«ΤΑΙΣ ΕΞ΄ EΡΓΩΝ ΚΑΥΧHΣΕΣΙ…» -- Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

Δεν τα λέγει για τους άλλους. Για μένα τα λέει. Δεν τα αναρτώ για να καταρτίσω τον τετραυματισμένο μου αδελφό, για μένα και σε μένα τα απευθύνω. Στην αφεντειά μου έπρεπε τον έλεγχο και την εξουθένωση να χαρίζω. Τρικλίζω επί πτωμάτων και κολακείας ρημάτων πλέκω το εγκώμιο του Φαρισαϊσμού μου.

Ο Φαρισαίος είμαι εγώ και ακριβώς εδώ, ο Θεότυφλος λανθάνω. Εκλαμβάνω πάντοτε τις έννοιες και τις διδαχές, πως απολύτως απευθύνονται στον διπλανό μου, στον «πλησίον» και όχι στον εαυτό μου. Διατρανώνω και διαλαλώ τοις πάσι: “μή μου άπτου” το “εγώ” μου!

Η κρυφή, ύπουλη και υποβόσκουσα εγωπάθειά μου, η εωσφορική και Φαρισαϊκή μου υψηγορία, μ’ εξαιρεί κάθε φορά από την Θεϊκή κατηγορία. Υπερισχύει η συνεχής και εναλλασσόμενη τάση για αυτοδικαίωση. Η μόνη απολύτρωση είναι η αυτολύτρωση και πλάνα εξιλέωση η στείρα αυτοδικαίωση.

Τη Α΄ (1η) του μηνός ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΕΤΡΟΥ του εν Γαλατία.

Πέτρος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Γαλατίας της τουρκιστί καλουμένης Γελάς. Επτά δε μόνον έτη ανατραφείς πλησίον των γονέων του, όλον το επίλοιπον διάστημα της ζωής αυτού διήνυσεν εις τους αγώνας της μοναχικής πολιτείας και ασκήσεως. Και πρώτον μεν ησκήτευσεν εις την Γαλατίαν, την πατρίδα του, έπειτα δε επήγεν εις την Παλαιστίνην· αφ’ ου δε απήλαυσεν εκεί όσα επόθει, απήλθεν εις την Αντιόχειαν. Βλέπων δε την φιλόθεον και φιλόχριστον γνώμην των Αντιοχέων, προέκρινε κάλλιον να κατοικήση εκεί εις την ξένην γην, παρά εις την πατρίδα του· όθεν ευρών τάφον εισήλθεν εις αυτόν και εκεί διήνυσεν όλον τον καιρόν της ζωής του, τρώγων άρτον μόνον και τούτον όχι καθ’ εκάστην, αλλά ανά δύο ημέρας, πίνων και ύδωρ μόνον.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τη Α΄ (1η) του μηνός ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΤΡΥΦΩΝΟΣ                        

Τρύφων ο ενδοξότατος Μάρτυς του Χριστού και της ουρανίου αι θείας τρυφής επώνυμος, εγεννήθη εις την πόλιν της Φρυγίας Λάμψακον. Οι γονείς αυτού ήσαν ευσεβείς, πιστεύοντες εις τον αληθινόν Θεόν, αξιωθέντες ούτω να γεννήσουν τέκνον ευσεβέστατον· μάλιστα δε εκ πρώτης ηλικίας ήτο άξιον τέκνον Θεού, καθότι κατώκει εις την ψυχήν αυτού η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος και ιάτρευε πάσαν ασθένειαν, εξόχως δε είχε πολλήν εξουσίαν κατά των δαιμόνων, οίτινες, μόνον το όνομά του εάν ήκουον, έφευγον. Εις πίστωσιν δε των πολλών θαυμάτων, τα οποία ετέλεσε, να γράψωμεν ένα δια να εννοήσητε, από το άκρον του κρασπέδου, το ιμάτιον. 

Ὀμιλία π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ τήν ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ-14-1-2018


Πατριαρχείο Μόσχας: ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς ὑπουργός τῶνξωτερικν τῆς Ρωσικῆςκκλησίας ἔκαμε πρόσφατα μερικές δηλώσεις, πού μᾶς παραξένεψαν. Εἶπε δηλαδή, ὅτιμες στή Ρωσία “ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν, καί ἄννας παπικός κληρικός προσέλθει στήν Ὀρθοδοξία, τόν δεχόμαστε ὡς κληρικό”...

