυτό είναι βεβαίως δική μας. Ο Κριτόλαος (περιπατητικός φιλόσοφος του 2ου π.Χ. αι.,θαυμαζόμενος από τον Κικέρωνα) μας το είχε πει! «Εάν μεν άνδρες ώσιν, ουκ απορήσουσι συμμάχων, εάν δε ανδράποδα κυρίων». Αν είναι άντρες, δεν θα έχουν πρόβλημα να βρουν συμμάχους, αλλά αν είναι ξεπουλημένοι, δεν θα έχουν πρόβλημα να βρουν αφεντικά!...