ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΩΣ ΤΙΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟΥΣ 318 ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; -- τοῦ Λεοντίου Διονυσίου,

«Ἀνησυχητικὴ ἐκκοσμίκευσις. Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ καὶ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀλλὰ καὶ τὰ τροπάρια τῶν Αἴνων, ἐὰν δὲν ἀποτελοῦν εἶδος μουσειακό, ἐὰν ἡ ἀκρόασίς των δὲν ἀποσκοπῆ εἰς τέρψιν τῆς ἀκοῆς, ἀλλὰ ἐκλαμβάνονται ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὡς θεία τροφή, ἐκ τῆς ἐφαρμογῆς τῶν ὁποίων ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία, δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ προκαλοῦν φοβερὰ κρίσιν συνειδήσεως εἰς ὅλους καὶ ἰδίως εἰς τοὺς ποιμένας μας. Συγκεκριμένως:
Α) Ὁ μέγιστος τῶν Ἀποστόλων Παῦλος δίδει σαφῆ ἐντολὴν πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους: “Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ” τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ “ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος”.  Καὶ ἀπὸ τί νὰ προσέχουμε Ἅγιε Παῦλε; Ποιὸς κίνδυνος ὑπάρχει; Διότι (μᾶς ἀπαντᾶ) γνωρίζω “ὅτι εἰσελεύσονται λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου… λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν”: θὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ψευδοδιδάσκαλοι ἄγριοι καὶ σκληροί, δηλαδή, αἱρετικοὶ (Πράξ. κ΄ 28–30).

Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις από την σημερινή επίσκεψη του Προέδρου της Αμερικής Τραμπ στον πάπα Φραγκίσκο - γράφει ο Αλέξανδρος

Παρατηρήσεις για ενημέρωση σε όσους ενδιαφέρονται:
Παρατηρήστε τις δύο παρακάτω φωτογραφίες από την σημερινή επίσκεψη του Προέδρου της Αμερικής Τραμπ στον πάπα Φραγκίσκο:
https://static.pjmedia.com/news-and-politics/user-content/50/files/2017/05/AP_17144407534968.sized-770x415xc.jpg
https://ionehellobeautiful.files.wordpress.com/2017/05/149562877306.jpg?quality=85&strip=all&strip=all
Στα πλαίσια της ανταλλαγής δώρων ο Τράμπ δώρισε στον πάπα ένα γλυπτό λουλούδι Λωτού (σύμβολο της μετενσάρκωσης, της αναγέννησης, του ανατέλλοντος Ηλίου και της κοσμικής ανανέωσης). Ο Λωτός ως λουλούδι κάθε βράδυ κλείνει και βυθίζεται κάτω από το νερό. Κάθε πρωί αναδύεται από το νερό και ανθίζει!

ΥΜΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕΡΟΣ Α΄ --- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 25 Μαΐου 2017

ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ. Τρίτη εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου, Ολβιανού οσίου, Κελεστίνου μάρτυρος.

Βλέπετε αὐτὴ τὴν κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς χάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Πήγασε ἀπὸ θλίψη. Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δέ, τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο. Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι’ αὐτόν, «ταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. β ,8 – 11).

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολήςτου Α.Π.Θ. π. Θεόδωρος Ζήση, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση του οικουμενισμού ότι :

«ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς.Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»ς πιστούς.Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»

Ένα ολοζώντανο θαύμα της Παναγίας έζησαν οι πιστοί της Χρυσοσπηλαιώτισσας την Κυριακή 21 Μαίου.

 Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στο θείο κήρυγμα του ο πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Αττάρτ έκανε αναφορά σ’ ένα συγκλονιστικό θαύμα που βίωσε ο ίδιος πριν 15 μέρες, ημέρα Κυριακή στον εν λόγω Ιερό Ναό.

«Πριν 15 μέρες ήρθαν στον καθ’ ημάς Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης, οι γονείς του μικρού Παναγιώτη (3,5 χρονών) ο οποίος δεν είχε μιλήσει ποτέ!

Οι γονείς του προσεύχονταν στη Παναγία νυχθημερόν παρακαλώντας την βοήθεια της!΄Ένα βράδυ είδε την Παναγία στον ύπνο της η μητέρα του παιδιού που της είπε : « Φέρε το παιδί να προσκυνήσει την εικόνα μου την Χρυσοσπηλαιώτισσα, στο σπίτι μου που ανακαινίστηκε πρόσφατα».