Του μακαριστού γέροντα Χρυσοστόμου Σπύρου

…Ποία υπήρξεν η στάσις των Ορθοδόξων έναντι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Ενταύθα η έκπληξις ανακόπτει τον λόγον και η λύπη επιβραδύνει την σκέψιν. Τα γενόμενα είναι άξια θρήνου μάλλον ή διηγήσεως. Τα γνωρίζετε κάλλιον παντός άλλου! Είναι αναντίρρητον ότι, και μία μόνον απλή σύγκρισις της συγχρόνου εκκλησιαστικής καταστάσεως και της του παρελθόντος τοιαύτης, δημιουργεί βαρυτάτην κατάθλιψιν εις τον αληθή εραστήν της Ορθοδοξίας. Το πάλαι, δια την παράβασιν ενός και μόνον ιερού κανόνος, έστω απλής ηθικής τάξεως και ευταξίας, εξεγείρετο πλήθος κληρικών και λαϊκών, αγωνιζομένων άχρι δεσμών και φυλακής, εξοριών και αυτού του θανάτου, μη υποστελλόντων όμως ουδέ μέχρι κεραίας την ευθαρσή ομολογίαν των! Απηύθυνον το του Προδρόμου «ουκ έξεστί σοι» εις βασιλείς και Πατριάρχας, ουδέν προτιμώντες της του Χριστού Εκκλησίας και της ευνόμου Αυτής λειτουργίας! Σήμερον, εξ αντιθέτου, ενώ πορθείται σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία και τα περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, «σιγά των ευσεβούντων τα στόματα» (Μ. Βασιλείου επιστ. 92), η των ποιμένων παρρησία, πλην ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, ουδέ ίχνη διασώζει αγωνιστικής διαθέσεως των αρχαίων πατέρων, τα των αιρέσεων κύματα όντως δεινά και πολλά και «βράχος» ουδείς…

Επισήμως παρούσα η Εκκλησία

Με τις «ευλογίες» και του Ιερωνύμου (εν τέλει...) το συλλαλητήριο

Ρεπορτάζ
Αντώνης Τριανταφύλλου


Επίσημη θα είναι τελικά η συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής για τη Μακεδονία, που διοργανώνεται στην Αθήνα. Την παρουσία και της Εκκλησίας στη μεγάλη κινητοποίηση για την ελληνικότητα της Μακεδονίας επικύρωσε ο κ. Ιερώνυμος χθες, υποδεχόμενος τους εκπροσώπους της οργανωτικής επιτροπής του συλλαλητηρίου. Ο Αρχιεπίσκοπος, αναγνωρίζοντας την επιθυμία κλήρου και λαού, ουσιαστικά υπαναχώρησε από την προσωπική στάση του κατά των συλλαλητηρίων.

Οπτασία ΚΟΣΜΑ Μοναχού φοβερά και ωφέλιμος.

Κοσμάς ο Μοναχός και Ηγούμενος, ο αξιωθείς να ίδη την παρούσαν οπτασίαν, έζη εν Κωνσταντινουπόλει κατά τον δέκατον τρίτον χρόνον της βασιλείας Ρωμανού του Λεκαπηνού, ήτοι εν έτει 932. Ούτος υπήρξε ποτέ οικειότερος των υπηρετών, των υπηρετησάντων εις τον βασιλικόν κοιτώνα του Αλεξάνδρου, του βασιλεύσαντος ολίγου προ του Ρωμανού, ήτοι του υιού μεν Βασιλείου του Μακεδόνος, αδελφού δε Λέοντος του Σοφού. Ούτος λοιπόν ο του Θεού άνθρωπος, αφήσας τον κόσμον και τα εν κόσμω, ηγάπησε την μοναχικήν πολιτείαν και μετονομασθείς Κοσμάς δια του αγγελικού Σχήματος, κατεστάθη ύστερον και Ηγούμενος του σεβασμίου Μοναστηρίου του ευρισκομένου παρά τον ποταμόν Σάγγαριν. Αφ’ ου παρήλθον χρόνοι τινές, συνέβη να περιπέση ο θείος ούτος Κοσμάς εις δεινήν και βαρυτάτην ασθένειαν και να παραμείνη ασθενής επί καιρόν πολύν. Αφ’ ου δε παρήλθον πέντε μήνες, ανέλαβεν ο Όσιος ολίγον από την ασθένειαν και εγερθείς μικρόν από την κλίνην του εκάθισε, βασταζόμενος από το εν μέρος και από το άλλο παρά των υπηρετούντων αυτόν αδελφών. Ευθύς όμως εγένετο εκτός εαυτού και έμεινεν εις την έκτασιν ταύτην από την τρίτην ώραν της ημέρας έως την ενάτην·