Η μητέρα άρχισε να ψάχνει που βρίσκεται αυτή η εκκλησία.Την απάντηση την έδωσε τελικά ο παππούς του παδιού που πριν χρόνια δούλευε κοντά στην Αιόλου.

Αφού ήρθαν στο Ναό και μου διηγήθηκαν όλα όσα συνέβησαν τους οδήγησα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.Το μικρό παιδί κρατώντας ένα κερί στο χέρι ασπάστηκε την χάρη Της και άρχιζε να φωνάζει: «Με λένε Παναγιώτη!!!!».

Οι λέξεις δεν αρκούν για να διηγηθώ όλα όσα έγιναν εμπρός μου. Οι γονείς σοκαρισμένοι, με δάκρυα στα μάτια άρχισαν να ευχαριστούν την Παναγία για το μεγάλο θαύμα που έγινε…»

Σήμερα 21 Μαίου, ο μικρός Παναγίωτης προσήλθε με τους γονείς του και τον παππού του μετέχοντας ολόθερμα στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δίνοντας ζωντανή μαρτυρία του θαύματος που βίωσε όλη η οικογένεια, στο κατασυγκηνημένο κοινό της Χρυσοσπηλαιώτισσας που ξέσπασε σε χειροκροτήματα!

Η Παναγία να είναι πάντα βοηθός στην πορεία τόσο του μικρού Παναγιώτη αλλά και όλου του κόσμου που Την επικαλεί ζητώντας καθημερινά την βοήθεια Της!

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=7&t=13202

Ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ -- Τοῦ Μιχαὴλ Ε Μιχαηλίδη Θεολόγου

Πόσα βάρη κουβαλᾶνε οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὤμους τους καὶ στὶς καρδιές τους! Πόσα προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς! Πόσα συναισθήματα ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας! Πόσες ἀνησυχίες ποὺ ἐπιτείνουν τὴν ἀσφυξία τοῦ ἄγχους! Πόσα βασανιστικὰ ἐρωτήματα ποὺ κρατᾶνε μετέωρη τὴν ψυχή! Πόσες καταιγίδες ξεσπᾶνε σὲ κάθε βῆμα τῆς ἀνθώπινης πορείας! Καὶ πόσα τὰ δάκρυα τοῦ πόνου!... Προβλήματα ποὺ καῖνε. Προβλήματα -μαχαίρια. Προβλήματα συγκλονιστικά. Προβλήματα, ποὺ κάποτε μοιάζουν μὲ στιγμὲς μαρτυρίου. Προβλήματα βασανιστικά. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει περισσότερο, δὲν εἶναι τὸ πλῆθος καὶ ἡ σφοδρότητα τῶν προβλημάτων ἀλλ᾽ἡ διέξοδος καὶ ἡ ὑπέρβαση τῶν προβλημάτων. Ἡ ἐπάνοδος καὶ ἡ ἐπανάκτηση τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης. Δὲν ὑπάρχουν, βέβαια, μαγικὲς λύσεις. Ὁ διάβολος μᾶλλον δημιουργεῖ καὶ περιπλέκει τὰ πράγματα. Μονάχα ὁ Θεὸς ὁ παντοδύναμος κυβερνᾶ καὶ προνοεῖ γιὰ τὸ σύμπαν καὶ μάλιστα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος καὶ τὸν βεβαιώνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγκαταλείψει ποτέ. «Οὐ μή σε ἀνῶ, οὐδ᾽οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ´5).

H oρεινή γυναίκα -- ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δεν θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;

Είπε ένας Γέροντας:

“Τίποτε δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο ίδιος ο Χριστός λέει:
“Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το σκουπιδάκι πού βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου”.
Παρομοίασε δηλαδή το αμάρτημα του πλησίον με το σκουπιδάκι, ενώ την κατάκριση με το δοκάρι.

ΑΔΙΚΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ --- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι κρίσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπογοητευτικές. Ὅλοι μιλοῦν καὶ κρίνουν μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀνευθυνότητα. Ἀκόμα καὶ οἱ ἐπιστήμονες, ἔξω ἀπὸ τὴν εἰδικότητά τους, πέφτουν στὴν ἴδια παγίδα. Ἐὰν κάποιος εἶναι καλλιεργημένος πνευματικὰ καὶ πάρει τοῖς μετρητοῖς τὰ ὅσα λένε γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς ἄλλους, σίγουρα θὰ βυθιστεῖ στὴ μελαγχολία καὶ θὰ χάσει τὴ διάθεση νὰ διατυπώσει τὴ γνώμη του ἤ τὴν ἀντίρρησή του. Τὸ θεωρεῖ μάταιο νὰ προσπαθήσει γιὰ κάτι καλύτερο. Εἶναι τόσο βαθιὰ ἡ διάβρωση ποὺ ἔχει γίνει στοὺς ἀνθρώπους! Μέσα σὲ αὐτὴ τὴ σκοτεινιὰ ποιὰ στάση πρέπει νὰ τηρεῖ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ πῶς θὰ μένει ἀνεπηρέαστος; Ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι τόσο ἁπλή. Οἱ σκέψεις ὅμως, ποὺ θὰ διατυπώσω, θὰ βοηθήσουν ἀρκετά. Οἱ κρίσεις τῶν ἀνθρώπων, λοιπόν, ἄλλοτε ἔχουν κάποια βάση καὶ ἄλλοτε ὄχι. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι γιὰ τὰ ἴδια θέματα καὶ πρόσωπα, δὲν διστάζουν νὰ ποῦν διαφορετικὰ πράγματα, κάποτε καὶ ἐντελῶς ἀντίθετα! Γι᾽ αὐτὸ ὁ χριστιανός, ἐννοῶ πάντα τὸν συνειδητὸ καὶ ἀσυμβίβαστο μὲ τὸν κόσμο, πρέπει νὰ εἶναι ἐπιφυλακτικὸς στὰ ἐγκώμια καὶ ἀδιάφορος στὶς ἄδικες κρίσεις. Σὲ ἐκείνους ποὺ δὲν γνωρίζει μετριοπαθής. Ὁ ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής λέει:

Trump Visits Israel: Donald Trump Becomes First Sitting President to Visit Jerusalem’s Old City


Breaking longstanding tradition, Donald Trump became the first sitting American president to ever visit the Old City of Jerusalem. Trump’s visit to the Holy Sepulchre preceded his visit the Western Wall, one of Judaism’s holiest sites.
Trump visited two major religious sites in the Old City on Monday afternoon, during the first few hours of his visit to Israel. His first stop was the Church of the Holy Sepulchre, one of Christianity’s holiest sites. The church, one of the most visited sites in in the country, is believed by Christians to be the place where Jesus was buried and then resurrected. In doing so, he became the first sitting president to visit a Christian holy site before a Jewish holy site while visiting Israel.

http://www.haaretz.com/israel-news/1.790931

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο μαρτυρικός δρόμος της Διακοπής Μνημοσύνου [ΒΙΝΤΕΟ 2017]


Θα Νικήσουμε! -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με μύριους τρόπους επιβεβαιώνεται η ανάσταση του Χριστού. Όχι μόνο με τις ευαγγελικές διηγήσεις για το κενό μνήμα ούτε μόνο με τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις του Αναστημένου, που μπαίνοντας στη φυσική διάσταση προκαλούσε· «ψηλαφήσατέ με και ίδετε…» (Λουκ. 24: 39). Μαρτυρείται επίσης προφητικά η διαχρονική δύναμη και η νίκη της ανά τους αιώνες. Στην Αποκάλυψη, το κατεξοχήν προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο Κύριος μεταφέροντας «τον μαθητήν ον ηγάπα» (Ιω. 19: 26) στην υπερκόσμια διάσταση, «εν πνεύματι» (1: 10), του παρουσιάζει συμβολικά το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου όλου. Μ΄ αυτή την εμπειρία ο Ιωάννης – που στο Ευαγγέλιό του θα καταγράψει τη μαρτυρία του Προδρόμου ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1: 29) – Τον βλέπει στην Αποκάλυψη με τη συμβολική μορφή του αρνίου, που είναι «εστηκός ως εσφαγμένον» (5,6). Κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα το σύμβολο του τελικού θριάμβου της Εκκλησίας κατά την ηρωϊκή προέλασή της στην κονίστρα της ιστορίας και η εγγύηση για τη νίκη του κάθε χριστιανού.